ΕΝΟΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ

Η ιστορία που ζούμε δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ολοκλήρωση ενός φυσιολογικού τοκετού. Υφαίνουμε μέσα στην μήτρα το πνευματικό μας σώμα. Το σώμα αυτό θα γεννηθεί στην όντως ζωή μετά το θάνατο μας.
Όπως στο φυσιολογικό τοκετό το έμβρυο έχει ακουστικά σήματα για τον έξω κόσμο από την μήτρα το ίδιο και εμείς λαμβάνουμε «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» από αυτό που πρόκειται να μας φανερωθεί στην ουσία της ζωής αμέσως μετά το θάνατο γέννηση μας. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΒΑΣΙΛΑΣ
Και όταν μιλάμε για «ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ» εννοούμε τις άκτιστες ενέργειες του Θεού δηλαδή για την Θεία Χάρη της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ πάνω στην κτιστή φύση μας. Όπως είναι γνωστό ο Θεός στην ουσία του απρόσιτος. Κανείς δεν γνωρίζει την ουσία του Θεού και δεν είναι δυνατόν να συμβεί αυτό ποτέ.
Ο Θεός όμως στέλνει τις άκτιστες ενέργειες του σε εμάς όπως ο ήλιος τις ακτίνες και δια αυτού του τρόπου καταλαβαίνουμε τις ιδιότητες του. Αυτή η επέμβαση των άκτιστων ενεργειών στην κτιστή φύση μας λέγεται ΘΕΙΑ ΧΑΡΙΣ θεοσημείο, θεογνωσία κ.λ.π.
Έτσι η φύση μας αγιάζεται , εξαγνίζεται και αφθαρτοποιείται, το δε πνευματικό σώμα μας ωριμάζει, δυναμώνει και ετοιμάζεται για την γέννηση του. Αυτό λοιπόν το πνευματικό σώμα πρώτα από όλους μας το χάρισε αυτός που νίκησε το θάνατο και την κτιστή ανθρώπινη φύση, αυτός που την θεοποίησε και της έδωσε το μεγαλείο που της αξίζει. Ο ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.
Το δεύτερο πρόσωπο της ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ – Ο Θεός Λόγος όπως λέει ο απόστολος ΙΩΑΝΝΗΣ Ο θεολόγος και ο ΛΟΓΟΣ ΣΑΡΞ ΕΓΕΝΕΤΟ.
Η ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΣ είναι μια ουσία με τρείς υποστάσεις. Ενωμένα αδιαίρετα και ομοούσια. Είναι η «ΕΝΟΤΗΣ ΕΝ ΤΗ ΠΟΙΚΙΛΙΑ» και η «ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΕΝ ΤΗ ΕΝΟΤΗΤΑ». Είναι τα ίδια ενωμένα αλλά διαφορετικά μεταξύ τους. Και αυτό το βλέπουμε παντού μπροστά μας στα έργα που τα χέρια του αγίου Θεού έχουν φτιάξει. Θα αναφέρω μερικά παραδείγματα της μεγαλοσύνης της Αγίας Τριάδος.
Α . ο Χριστός είναι το σώμα της Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελείται από διάφορα μέλη μεταξύ της. Ο ένας είναι στο ψαλτήρι, ο άλλος ιερουργεί κάποιος άλλος είναι στο φιλόπτωχο άλλος κάνει κήρυγμα κλπ. Όλα αυτά τα πρόσωπα αποτελούν ένα σώμα ενωμένο που πραγματοποιεί διαφορετικά πράγματα. Δηλαδή έχουμε μια «ενότητα εν τη ποικιλία» έχουμε κάτι από αυτό που είναι η ΆΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ.
Β. Παρατηρείστε το σώμα μας. Είναι το ίδιο πράγμα. Χέρια , πόδια, αυτιά, μάτια, δέρμα, στομάχι, πλάτη κλπ. Όλα μαζί κάνουν το ανθρώπινο σώμα. Όταν πάσχει το ένα μέλλος πάσχει και το υπόλοιπο σώμα. Το σώμα μας λοιπόν είναι ενωμένο μεταξύ των μελών αλλά τα μέλη κάνουν διαφορετικά πράγματα μεταξύ τους.
Έχουμε λοιπόν μια «ποικιλία εν τη ενότητα» και μια «ενότητα εν τη ποικιλία» έχουμε την θεία εικόνα. Είμαστε κατασκευασμένοι κατά τον ίδιο τρόπο που είναι ο Πλάστης μας.
Γ. Παρατηρήστε το σύμπαν και το πλανητικό σύστημα. Όλα κινούνται με αρμονία σε μια αδιάκοπη κίνηση και ενότητα μεταξύ τους. Πλανήτες, κομήτες , αστεροειδή, μαύρες τρύπες κλπ. Μια αδιάκοπη ποικιλία που στηρίζεται στην ενότητα και την ισορροπία μεταξύ τους. «ποικιλία εν τη ενότητα» λοιπόν.
Δ. Το ίδιο συμβαίνει όμως και στον μικρόκοσμο. Πρωτόνια, ηλεκτρόνια άτομα και μόρια ενωμένα μεταξύ τους διαφορετικά. Και όταν ο άνθρωπος διασπάει τα άτομα μεταξύ τους δημιουργεί την τρομερή πυρηνική ενέργεια την αυτοκαταστροφή του.
Ε. Στην φύση και στο ζωικό βασίλειο συμβαίνει ακριβώς το ίδιο. Όταν διασπάς την αλυσίδα τα πράγματα παίρνουν καταστροφικές συνέπειες. Αν δεν υπάρχουν γάτες θα γεμίσουμε ποντίκια, αν δεν υπάρχουν δάση θα πνιγούμε από τις πλημμύρες. Παντού υπάρχει «ενότητα εν τη ποικιλία».
Σε κάθε γωνιά της ύπαρξης μας σε κάθε πτυχή ζωής αντανακλάται η θεία δόξα η θεία παρουσία. Ο Θεός η Παναγία Τριάς «ο ΠΑΝΤΑΧΟΥ ΠΑΡΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΛΗΡΩΝ». Γεμάτος ο ουρανός και η γη της Δόξας σου ΆΓΙΑ ΤΡΙΑΣ.
Είμαστε λοιπόν τα ΠΑΝΤΑ ΕΝ ΠΑΣΙ. Όλοι ενωμένοι κάτω από το κοινό ποτήριο της Θείας Μεταλήψεως. Μας κρατά στην ποικιλίας μας ενωμένους αυτός που ανόστησε την φύση μας και την ουσία της ζωής μας.
Υπάρχει όμως ένα πρόσωπο που προσπαθεί να διασπάσει και να διαβάλει την ενότητα αυτή.
Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ.
Αυτός που μοναδικό του σκοπό έχει να διαβάλει την ανθρώπινη φύση μας, την ύπαρξη μας. Να την διασπάσει. Και να την κατακερματίσει.
Την ενότητα του ανθρωπίνου προσώπου την διασπά με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να χάνει το σκοπό της ύπαρξης του και την ουσία της ζωής.
Αυτό φαίνεται καθαρά την ώρα της προσευχής. Η διάσπαση βρίσκεται μέσα μας. Όταν ο νους συγκεντρώνεται για προσευχή και ενώ εξωτερικά ησυχία από θορύβους οι λογισμοί τρέχουν αδιάκοπα μέσα στο νου μας.
Η προσπάθεια να «ησυχάσει» ο νους μας θέλει διαρκεί άσκηση επίμονη και μακροχρόνια.
Η ψυχή του ανθρώπου αποτελείται από τρία μέρη.

Όπως λέγεται το «ΤΡΙΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ»
Α. ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΙΤΙΚΟ.
Β. ΤΟ ΒΟΥΛΙΤΙΚΟ.
Γ. ΤΟ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ.
Δηλαδή η επιθυμία, η βούληση, και η λογική.
Όμως και τα τρία έχουν διασπαστεί μεταξύ τους και δεν μπορούν να ενοποιηθούν στο βαθύτερο πνευματικό μέρος του ανθρώπου την καρδιά.
Αυτή η διάσπαση προήλθε από την αμαρτία που χώρισε το τριμερές της ψυχής. Η ψυχή μας η θέληση μας, η επιθυμία μας και η βούληση μας διασπάστηκε, έχασε τον προσανατολισμό της και σκοτίστηκε.
Ας παρατηρήσουμε τον εαυτό μας. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια να συγκεντρώσουμε την επιθυμία σε μια σκέψη σε ένα λογισμό και ύστερα σε αυτό το λογισμό να βάλουμε την βούληση να την εκτελέσει και το λογικό να την συνθέσει. Αν παρατηρήσουμε θα δούμε ότι συνέχεια θα μας ξεφεύγει ο λογισμός από το συγκεκριμένο αυτό σημείο θα διασπάτε και θα ξεφεύγει σε άλλους λογισμούς και καταστάσεις.
Την ώρα της προσευχής χιλιάδες λογισμοί περνούν αστραπιαία από το νου δημιουργώντας θόρυβο σε αυτόν χάνοντας έτσι την ειρήνη που πρέπει να έχουμε όταν επικοινωνούμε με τον άρχοντα της ειρήνης τον Άγιο Θεό.
Συνέχεια προσπαθούμε να συγκεντρώνουμε το νου στην προσευχή μας δίνοντας σημασία σε αυτό που αδιάκοπα περνούν μέσα από το νου μας.
Οι Πρωτόπλαστοι όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες πριν την πτώση δεν είχαν αυτή την διάσπαση. Ήταν ενωμένοι με την Άγια Τριάδα και επικοινωνούσαν άμεσα από το Θεό χωρίς ο νους του να διασπάται από λογισμούς ή από το λογιστικό ή βουλητικό της ψυχής.
Έτσι ο άνθρωπος ζει την τραγικότητα του ανθρωπίνου προσώπου, την τραγωδία που του επέφερε η αμαρτία στη ζωή του. Η ενότητα με την Παναγία Τριάδα από φυσικός δεσμός έγινε μονοπάτι δύσκολο γεμάτο αγκάθια και πέτρες δυσκολεύοντας έτσι την ένωση της με το Θείο Πρόσωπο.
Για να ξαναγυρίσουμε στην ενότητα αυτή πρέπει να «ησυχάσουμε» να γνωρίσουμε τον Ησυχασμό όπως αυτός εκφράστηκε στην Ορθόδοξη Άγια Εκκλησία μας στην πληρότητα της μέσα από τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά.
Τελικά λοιπόν εν περιλήψει μπορούμε να συνοψίσουμε λέγοντας.
Ο Θεός είναι Τριαδικός δηλαδή είναι μια ουσία με τρείς υποστάσεις. Έτσι και η ψυχή είναι ενιαία και πολυδύναμη.

Έχει τρείς δυνάμεις. ΝΟΥ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΚΑΙ ΒΟΥΛΗΣΗ.

Και οι τρείς πρέπει να βρίσκονται σε ενότητα και να στρέφονται προς τον Θεό. Κοίτα τον Άγιο Μάξιμο η φυσική εξέλιξη των τριών δυνάμεων είναι του μεν νου να έχει γνώση του Θεού, της επιθυμίας , να επιθυμεί και να αγαπά μόνο το Θεό και της βουλήσεως να πράττει το θέλημα του Κυρίου.
Η αμαρτία διασπά αυτήν την ενότητα των τριών δυνάμεων της ψυχής. Ο νους έρχεται σε άγνοια του Θεού, η επιθυμία αγαπά πλέον τα κτίσματα και όχι τον Δημιουργό και η βούληση υφίσταται την τυραννία των παθών.Έτσι λοιπόν παρατηρείται η επιθυμία να θέλει να επιστροφή στον Θεό αλλά να μην αφήνει η βούληση. Να θέλει η επιθυμία την επιστροφή αλλά να μην θέλει ο νους με την απιστία και την αθεΐα να αγαπήσει το Θεό.