ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Π. ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.

ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΜΑΣ ἀπαγόρευαν ἁπλῶς τήν φυσική μας παρουσία στούς Ναούς καί στό Ι.Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας ,πράγμα τό ὁποῖο μπορεῖ ὁ καθένας νά τό ὑποστει π.χ. ἀπό μία ἀσθένεια.

Τώρα ὅμως καλούμαστε νά ἀποδείξουμε ἄν πιστεύουμε στήν ΘΕΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ! ἤ θεωροῦμε τό σῶμα τοῦ ὡς κάτι φτηνό καί φθαρτό πού κολλάει ἀρρώστια.

Ὅπως γράφει  ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής ὁ Θεολόγος:

«πᾶν πνεῦμα ὃ μὴ ὁμολογεῖ τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι· καὶ τοῦτό ἐστι τὸ τοῦ ἀντιχρίστου ὃ ἀκηκόατε ὅτι ἔρχεται, καὶ νῦν ἐν τῷ κόσμῳ ἐστὶν ἤδη.(Α Ιω. 4,3)         

Αὐτός πού δέν δέχεται τήν σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου ἄρα καί  τήν Σάρκα  τοῦ Χριστοῦ ὡς θεικη, εἶναι μαζί μέ τόν ἀντίχριστο!

Ἔτσι ἀρνούμαστε τό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας .

Στό 1ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννου Εὐαγγελίου γράφει:

"Καί ὁ Λόγος ΣΑΡΞ  ἐγένετο" ὄχι ἁπλά  ΣΩΜΑ, γιά νά τονίσει περισσότερο τῆς ἔννοια τῆς σαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

ΑΡΑ ΛΟΙΠΟΝ καμία παραχώρηση στό Μυστήριο τῆς Θείας Κοινωνίας !

Ἡ Ἐκκλησία μας λαμβάνοντας ὡς πρότυπο μετάδοσης τοῦ Θείου Σώματος καί Αἵματος τό ὅραμα τοῦ Προφήτου Ἠσαΐα( Ἤσ. στ΄-6-7) διαχρονικά κοινωνά τούς πιστούς μέ τήν λαβίδα.

«καὶ ἀπεστάλη πρός με ἓν τῶν Σεραφίμ, καὶ ἐν τῇ χειρὶ εἶχεν ἄνθρακα, ὃν τῇ λαβίδι ἔλαβεν ἀπὸ τοῦ θυσιαστηρίου,καὶ ἥψατο τοῦ στόματός μου καὶ εἶπεν· ἰδοὺ ἥψατο τοῦτο τῶν χειλέων σου καὶ ἀφελεῖ τὰς ἀνομίας σου καὶ τὰς ἁμαρτίας σου περικαθαριεῖ.»

Ἀκόμη καί σέ ἑτοιμοθανάτους ἤ σοβαρά νοσοῦντες Χριστιανούς ἡ Ἐκκλησία ποτέ δέν ἔκανε παραχώρηση σέ αὐτό τόν κανόνα.

Κάποιοι δέ ἀναφέρονται στό Πηδάλιο καί στόν Όσιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη πού ὑποδεικνύει σέ καιρούς πανδημίας ἕναν ἄλλο τρόπο μεταλαβῆς. Αὐτά ὅμως καταχωροῦνται ἁπλά σέ μία ὑποσημείωση τοῦ μεταφραστῆ ὡς προσωπική του μόνο ἄποψη καί  ὄχι ὡς  θέση ἀληθείας τῆς ἐν σώματι Ἐκκλησίας.

Σπάνιες ἐξαιρέσεις ὑπῆρχαν κάποτε γιά τούς «ἐν ὄρεσι» ἀπομακρυσμένους ἀναχωρητές, οἱ ὁποῖοι ἔπαιρναν μαζί τους καί κοινωνοῦσαν Θεῖο Ἄρτο βαπτισμένο στό Αἷμα.

Καλύτερα λοιπόν γιά ἐμᾶς τούς Ἱερεῖς και πιστούς  νά μήν λειτουργοῦμε παρά νά λειτουργήσουμε και να μεταλαμβάνουμε  αὔριο μέ κάποιον ἄλλο βλάσφημο καί ἀρνησίχριστο τρόπο!

Ἐπίσης μήπως ἦρθε ὁ καιρός πιά νά ἀποτελεῖ τό Μυστήριό της Θείας Μετάληψης ἀπαραίτητα προσωπική πράξη τοῦ πιστοῦ, μετά τόν ἀποκλεισμό τῶν Θυρῶν εἰς τούς ἀπίστους πού ἔχουν πλέον λόγον ως φυόμενοι μαϊντανοί  περί  παντός ἐπιστητοῦ ἀκόμη καί  αὐτῆς τῆς Θείας Κοινωνίας;

 Μήπως θά πρέπει πιά αὐτή ἡ Θεία Μυσταγωγία (ἐκ τοῦ μύω:κλείνω τά μάτια)νά εἶναι καί μέ τήν δεύτερη ἔννοια μυστική καί κρυφή γιά τούς ἐχθρούς του Χριστοῦ ὅπως ἀναφωνεῖ καί τό τροπάριο:

«οὐ μή γάρ τοίς ἐχθροίς σου τό μυστήριον εἰπω ;»

 π.Διονύσιος Ταμπάκης

Περιοχή συνημμένων

Η κατάργηση των δύο αυτοκέφαλων Αρχιεπισκοπών Πεκίου και Αχρίδας | Γιώργος Τσούπρας

Ο δρ Θεολογίας, σλαβολόγος Γιώργος Τσούπρας μιλά για τις αιτίες και τις συνέπειες που είχαν τα γεγονότα τα οποία σχετίζονται με τις δύο Βαλκανικές Εκκλησίες στη ζωή των ορθοδόξων λαών κατά την ύστερη Τουρκοκρατία

Ο δρ Θεολογίας-Σλαβολόγος Γιώργος Τσούπρας συνομίλησε μαζί μας για την έρευνά του στην εκκλησιαστική ιστορία των Βαλκανίων και συγκεκριμένα για την κατάργηση των αρχιεπισκοπών Πεκίου και Αχρίδας πριν από δυόμισι αιώνες. Με τις διεισδυτικές ερμηνευτικές προσεγγίσεις του στην ιστορία της εποχής, ο κ. Τσούπρας επιχειρεί να ανασύρει πληροφορίες από το ιστορικό παρελθόν και να αναλύσει τις συνθήκες στις οποίες έγιναν τα γεγονότα. Είναι σημαντικό να μην σκεφτόμαστε και κρίνουμε το παρελθόν με τα δεδομένα της σημερινής εποχής. Αυτό παραπλανά και οι κρίσεις κινδυνεύουν να παρερμηνευτούν εις βάρος της αλήθειας.

Η κατάργηση των δύο αυτοκεφάλων Αρχιεπισκοπών της Βαλκανικής, του Πεκίου (1766) και της Αχρίδας (1767), κατέχει στη διεθνή βιβλιογραφία περίοπτη θέση. Από πολλούς ιστορικούς θεωρήθηκε ως το χρονικό σημείο της επικράτησης του εθνικού και πολιτιστικού ιμπεριαλισμού του αναδυόμενου ελληνικού Έθνους, με κύριο εκπρόσωπο το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους Φαναριώτες, στους λαούς της Βαλκανικής. Αυτή η θεωρία όχι μόνο ανακίνησε εθνικιστικές ιδέες στους σλαβικούς λαούς (Σέρβους, Βουλγάρους, Σλαβομακεδόνες), αλλά και επέδρασε στη νεώτερη ελληνόγλωσση ιστοριογραφία, κυρίως μέσω όσων ιστορικών τηρούν έντονα κριτική στάση απέναντι στο Πατριαρχείο και την Εκκλησία γενικότερα. Επακόλουθη συνέπεια ήταν η εμφάνιση αμυντικών υπέρ των δύο εκκλησιαστικών θεσμών απόψεων, δημιουργώντας τελικά πόλωση στις επιμέρους ερμηνείες.

Η παρούσα εργασία, του κ. Τσούπρα αξιοποιώντας κυρίως τις πρωτότυπες πηγές, επιδιώκει να ανασυνθέσει το κλίμα της εποχής, που οδήγησε στην κατάργηση, αλλά και να ερμηνεύσει όσον το δυνατόν αντικειμενικότερα τις αιτίες και τις συνέπειες που είχε στη ζωή των Ορθοδόξων λαών κατά την ύστερη Τουρκοκρατία. Ταυτόχρονα εξετάζει τη θέση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τη στάση των πρωταγωνιστών των γεγονότων, αλλά και τη στάση της οθωμανικής πολιτικής, που έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις.

Στο έργο σας έχετε θέσει έναν γενικό τίτλο, Πατριαρχείο και Βαλκάνια, που φαντάζει πολύ βαρύς για να καλυφθεί από τα στιγμιότυπα της Ιστορίας που έχετε επιλέξει να ερμηνεύσετε στο κείμενό σας. Πώς θα το εξηγούσατε αυτό;

«Τα δύο αυτά γεγονότα, της κατάργησης των δύο βαλκανικών Εκκλησιών, αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν μέχρι σήμερα την αφορμή για την έκφραση έντονης κριτικής προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τους Φαναριώτες και τον Ελληνισμό γενικότερα, ως προς τη στάση που κράτησε απέναντι στους σλαβικούς λαούς των Βαλκανίων.»

Με λίγα λόγια μπορείτε να συνοψίσετε το ιστορικό της καταργήσεως;

«Μετά την Άλωση της Πόλης οι περισσότερες περιοχές των Βαλκανίων ενοποιήθηκαν εκκλησιαστικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Εξαίρεση αποτέλεσε η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας στη Δυτική Βαλκανική, που κατόρθωσε να παραμείνει αυτοκέφαλη με την υποστήριξη των Οθωμανών. Από αυτήν αποκόπηκε, πάλι με την υποστήριξη εξισλαμισμένων Σέρβων, η Αρχιεπισκοπή Πεκίου, δηλ. Σερβίας, και έτσι σχηματίστηκαν τρεις ξεχωριστές εκκλησιαστικές διοικήσεις –κλίματα. Το αποτέλεσμα της πολυδιάσπασης ήταν αρνητικό για την εξέλιξη των εκκλησιαστικών πραγμάτων, αφού δημιουργήθηκαν ευνοϊκές προϋποθέσεις για επεμβάσεις των Οθωμανών και υπερχρέωση λόγω των νόμιμων δοσιμάτων αλλά και των έκτακτων ποσών που αναγκάζονταν να δίνουν στις αρχές κάθε τόσο. Αυτό προκάλεσε οικονομική ασφυξία και τελικά δόθηκε η ευκαιρία για την κατάργησή τους. Ένας λόγος επίσης που οδήγησε τις εξελίξεις ήταν και η επαναστατική δράση των Προκαθημένων του Πεκίου, που έδωσε αφορμή για εχθρική αντιμετώπιση.»

Η ευθύνη του Πατριαρχείου

Ποιες είναι οι απόψεις που έχουν εκφραστεί σχετικά με το θέμα;

«Οι σλαβικής καταγωγής συγγραφείς κατηγορούν ευθέως το Πατριαρχείο ότι ήταν κύριο υπεύθυνο για την κατάργηση, παρακινούμενο από εθνικιστικό και πολιτιστικό ιμπεριαλισμό ενάντια στους Σλάβους. Επηρέασαν μάλιστα μια σειρά δυτικοευρωπαίων ιστορικών, που αποδέχθηκαν άκριτα την ερμηνεία τους και την αναπαρήγαγαν. Με τη σειρά τους επέδρασαν στους δυτικοτραφείς έλληνες ιστορικούς, οι οποίοι ανήκουν κυρίως στη λεγόμενη αποδομητική σχολή της Ιστορίας, οι οποίοι επηρεασμένοι από τις αντικληρικαλιστικές θέσεις του Διαφωτισμού μετέφεραν αυτούσια την σλαβική προπαγάνδα στα καθ’ ημάς.»

Δεν υπάρχει ο αντίλογος στις απόψεις αυτές;

«Όπως κάθε ζήτημα που άπτεται της Ιστορίας μας, και αυτό το θέμα έχει προκαλέσει ακραίες εντάσεις. Έχει αναπτυχθεί μια αντίθετη ιστορική σχολή, η οποία είτε υπερασπίζεται με κάθε μέσο το Πατριαρχείο είτε υπηρετεί την εθνικιστική σκοπιά του παρελθόντος, των συγκρουσιακών εποχών του ελληνισμού με τις βουλγαρικές βλέψεις ή τη μακεδονιστική προπαγάνδα.»

Πώς εμπλέκονται σε ένα τέτοιο εκκλησιαστικό θέμα οι μακεδονιστικές προπαγανδιστικές απόψεις;

 «Οι ιστορικοί των Σκοπίων έχουν αναγάγει σε σημαία τους το γεγονός της κατάργησης της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας πριν από διακόσια πενήντα χρόνια. Θεωρούν την ιστορική αυτή Αρχιεπισκοπή ως μήτρα του «μακεδονικού» λαού, που διατήρησε την ιδιοπροσωπία του σε δύσκολους ιστορικούς καιρούς. Η κατάργησή της έδωσε ώθηση στην επίδραση του ελληνισμού αλλά και στη βουλγαρική διείσδυση, που προκάλεσαν την απώλεια της «μακεδονικής» εθνικής συνείδησης από πολλούς ντόπιους της Μακεδονίας. Μετά την επικράτηση των τιτοϊκών και την έκφραση των μακεδονιστικών βλέψεων όσοι επιδίωξαν την αποκοπή της Εκκλησίας τους από το Πατριαρχείο της Σερβίας, πρόβαλαν ως καίριο επιχείρημα την δήθεν αντικανονική κατάργηση της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας και την ανάγκη για αποκατάσταση της αδικίας την οποία υπέστη ο “μακεδονικός” λαός.»

Οι ακραίες εντάσεις, η προπαγάνδα και οι επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων

Αυτές οι απόψεις μπορεί να δημιουργήσουν κάποιο ζήτημα στη χώρα μας;

«Ας μην ξεχνούμε ότι η Αρχιεπισκοπή Αχρίδας επεκτεινόταν σε μια ευρύτερη περιοχή από το σημερινό κράτος των Σκοπίων. Έφτανε νότια μέχρι την Καστοριά και τη Φλώρινα και δυτικά μέχρι το Δυρράχιο. Κατ’ ουσίαν κάλυπτε ένα μεγάλο τμήμα του χώρου που διεκδικούν οι Σκοπιανοί. Άρα, σε εκκλησιαστικό επίπεδο, που στα βαλκανικά ζητήματα εμπλέκεται άμεσα με τα εθνικά θέματα, η αναγνώριση της Εκκλησίας των Σκοπίων ως διάδοχης της Αρχιεπισκοπής Αχρίδας, περισσότερο θα ενίσχυε τις τυχόν επεκτατικές βλέψεις των γειτόνων μας παρά θα τις καθησύχαζε.»

Ποια είναι η δική σας πρόταση ως ιστορικός, αναγνωρίζοντας το δύσκολο έργο της ερμηνείας των γεγονότων;

«Οφείλω να αναγνωρίσω τη δυσκολία, ιδίως από τη στιγμή που έχουν εμπλακεί άλλοι παράγοντες, εθνικιστικοί, κρατικοί κλπ. Όμως, πρέπει να απεγκλωβίσουμε την ερμηνεία από αυτούς τους παράγοντες και να δώσουμε μια νηφάλια ερμηνεία, βασισμένη στα γεγονότα και τις αυθεντικές πηγές. Δεν είναι δυνατόν να ερμηνεύονται γεγονότα που συνέβησαν το δεύτερο μισό του 18^ου αιώνα σύμφωνα με τα δεδομένα του 19^ου ή του 20ού αιώνα, που βρισκόταν στο απόγειο ο εθνικισμός, βάσει της λεγόμενης αρχής των εθνοτήτων. Αυτό προσπάθησα να πετύχω με την εργασία μου. Επίσης, αξίζει να αναφερθεί ότι δειλά δειλά έχουν αρχίσει να εμφανίζονται και στη σλαβική ιστοριογραφία έργα που επιδιώκουν την απεμπλοκή τους από τις μονοσήμαντες ερμηνείες του παρελθόντος και τη νηφάλια επανεκτίμηση της Ιστορίας τους. Ευτυχώς στην Ελλάδα, που ζούμε σε συνθήκες δημοκρατίας και ελευθερίας αυτό έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες και έτσι υπάρχουν πολλά έργα με νηφάλια κριτική στάση απέναντι σε «καυτά» για το παρελθόν γεγονότα.»

Σήμερα η Εκκλησία της π.Γ.Δ.Μ. θεωρείται ως σχισματική από τους Σέρβους και δεν έχει κανονική ενότητα με την πανορθόδοξη κοινότητα. Ο Επίσκοπος, ο Βελεσών Ιωάννης αναγνώρισε το Πατριαρχείο της Σερβίας και αυτό με τη σειρά του τον ανακήρυξε Αρχιεπίσκοπο Αχρίδας. Τον ακολούθησε ένα μικρό ποίμνιο καθώς και λίγοι ιερείς και μοναχοί. Ανάμεσα από αυτούς εκλέχτηκαν και χειροτονήθηκαν ακόμη δυο επίσκοποι, προκειμένου να δημιουργηθεί μια σύνοδος επισκόπων σύμφωνα με την αυτονομία που της παραχώρησε το 1959 το Πατριαρχείο της Σερβίας. Οι αρχές, όμως, του κρατιδίου δεν επέτρεψαν τη λειτουργία της συνόδου ενώ έχουν κινηθεί εναντίον του Ιωάννη. Ο ίδιος αλλά και αρκετοί από τους πιστούς αυτής της νέας Αρχιεπισκοπής Αχρίδος έχουν συλληφθεί αρκετές φορές από την αστυνομία και έχουν φυλακιστεί ενώ οι κινήσεις τους παρακολουθούνται στενά σε ό,τι αφορά στον λατρευτικό και μυστηριακό τομέα.. Απ’ ό,τι φαίνεται είναι μακρύς ακόμη ο δρόμος που θα οδηγήσει στην τακτοποίηση των διαφορών και θα φέρει την εσωτερική ειρήνη και αδελφοσύνη στην Εκκλησία σύμφωνα με την εντολή του ιδρυτή της «Ταύτα εντέλλομαι υμίν, ίνα αγαπάτε αλλήλους»

Η παρουσίαση του βιβλίου του Γιώργου Τσούπρα διδάκτορος Θεολογίας και Σλαβολόγου “Πατριαρχείο και Βαλκάνια” έγινε πρόσφατα στο Πολιτιστικό Κέντρο της Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

_____________

δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 29.04.2020

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ. "Πολλοί που είναι αποφασισμένοι να σωθούν την ενδεκατη ώρα, πεθαίνουν στις δεκαμισυ"

Ταλαίπωρος άνθρωπος!

 «Σε αυτούς πού μού ζητούν να εξηγήσω τα ταξίδια μου, απαντώ ότι γνωρίζω καλά άπ’ το τί δραπετεύω, όχι, όμως, και τί αναζητώ"(MONTAIGNE)» Ταλαίπωρος άνθρωπος!

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. «Γεννήθηκε μια φορά, πέθανε δύο —ό Αμαρτωλός. Γεννήθηκε δύο φορές, πέθανε μία—ό Χριστιανός».

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ.

 «Γεννήθηκε μια φορά, πέθανε δύο —ο Αμαρτωλός. 

Γεννήθηκε δύο φορές, πέθανε μία—ο Χριστιανός».

The prayer of the Patriarch!Η προσευχή του Πατριάρχου!.

Alexandra Feodorovna | A Journey with the Romanovs | Part 3

Τράπεζα Κουτλουμουσίου - Ο Άγγελος εβόα.

Είναι κάτι άνθρωποι...

Είναι κάτι άνθρωποι αγνοί, που έχουν ραμμένη στα ρούχα τούς μια Νεκροκεφαλή...

Το όνομα τούς είναι Ορθόδοξοι Μοναχοί, είναι αυτοί που Νίκησαν τον θάνατο και κέρδιζαν την Ζωή...

~ Χριστός Ανέστη! Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι! Γεροντας Εφραίμ Αριζόνας

Ένας ποιητής της εποχής του Α Παγκοσμίου Πολέμου, Όs. Kennedy , σε ένα ποίημά του, στο όποιο συγκρίνει τήν πορεία του Ιησού πρός το Γολγοθά με μια φανταστική επίσκεψι Του στή σύγχρονη πόλη της Αγγλίας, το BIRMINGHAM λέει.

«Ένας ποιητής της εποχής του Α Παγκοσμίου Πολέμου, Όs. Kennedy , σε ένα ποίημά του, στο όποιο συγκρίνει τήν πορεία του Ιησού πρός το Γολγοθά με μια φανταστική επίσκεψι Του στή σύγχρονη πόλη της Αγγλίας, το BIRMINGHAM λέει.

"Όταν ό Ιησούς έφθασε στο Γολγοθά,

στο Σταυρό Τον κάρφωσαν

ακάνθινο στεφάνι Του φόρεσαν

πληγές βαθιές Του άνοιξαν!

Γιά εκείνους τούς άξεστους και σκληρούς

ανθρώπους

φθηνή ήταν ή ανθρώπινη σάρκα του Θεανθρώπου

Αλλά να, ό Ιησούς ήρθε και στο BIRMINGHAM

Μα εκεί απλά Τον προσπέρασαν!

Δεν του πείραξαν ούτε μια τρίχα της κεφαλής.

Πόνο σωματικό δεν Του προκάλεσαν.

Μα προσπερνώντας Τον στο δρόμο,

Τον παράτησαν μέσα στή βροχή,

αφήνοντας Τον να πεθάνει εκεί,

όπου όλοι οι δρόμοι είχαν κλεισθεί!

Και ό Ιησούς ακουμπώντας

σε ένα τοίχο μισογκρεμισμένο,

αναστενάζοντας βαθιά,

νοσταλγούσε το Γολγοθά!".

Με άλλα λόγια, τα μαρτύρια τα όποια ό Ιησούς δοκίμασε στο Γολγοθά, ήταν χίλιες φορές προτιμότερα άπ' τήν αδιαφορία τήν όποια συνάντησε στο πρόσωπο των ανθρώπων του BIRMINGHAM»

ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ.«Όταν πονάνε σε κάποιο σημείο του σώματος.............

ΕΙΠΕ ΜΟΝΑΧΗ.«Όταν πονάνε σε κάποιο σημείο του σώματος, δεν βγάζουν τη φωτογραφία του ιατρού του, γιά να του πούνε που πονάνε και να τούς κάνη καλά, άλλα πάνε οι ίδιοι στον ιατρό και τον βομβαρδίζουν με ένα σωρό ερωτήσεις»

Το ίδιο και με τήν εξάλειψη των αμαρτιών μας πρέπει να πάμε στον Πνευματικό.

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. « Η μέρα της κρίσεως για τον άπιστο βρίσκεται στο μέλλον, αλλά για τον πιστό στο παρελθόν»

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. 

« Η μέρα της κρίσεως για τον άπιστο βρίσκεται στο μέλλον, αλλά για τον πιστό στο παρελθόν»

ΕΝ ΟΨΕΙ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΑΩΝ ΜΑΣ !

- Αλήθεια νοσταλγήσαμε οι χριστιανοί του 2020 τους ιερούς ναούς μας ?

- Θα βάλουμε την αγία αρχή να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή και εορτή να εκκλησιαστούμε ?

- Τα παιδιά μας θα τα προτρέψουμε να πηγαίνουν στο κατηχητικό , στο ψαλτήρι και στο ιερό να βοηθήσουν τον ιερέα ?

- Μας έλλειψε άραγε το ευωδιαστό θυμίαμα που προσφέραμε μέσω των καλών μας ιερέων και διακόνων  στον Άγιο Θεό μας ?

- Μήπως ξεχάσαμε πως ψάλλετε το ''Κύριε εκέκραξα πρός Σε ...'' ?

- Το ιλαρό φώς των καντηλιών  και των κεριών στα μανουάλια μας συγκινεί ακόμα ?

- Θα τρέξουμε να φιλήσουμε και πάλι  το ευλογημένο χεράκι του παππούλη στην ενορία μας ?

- Θυμόμαστε πόσο ευλογημένη ήταν η καλή παράδοση να γράφουμε ονόματα ζώντων και κεκοιμημένων ?

- Λαχταράμε να ξαναπροσκυνήσουμε τις άγιες εικόνες και τα ιερά λείψανα των Αγίων μας ?

- Άραγε θα ξαναρχίσουν και πάλι το ζύμωμα πρόσφορων και άρτων και την παρασκευή κολλύβων οι καλές μας χριστιανές γυναίκες ?

- Έχουμε σκεφτεί όλο αυτό το διάστημα πως το κουτί των Πτωχών της ενορίας μας είναι άδειο από την αγάπη μας ?

- Θα προσέλθουμε να κοινωνήσουμε Το Άγιο Σώμα και Το Τίμιο Αίμα Του Κυρίου μας με πίστη θερμή και εξομολογημένοι τις αμαρτίες μας ?

Και δύο τελευταία που τα θεωρώ  τα σπουδαιότερα ....

- Θα αφήσουμε κατά μέρος τον εγωισμό μας ότι τα ξέρουμε όλα - και τα πνευματικά και τα επιστημονικά ?

- Θα προσευχηθούμε με όλη μας την καρδιά για τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο μας και τους αγίους Αρχιερείς μας να

 '' Ορθοτομούν πάντοτε Τον Λόγον Της Αληθείας '' ?

   Αδελφοί μου αγαπητοί και συναμαρτωλοί  η Εκκλησία μας είναι τόπος όντως φοβερός (σημ. ας μην το καταλαβαίνουν οι άλλοι αδελφοί μας ) ,είναι επίγειος ουρανός και οφείλουμε να παραστέκουμε σε αυτόν όπως οι Άγγελοι Του Θεού.Και ας γνωρίζουμε καλά (σημ.και αυτό τουλάχιστον ας το καταλάβουν και όλοι οι αδελφοί μας ) πως η μεγαλύτερη δύναμη Της Αγίας μας Εκκλησίας,δύναμη πνευματική , είναι η αγία ενότητα των πιστών της. Κλήρος και λαός ενωμένοι με 

Τον Αναστάντα Θεάνθρωπο Κύριο μας και μεταξύ μας  κατά το πνεύμα ,κατά το φρόνημα και κατά την γνώμη.Μακρυά από μας -στην μετά κορονοιό εποχή - πάσα έχθρα και πάσα μνησικακία ! Μακρυά από μας οι κραυγές του πονηρού που μας βάζει τόσο ύπουλα να κατακρίνουμε τους Επισκόπους μας ! Μακρυά από μας η καλή ιδέα για τον εαυτό μας !  Κοντά ,πολύ κοντά μας ,μέσα στην καρδιά μας τα λόγια της προσευχής του αγίου Εφραίμ του Σύρου '' πνεύμα φιλαρχίας μη μοί δώς '' .Γένοιτο.Αμήν.

Υ.Γ. Αν θέλουμε περισσότερες λεπτομέρειες για την κατάληξη της εκκλησιαστικής αναρχίας μέσα στην ιστορία της Εκκλησίας, ας μελετήσουμε τον βίο και την πολιτεία του Κορέ,του Δαθάν και του Αβειρών. 

 

      Ένας ελάχιστος

 Αναγνώστης Της Αγίας μας Ορθοδόξου Εκκλησίας.

    

The Seraphim Mosaics of Hagia Sophia (Ayasofya Serafim Mozaikleri)

Ή γιαγιά Δωροθέα άπ' τό χωριό NOVA KAZACHIE διηγείται

«Ή γιαγιά Δωροθέα άπ' τό χωριό NOVA  KAZACHIE διηγείται.

Μετά τήν επανάσταση, στή Μονή Όπτινα άνοιξαν αναψυκτήριο. Μάζεψαν εμάς τα παιδάκια της περιοχής και μάς έδωσαν χρήματα και δωράκια. Κατόπιν μάς έδωσαν και σπάτουλες λέγοντάς μας να ξύσουμε άπ' τούς τοίχους των ναών τα πρόσωπα των άγιων

Ό διευθυντής του αναψυκτηρίου ήταν μαζί μας πολύ τρυφερός κι όλο και μάς χάιδευε τα κεφαλάκια λέγοντας: "Να προσπαθήσετε παιδάκια, να προσπαθείτε...", και εμείς χαζά, ποιος τη χάρι μας! Έγώ τότε ήμουν μικρούλα και δεν μπορούσα να φτάσω τα πρόσωπα των άγιων αλλά κατάφερα να ξύσω τα ποδαράκια από ένα άγιο, κι εγώ αργότερα σχεδόν έχασα τα πόδια μου. Από εκείνη τήν εποχή υποφέρω πολύ και σε όλη τη ζωή μου κουτσαίνω, αλλά τήν αρρώστια μου, πιστέψτε με, τη χαίρομαι και ευγνωμονώ το Θεό. Πονούν τα πόδια μου και μεγαλώνει ή ελπίδα μου να με συγχώρεση ό Θεός»

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΨΥΧΙΚΗ ΤΟΝΩΣΙ. ΑΡΧΙΜ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ

Ξεπερνώντας τον φόβο.

Ειπε γέρων.«Κατέχοντας μια Βίβλο και μη χρησιμοποιώντας την...........

Ειπε γέρων.«Κατέχοντας μια Βίβλο και μη χρησιμοποιώντας την, είναι σαν να έχεις ένα καλό οδικό χάρτη και να πηγαίνεις γιά ένα μεγάλο ταξίδι χωρίς να τον συμβουλεύεσαι ή να έχεις μια πυξίδα στο καράβι και να προσπαθείς να ταξιδέψεις χωρίς ποτέ να κοιτάξεις το όργανο αυτό. Ή παραμέληση της Βίβλου έχει υποσκάψει τη ζωτικότητα των χριστιανών ώς άτομα και είναι απελπιστική ή κατάρρευση του "χριστιανικού" πολιτισμού»

Όταν ρώτησαν τον πρωθιερέα Βασίλι Εύδοκίμωφ ό όποιος πέθανε το 1993:

«Όταν ρώτησαν τον πρωθιερέα Βασίλι Εύδοκίμωφ ό όποιος πέθανε το 1993:

—Μπάτουσκα, ήταν δύσκολα στα στρατόπεδα;,

Εκείνος απάντησε:

—Βέβαια, υπήρχε μεγάλος φόβος όταν διέσχιζε μυστικά το στρατόπεδο γιά να πας στή νυκτερινή Λειτουργία, μη σε πιάσουν και αυξήσουν τήν ποινή σου, όμως, όταν άρχιζε ή Λειτουργία, ά, τότε!... άνοιγε ό ουρανός και σκεπτόσουν "’Άς αυξήσουν την  ποινή, αρκεί να αργήσει να χαράξει"... Καμιά φορά μου φαινόταν ότι εμείς οι αιχμάλωτοι χριστιανοί ήμασταν πιο ελεύθεροι άπ’ αυτούς πού ζούσαν έξω στήν ελευθερία. Πώς να το πούμε,

Το  πνεύμα μας ήταν ελεύθερο και ήταν πνεύμα φλογερό. Να, ήταν μαζί μας ένας απλοϊκός μοναχός πού όλο έλεγε: "Κοιτάξτε ποιος είναι στο Γολγοθά, ό Χριστός, ή Παναγία και οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Αυτοί τη δουλειά τους κι εμείς τη δουλειά μας».

ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ. ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΚΕΨΗ.

“The modern elders that touched my life”

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. «Οι αλήθειες στη Βίβλο .............

ΕΙΠΕ ΓΕΡΩΝ. «Οι αλήθειες στη Βίβλο μοιάζουν μάλλον με περιβόλι παρά με ένα μουσείο. Με άλλα λόγια ή Γη μας δεν θά πρέπει να είναι μια νεκρή συλλογή από θεολογικά επιχειρήματα, αλλά κάτι πού φέρνει καρπό»

ΚΥΡΙΕ ΕΛΕΗΣΟΝ....

....."" Το ξέρω , το κακό , σαν ανεξέλεγκτη φωτιά, απειλεί και εσάς και τα παιδιά σας.

....."" Το ξέρω , το κακό , σαν ανεξέλεγκτη φωτιά, απειλεί και εσάς και τα παιδιά σας.
Όμως αγκαλιάστε την Γλυκοφιλούσα και μη φοβάστε!
Εκείνη έχει τη δύναμη να σβήσει τη φωτιά που απειλεί το σπίτι μας...!
Εκείνη έχει τη δύναμη να σβήσει τη φωτιά που απειλεί τα παιδιά μας...!
Εκείνη έχει τη δύναμη να σβήσει τη φωτιά που απειλεί τη ψυχή μας...!
Γιατί η Παναγία είναι η Μάνα του Θεού και η Μάνα όλου του κόσμου και καμία φωτιά δεν είναι πιο μεγάλη από την αγάπη της...!
Τα χέρια της είναι φτερούγες και καμία συμφορά δεν είναι πιο ισχυρή από την Προστασία της!
               ( Οσιος Παίσιος , ο Αγιορείτης)

ΠΡΟΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ

Το χωριό των Ζακχαίων.

Το χωριό των Ζακχαίων.

Η γραφίδα του Ευαγγελιστού Λουκά μας άφησε την περικοπή της αιώνιας ελπίδας. Στην Ιεριχώ ο Κύριος βιώνει την επιθυμία ενός τελώνου, του μετέπειτα Αποστόλου Ζακχαίου, απλώς να τον αποτυπώσει στους οφθαλμούς του. Την ενθεη περιέργεια ενός ανθρώπου ο οποίος κάνοντας το αβέβαιο άλμα πίστης, άφησε πίσω του κάθε ασφάλεια για να γραπωθεί από τον Υιό του Ανθρώπου. Έτσι η σχεδόν κωμική σκηνή στα μάτια των πολλών, ένας μικρόσωμος αξιωματούχος να σκαρφαλώνει σε ένα δένδρο για να δει πέρα από το πλήθος, έμεινε στο Σώμα της Εκκλησίας ως η αμελητέα κίνηση και προσπάθεια προς το Χριστό η οποία είναι ικανή όχι απλώς να σώσει εμάς και τη γενεά μας, μα να μας καταστήσει Αποστόλους του Ευαγγελίου της Εκπρόσωπης Αγάπης.

Αυτή την άδολη, απλή και γνήσια περιέργεια, αυτό το σωτήριο σκαρφάλωμα σε δέντρα και στέγες, πόσες και πόσες φορές δεν το ζούμε στις ιεραποστολικές περιοδίες μας, επιβεβαιώνοντας συνεχώς ότι στην Αφρική βιώνουμε τη δυσκολία και συνάμα τη χάρη των  πρώτων χριστιανικών αιώνων; Πόσες και πόσες φορές το παράδειγμα του Αγίου Ζακχαίου δεν είναι παρόν παντού μπροστά μας, στα μάτια μικρών και μεγάλων, στα σπίτια που ανοίγουν, στους αδελφούς που πέφτουν στο πέλαγος της πίστης μας;

Μικρά σημεία της διαρκούς Προνοίας Του.

ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΝΟΤΊΟΥ ΜΑΔΑΓΑΣΚΆΡΗΣ. 

Είπε ο αββάς Ξάνθιος...«Το σκυλί είναι σε καλύτερη μοίρα από μένα, διότι και αγάπη έχει και δεν θα κριθεί».

Από το νέο υπό έκδοση βιβλίο του π. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΒΑΣΙΛΑΚΟΥ με τίτλο «ΑΠΟ ΤΑ ΡΗΧΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ... Πνευματικό ημερολόγιο», των Εκδόσεων «ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ»

…Φόβος, ο ανώνυμος φίλος.
Με συντροφεύει από τη στιγμή που ο Θεός έδωσε ευλογία να κάνω το πρώτο μου βήμα, έξω από τη μητρική ασφάλεια. Έχουμε γίνει αχώριστοι. 
…Φόβος ο ἐπώνυμος σύντροφος. Μεγαλώνω, και μαζί με μένα ο φόβος μου ή μάλλον οι φόβοι μου. Τώρα έγιναν πολλοί. Ο ένας γεννά τον άλλον. Ο ένας τρέφει τον άλλον.
Τί φοβερό! Ό,τι αγαπώ με φοβίζει. Ακόμα και η ζωή μου.
Φοβάμαι ότι μπορεί να μη ζήσω αλλά φοβάμαι και να ζήσω. Φοβάμαι τον θάνατο, τον πόνο, την αποτυχία, τον αποχωρισμό.
…Μετά φόβου Θεού! Μόνο ένας φόβος μπορεί να νικήσει τον φόβο μου. Ένας φόβος εντελώς διαφορετικός από αυτόν που τόσα χρόνια με συνοδεύει τυρρανικά.
Αυτός ο φόβος σε οδηγεί εκεί που ο θάνατος γίνεται ζωή, ο πόνος αρετή, ο φόβος νίκη, ο χρόνος αιωνιότητα. Εκει βλέπεις τον φόβο σου να χάνει τη δύναμή του και ακούς την επισφράγιση της νίκης: «Θαρσείτε, Εγώ ειμί, μη φοβείσθε»!

The Ceramic Workshop of St. Elisabeth Convent.