ΕΥΘΑΛΗΣ ΒΛΑΣΤΟΣ - ΕΠIΦΑΝΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ 7

Κληρονομικότητα και Θεία Χάρη.
Ποίο πράγμα έχει μεγαλύτερη σημασία στην εξέλιξη και την πρόοδο του κάθε ανθρώπου, ή κληρονομικότητα ή ή αγωγή και ή εκπαίδευση;
- Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο ή αγωγή. Σημαντικότατη ή προσφορά της εκπαιδεύσεως στον πολιτισμό μας. Κτίζει την πρόοδο του ανθρώπινου γένους.
- Πρέπει όμως να τονίσουμε ότι μεγάλο ρόλο παίζει και ή κληρονομικότητα για το κάθε άτομο, υπό τα ίδια δεδομένα αγωγής. Με την ίδια προσφορά εκπαιδεύσεως και αγωγής δύο άτομα με διαφορετική κληρονομικότητα θα παρουσιάσουν τεράστιες διαφορές. Θα έλεγα ότι κατά το ενενήντα τοις εκατόν παίζει ρόλο ή κληρονομικότητα και δέκα τοις εκατόν ή αγωγή. Το τονίζω, υπό τα ίδια δεδομένα περιβάλλοντος, οικογένειας, σχολείου, κοινωνίας, πλούτου, φτώχειας.
- Υπάρχουν περιπτώσεις οπού τα παιδιά και τα εγγόνια κάνουν τα
ίδια πράγματα πού έκαναν και οι γονείς, Υποπίπτουν στα ίδια αμαρτήματα χωρίς να γνωρίζουν την προϊστορία και τα λάθη των γονέων και
των παππούδων.
- Κάθε δένδρο κάνει το δικό του καρπό. Ή θεία Χάρη όταν έρχεται
στον άνθρωπο κάνει τα αδύνατα δυνατά Δεν δικαιολογείται κανείς να
λέγει για τα ελαττώματα του ότι έτσι είναι ό χαρακτήρας μου και δεν
αλλάζει. Αυτό είναι πρόφαση για να μη προσπαθεί κανείς, με τη βοήθεια του Θεού να βελτιώσει τον εαυτό του.
Ή σαρξ και ή πλαξ.
- Το πρόβλημα της γενετησίου ορμής λύεται μόνο με το θάνατο του
ανθρώπου. Το πρόβλημα σαρξ το λύνει μόνο ή πλαξ.
- Θα είσαι παντρεμένος και θα περπατάς έχοντας δίπλα τη σύντροφο σου. Όμως όταν συναντάς άλλη κοπέλα, το μυαλό σου θα πηγαίνει στην αμαρτία. Κι αυτό πού χρειάζεται είναι πνευματική εγρήγορση,
προσοχή και προσευχή.
Όταν συναντηθούν δύο ανδρόγυνα, συμβαίνει το έξης: ' Ο άνδρας κοιτάζει τη γυναίκα του αλλού. Αντίθετα ή μία γυναίκα κοιτάζει το ντύσιμο της άλλης. Είναι μία από τις διαφορές ανδρός και γυναικός.
Υπάρχει διαφοροποιημένη λειτουργικότητα αλλά εναρμονισμένη σε ένα σύνολο. Δεν υπάρχει διαφορά στην τιμή, το σεβασμό, την προσωπικότητα, την ελευθερία ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα Υπάρχουν όμως διαφορές στην αποστολή του κάθε φύλου. 'Ο Θεός δεν έκανε μόνο ένα φύλο. Ισχύει το ομότιμο ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, όπως λέγει ό μέγας πατήρ της Εκκλησίας μας Ιωάννης ό Χρυσόστομος:
- Μέχρι τη γέννηση του Κυρίου μας, λέγει ό άγιος πατήρ, ό άνδρας
υπερείχε της γυναικός, διότι εκ του ανδρός γυνή άνευ γυναικός βλάστησε. Ή πρώτη γυναίκα προήλθε από το πλευρό του Αδάμ χωρίς να
παρεμβληθεί γυναίκα
- Με τη γέννηση του Κυρίου μας, βλάστησε εκ της γυναικός ανήρ
άνευ ανδρός. Εκ της Παναγίας μας εγεννήθη ό Κύριος, ό ανήρ ασπόρως, άνευ της συμμετοχής ανδρός.
Σε άλλη περίπτωση ό ίδιος πατήρ λέγει:
- Ό Θεός πήρε από την πλευρά του Αδάμ και έπλασε τη γυναίκα.
Δεν πήρε από το κεφάλι, για να μη τον κυβερνά. Δεν έλαβε από τα πόδια, για να μην την ποδοπατά. Πήρε από την πλευρά πού είναι κοντά
στην καρδιά, για να την αγαπά.
Ο Μέγας Βασίλειος στο εγκώμιο της αγίας μάρτυρος Ιουλίττας λέγει:
- Ό Θεός δεν πήρε από τον άνδρα μόνο σάρκα για να δημιουργήσει τη γυναίκα, για να μη γίνει μαλθακή και χαύνη. Έλαβε και οστού,
για να της δώσει σθένος και αντοχή. Να την κάνει να είναι τρυφερή και
δυνατή. Ευαίσθητη και καρτερική.
Παραδείσια κατάσταση και γενετήσια λειτουργία
Στην περίπτωση πού ό άνθρωπος δεν αμάρτανε στον Παράδεισο
πώς θα γινόταν ή διαιώνιση του είδους; Ρωτούσαμε τον Γέροντα
- Τότε θα γινόταν και πάλι ή λειτουργία της γεννήσεως νέων ανθρώπων αλλά απαθώς. Δεν θα υπήρχε ζήτημα αμαρτίας όπως στον πεπτωκότα άνθρωπο. Θα γινόταν, για παράδειγμα, όπως σήμερα φοράει
κανείς το σακάκι του και δεν νιώθει ότι πράττει κάτι το επιλήψιμο.
Οι Πατέρες λένε για την γενετήσια ορμή, ότι έχουμε την φυσική κίνηση των μελών πού δεν είναι εφάμαρτος. Έχουμε όμως και την πειρασμική και με δική μας ευθύνη εκτροπή αυτής της λειτουργίας έξω από τα φυσικά της όρια, πού είναι παρά φύσιν κατάσταση. Τότε γίνεται στιγμιαία ηδονή και μόνιμη κατάσταση πίκρας.

Νεανικοί δεσμοί
Ένας νέος πήγε να μιλήσει με το Γέροντα για το μεγάλο ζήτημα πού τον απασχολούσε. Αυτό δεν ήταν άλλο από το ζήτημα του δεσμού που θα μπορούσε να έχει κάποιος νέος η νέα Ό συγκεκριμένος νεαρός συμπαθούσε μια καλή κοπέλα και ρωτούσε:
- Είναι κακό και δεν πρέπει να συνδεθώ μαζί της; Τί λέγει ό Χριστός
για την βαθιά ειλικρινή αγάπη δύο νέων ανθρώπων;
Ό Γέροντας άρχισε μαζί του μια συζήτηση πού κράτησε περίπου δύο ώρες. Δεν είπε δογματικά και επιτακτικά αυτό πού λέγει ή Εκκλησία, αυτό πού λέγει ό Χριστός, αυτό πού συμφέρει στον άνθρωπο.
Με μεθοδικότητα και σύστημα έθετε ένα - ένα τα ερωτήματα του ζητήματος και με σοφία οδηγούσε τον νέο να εξαγάγει εκείνος τα σωστά και λογικά συμπεράσματα στο τέλος ό νέος έγινε διδάσκαλος του εαυτού του με τη χειραγωγία του σοφού πνευματικού του και ευέλικτου συζητητή.
Έφυγε σοφότερος και συνετισμένος με την απόφαση να αφήσει επί του παρόντος το ζήτημα του δεσμού και να κοιτάξει τις σπουδές του.
Τα επιχειρήματα του Γέροντος πάνω στο δύσκολο αυτό ζήτημα ήσαν τα εξής:
- Θα ήθελες ή νέα πού θα παντρευτείς να σε αγαπά;
- Ασφαλώς ό καθένας θα το ήθελε πολύ.
- Θα ήθελες και συ να την αγαπάς αληθινά;
- Μα και πάλι δεν θέλει ερώτημα, ό καθένας επιθυμεί να αγαπά και
να αγαπιέται ειλικρινά από το σύντροφο της ζωής του.
- Θα ήθελες ή νέα αυτή να έχει πάει, με άλλους άνδρες νωρίτερα από
σένα, και αυτοί να έρχονται και να σου λένε: «'Εμείς για τόσο διάστημα είχαμε σαρκική σχέση με τη γυναίκα σου. Την είχαμε φιλενάδα».
Μήπως θα προτιμούσες να είναι αγνή;
- Ναι, το άριστο και επιθυμητό αυτό είναι.
- Εκείνη δεν θέλει το ίδιο για σένα, δηλαδή να μην έχεις πάει με άλλες γυναίκες;
- Ναι, οπωσδήποτε.
- Όταν ξεκινάς κάποιο δεσμό, υπάρχει ό άμεσος κίνδυνος να αμαρτήσεις, να ερωτευθείς, χωρίς να βρεις την γνήσια ανταπόκριση στα αισθήματα σου και να χωρίσεις.
- Αυτό θα σε οδηγήσει στο γάμο σου όχι αγνό και καθαρό.
- Το ίδιο θα συμβεί και με την κοπέλα πού θα έχει το ίδιο πρόβλημα
-Άρα, αυτό πού θέλει ό Χριστός είναι το ίδιο με αυτό πού εύχεσαι
και επιθυμείς και συ. Ταυτίζεται το καλό, όπως μας το δίδει το στόμα του
Κυρίου, με το καλό όπως εσύ το θέλεις. Όπως και όλοι οι νέοι και νέες
το ίδιο επιθυμούν.
Δεν έχεις λοιπόν παρά με τη Χάρη του Θεού να προσπαθήσεις να
κάνεις πραγματικότητα τον αγνό γάμο. Να αποκτήσεις το ιδανικό της
αγάπης.
- Ποιο είναι αυτό;
- Το ιδανικό της αγάπης είναι ή αγνότητα.
- Ή ακρόπολη του κάλλους πάλι είναι ή αγνότητα
Οι σχέσεις γονιών και παιδιών.
Ό Γέροντας ήθελε ό χριστιανός να είναι τέλεια προσωπικότητα Να έχει και βούληση μαζί με τις άλλες αρετές. Να μη μετακινείται άβουλος και ασταθής όπως τα πλατανόφυλλα από άποψη σε άποψη. Να μην αλλάζει κατεύθυνση σαν τον Εύριπο, πού κάθε έξι ώρες αλλάζει ροή και κατεύθυνση.
Να έχει εξουσία στον εαυτό του, να μην κάνουν κουμάντο οι άλλοι γι' αυτόν. Να μην τον θεωρούν ανίκανο να αποφασίζει για την ζωή του και τα προβλήματα του. Να μην είναι θύμα των κοσμικών, ισχυρών συγγενών του.
- Είναι λάθος ή καλύτερα απαράδεκτο οι γονείς να μη μιλάνε, όταν
τα παιδιά τους τρέχουν στα κέντρα διαφθοράς και γυρίζουν πολύ αργά
στο σπίτι.
- Όταν όμως κάποιο από τα παιδιά είναι ευσεβές, τότε του κάνουν
το βίο αβίωτο με τη γκρίνια τους. Αν αυτό πάει σε καμιά αγρυπνία ή
σε κάποια πνευματική συνάντηση, του επιτίθενται γιατί άργησε. Ακόμη
και σε μεγάλες ηλικίες αυτή ή τακτική είναι συνηθισμένη.
- Πρέπει οι ευλαβείς νέοι να αγαπούν τους γονείς τους, να τους σέβονται και να τους υπακούουν. Να μην τους δίδουν όμως το δικαίωμα
να τους αντιμετωπίζουν σαν να είναι διανοητικώς καθυστερημένοι, σαν
να είναι νήπιου. Να απαιτούν και να επιβάλλουν το σεβασμό και να κάνουν αποδεκτό ότι έχουν τη δική τους βούληση, απόφαση και ελεύθερη ισχυρή προσωπικότητα

Άπιστοι, δεν είστε άπιστοι είστε εύπιστοι.
Συχνά μας ανέφερε περιστατικά οπού οι άθεοι, οι άπιστοι, οι εχθροί της πίστεως μνημονεύουν πράγματα πού είναι ανόητα, για να γελοιοποιήσουν την πίστη, για να πολεμήσουν την ευσέβεια στα περιστατικά αυτά διαφαινόταν καθαρά πώς οι ανόητοι άπιστοι προσπαθούσαν να απορρίψουν τη βέβαια πραγματικότητα της πατρικής παρουσίας του Θεού, της ακοίμητης μέριμνας για τα παιδιά του, της θείας Προνοίας για τα αγαπητά του δημιουργήματα
Μνημόνευε τη διαρκή δραστηριότητα της θείας Προνοίας και την απόρριψη της από τους άθεους με την επίκληση βλακωδών επιχείρημα-των. Με την παραδοχή της θεάς τύχης και του κισμέτ, του πεπρωμένου. Με απόψεις δηλαδή των υπανάπτυκτων πνευματικώς λαών και ανθρώπων.
Μας διηγείτο τέτοια ανόητα κατασκευάσματα της φαντασίας και κατόπιν σαν επισφράγισμα μας έλεγε τα χαρακτηριστικά λόγια του Πασκάλ:
-«Άπιστοι, δεν είστε άπιστοι. Είστε οι πιο εύπιστοι. Πιστεύετε τα πιο
απίθανα, τα πιο ανόητα, τα πιο αδύνατα πράγματα, για να απορρίψετε
ένα: το θαύμα».

Ή Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία
Ή Ορθοδοξία, έλεγε, δεν είναι θρησκεία αλλά μια σωστική λέμβος. Είναι ένα μεγάλο καράβι το όποιο ταξιδεύει προς στον ουρανό. Όποιος βρίσκεται μέσα σε αυτό το σκάφος θα φθάσει με μοναδική ασφάλεια στο λιμάνι του Παραδείσου.
Στο Ευαγγέλιο καταγράφονται τα λόγια του Κυρίου με την παραβολή του Ασώτου γιου, ή καλύτερα του Εύσπλαχνου Πατέρα Αποκαλύπτεται ή ευχάριστη πραγματικότητα της αγάπης του Πατέρα, ή θυσία του Υιού του.
Στην παραβολή αυτή αυτό πού θλίβει τον Πατέρα είναι ή φυγή του γιου του πού δεν θέλει να είναι πια γιος του. Δεν δίδει την ευκαιρία στον Πατέρα του να τον αγαπά αποτελεσματικά. Προσβάλλει τον Πατέρα στερώντας του την υιική παρουσία
Πώς θα μπορούσε να επανορθώσει αυτή την προσβολή παρά με την επιστροφή του; Χωρίς αυτή την επιστροφή δεν θα μπορούσε να κατανοηθεί ή άφεση. Ή μάλλον ό Πατέρας τον είχε συγχωρήσει από την αρχή, αλλά ή συγχώρεση δεν κατόρθωσε να κτυπήσει αποτελεσματικά την αμαρτία του γιου παρά με την επιστροφή και δια της επιστροφής του. Με αυτή την επιστροφή έχουμε τη σωτηρία και ευτυχία του γιου.

Ό Μωάμεθ και ή σχέση του με την αλήθεια
Οι μουσουλμάνοι πρέπει να πιστέψουν στο Χριστό η να πετάξουν και το Μωάμεθ στον κάλαθο των αχρήστων με βάση το Κοράνιο.
-Ένας προφήτης, δηλαδή αντιπρόσωπος του Θεού, δεν λέγει ψέματα, διαφορετικά είναι ψεύτης και απατεώνας και όχι προφήτης.
Σύμφωνα με τους μουσουλμάνους:
- Ό Μωάμεθ είναι προφήτης.
- Ό Μωάμεθ λέγει ότι ό Χριστός είναι προφήτης.
Ό Χριστός όμως λέγει ότι κανείς δεν μπορεί να σωθεί και να πάει
στον Πατέρα του παρά μέσω Εκείνου. Αυτά τα λόγια τα είπε ό Χριστός μας πού έζησε εξακόσια περίπου χρόνια πριν από το Μωάμεθ.
α) Αν ό Μωάμεθ λέγει την αλήθεια, σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι πρέπει να πιστέψουν το Χριστό σαν προφήτη, αφού τους το λέγει ό Μωάμεθ.
Πιστεύοντας όμως το Χριστό σαν προφήτη πρέπει να δεχθούν ότι αυτός λέγει την αλήθεια Πρέπει δηλαδή να πιστέψουν ότι σωτηρία έχουν μόνο με τον Χριστό. Άρα πρέπει να απορρίψουν τον Μωάμεθ σαν περιττό.
β) Αν ό Χριστός λέγει ψέματα στην συγκεκριμένη περίπτωση, μη γένοιτο, δεν είναι προφήτης, αρά ό Μωάμεθ λέγει ψέματα. Τότε όμως ό Μωάμεθ σαν ψεύτης δεν μπορεί να είναι προφήτης. Άρα πρέπει να απορριφθεί και πάλι.