Οί άνθρωποι είμαστε θνητοί. Πατήρ Ευσέβιος Βίττης.

...Οί άνθρωποι είμαστε θνητοί. Έτσι ή αλλιώς θά πεθάνουμε κάποια μέρα. Πώς όμως θά πεθάνουμε, αυτό μάς είναι άγνωστο. 

Μόνοι μας;  Μαζί μέ άλλους;  Φυσικά ; Αφύσικα;  Από ασθένεια;  Από γεροντικό μαρασμό;  Νωρίς γιά κάποιους;  Αργά μέ υπερσυμπλήρωση ετών ζωής;  Είναι ερωτήματα πού δέν επιδέχονται απάντηση 

Τό ζήτημα όμως δέν είναι ο χρόνος ούτε ο τόπος ούτε καί ο τρόπος τού θανάτου πού δέν πρόκειται απολύτως νά τόν ξεφύγη. Τό ζήτημα είναι τί γράφουν τά βιβλία τού Θεού γιά τόν καθένα. Τό γεγονός τής απολυτοποιήσεως τής ζωής ώς τού υψίστου αγαθού, οδηγεί τόν σημερινό άνθρωπο σέ ειδωλολατρία, τήν οποία καταπολεμά η Αποκάλυψη.

Εχθροί τού Θεού καί κάθε πράγματος πού έχει σχέση μέ τό Θεό είναι οι κατοικούντες επί τής γής. Είναι οι άνθρωποι πού έχουν ώς απόλυτο πιστεύω αυτήν καί μόνο τή ζωή, αγνοώντας απολύτως τήν ύπαρξη κάποιας άλλης  "κρείττονος", ανώτερης ζωής, καί μάλιστα χωρίς τέλος.  Καί όμως μόνον ώς παροδική διάβαση από τή γή αποδεικνύει η πραγματικότητα τή ζωή μας, τό θέλουμε δέν τό θέλουμε. Μάς αρέσει, δέν μάς αρέσει, ¨Αν όλοι οι άνθρωποι πρέπει νά πεθάνουμε έτσι. 

H αλλιώς καί άν η γή καί ο ουρανός θά μεταποιηθούν μιά μέρα, πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε, μέ κάθε συνέπεια πού αυτή η συνειδητοποίηση συνεπάγεται. ότι ο ουρανός καί η γή βεβαίως, "παρελεύσονται, οι δέ λόγοι τού Κυρίου ού μή παρελεύσονται".  (Ματθ.κδ΄35). Καί μόνο όσοι βάλλουν ώς στερεό θεμέλιο τής υπάρξεώς τους τό λόγο τού Θεού, μόνον αυτοί μπορούν νά ξεπεράσουν τό δράμα τού θανάτου καί τήν τραγικότητά του. Ατυχώς όμως προτιμούμε νά είμαστε γαντζωμένοι σπασμωδικά στό παράγον δηλαδή παρερχόμενο σχήμα τού κόσμου τούτου καί περιφρονούμε ή αγνοούμε τά μή παρερχόμενα καί μένοντα είς τόν αιώνα. Όμως αυτή ή στάση  μας δέν σημαίνει πώς θά ανατρέψη τήν τάξη πού ώρισε ο Θεός καί πώς πάντοτε θά είναι αυστηρή σέ συνέπειες ή οποιαδήποτε δική μας στάση ή τάση ανατροπής της.

(Από τό βιβλίο τού π. Ευσεβίου, ΟΜΙΛΙΕΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ, Τόμος Β)