Σχήμα-Αρχιμανδρίτης Παντελεήμων (Αγρίκωφ) Με το Ευαγγέλιο. Η πνευματική κληρονομιά των γερόντων της εποχής μας . 2

 ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΑΔΑΜ ΚΑΙ ΕΥΑ

Και ο Κύριος ο Θεός είπε στο φίδι, θα βάλω εχθρότητα ανάμεσα σε σένα και τη γυναίκα, και ανάμεσα στο σπέρμα σου και στο σπέρμα της: αυτός θα συντρίψει το κεφάλι σου και θα συντριβή τη φτέρνα του ( Γένεση 3:15 ).

Δεν υπήρξε ποτέ τόσο τρομερό γεγονός σε ολόκληρη τη γη όσο η πτώση των πρώτων ανθρώπων – του Αδάμ και της Εύας. Εκείνη τη φοβερή στιγμή που ο Αδάμ και η Εύα, παρασυρμένοι από το φίδι, γεύτηκαν τον απαγορευμένο καρπό, ολόκληρη η γη σείστηκε, ζώα και πουλιά κράτησαν την ανάσα τους. Ολα τα πλάσματα έπεσαν σε φόβο και τρόμο, κρυμμένα σε σκοτεινά μέρη. Όλοι περίμεναν να αρχίσει να στροβιλίζεται η ουράνια φωτιά, να καταβροχθίσει ολόκληρη τη γη και όλους πάνω της σε μια δίνη φλόγας και θείου και να βυθιστεί η γη ξανά στη λήθη...

Καημένοι ο Αδάμ και η Εύα! Πόσο έκλαιγαν, πώς έκλαιγαν και έβγαλαν αξιοθρήνητα βογγητά, αφού παραβίασαν την εντολή του Κυρίου και προσέβαλαν τον Δημιουργό τους!

«Ω Εύα! - φώναξε ο Αδάμ στην προπάτορά μας. - Γιατί μου έδωσες αυτό το απαγορευμένο φρούτο; Θα ήταν καλύτερα αν ήμουν μόνος, χωρίς εσένα, και δεν θα είχα προσβάλει τον Κύριό μου έτσι».

Εκείνη, κλαίγοντας, απάντησε στον Αδάμ: «Μη θυμώνεις μαζί μου, Αδάμ, είμαι δυστυχισμένη όπως είναι. Το φίδι με εξαπάτησε, ο Κύριος θύμωσε, αλλά εσύ τουλάχιστον με λυπάσαι, έναν μοναχικό άνθρωπο, και μη με διώχνεις μακριά σου».

Ο Αδάμ λυπήθηκε την Εύα. Έκλαιγε τόσο δυνατά, έκλαιγε τόσο πικρά, με το πρόσωπό της χωμένο στο γρασίδι, που δεν άντεξε άλλο, πήγε κοντά της και έβαλε το χέρι του στα μπερδεμένα μαλλιά της.

«Ηρέμησε, Εύα», είπε ο Αδάμ με ταραγμένη φωνή, «ο Θεός δεν μας έχει απορρίψει εντελώς από τον εαυτό Του. Θα στείλει τον Σωτήρα στον κόσμο μέσω σας και θα μας επιστρέψει τον χαμένο μας παράδεισο».

Ζωντάνεψε, σήκωσε τα μεγάλα δακρυσμένα μάτια της προς το μέρος του και ρώτησε με μια κρυφή καρδιά:

- Πόσο σύντομα θα είναι, Αδάμ;

– Μετά τον θάνατό μας και τον θάνατο των παιδιών, των εγγονών και των δισέγγονών μας και πολλές γενιές και αιώνες.

- Λοιπόν, θα πεθάνουμε; «Είπε έντρομη κοιτάζοντας με αγωνία το πρόσωπο του Αδάμ .

«Ήταν θέλημα Θεού», απάντησε λυπημένα. - Αλλά ας μην απελπιζόμαστε, Εύα , ο Σωτήρας του κόσμου θα συντρίψει το κακό κεφάλι του φιδιού, έτσι μου είπε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ.

Η Ιερά Παράδοση λέει ότι ο Αδάμ και η Εύα , έχοντας εγκατασταθεί κοντά στις Πύλες του Παραδείσου, έρχονταν συχνά στις Πύλες του Παραδείσου και έκλαιγαν. Αυτοί, σκυμμένοι μέχρι το έδαφος, περνούσαν ώρες ολόκληρες έτσι, θρηνώντας την πτώση τους. Και αν δεν ήταν η υπόσχεση του Θεού ότι ο Θεός θα έστελνε έναν Λυτρωτή που θα νικούσε τον διάβολο και θα έδινε ξανά στους ανθρώπους ευλογημένη κοινωνία με τον Θεό, ο Αδάμ και η Εύα θα μπορούσαν να είχαν χαθεί εντελώς σε απόγνωση. Επομένως, υπέμειναν όλη τη θλίψη, όλες τις ασθένειες, όλα τα δεινά, ελπίζοντας ότι ο Θεός σύντομα θα τους λύτρωσε (και όλη την ανθρωπότητα) από αυτή τη θνητή σκληρή ζωή και θα τους έδινε αιώνια μακαρία ειρήνη.

Αυτό ήταν το «Πρώτο Ευαγγέλιο», δηλαδή καλά, χαρμόσυνα νέα, που ενθάρρυνε τους ανθρώπους από το θάνατο, την απόγνωση και την απόγνωση. Και πόσο συχνά η Εύα θυμόταν αργότερα, ειδικά σε στιγμές θλίψης και θλίψης, εκείνον τον «Σπόρο της Γυναίκας» που θα συνέτριβε το κεφάλι του φιδιού. Άλλωστε το φίδι την εξαπάτησε τόσο σκληρά. Και πόσο ήθελε να τιμωρηθεί νωρίτερα! Και όταν η Εύα, περπατώντας στο γρασίδι, αντιμετώπισε απροσδόκητα ένα ερπυστικό φίδι, εκείνη, η καημένη, φοβήθηκε τόσο τρομερά που ήταν άρρωστη για αρκετές μέρες μετά.

Τόσο φοβόμαστε εμείς, οι απόγονοι του Αδάμ και της Εύας, τον εχθρό της σωτηρίας, τον διάβολο, όταν μας παρασύρει σε μια καταστροφική αμαρτία; Δεν πρόκειται να ξανακάνουμε αμαρτία, έχοντας ζήσει μια φορά τη θανατηφόρα γλύκα της;!

Πρέπει να φύγουμε από την ανομία, όπως πρέπει να φύγουμε από ένα θηρίο που καταβροχθίζει τα πάντα, για να μην το επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά.

Και μέχρι σήμερα, οι φτωχοί γιοι του Αδάμ, αδύναμοι και ηλίθιοι, παραπλανόμαστε από τη γλυκύτητα της γνώσης της αμαρτίας και γευόμαστε τον απαγορευμένο καρπό.

Κύριε Ιησού Χριστέ, Σωτήρα και Λυτρωτή μας! Ήρθες και συνέτριψες το κεφάλι του φιδιού και χτύπησες τον Σατανά με τον Σταυρό στην πιο απεχθή καρδιά του. Αλλά ζει ξανά και δεν σταματά να μας ξεγελάει με τα ψέματα και την απάτη του!

Σύντομα, Κύριε, θα τον συντρίψεις τελείως και θα κλειδώσεις ολόκληρο τον θεοαψηφημένο στρατό του στην άβυσσο της κόλασης;!!

«Ιδού, έρχομαι γρήγορα», λέει ο Κύριος, «και η ανταμοιβή μου είναι μαζί μου, για να δώσω στον καθένα σύμφωνα με το έργο του» ( Αποκ. 22:12 ).