Οι δίκαιοι και οι αμαρτωλοί. Αληθινές ιστορίες Ζόμπερν Βλαντιμίρ Μιχαήλοβιτς 37

 

 Αλυσίδες

Υπάρχουν ακόμα ανιδιοτελείς άνθρωποι στον κόσμο που νοιάζονται για τους άλλους, ξεχνώντας τον εαυτό τους. Ήταν ακριβώς ένα τέτοιο άτομο που θάφτηκε στο νεκροταφείο Mitrofanevskoye στην Αγία Πετρούπολη. Τόσος κόσμος μαζεύτηκε για την κηδεία που ήταν αδύνατο να υποθέσουμε ότι έθαβαν έναν απλό αγρότη.

 

Ο παππούς Mikhalych ήταν γνωστός σε όλους τους φτωχούς της πρωτεύουσας, στριμωγμένοι σε σοφίτες και υπόγεια στην Αγία Πετρούπολη. Έφτασε στην πόλη πριν από δεκαεπτά χρόνια, ντυμένος στο σπίτι, με ένα αδύνατο σακίδιο και ένα ραβδί στο χέρι. Κανείς δεν του έδωσε σημασία, θεωρώντας τον συνηθισμένο περιπλανώμενο.

 

Σύντομα όμως άρχισαν να παρατηρούν ότι κάποιος περιπλανώμενος περπατούσε στην πλατεία Sennaya και έδινε χρήματα και φαγητό στους φτωχούς άρρωστους - αλλού πενήντα καπίκια, αλλού δύο καπίκια, άλλοι μια κόρα ψωμί. Ο ίδιος, με σπιτικό, με παπούτσια, δεν είναι καλύτερος από έναν άλλο ζητιάνο, αλλά δίνει χρήματα στους φτωχούς.

 

«Παππού, πρέπει να το κρατήσεις για μια βροχερή μέρα», του έλεγαν οι ίδιοι φτωχοί.

 

Όμως ο παππούς ήξερε ένα πράγμα: ερχόταν στα σπίτια των φτωχών, μοίραζε ό,τι είχε αποθηκεύσει στο σακίδιο του και έφυγε σιωπηλά.

 

Υπέθεσαν ότι ήταν πλούσιος, ότι δεν είχε πού να βάλει τα χρήματά του. Είπαν ότι εξιλεώθηκε για κάποια αμαρτία που βρισκόταν στην ψυχή του. Αλλά, τελικά, ανακάλυψαν ότι ο ίδιος ο παππούς Mikhalych πηγαίνει σε γνωστά εμπορικά σπίτια, συλλέγει ελεημοσύνη και μοιράζει τα πάντα σε φτωχούς και άρρωστους. Ο ίδιος έτρωγε αποκλειστικά ψωμί και νερό.

 

Η δημοτικότητά του αυξήθηκε μεταξύ των φτωχών της πρωτεύουσας. Οι έμποροι, έχοντας μάθει για τον τρόπο ζωής του παππού, θεώρησαν τιμή να τον αφήσουν να περάσει τη νύχτα.

 

Μια εβδομάδα πριν τον θάνατό του, κρυολόγησε. Στάλθηκε στο νοσοκομείο. Όταν τον έγδυσαν, βρήκαν σιδερένιες αλυσίδες βάρους μιας λίβρας στο αδυνατισμένο σώμα του. Όταν ο γιατρός ρώτησε πόσο καιρό φορούσε αυτές τις αλυσίδες, ο παππούς απάντησε ότι δεν τις είχε βγάλει για ακριβώς 25 χρόνια. Δεδομένου ότι οι αλυσίδες δεν ήταν σε γάντζους, αλλά αλυσοδεμένες με σιδερένιο δακτύλιο, τότε, με εντολή του γιατρού, έπρεπε να κοπούν.

 

Το όνομα του παππού ήταν Alexander Mikhailov Krainev. Οι αλυσίδες του και το βαρύ ραβδί του φυλάσσονται τώρα στο σκευοφυλάκιο του νεκροταφείου.