Πλήρης συλλογή από κηρύγματα και διδασκαλίες του ηγούμενου Σάββα (Οσταπένκο) 40

13. Η Κοινωνία των Αγίων Μυστηρίων του Χριστού είναι η μεγαλύτερη στιγμή της πνευματικής ζωής: η ψυχή συναντά και ενώνεται με το Θείο. Για να μην λάβετε κοινωνία στο δικαστήριο και καταδίκη, πρέπει να πειράζετε τον εαυτό σας και να προετοιμαστείτε ή, όπως λένε, να νηστεύετε, δηλαδή να νηστεύετε, να εξομολογείτε, να διαβάζετε τους κανόνες κ.λπ. Πόσο συχνά πρέπει να λαμβάνετε τη Θεία Κοινωνία του Χριστού και Γιατί;

Το να λαμβάνεις ξανά κοινωνία όχι για ευχαρίστηση - αυτό θα ήταν ένα είδος προσβολής για τον Κύριο, αφού δεν θα ήταν ο ίδιος που ζητούνταν, αλλά η ευχαρίστησή Του, όχι για ευχαρίστηση, επαναλαμβάνουμε, αλλά για την επούλωση των αμαρτωλών πληγών. για να μην πονάει η ψυχή από αυτά, εφοδιαστείτε με υπομονή, ταπείνωση και έλαβε δύναμη να πολεμήσει την αμαρτία και την ταπείνωση, υπηρετώντας τους άλλους με το πνεύμα της αγάπης του Χριστού.

Εν ολίγοις: αναζητήστε στην Κοινωνία τη γνώση των αμαρτιών, τη δύναμη για όλα τα καλά πράγματα, τη θεραπεία των πληγών. Τώρα το δεύτερο μέρος της ερώτησης γίνεται σαφές: πόσο συχνά; Η απάντηση είναι: ανάλογα με την ανάγκη και την προετοιμασία. Θα ήταν ωφέλιμο για όλους, ακόμη και για τους λαϊκούς, να κοινωνούν μια φορά το μήνα, και με συλλογική ζωή και ταπείνωση, έστω και δύο φορές.

Με βαθιές εμπειρίες από θλίψη, αρρώστια, αντιξοότητες και εξάντληση πνευματικών δυνάμεων από ραχιαίους και έκτακτους κόπους, η ανάγκη για ακόμη συχνότερη κοινωνία λύνεται και υπάρχει ανάγκη.

Για παράδειγμα, ο π. Ιωάννης της Κρονστάνδης κοινωνούσε καθημερινά, γιατί η ψυχή του ήταν εξαντλημένη, δεχόμενος εκατομμύρια ανθρώπινες αμαρτίες. Όσοι πεθαίνουν και βρίσκονται σε θανάσιμο κίνδυνο έχουν επίσης ανάγκη για σχεδόν καθημερινή Κοινωνία, αλλά υπάρχουν άνθρωποι που κοινωνούν καθημερινά εκτός τέτοιων εξαιρετικών εμπειριών, ακόμη και κατά τη Μεγάλη Σαρακοστή, όταν η Εκκλησία, για να ενισχύσει τη μετάνοια, μειώνει επίσης την Κοινωνία για κληρικούς σε 3-4 φορές την εβδομάδα.

Τι ψάχνουν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί αποκλίνουν από τις οδηγίες της Εκκλησίας και μάλιστα από την εμπειρία των ασκητών; Αλίμονο! Ψάχνουν για υψηλές διαθέσεις, θέλουν πάντα να ζουν το Πάσχα και να μην ανησυχούν για τον Γολγοθά, θέλουν να διασκεδάσουν με τον Κύριο, χωρίς να περάσουν από τον ακανθώδες και μακρύ δρόμο της μετάνοιας και της κάθαρσης της ψυχής. Προφανώς, θεωρούν τους εαυτούς τους άξιους διαρκούς Κοινωνίας και επομένως ανώτερους από τους μοναχούς σχήματος, που συνήθως κοινωνούν μία φορά την εβδομάδα ή δύο εβδομάδες (σε μια ήρεμη πορεία ζωής).

Και πράγματι, παρά τη συνεχή επικοινωνία με τον Κύριο, τέτοιοι άνθρωποι εκπλήσσουν με εξαιρετική αλαζονεία και αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και ψυχρότητα προς τους πλησίον τους. Ο Απόστολος Παύλος λέει: «Εάν δεν υποφέρουμε μαζί Του (τον Κύριο), δεν θα δοξαστούμε». Είναι καλύτερο να ακολουθείτε το δρόμο της ταπεινοφροσύνης και της υπομονής με όλες τις δυσκολίες, λαμβάνοντας κοινωνία όποτε είναι δυνατόν στις γιορτές, όχι συχνότερα (σε δύσκολες συνθήκες) 1-2 φορές την εβδομάδα, εκτός από περιπτώσεις θανάτου. «Όποιος δεν είναι με τον σταυρό δεν είναι με τον Χριστό».