Αρχιερέας Νικολάι Ουσπένσκι .Σύντροφος του Χριστιανού.Περί θανάτου και μετά θάνατον ζωής. ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ

 

Για το γιατί μερικές φορές οι καλοί και έντιμοι άνθρωποι πεθαίνουν με κακό θάνατο και οι κακοί και μοχθηροί άνθρωποι πεθαίνουν με καλό θάνατο

Εκεί ήταν ένας ερημίτης, ένας γέροντας της αγίας ζωής. Ο μαθητής του κάποια στιγμή πήγε σε μια πόλη που δεν ήταν μακριά από την έρημο τους. Εκείνη την εποχή, ο δήμαρχος της πόλης, ένας κακός και μοχθηρός άνθρωπος, θάβόταν στην πόλη. Η ταφή ήταν μεγαλειώδης, το φέρετρο ήταν υπέροχο, όλος ο κλήρος της πόλης συνόδευε τον νεκρό, ήταν πολύς κόσμος όλων των βαθμών και ιδιοτήτων. Ο αρχάριος του ερημίτη, αφού κοίταξε την ταφή και έκανε όλες τις δουλειές του, επέστρεψε στο ερημητήριό του. τι είδε;

Ο άγιος γέροντάς του κομματιάστηκε από ένα άγριο θηρίο. «Αλίμονο, Κύριε, πού είναι η αλήθεια; - φώναξε ο μαθητής. - Ο κακός δήμαρχος πέθανε τόσο ένδοξα, θαμμένος τόσο υπέροχα και ο άγιος γέροντάς μου...» Όταν έκλαιγε έτσι, φώναζε τον Θεό, ένας άγγελος εμφανίστηκε μπροστά του και του είπε: «Γιατί κλαις για τον σκληρό θάνατο του δασκάλου σου και ζηλεύεις τον ένδοξο θάνατο του δημάρχου; Εκείνος ο δήμαρχος, ζώντας στην αμαρτία, έκανε μια φορά μια καλή πράξη και ως ανταμοιβή γι' αυτό θάφτηκε ένδοξα στη γη αλλά για τις κακές του πράξεις θα τιμωρηθεί: αιώνιο μαρτύριο τον περιμένει στη μελλοντική ζωή. Ο δάσκαλός σου, ο άγιος γέροντας, έκανε ό,τι ήταν ευάρεστο στον Θεό σε όλη του τη ζωή, αλλά ως άνθρωπος κάποτε διέπραξε ένα μικρό αμάρτημα και για αυτό το αμάρτημα πέθανε με τόσο σκληρό θάνατο. Αλλά τώρα θα καθαριστεί από την αμαρτία του και επομένως θα είναι αναμφίβολα στον παράδεισο».

Γι' αυτό μερικές φορές οι καλοί και έντιμοι άνθρωποι πεθαίνουν με κακό και επώδυνο θάνατο, ενώ οι κακοί και μοχθηροί άνθρωποι πεθαίνουν με ένδοξο και, προφανώς, ειρηνικό τέλος.

Ο άγιος Αθανάσιος ο Αλεξανδρείας λύνει αυτή την αμηχανία ως εξής: «Οι ευσεβείς, πεθαίνοντας με πικρό θάνατο, είχαν κάποιο μικρό αμάρτημα, από το οποίο απελευθερώθηκαν με τόσο ολέθριο θάνατο, για να είναι άξιοι μεγαλύτερες τιμές» (βλ. «Χριστιανικό ανάγνωσμα». 1842, μέρος 2, Ιούνιος).

Και επομένως, όταν βλέπετε ή ακούτε για τον σκληρό θάνατο των δικαίων και το ένδοξο τέλος των πονηρών, μην ντρέπεστε, αλλά μάθετε από αυτό πόσο αληθινές είναι πάντα οι ανεξιχνίαστες κρίσεις του Θεού. Με τον Θεό καμία καλή πράξη δεν μένει χωρίς ανταμοιβή, και καμία κακή πράξη δεν μένει ατιμώρητη. Δεν υπάρχει μεροληψία στον Θεό. Ο Θεός ανταμείβει το καλό ακόμα και στους κακούς, και τιμωρεί το κακό ακόμα και στους δίκαιους.

Μην είσαι λοιπόν πολύ χαρούμενος όταν πετυχαίνεις σε όλα στη ζωή, όταν πετυχαίνεις σε όλα: ίσως ο Θεός να σε ανταμείψει για τους κόπους σου σε αυτή τη ζωή, αλλά να μην αφήσει τίποτα για την επόμενη. Θα τα πάρεις όλα εδώ, αλλά εκεί δεν θα έχεις τίποτα. Και να φοβάσαι ιδιαίτερα την ευτυχία σου όταν δεν ευχαριστείς τον Θεό για την ευτυχία σου και δεν κάνεις τους γείτονές σου ευτυχισμένους.

Καθώς η ευτυχία σας αυξάνεται, πρέπει οπωσδήποτε να αυξήσετε την ευγνωμοσύνη σας προς τον Θεό και να προσθέσετε ενδιαφέρον για την ευτυχία των άλλων. Η ευτυχία είναι καταστροφική για εκείνον που δεν κάνει τους άλλους ευτυχισμένους. Και πόσο δύσκολο, πόσο δύσκολο είναι να θυμάσαι την ατυχία των άλλων όταν είσαι χαρούμενος! Και γι' αυτό θα πω το εξής: μην χαίρεσαι πολύ για την ευτυχία σου. Μην επιδίδεστε σε περιττή θλίψη ακόμα και σε κακοτυχίες. Κάθε δυστυχία, μικρή και μεγάλη, μας στέλνει ο Θεός ως τιμωρία για τις αμαρτίες μας, μικρές και μεγάλες. Και αν ο Θεός μας τιμωρήσει με κάτι εδώ, τότε αυτό είναι σαφές σημάδι ότι θέλει να μας ελεήσει εκεί.

Εδώ θα υποφέρουμε προσωρινά για τις αμαρτίες μας, αλλά εκεί θα είμαστε σε ειρήνη, αιώνια (από τη διδασκαλία του αρχιερέα Putyatin).