ΚΑΪΝ ΚΑΙ ΑΒΕΛ
Η Εύα γέννησε στον Αδάμ δύο γιους: πρώτα τον Κάιν και μετά τον Άβελ.
Ο Κάιν ήταν σκληρός και ζηλιάρης. Ήταν αγρότης. Ο Άβελ ήταν πράος και ταπεινός, ασχολούνταν με την κτηνοτροφία. Ήταν ήδη ενήλικες όταν μια μέρα πήγαν στο χωράφι για να κάνουν θυσία στον Θεό. Ο καπνός από τη θυσία του Κάιν εξαπλώθηκε κατά μήκος της γης, ενώ ο καπνός από τη θυσία του Άβελ ανέβηκε στον ουρανό. Γι' αυτό ο Κάιν μισούσε τον αδελφό του Άβελ.
«Ο Θεός αγαπά τον Άβελ περισσότερο από εμένα», σκέφτηκε ο Κάιν και αποφάσισε να σκοτώσει τον ίδιο του τον αδελφό.
Ο Κύριος ο Θεός προειδοποίησε τον Κάιν, λέγοντας: «Τι είναι αυτό που σκοπεύεις να κάνεις, Κάιν;» Αλλά ο κακός Κάιν απομακρύνθηκε από τον Θεό και δεν άλλαξε γνώμη.
«Ας πάμε στο χωράφι», είπε ο Κάιν στον Άβελ.
Ο πράος Άβελ, μην επιτρέποντας τίποτα κακό από τον αδελφό του, πήγε μαζί του στο χωράφι. Και έτσι, όταν ήταν μακριά από το σπίτι, ο Κάιν άρπαξε ένα μεγάλο κόκαλο και άρχισε να χτυπά τον Άβελ στο κεφάλι.
«Γιατί με χτυπάς; - ρώτησε ο Άβελ κλαίγοντας τον αδελφό του. Αλλά ο Κάιν ήταν τρομερός. Τα μάτια του έγιναν αιμόφυρτα. Μόνο γρύλιζε σαν θηρίο και σκόπευε να χτυπήσει τον Άβελ ακριβώς στο στέμμα ή στον κρόταφο.
«Αδερφέ μου», είπε ο Άβελ ικετευτικά, «σκοτώνοντας εμένα, σκοτώνεις τους γονείς μας. Εξάλλου, πώς θα κλάψουν ο πατέρας μας και η καημένη η μητέρα μας όταν μάθουν για αυτόν τον τρομερό φόνο». Αλλά ο Κάιν ήταν εκτός εαυτού με θυμό. Δεν κοίταξε τον αδερφό του στα μάτια. Ήθελε να τον σκοτώσει γρήγορα και μετά να πει στους γονείς του ότι ο Άβελ είχε γίνει κομμάτια από ένα πεινασμένο θηρίο.
«Κάιν, Κάιν», παρακάλεσε ο Άβελ, «συνέρχεσαι, μη με σκοτώσεις, δεν σου έχω κάνει τίποτα κακό και δεν θα σου κάνω τίποτα κακό».
Ο Κάιν χαμογέλασε πονηρά: «Σκάσε, αγάπη μου, είσαι πολύ καλός για να ζήσεις».
Ο Άβελ ήταν μεγάλος και αρκετά δυνατός για να υπερασπιστεί τον εαυτό του ενάντια στον αδελφό του, αλλά δεν σήκωσε το χέρι του. Ζήτησε μόνο και παρακάλεσε τον Κάιν να μην διαπράξει τόσο φοβερό αμάρτημα.
Μετά από ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι, ο Άβελ σώπασε και έπεσε κάτω σαν κομμένο νεαρό δέντρο. Ξάπλωσε στο έδαφος αιμόφυρτος και βόγκηξε ήσυχα. Ο Κάιν χτύπησε πολλές φορές τον αδερφό του στο κεφάλι, στην καρδιά και, αφού βεβαιώθηκε ότι ήταν νεκρός, απομακρύνθηκε.
«Ο Κάιν σηκώθηκε εναντίον του Άβελ του αδελφού του και τον σκότωσε» ( Γένεση 4:8 ).
Ω, πόσο στεναχωρήθηκε η Εύα όταν έμαθε για αυτόν τον τρομερό φόνο! Πώς έκλαψε πάνω από το σώμα του ακρωτηριασμένου νεαρού!
Και αν δεν την ηρεμούσε ο Αδάμ, δεν θα είχε επιβιώσει από τέτοιο χτύπημα.
«Εύα», της είπε ο Αδάμ, «όλα αυτά είναι συνέπεια της πτώσης μας στον παράδεισο. Εσύ κι εγώ είμαστε ένοχοι για αυτόν τον κακό φόνο. Αν δεν είχαμε παραβιάσει τις εντολές του Θεού, τότε αυτός ο φόνος δεν θα είχε συμβεί. Αλλά μην κλαις, Εύα, ηρέμησε, ας υποταχτούμε στον Θεό σε όλα, και θα μας ελευθερώσει από τον αιώνιο θάνατο». Η Εύα άκουσε τον Αδάμ και, σκουπίζοντας τα δάκρυά της, είπε: «Ω, αν δεν ήταν η υπόσχεση του Θεού για τον Λυτρωτή, δεν θα είχα υπομείνει αυτό το μαρτύριο».
Και πόσο έκλαψε η Εύα όταν πέθανε! Ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια ( Γεν. 5:5 ), αλλά η Εύα πέθανε νωρίτερα.
«Αδάμ, αλήθεια δεν πρόκειται να σε ξαναδώ; - κλαίγοντας, είπε η πρωταγωνίστρια Εύα καθώς πέθανε. «Καταραμένη να είναι εκείνη η ώρα που, με τη συμβουλή του φιδιού, δοκίμασα τον απαγορευμένο καρπό στον παράδεισο».
«Μην κλαις, Εύα, μην λυπάσαι! - Την παρηγόρησε ο Αδάμ. «Έχουμε ζήσει πολύ και ο Θεός μας έκρινε να πεθάνουμε. Τέτοια είναι η δύναμη της αμαρτίας. Μετά το θάνατο θα πάμε στην κόλαση, αλλά ο Λυτρωτής-Κύριος θα έρθει και θα μας οδηγήσει έξω από τη θανάσιμη κόλαση».
Τον άκουσε και ήρεμα δάκρυα ελπίδας κύλησαν στα λεπτά, ξεθωριασμένα μάγουλά της.
Ο Αδάμ με όλους τους γιους, τα εγγόνια, τα δισέγγονα και τα δισέγγονά του έθαψε την Εύα με πολύ κλάμα και μετά φίλησε ο ίδιος τη μητέρα γη, όπως πρόσταξε ο Θεός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.