Σάββατο 27 Απριλίου 2024
Μου έγραψες:«Αγάπησα και προδόθηκα».
Μου έγραψες:
«Αγάπησα και προδόθηκα».
Θέλω να σου θυμίσω ότι η αληθινή αγάπη
δεν πληγώνει. Αυτό που πληγώνει
είναι ότι δεν παίρνεις πίσω αυτό
που περιμένεις. Το ξαναλέω:
δεν είναι η αγάπη που σε πλήγωσε.
Είσαι πράγματι πληγωμένος,
δεν αμφιβάλλω γι' αυτό. Μα ο λόγος
που πονάς είναι άλλος! Σε πλήγωσαν
οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες
της «επιστροφής» που περίμενες.
Sportime.gr: ''Σύντομα και στην Ελλάδα: O γκέι σχεδιαστής Simon Jacquemus μοστράρει τα νεογέννητα δίδυμα που αγόρασε, «σαν 2 πατάτες» απ’ τη λαϊκή''
Sportime.gr:
''Σύντομα και στην Ελλάδα: O γκέι σχεδιαστής Simon Jacquemus μοστράρει τα νεογέννητα δίδυμα που αγόρασε, «σαν 2 πατάτες» απ’ τη λαϊκή''
...Κάποιος έγραψε πολύ ορθά ότι τα δίδυμα μωρά παρουσιάζονται σαν να αγόρασαν 2 πατάτες από το σούπερ μάρκετ. Κάποιος άλλος με καυστική διάθεση ρωτάει αν τους ήρθαν… φθηνότερα τα μωρά επειδή ψώνισαν δύο. Άλλος λέει στον σχεδιαστή ότι αφού τελείωσε τη «μόστρα» του, τώρα να επιστρέψει τα μωρά στη μάνα τους. Άλλος ρωτάει πόσο κόστισαν τα… μεταφορικά. Μια γυναίκα έγραψε: «Το να είστε γονείς δεν είναι δικαίωμα. Δεν μπορείτε να αγοράζετε την υγεία των γυναικών και να νοικιάζετε το σώμα και τα όργανά τους».
Σχόλια που φαντάζουν σαν μερικές νησίδες λογικής στον ωκεανό μιας διεστραμμένης «αγάπης» που δικαιολογεί ακόμα και το δουλεμπόριο. Δούλη της ανέχειας και της εξαγοράς η μάνα – ισόβιοι δούλοι μιας ανώμαλης πραγματικότητας τα παιδιά.
Δύο μωρά εκλάπησαν από την αγκαλιά της μητέρας τους, και εκτίθενται σαν φρεσκοαγορασμένο εμπόρευμα, σαν γκατζετάκια που τους κάνανε «unboxing» από την κοιλιά της μάνας. Ο Jacquemus στην ανάρτηση του δεν αναφέρει ούτε ΜΙΣΗ λέξη για τη δύστυχη μάνα που γέννησε αυτά τα ταλαίπωρα μωράκια. Ακόμα και ένα κινητό να παραγγείλεις, θα γράψεις μια κριτική για το κατάστημα αν σε εξυπηρέτησε καλά. Και για 2 δίδυμα αγγελούδια δεν λένε τίποτα. Η μητέρα τους είναι σαν να μην υπάρχει. Σαν να μην υπήρξε ποτέ. Σαν να έπεσαν από δέντρο τα μωρά. Ο ρόλος της γυναίκας εκμηδενίζεται εντελώς. Η γέννηση και η μητρότητα διαγράφονται από τα πρακτικά. Παρουσιάζουν ένα κλεμμένο θαύμα της ζωής σαν εντελώς δικό τους...
Καταδικάζουν τα παιδιά σε μια σακατεμένη ζωή, ξεριζωμένα από τη ρίζα τους και αναθρεμμένα σε συνθήκες ενός ψυχικού ακρωτηριασμού. Πλούσιοι ομοφυλόφιλοι που αγοράζουν τις μήτρες γυναικών, στο όνομα της ισότητας και των δικαιωμάτων. Και τολμάνε να μαγαρίζουν το όνομα της αγάπης σε μια συνθήκη όπου τα πάντα γίνονται εμπόριο. Ακόμα και ο άνθρωπος.
Σου λέει ο σχεδιαστής και κάθε τέτοιος κηδεμόνας: άκουσε κοινωνία, έχω λεφτά, πληρώνω και διαγράφω τη μητέρα από τον κόσμο του παιδιού με μια συμβολαιογραφική πράξη. Οι νόμοι μου το επιτρέπουν (οσονούπω και στην Ελλάδα), οι κλινικές με παρακαλάνε, οι νεοεποχίτες επιστήμονες με ευλογούνε και τα σχολεία φτιάχνουν παιδεία στα μέτρα μου.
Στα πρότυπα της ναζιστικής ευγονικής, αναβιώνει σήμερα (πολύχρωμο) το γερμανικό πρόγραμμα Lebensborn (Πηγή της Ζωής) όπου προκειμένου να εξασφαλιστεί η «φυλετική κληρονομιά» του Τρίτου Ράιχ, χιλιάδες γυναίκες που πληρούσαν τα «φυλετικά κριτήρια», χρησιμοποιούνταν σαν εκκολαπτικές μηχανές και γεννούσαν τα παιδιά Γερμανών στρατιωτών, τα οποία και ανατρέφονταν με τις «αρχές» της Σβάστικας...
Η γη είχε χαθεί, πώς θ’ άφηνε χωρίς ανάσταση έναν ολάκερο ουρανό"
"Κάτωχρος κι εξαντλημένος ο Ιησούς στάθηκε κοντά στον τάφο. «Λάζαρε, βγες έξω» φώναξε. Όλοι περίμεναν. Κι ο φτωχός νεκρός που ένιωσε ότι εδώ στον τάφο του παίζεται η τύχη του κόσμου, τι να ’κανε;
Η γη είχε χαθεί, πώς θ’ άφηνε χωρίς ανάσταση έναν ολάκερο ουρανό"
Τ. Λειβαδίτης
Ένας άντρας πέθανε.
Ένας άντρας πέθανε. Όταν το κατάλαβε, είδε τον Θεό να τον πλησιάζει με μια βαλίτσα στο χέρι. Ο Θεός είπε:
- Εντάξει, γιε μου... ήρθε η ώρα να φύγουμε.
Έκπληκτος ο άντρας απάντησε:
- Τώρα; Τόσο νωρίς? Είχα πολλά σχέδια…
Ο Θεός απαντά:
- Λυπάμαι, αλλά πρέπει να φύγουμε».
Ο άντρας ρώτησε:
- Τι έχεις στη βαλίτσα σου;
Ο Θεός απάντησε:
- Τα πράγματά σου!
Ο άντρας:
- Τα πράγματά μου? Τι θέλετε να πείτε? Δηλαδή τα ρούχα μου, τα λεφτά μου...;
Θεός:
- Οχι. Αυτά τα πράγματα δεν ήταν πραγματικά δικά σου. Ανήκαν στη γη.
Ο άντρας:
- Τότε οι αναμνήσεις μου;
Θεός:
- Αυτά δεν σου ανήκαν ποτέ. Ανήκουν στον χρόνο.
Ο άντρας:
- Έχει να κάνει με το ταλέντο μου;
Θεός:
- Αυτό δεν σου ανήκε ποτέ… ήταν στο χέρι».
Ο άντρας:
- Είναι για την οικογένεια και τους φίλους μου;
Θεός:
- Λυπάμαι… δεν σου ανήκαν ποτέ. Ανήκαν στη μοίρα.
Ο άντρας:
- Πρόκειται για τη γυναίκα και τον γιο μου;
Θεός:
- Δεν σου ανήκαν ποτέ... ανήκαν στην καρδιά σου.
Ο άντρας:
- Είναι για το σώμα μου;
Θεός:
- Το σώμα σου δεν σου ανήκε ποτέ. Ανήκε στη γη».
Ο άντρας:
- Είναι η ψυχή μου;
Θεός:
- Όχι, η ψυχή σου μου ανήκει.
Πολύ φοβισμένος, ο άντρας πήρε τη βαλίτσα από τα χέρια του Κυρίου και την άνοιξε. Αυτό ήταν άδειο.
Τα δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό μου.
- Δεν είχα ποτέ τίποτα; ρώτησε ο άντρας.
Ο Θεός απάντησε:
- Αλήθεια! Κάθε στιγμή που ζούσες ήταν μόνη σου. Η ζωή είναι μόνο μια στιγμή… μια στιγμή που σου ανήκει. Για αυτό το λόγο πρέπει να απολαμβάνεις κάθε στιγμή που έχεις! Μην αφήσετε τίποτα να σας εμποδίσει να είστε ευτυχισμένοι. Ζήσε τώρα! Ζήσε τη ζωή σου."
Μην ξεχνάτε να είστε χαρούμενοι! Αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία. Τα υλικά και ό,τι νομίζεις ότι αξίζει...δεν αξίζει!...μείνουν πίσω στο τέλος του δρόμου. Δεν μπορείς να πάρεις τίποτα μαζί σου στον άλλο κόσμο. Ήρθες άδεια, φεύγεις άδεια!
Παρασκευή 26 Απριλίου 2024
Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὸν Δανιὴλ νὰ σκέπτεται μόνος του νὰ ἀντιμετωπίση τοὺς λέοντας; Θὰ τὰ ἔχανε.
🌿«Μπορεῖτε νὰ φαντασθῆτε τὸν Δανιὴλ νὰ σκέπτεται μόνος του νὰ ἀντιμετωπίση τοὺς λέοντας;
Θὰ τὰ ἔχανε.
🌱Πέφτοντας ὅμως στὸν λάκκο
👉χωρὶς λογισμούς👈,
🌱ἦρθε τὸ Πνεῦμα
καὶ ἐφίμωσε τὰ στόματα τῶν λεόντων».
Ἁγίου Γέροντος Αἰμιλιανοῦ (Βαφείδη)
″Περὶ προσευχῆς″🌿
✍️*φιμώνω = κλείνω το στόμα ζώου με φίμωτρο, ώστε να μη μπορεί να δαγκώσει✍️
Ένας Άγιος Γέροντας μου έλεγε.
Ένας Άγιος Γέροντας μου έλεγε.!.Μάθε να συνομιλείς με τον Θεό. Ο διάλογος θα σε οδηγήσει στην γεύση του Θεού και στην σωτηρία της ψυχής σου.!.Μας έλεγε ότι ο δρόμος που οδηγεί στην τελειότητα είναι μακρύς. Για αυτό πρέπει να εύχεσε στον Θεό να σας δυναμώνει.!. Μας έλεγε πάλι ο Άγιος Γέροντας ότι η πίστη είναι η μητέρα τον θαυμάτων, ενώ τα θαύματα είναι το στήριγμα στην πίστη. Αν θέλεις μας έλεγε ο Άγιος Γέροντας να διδάξεις την αγάπη του Θεού, μην λες λόγια. Προσπάθησε να είσαι πάντα ευγενής και αξιαγάπητος στους συνανθρώπους σου. Μας έλεγε ότι να μην προσεύχεσθε βιαστικά, αλλά να προσεύχεσθε με πίστη και έντονη συμμετοχή του νού και της καρδιάς στα νοήματα της προσευχής. Και όπως έλεγε ο Άγιος Γέροντας όποιος κρατάει στα χέρια του το ραβδί της προσευχής, δεν πρόκειται να σκοντάψει ,αλλά κι αν ακόμα σκοντάψει, δεν θα πέσει εντελώς. Εύχομαι καλή δύναμη στον αγώνα για τον Χριστό. Γέρων Νεόφυτος Καυσοκαλύβια.
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Διόδωρος Α' (1981-2000) ως προϊστάμενος της Εκκλησίας δέχθηκε το Άγιο Πυρ για 19 συνεχή χρόνια. Σε συνέντευξή του μοιράστηκε τις λεπτομέρειες του θαύματος!!!!!!!
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Διόδωρος Α' (1981-2000) ως προϊστάμενος της Εκκλησίας δέχθηκε το Άγιο Πυρ για 19 συνεχή χρόνια. Σε συνέντευξή του μοιράστηκε τις λεπτομέρειες του θαύματος:
«Όταν σβήνουν όλα τα φώτα, σκύβω και μπαίνω στον μπροστινό διάδρομο του Τάφου, από εκεί, στο σκοτάδι, βρίσκω τον δρόμο μου προς τον εσωτερικό διάδρομο.
Εκεί γονατίζω με ιερό φόβο και... λέω ορισμένες προσευχές που μας έχουν παραδοθεί ανά τους αιώνες και περιμένω. Μερικές φορές η αναμονή διαρκεί αρκετά λεπτά, αλλά συνήθως ένα θαύμα συμβαίνει αμέσως μετά την ανάγνωση των προσευχών.
Από τα βάθη της πέτρας πάνω στην οποία βρισκόταν το Σώμα του Χριστού, αναβλύζει ένα απερίγραπτο Φως. Κατά κανόνα έχει μπλε απόχρωση, αλλά το χρώμα μπορεί να αλλάξει... Εμφανίζεται διαφορετικά κάθε χρόνο. Μερικές φορές καλύπτει μόνο την πλάκα του τάφου μερικές φορές γεμίζει το οικείο με φως, έτσι ώστε οι άνθρωποι που στέκονται έξω... βλέπουν ότι το δωμάτιο είναι γεμάτο φως.
Αυτό το φως δεν καίγεται. Κατά τη διάρκεια και των 16 ετών της πατριαρχείας μου στην Ιερουσαλήμ, ποτέ δεν έκαψα τα γένια μου όταν έλαβα το Φως...
Σε ένα συγκεκριμένο μέρος, αυτό το Φως ανεβαίνει προς τα πάνω, σχηματίζοντας μια κολόνα, της οποίας η φλόγα έχει διαφορετική φύση, και έτσι μπορώ να ανάψω τα κεριά μου από αυτήν...
Αυτό το θαύμα... κάνει την Ανάσταση του Χριστού τόσο ζωντανή για εμάς, σαν να έγινε μόλις πριν λίγα χρόνια...
Ζω στην Ιερουσαλήμ από το 1939, από τότε που ήρθα στην πόλη σε ηλικία 15 ετών. Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν παρών στην υπηρεσία της καθόδου του Αγίου Φωτός και είδα το θαύμα 61 φορές. Για μένα δεν τίθεται θέμα αν πιστεύω σε ένα θαύμα ή όχι. Ξέρω ότι είναι γνήσιο».
Ένας μοναχός ζούσε σε μια άδεια σπηλιά. Κάποτε, ανίερα πνεύματα ήρθαν σε αυτόν και του είπαν:
Ένας μοναχός ζούσε σε μια άδεια σπηλιά. Κάποτε, ανίερα πνεύματα ήρθαν σε αυτόν και του είπαν:
- Φύγε από τη θέση μας!
- Δεν έχεις θέση! - απάντησε ο μοναχός.
Έπειτα πέταξαν κλαδιά φοίνικα από κάθε πλευρά, που ήταν προετοιμασμένα για ύφανση καλαθιών, αλλά ο μοναχός τα μάζευε ακούραστα. Μετά από αυτό, ο εχθρός του ανθρώπινου γένους τον άρπαξε από τα ρούχα του και τον έσυρε, αλλά ο μοναχός χτύπησε την πόρτα και έμαθε:
- Ιησού Χριστέ, βοήθησέ με!
Οι κακοί σκόρπισαν σαν κόλαση.
- Γιατί εσύ? - ρώτησε τότε μια αόρατη φωνή.
- Γιατί οι μισητές της πίστεως και των αρετών είναι έτοιμοι να κοροϊδέψουν τον δούλο του Θεού - είπε ο μοναχός.
- Εσύ ο ίδιος φταις - αντέταξε η ουράνια φωνή, - γιατί σε ξέχασα. Το βλέπεις και μόνος σου, μόλις με ζήτησες, ήρθα αμέσως να σε βοηθήσω.
Ο μοναχός ένιωσε την εγγύτητα του Θεού, έπεσε στα γόνατα και άγγιξε το έδαφος με το πρόσωπό του. Πόση διδασκαλία είναι απαραίτητη για τον κάθε άνθρωπο!.. Ψάλλουμε στον Κύριο, προσευχόμαστε ενώπιόν του, μερικές φορές τολμάμε ακόμη και να κλάψουμε σε αυτόν όταν μας συμβεί κάποια συμφορά ή δοκιμασία. Γιατί όμως δεν του ζητάμε βοήθεια όταν τα πάθη σκοτείνιασαν το μυαλό, την πίστη, τα καλά έργα; Φαίνεται ότι ελπίζαμε τότε στον εαυτό μας. Μα πόσο ανόητο είναι να είσαι σίγουρος ότι θα διώξεις τον εχθρό που ταλαιπωρεί την ψυχή σου.
Πατήρ Σεραφείμ Πέτκοβιτς (Διδασκαλίες του Πατέρα Σεραφείμ) Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Λευκού Νερού κοντά στη Λιουμπόβια
«Οι όγκοι προκύπτουν από ασυγχώρητες προσβολές.
Οι όγκοι προκύπτουν από την υπερβολική φροντίδα για τα παιδιά. Τι φροντίδα; Η ανησυχία είναι μια προσευχή για αυτό που δεν θέλουμε. Γιατί; Γιατί δείχνει την απιστία μας.
Ανησυχούμε μόνο για το τι προτείνει ο Σατανάς, και πάντα προτείνει κάτι κακό. Και ότι θα είναι κακό, και ότι θα μας πάει πίσω στο παρελθόν, για να σκεφτούμε γιατί δεν κάναμε αυτό ή εκείνο. Το παρελθόν είναι παρελθόν, δεν έχουμε τίποτα να αλλάξουμε εκεί!
Αν έχουμε μετανοήσει, αν έχουμε εξομολογηθη αυτό σημαίνει ότι αν συνεχίσουμε να επιστρέφουμε σε αυτό - εκεί ο δαίμονας πίνει το αίμα μας! Είμαστε εκεί που πρέπει να είμαστε, είμαστε στο παρόν. Αν μας προτείνει ότι πάντα κάτι κακό θα συμβαίνει, δεν ξέρει καθόλου τι θα γίνει, δεν του δόθηκε, δεν είναι προφήτης! Αλλά αυτό είναι το όπλο του: ψέματα, φόβος και φροντίδα!
Πατέρας του ψέματος, δολοφόνος! Η προσπάθειά του λοιπόν είναι πάντα να χαλάει κάθε καλή πράξη, να χωρίζει κάθε άνθρωπο, να κάνει κάθε άνθρωπο μόνο και απελπισμένο. Αυτή είναι η πολιτική του και την εργάζεται συνεχώς.
Αν δεχθούμε τις σκέψεις μας, χρησιμοποιήσουμε ακόμα τη φαντασία μας, εμπίπτουμε στον κανόνα. Έτσι παθαίνεις κατάθλιψη και όλα αυτά. Πρέπει να μάθουμε να πολεμάμε και να φυλάμε τις σκέψεις μας! Αυτό αναζητούσαν οι Άγιοι Πατέρες. Αν παρατηρήσουμε ότι οι σκέψεις μας έχουν πάει σε άλλη κατεύθυνση και αν βρισκόμαστε συνεχώς σε κάποιες σκέψεις, ανησυχίες... τότε ας σταυρωθούμε στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και ας πούμε δεν δέχομαι! Ή, αν είναι πραγματικά κακή, βλάσφημη σκέψη, λέμε: Κύριε Ιησού Χριστέ, Κύριε Ιησού Χριστέ, Κύριε Ιησού Χριστέ και θα φύγουν!
Ό,τι είναι του Σατανά ξεφεύγει από το όνομα του Χριστού! Και προσευχόμαστε λίγο μετά, τουλάχιστον με τον Κύριο ελέησον, ή με την Υπεραγία Μητέρα του Θεού, σώσε με. Ό,τι πέσει πρώτα, ας χρησιμοποιήσουμε αυτήν την προσευχή και ας διώξουμε αυτές τις κακές σκέψεις, άρα πρέπει να μάθουμε να το πολεμάμε και δεύτερον, πρέπει να μάθουμε να ΧΑΙΡΟΥΜΕ!
Οι πρώτοι Χριστιανοί ήταν τόσο γεμάτοι χαρά που ήθελαν όλοι να γίνουν Χριστιανοί Ορθόδοξοι! Ήταν ενός πνεύματος και ήταν συνεχώς στη χάρη. Έτσι, όπου υπάρχει χάρη, δεν υπάρχει: θλίψη, φόβος, κατάθλιψη. Οι άνθρωποι έρχονται σε μένα και απλώς παραπονιούνται. Πότε λοιπόν ήταν η τελευταία φορά που κοινωνήσατε; «Λοιπόν, δεν θυμάμαι». Είναι καλό να είσαι ζωντανός! Ευτυχώς που ζεις! Ποιος δεν έχει κοινωνία εδώ και αρκετούς μήνες, τι να περιμένουμε!; Δεν έχουμε τη δύναμη να πολεμήσουμε το κακό, αλλά όταν κοινωνούμε, όταν ζούμε σωστά, όταν κοινωνούμε σωστά, τότε οι δαίμονες βλέπουν ένα φως ισχυρότερο από τον ήλιο και δεν τους επιτρέπεται ούτε να μας κοιτάξουν, πόσο μάλλον να μας πλησιάσει!».
Πατήρ Σεραφείμ Πέτκοβιτς (Διδασκαλίες του Πατέρα Σεραφείμ)
Μοναστήρι της Αγίας Τριάδας του Λευκού Νερού κοντά στη Λιουμπόβια
Εκεί ένας ηγούμενος του εξιστόρησε το παρακάτω συγκλονιστικό θαύμα:
Αγαπητοί φίλοι,
Πριν λίγο καιρό ο σύζυγός μου επισκέφτηκε το Άγιον Όρος!
Εκεί ένας ηγούμενος του εξιστόρησε το παρακάτω συγκλονιστικό θαύμα:
Πριν περίπου 1 μήνα από τώρα, μια κυρία επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα, παρόλο που είναι δύσκολη περίοδος τώρα, λόγω του πολέμου.
Ήθελε να πάει να προσκυνήσει και τον τάφο του Αγίου Γεωργίου στη Λήδα.
Ήταν έτοιμη να πάρει ταξί, αλλά την ενημέρωσαν ότι αυτό έχει γίνει πολύ επικίνδυνο διότι υπάρχει σπείρα κακοποιών που προσποιούνται τους οδηγούς ταξί, λοξοδρομούν, σε ναρκώνουν και σου παίρνουν τα όργανα!!!!
Εκείνη είπε ότι θα το ρισκάρει γιατί θέλει πολύ να προσκυνήσει τον Άγιο!!
Αφού απέρριψε κάποια ταξί, τελικά επέλεξε το 4ο ταξί, σταυροκοπήθηκε κ ξεκίνησε.
Είχε ξαναπάει στον Άγιο Γεώργιο και μετά από περίπου 25 λεπτά δεν είχαν φτάσει ακόμα. Αυτό την έβαλε σε σκέψεις.
Μόλις όμως είδε το ταξί να λοξοδρομεί, της κόπηκαν τα πόδια...
Έβγαλε το κινητό της για να στείλει κάποιο μήνυμα, αλλά το κινητό ήταν σαν νεκρό!!!
Εκεί άρχισε τις προσευχές για να την ελεήσει ο Θεός και ο Άη Γιώργης ,ώστε να μην φύγει έτσι άδικα...
Εκεί που η αγωνία της είχε κορυφωθεί, ξαφνικά εμφανίζονται 2 περιπολικά και κλείνουν τον δρόμο στο ταξί, βγαίνουν με περίστροφα έξω κάμποσοι αστυνομικοί, και συλλαμβάνουν τον οδηγό του ταξί, βάζοντας του χειροπέδες!!!
Είπαν στην κυρία να μη φοβάται, και την ευχαρίστησαν γιατί έψαχναν αυτόν τον άνθρωπο καιρό, διότι είναι ο αρχηγός μιας σπείρας που εμπορεύεται ανθρώπινα όργανα!!!!
Η κυρία, δόξασε τον Θεό που την έσωσε από βέβαιο και βασανιστικό θάνατο και οι αστυνομικοί την πήγαν στο ξενοδοχείο της.
Την επόμενη ημέρα, αποφάσισε να πάει στο αστυνομικό τμήμα για να ευχαριστήσει τους αστυνομικούς, που με την έγκαιρη επέμβασή τους, την έσωσαν!!!
Εκεί οι αστυνομικοί άρχισαν να την ευχαριστούν που βοήθησε τόσο πολυ, με τα γρήγορα αντανακλαστικά της, ώστε να πιάσουν τον αρχικακοποιό!!
Η κυρία τους ρώτησε με ποιον τρόπο τους βοήθησε;
Οι αστυνομικοί της μίλησαν για το μήνυμα που τους έστειλε...
Η κυρία επέμενε ότι δεν ήταν δυνατόν να στείλει κανένα μήνυμα γιατί, όπως έμαθε, οι κακοποιοί είχαν εγκαταστήσει σύστημα απενεργοποίησης του σήματος των κινητών τηλεφώνων στο ταξί!!!
Όμως εκείνοι της έδειξαν ένα μήνυμα που προερχόταν από το δικό της νούμερο!!!!!
Όταν τους ρώτησε τι έγραφε το μήνυμα, οι αστυνομικοί είπαν ότι έγραφε τα εξής:
"Είμαι σε κίνδυνο, σε ένα ταξί στην οδό.....και...."
Υπογραφή: ΤΡΟΠΑΙΟΦΟΡΟΣ!!!!!!
ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΆ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ!!!
ΔΟΞΑ ΣΟΙ ΚΥΡΙΕ ΠΟΥ ΔΟΞΑΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΓΊΟΥΣ ΣΟΥ!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΑΓΙΕ ΓΕΩΡΓΙΕ ΠΟΥ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΣΤΡΈΧΕΙΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΤΟΥΣ ΑΜΑΡΤΩΛΟΎΣ.!!!!
Αντ.+Αλ. Ανδρ.
Πέμπτη 25 Απριλίου 2024
ΝΈΟ ΒΙΒΛΊΟ.
Συχνὰ σοῦ κάνουν τὴν ἐρώτησι: τί γράφεις τώρα Καὶ δὲν μπορεῖς νὰ ἀπαντήσης γιατὶ δουλειά σου δὲν εἶναι τὸ γράψιμο ἀλλὰ τὸ πλάσιμό σου ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Ἀοράτου.Τὸ γράψιμο εἶναι μία συνέπεια ὅπως τὸ ἀποτύπωμα ποὺ ἀφήνει ὁ γυμνοσάλιαγκας ποὺ σέρνεται στὴ γῆ.Τὸ γράψιμο ξεκινᾶ μὲ τὸν δισταγμὸ τοῦ μικροῦ παιδιοῦ. Προχωρεῖ στὴν ἄνεσι τῆς διατυπώσεως. Γιὰ νὰ φτάση στὴ σιωπὴ ποὺ ἑρμηνεύει τὰ ἄρρητα.Ὁ ἀγῶνας εἶναι νὰ πῆ ὁ ἄνθρωπος ὅσο γίνεται μὲ πιὸ λίγα τὰ πολλὰ καὶ στὸ τέλος νὰ τὰ πῆ ὅλα μὲ τὸ τίποτε.Κατορθώνεις τὰ δύσκολα ὅταν δὲν παίρνης ἐσὺ τὴν ἀπόφασι γιὰ τὸ ποιό δρόμο θὰ πάρη ἡ δημιουργία καὶ ἡ ζωή σου ἀλλὰ Αὐτὸς ποὺ εἶναι ἡ ζωή σου.Δὲν ἡσυχάζεις γιὰ νὰ μπορῆς νὰ γράφης. Πιὸ πολὺ κάποτε ἡσυχάζεις γι’ αὐτὰ ποὺ ἔγραψες ὅπως ἕνα πουλὶ ἐπωάζει τὰ αὐγὰ ποὺ γέννησε γιὰ νὰ ἐλευθερωθῆ ἡ ζωὴ ποὺ κρύβεται μέσα τους.Τὸ ἀληθινὸ γράψιμο ἔρχεται μόνο του ὅπως πρασινίζει τὸ χωράφι τὴν ἄνοιξι καὶ γλυκαίνει τὸ σταφύλι τὸ καλοκαίρι. Ἄφησέ τα ὅλα νὰ κυλήσουν ἐλεύθερα μέσα στὸ κλίμα τῆς ζωῆς.
ΝΈΑ ΈΚΔΟΣΗ.
Όταν ο αρχιεπίσκοπος Παύλος έφθανε σε κάποια μυστική κατάσταση, περιβαλλόταν από σιωπή. Και φως. Πολλοί άνθρωποι που τον συναντούσαν για πρώτη φορά θυμούνται ότι αυτό ήταν μια κοινή εμπειρία. Ό,τι κι αν συνέβαινε, θύελλες ή καταιγίδες, αυτός ήταν σταθερά αγκυροβολημένος στον Χριστό. Τίποτε δεν μπορούσε να τον αποσπάσει. Aντανακλούσε γύρω του την ειρήνη του Χριστού.
Ο πατήρ Αλέξανδρος Σμέμαν, μετά από ολιγοήμερη επίσκεψή του στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Φινλανδίας, γράφει στο Ημερολόγιό του για τον αρχιεπίσκοπο Παύλο: «Το ίδιο φως ξεχύνεται απ’ αυτόν τον εύθραυστο, διαφανή, ακτινοβόλο άνθρωπο. Η ανάμνησή του θα μείνει στην καρδιά μου ως ένα χαρμόσυνο, εορταστικό δώρο […]. Σκεπτόμενος αυτές τις μέρες τα όσα πέρασα στη Φινλανδία, και ιδιαίτερα τον αρχιεπίσκοπο Παύλο, θα ήθελα να κλείσω με το “Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν”».
«Πιστεύω ότι στον αρχιεπίσκοπο Παύλο συναντήσαμε έναν από τους αγίους της εποχής μας». Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών, κυρός Αλέξιος
————————————
Η αδελφή Χριστοδούλη, γνωστή στη Φινλανδία για το πολύ σημαντικό μεταφραστικό και συγγραφικό της έργο, ήταν από νεαρή ηλικία ένας ανήσυχος, ασυμβίβαστος και δημιουργικός άνθρωπος. Μέσα από μια μακρά πορεία μετεστράφη στην Ορθοδοξία και έγινε μοναχή αρχικά στη μονή Βυτουμά στην Ελλάδα, και κατόπιν στη μονή Αγίας Τριάδας Λίντουλα στη Φινλανδία. Σε αυτή τη διαδρομή τη συνόδευσε ο αρχιεπίσκοπος Παύλος, ο άνθρωπος που κατεξοχήν αναζωπύρωσε τη λειτουργική ζωή και τη νηπτική παράδοση στην Ορθόδοξη Εκκλησία του Βορρά. Περιγράφει τη ζωή της με τον πνευματικό της πατέρα και μας δίνει ένα μοναδικό πορτραίτο της προσωπικότητας και του έργου του νηπτικού και ιεραποστόλου αρχιεπισκόπου.
ΠΑΤΉΡ ΦΙΛΌΘΕΟΣ ΖΕΡΒΑΚΟΣ
π. ΦΙΛΌΘΕΟΣ ΖΕΡΒΆΚΟΣ
Μία φωτογραφία του συμπατριώτη μας, Πακιώτη, π. Φιλόθεου Ζερβάκου, σπουδαίου δασκάλου και ιερομόναχου που πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του βίου του στην Ιερά Μονή Λογγοβάρδας Πάρου. Η φωτογραφία βρίσκεται στο Ιστορικό Αρχείο της Ιεράς Μονής, Ευαγγελίστριας Γέρακα, συνοδευόμενη από διάφορες ιδιόγραφες επιστολές του, με αναφορές στο Γέροντα και κτίτορα του Μοναστηριού, Κυριακό Στουρνάρα, στο Μοναστήρι Γέρακα και την Ιστορία του.
Μια ανομολόγητη αμαρτία !!!!
Μια ανομολόγητη αμαρτία
«Κάθε αμετανόητη αμαρτία, είναι αμαρτία μέχρι το θάνατο».
Άγιος Εφραίμ ο Σύρος
«Θυμήσου, ότι η εξομολογούμενη αμαρτία μικραίνει,
αλλά η ανομολόγητη αμαρτία μεγαλώνει».
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
Συχνά συμβαίνει, ότι ένας Χριστιανός, έχοντας διαπράξει
κάποια σοβαρή αμαρτία, ντρέπεται να την ομολογήσει, γι' αυτό κατά τη διάρκεια
του μυστηρίου της Μετάνοιας σιωπά, επιβαρύνοντάς την. Συνήθως, σιωπώντας για
την αμαρτία του στην Εξομολόγηση, ελπίζει να την διορθώσει ενώπιον του Θεού με
κατά μόνας μετάνοια, ελεημοσύνη και άλλες πράξεις καλοσύνης. Αλλά, δυστυχώς,
μια τέτοια ελπίδα για τη δική του δύναμη είναι ατελέσφορη. Η βαρύτητα της
θανάσιμης αμαρτίας είναι τόσο μεγάλη, που η αδύναμη μετάνοια μας και οι
αδύναμες προσευχές μας, δεν θεραπεύουν την παραπαίουσα ψυχή από αυτήν. Μόνο η
Χάρις του Θεού, που δίδεται με το μυστήριο της Μετάνοιας, είναι τόσο ισχυρή,
που μπορεί να καθαρίσει την ψυχή από τη θανάσιμη αμαρτία και να την ελευθερώσει
από τους βαρείς δεσμούς της. Και αν στερήσουμε τον εαυτό μας από τη βοήθεια του
μυστηρίου του Θεού, μένουμε με μια ψυχή κατεστραμμένη, ανάπηρη, σκοτεινιασμένη
από την αμαρτία. Και αυτό το αμαρτωλό σκοτάδι καταστρέφει τόσο την ψυχή, όσο
και το σώμα όλο και περισσότερο, αλλάζει ολόκληρη τη ζωή και στερεί την ελπίδα
της σωτηρίας.
«Μόνο στο μυστήριο της μετάνοιας συγχωρούνται εκείνες οι
αμαρτίες, τις οποίες ο χριστιανός έχει κατά νου, έχει μετανοήσει γι αυτές και
έχει αποκαλύψει στην εξομολόγηση. Οι ξεχασμένες και ανομολόγητες αμαρτίες
συνεχίζουν να επιβαρύνουν την ανθρώπινη ψυχή, καταστρέφοντάς την, ενώ
καθίστανται πηγή ψυχικών και σωματικών παθήσεων», γράφει ο πρωθιερέας Αλεξάντρ
Τόρικ.
Μαρτυρίες τέτοιων παρόμοιων δεινών, κρούουν σε μας τον
κώδωνα του κινδύνου από τα βάθη των αιώνων ίσαμε σήμερα, καλώντας σε ειλικρινή
μετάνοια, τη στιγμή που υπάρχει ακόμη χρόνος. Προτείνω, στην προσοχή των
αναγνωστών, αρκετές τέτοιες ιστορίες, προτρέποντάς τους να μην αποφεύγουν τη
μετάνοια εξαιτίας μιας επίπλαστης ντροπής και να φοβούνται «περισσότερο, όποιον
μπορεί να καταστρέψει τόσο την ψυχή όσο και το σώμα στην κόλαση» (Κατά
Ματθαίου, Κεφ. 10:28).
Ο Άγγελος του θρόνου
Ο πρεσβύτερος Πιάμμων έλαβε τη χάρη της Αποκάλυψης. Μια
μέρα, ενώ πρόσφερε μια αναίμακτη θυσία στον Κύριο, είδε έναν άγγελο του Κυρίου
κοντά στο θρόνο. Ο άγγελος είχε ένα βιβλίο στα χέρια του, στο οποίο έγραφε τα
ονόματα των μοναχών που εισέρχονταν στην Αγία Τράπεζα. Ο γέροντας παρατήρησε
προσεκτικά τα ονόματα των μοναχών που παρέλειψε να γράψει ο άγγελος. Μετά το
τέλος της λειτουργίας, κάλεσε κοντά του καθένα από αυτούς, τους οποίους δεν
έγραψε ο άγγελος και τους ρώτησε αν είχαν κατά νου διαπράξει κρυφά κάποια
αμαρτία. Και μέσω αυτής της Ομολογίας, αποκάλυψε ότι καθένας από αυτούς ήταν
ένοχος μιας θανάσιμης αμαρτίας. Τότε, τους έπεισε να μετανοήσουν και μαζί με
αυτούς κι ο ίδιος και γονατίζοντας ενώπιον του Κυρίου, προσευχόταν μέρα και
νύχτα με δάκρυα, σαν να είχε κι αυτός εμπλακεί στις αμαρτίες τους. Παρέμεινε δε
σε μετάνοια και δάκρυα, μέχρι που είδε ξανά έναν άγγελο να στέκεται μπροστά στο
θρόνο και να γράφει τα ονόματα εκείνων που πλησίαζαν στα Ιερά Μυστήρια. Έχοντας
γράψει τα ονόματα όλων, ο άγγελος άρχισε να τους καλεί όλους, ακόμη και με το
μικρό όνομά τους, προσκαλώντας τους να έρθουν στο θρόνο για συμφιλίωση με τον
Θεό, και όταν το είδε αυτό ο γέροντας, τότε συνειδητοποίησε, ότι η μετάνοιά
τους έγινε αποδεκτή και με χαρά επέτρεψε σε όλους την είσοδο στο θρόνο[1].
Η ιστορία του πολεμιστή Ταξιώτη
(Ημέρα Μνήμης η 28η Μαρτίου)
Στην Καρχηδόνα ζούσε ένας άνδρας ονόματι Ταξιώτης,
στρατιώτης, που πέρασε τη ζωή του σε μεγάλες αμαρτίες. Μια μέρα, η πόλη της
Καρχηδόνας υπέστη μια μεταδοτική ασθένεια, από την οποία πέθαναν πολλοί
άνθρωποι. Ο Ταξιώτης φοβήθηκε, στράφηκε προς τον Θεό και μετανόησε για τις
αμαρτίες του. Φεύγοντας από την πόλη, αυτός και η σύζυγός του αποσύρθηκαν σε
ένα χωριό, όπου διέμειναν, περνώντας το χρόνο του με τη σκέψη στο Θεό.
Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, με τη δράση του
διαβόλου, υπέπεσε στο αμάρτημα της μοιχείας με τη σύζυγο ενός αγρότη, που
διέμενε στη γειτονιά του. Όμως, λίγες μέρες μετά τη διάπραξη αυτής της
αμαρτίας, τσιμπήθηκε από ένα φίδι και πέθανε.Υπήρχε ένα μοναστήρι σε απόσταση
ενός σταδίου, από το μέρος που διέμεναν. Η σύζυγος του Ταξιώτη πήγε σε αυτό το
μοναστήρι και παρακάλεσε τους μοναχούς να έρθουν να πάρουν το σώμα του νεκρού
και να το θάψουν στην εκκλησία. Πράγματι, τον έθαψαν την τρίτη ώρα της ημέρας.
Όταν έφτασε η ένατη ώρα, ακούστηκε μια δυνατή κραυγή από τον τάφο: «Ελεήστε,
ελεήστε με!» Όταν οι μοναχοί ήρθαν στον τάφο και άκουσαν την κραυγή του
θαμμένου, έσκαψαν αμέσως και βρήκαν τον Ταξιώτη ζωντανό. Φοβισμένοι τον
ρώτησαν, θέλοντας να μάθουν τι του συνέβη και πώς επανήλθε στη ζωή. Αλλά
εκείνος, δεν μπορούσε να τους πει τίποτα λόγω του δυνατού κλάματος και του
λυγμού. Τους ζήτησε μόνο να τον πάνε στον Επίσκοπο Ταράσιο, όπως κι έγινε.
Με πολλά δάκρυα, διηγήθηκε τα εξής:
— Όταν πέθαινα, είδα μερικούς Αιθίοπες να στέκονται
μπροστά μου. Η εμφάνισή τους ήταν πολύ τρομερή και η ψυχή μου μπερδεύτηκε. Τότε
είδα δύο πολύ όμορφους νεαρούς άνδρες και η ψυχή μου έσπευσε προς αυτούς και
αμέσως, σαν να πετούσαμε από τη γη, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε στον ουρανό,
συναντώντας στο δρόμο τo δεινοπάθημα που κρατάει την ψυχή κάθε ανθρώπου και ο
καθένας βασανίζεται για μια ιδιαίτερη αμαρτία. Ένας για το ψέμα, άλλος για το
φθόνο κι ένας τρίτος για την υπερηφάνεια του. Έτσι, κάθε αμαρτία στον αέρα έχει
τις δοκιμασίες της. Και ιδού, είδα στην κιβωτό που κρατούσαν οι άγγελοι όλες
τις καλές μου πράξεις, τις οποίες οι άγγελοι συνέκριναν με τις κακές μου
πράξεις. Έτσι αντιπαρερχόμαστε αυτές τις δοκιμασίες. Όταν εμείς, πλησιάζοντας
τις πύλες του ουρανού, φτάσαμε στη δοκιμασία της πορνείας, οι φύλακες με
κράτησαν εκεί και άρχισαν να μου δείχνουν όλες τις πορνικές σαρκικές πράξεις
μου που διαπράχθηκαν από εμένα από την παιδική μου ηλικία μέχρι το θάνατο και
οι άγγελοι που με οδηγούσαν, μου είπαν: «Όλες οι σωματικές αμαρτίες που
διέπραξες, ενώ βρισκόσουν στην πόλη, ο Θεός σου τις έχει συγχωρήσει από τότε
που μετανόησες γι αυτές». Αλλά τα εχθρικά πνεύματα μου είπαν: «Αλλά, όταν
έφυγες από την πόλη, πήγες στο χωράφι με τη γυναίκα του γεωργού σου». Όταν οι
άγγελοι άκουσαν αυτό, δεν βρήκαν μια καλή πράξη που θα μπορούσε να αντιταχθεί
σε αυτή την αμαρτία και, αφήνοντας με, έφυγαν. Τότε τα κακά πνεύματα, με πήραν,
άρχισαν να με χτυπούν και μετά με κατέβασαν κάτω. Η γη χωρίστηκε στα δύο και
εγώ, οδηγούμενος από στενές εισόδους μέσα από στενά και βρωμερά πηγάδια,
κατέβηκα στα βάθη των μπουντρουμιών της κόλασης, όπου οι ψυχές των αμαρτωλών
φυλακίζονται στο αιώνιο σκοτάδι, όπου δεν υπάρχει ζωή για τους ανθρώπους, αλλά
μόνο αιώνιο μαρτύριο, απαρηγόρητο κλάμα και ανείπωτο τρίξιμο των δοντιών.
Υπάρχει πάντα μια απεγνωσμένη κραυγή: «Ουαί, ουαί κι αλίμονο σε εμάς! Αλίμονο,
αλίμονο!» Και είναι αδύνατο να μεταφέρω όλα τα βάσανα εκεί, είναι αδύνατο να
επαναλάβω όλα τα βάσανα και τις ασθένειες που έχω δει εκεί. Στενάζουν από τα
βάθη της ψυχής τους, και κανείς δεν είναι ελεήμων γι' αυτούς. Κλαίνε, και δεν
υπάρχει παρηγοριά, προσεύχονται και δεν υπάρχει κανείς που να τους ακούσει και
να τους γλιτώσει. Φυλακίστηκα σε εκείνα τα σκοτεινά μέρη, τα γεμάτα τρομερή
θλίψη, και έκλαψα και έκλαψα πικρά από την τρίτη ώρα έως την ένατη. Τότε είδα
ένα μικρό φως και δύο αγγέλους που είχαν έρθει εκεί, κι άρχισα επιμελώς να τους
ικετεύω να με βγάλουν από εκείνο το άθλιο μέρος για να μετανοήσω ενώπιον του
Θεού.
Οι άγγελοι μου είπαν:
— Μάταια προσεύχεσαι: κανείς δεν φεύγει από εδώ μέχρι να
έρθει η ώρα της καθολικής Ανάστασης.
Αλλά καθώς συνέχισα να τους παρακαλάω και να τους ικετεύω
έντονα και υποσχόμενος, ότι θα μετανοήσω για τις αμαρτίες μου, ένας άγγελος
είπε σε έναν άλλο:
— Εγγυάσαι γι' αυτόν ότι θα μετανοήσει με όλη του την
καρδιά, όπως υποσχέθηκε;
Ο άλλος είπε:
— Στο εγγυώμαι!
Τότε του έδωσε το χέρι του. Τότε με μετέφεραν από εκεί
στη γη και με απέθεσαν στον τάφο όπου βρισκόταν το σώμα μου, και μου είπαν:
— Μπες σε αυτό το μέρος, το οποίο αποχωρίστηκες.
Τότε είδα ότι η ψυχή μου έλαμπε σαν χάντρα, ενώ το νεκρό
μου σώμα ήταν μαύρο σαν βρωμιά και έβγαζε μια δυσοσμία, και ως εκ τούτου δεν
ήθελα να μπω σε αυτό. Οι άγγελοι μου είπαν:
— Είναι αδύνατο να μετανοήσεις χωρίς το σώμα με το οποίο
διέπραξες τις αμαρτίες.
Αλλά τους παρακάλεσα να μην μπω στο σώμα.
—Μπες — είπαν οι άγγελοι,— αλλιώς θα σε πάμε πίσω από
εκεί που σε πήραμε.
Τότε μπήκα, αναβίωσα και άρχισα να φωνάζω: «Ελεήστε με!»
Ο Άγιος Ταράσιος του είπε τότε:
— Δοκίμασε το φαγητό.
Δεν ήθελε να φάει, αλλά, περπατώντας από εκκλησία σε
εκκλησία, έπεσε στα γόνατα και ομολόγησε τις αμαρτίες του με δάκρυα και βαθιούς
αναστεναγμούς και είπε σε όλους:
— Αλίμονο στους αμαρτωλούς: τους περιμένει αιώνιο
μαρτύριο. Αλίμονο σε όσους δεν μετανοούν εφόσον έχουν ακόμη καιρό. Αλίμονο σε
όσους μολύνουν το σώμα τους!
Μετά την ανάστασή του, ο Ταξιώτης έζησε για 40 ημέρες και
καθαρίστηκε με τη μετάνοια. Σε τρεις ημέρες προέβλεψε το θάνατό του και
αναχώρησε στον Ελεήμονα και Φιλάνθρωπο Θεό, ο οποίος κατεβάζει στην κόλαση και
δίνει σωτηρία σε όλους. Του Οποίου αιωνία εστί η δόξα. Αμήν.
Το δώρο της θεραπείας από τον Άγιο Ιλαρίωνα της Όπτινα
Όσοι έπασχαν από νευρικές και ψυχικές ασθένειες συχνά
μεταφέρονταν στον Άγιο Ιλαρίωνα της Όπτινα. Ο γέροντας ήταν σταθερά
πεπεισμένος, ότι η αιτία τέτοιων ασθενειών είναι η ασυμβίβαστη εχθρότητα, οι
διχόνοιες και οι βαριές αμετανόητες αμαρτίες. Θεράπευσε εκείνους που στράφηκαν
προς αυτόν με τη γεμάτη χάρη δύναμη του μυστηρίου της Μετάνοιας.
Σωτηρία από την αυτοκτονία
Ο Άγιος Ιλαρίωνας της Όπτινα
Στην επαρχία της Τούλα, στην περιοχή Μπογκοροντίτσκι,
ένας 35χρονος έμπορος, νηφάλιος, υπέφερε από μια ψυχική ασθένεια για
περισσότερο από ένα χρόνο. Του φαινόταν ότι όλοι τον κορόϊδευαν για τις πράξεις
του και ότι κάποιοι άγνωστοι σε αυτόν, όπου κι αν πήγαινε, τον καταδίωκαν με
σκοπό να του αφαιρέσουν τη ζωή. Με αυτές τις σκέψεις δεν ησύχαζε μέρα και
νύχτα, και είχε σκεφτεί αρκετές φορές την ιδέα της αυτοκτονίας, ενώ με αυτό τον
τρόπο ενέπνευσε φόβο σε ολόκληρη την οικογένειά του. Σύμφωνα με την πειθώ της
μητέρας του, ο Ι. Β. προσήλθε στο μοναστήρι και περιέγραψε την κατάστασή του
στον γέροντα Ιλαρίωνα. Ο γέροντας ασχολήθηκε μαζί του για μεγάλο χρονικό
διάστημα και αρκετές φορές και βρήκε μια κρυμμένη αμαρτία σε αυτόν, την οποία
δεν ομολόγησε στον ιερέα, αμφισβητώντας για τη συγχώρεσή της. Ο γέροντας τον
έπεισε, ότι δεν υπήρχε αμαρτία που η φιλανθρωπία του Θεού δεν θα συγχωρούσε, αν
κάποιος μετανοούσε γι' αυτήν, και ο έμπορος μετανόησε γι' αυτήν στην
εξομολόγηση και, έχοντας λάβει την άδεια, αξιώθηκε με την κοινωνία των Αγίων
Μυστηρίων.
Στον αποχαιρετισμό, ο γέροντας του είπε: «Λοιπόν, πήγαινε
με τον Θεό. τώρα δεν θα σε καταδιώκουν και δεν θα σε μπλέξουν». Αυτό συνέβη
πράγματι και ο Ι.Β. ανέκαμψε πλήρως από την οδυνηρή ασθένειά του[1].
Θεραπεία από δαιμονισμό
Μια σαραντάχρονη αγρότισσα της περιοχής Οντογιέφσκι, που
επισκεπτόταν συχνά το μοναστήρι, διηγήθηκε αυτοπροσώπως, ότι κατά τη διάρκεια
πολλών ετών υπέφερε πολύ από επιληπτικές κρίσεις, συνοδευόμενες από
στραβομουτσουνιάσματα, σπασμούς, ουρλιάζοντας με διάφορες κραυγές. Σε μια εκ
των καταστάσεων κρίσης, φώναζε οργισμένα, καταριόταν, ενώ έδειχνε τέτοια
αφύσικη δύναμη, που αρκετοί άνδρες δεν μπορούσαν να την συγκρατήσουν. Έχοντας
ακούσει πολλά για τον Άγιο Ιλαρίωνα, στράφηκε προς αυτόν για βοήθεια.
Όπως πάντοτε, έτσι και σε αυτή την περίπτωση, ο γέροντας
την εξομολόγησε για όλες τις αμαρτίες, ιδιαίτερα για τις αμετανόητες, και με τη
γεμάτη χάρη δύναμη του μυστηρίου της Μετανοίας, θεραπεύτηκε τελείως μέσω του
γέροντα. Οι επιληπτικές κρίσεις εξαφανίστηκαν και κατέστη υγιής και ήσυχη,
βαθιά ευγνωμονούσα για τη βοήθεια που έλαβε. Ήταν ζωντανή κατά το έτος 1877 και
προσωπικά γνωστή σε πολλούς αδελφούς[2].
Από τη ζωή του Οσίου Γέροντα Βαρσανούφιου της Όπτινα
Το 1912, ο μοναχός Βαρσανούφιος ορίστηκε ηγούμενος της
Μονής Σταρο-Γκολούτβιν των Θεοφανείων. Υπομένοντας με θάρρος τη θλίψη του
αποχωρισμού από την αγαπημένη του Όπτινα, ο γέροντας άρχισε να βελτιώνει τη
δόμηση του μοναστηριού που του είχε ανατεθεί, εξαιρετικά αναστατωμένος και
παραμελημένος. Και οι άνθρωποι, όπως και πριν, άρχισαν να προσέρχονται στον
μοναχό Βαρσανούφιο για βοήθεια και παρηγοριά. Και, όπως και πριν, αυτός, ο
οποίος ο ίδιος ήταν ήδη εξαντλημένος από τις πολλές και οδυνηρές ασθένειες,
τους υποδέχονταν όλους χωρίς άρνηση, θεραπεύοντας τις σωματικές και ψυχικές
τους ασθένειες, δίδοντας οδηγίες και καθοδηγώντας τους σε ένα στενό και
θλιβερό, αλλά το μοναδικό σωτήριο μονοπάτι. Εδώ, στο Στάρο-Γκολούτβιν, έλαβε
χώρα μια θαυμαστή θεραπεία ενός κωφάλαλου νεαρού μέσω των προσευχών του. «Μια
τρομερή ασθένεια, συνέπεια ενός βαρύτατου αμαρτήματος που διαπράχθηκε από έναν
νεαρό άνδρα στην παιδική ηλικία»,— είπε ο γέροντας στη δυστυχισμένη μητέρα του
και ψιθύρισε κάτι απαλά στο αυτί του κωφάλαλου. «Πάτερ, δεν μπορεί να σε
ακούσει», αναφώνησε η μητέρα του με σύγχυση, «είναι κουφός...». — «Δεν σε
ακούει», απάντησε ο γέροντας, «αλλά εμένα με ακούει»,— και πάλι είπε κάτι
ψιθυριστά στο αυτί του νεαρού. Τα μάτια του άντρα γούρλωσαν με τρόμο και
κούνησε υπάκουα το κεφάλι του... Μετά την εξομολόγηση, ο μοναχός Βαρσανούφιος
τον κοινώνησε και η ασθένεια εγκατέλειψε τον άρρωστο.
Ένα τρομερό όραμα
«Στην εποχή μας,— διηγήθηκε ένας ερημίτης,— υπήρχε ένας
αδελφός ονόματι Ιωάννης. Αυτός, ως ειδικός στην ανάγνωση των βιβλίων, ορίστηκε
ως ο κατ’ εξοχήν αναγνώστης μαζί μας. Αυτός ο αδελφός πέθανε, ενώ μετά από λίγο
διάστημα, δεν εμφανίστηκε στο όνειρο, αλλά στην πραγματικότητα στον πνευματικό
του πατέρα Σάββα. Στεκόταν στην πόρτα του κελλιού, γυμνός και καμένος σαν
κάρβουνο με μια πικρή θλίψη, ζητώντας έλεος και συγχώρεση, ενώ ομολόγησε στον
πνευματικό του πατέρα την αμαρτία για την οποία υπέφερε τόσο τρομερά
βασανιστήρια». «Εγώ,— είπε, —πάντα αντιστέκομαι στο νόμο και περιγελώ τις
Γραφές».
Σύντομα αυτό το τρομερό όραμα εξαφανίστηκε από τα μάτια
του πνευματικού πατέρα, που από τον τρόμο του, δεν το είπε σε κανέναν, ούτε σε
μένα, που ήμουν πάντα μαζί του, φοβούμενος ότι ήταν δαιμονική εμμονή. Μετά από
πολύ καιρό, το όραμα επαναλήφθηκε ξανά. Με μια οδυνηρή κραυγή, ο ατυχής πάσχων
ζήτησε από τον πνευματικό του πατέρα: «Πες, πες σε όλους για την αμαρτία μου!
Διαφορετικά, θα βασανιστείς εσύ ο ίδιος. Μόνον τότε ο Σάββας μου είπε τα πάντα.
Έχοντας μάθει λεπτομερώς για τη ζωή του αποθανόντος αδελφού, ήμασταν
πεπεισμένοι ότι ήταν πραγματικά ο τρόπος που εξομολογήθηκε μετά το θάνατο
ενώπιον του πνευματικού του πατέρα»[3].
Αναστηθείς για εξομολόγηση
«Στο Ορλόφ, της επαρχίας Βιάτκα,— γράφει ένας άλλος
Αγιορείτης, — υπάρχει ένας ιερέας, ο Μ. Λ., στενός συγγενής μου. Μου ανέφερε
την ακόλουθη περίπτωση: στην ενορία του, δέκα βέρστια (σημ. τ. μεταφρ. = 1
βέρστι ήταν 1066,8 μέτρα) μακριά από την πόλη, ζούσε ένας χωρικός που
διακρινόταν για τον πράο χαρακτήρα και τη σεμνότητά του.
Το 1848 ή το 1849, δεν ενθυμούμαι την ακρίβεια, αυτός ο
χωρικός αρρώστησε απεγνωσμένα. Κατόπιν αιτήματός του, ο πατήρ Μ. τον κατηύθυνε
προς τα Άγια Μυστήρια και αφού αυτός τα δέχτηκε, ο ασθενής αυτός απέθανε
σύντομα. Τον έπλυναν, τον εναπόθεσαν στο τραπέζι και ετοίμασαν το φέρετρο.
Είχαν περάσει δύο ώρες από τη στιγμή που ο άρρωστος παρέδωσε το πνεύμα και
ξαφνικά ανοίγει τους οφθαλμούς του, κάθεται στο κρεβάτι μόνος του, ενώ καθ' όλη
τη διάρκεια της ασθένειάς του δεν μπορούσε να το κάνει αυτό, παραμένοντας σε
άκρα εξάντληση της δύναμής του. Τα πρώτα του λόγια, μόλις άνοιξε τους οφθαλμούς
του και κάθισε, ήταν, ότι έπρεπε να του στείλουν ιερέα το συντομότερο δυνατό,
πράγμα το οποίο και εκπληρώθηκε αμέσως».
«Όταν εγώ,— λέει ο πατήρ Μ.,— έφτασα στον αναστηθέντα,
αυτός ζήτησε από όλους να εξέλθουν από το δωμάτιο, ανακοινώνοντάς τους, ότι
ήθελε να μιλήσει μόνος του στον ιερέα. Οι συγκατοικούντες εξήλθαν, ο αναστηθείς
πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε: «Πατέρα! Πράγματι, απέθανα, παρελήφθην από τους
αγγέλους και παρουσιάστηκα στον Κύριο. Όταν παρουσιάστηκα μπροστά Του και
υποκλίθηκα σε Αυτόν, Αυτός με κοίταξε τόσο καλοκάγαθα, με τέτοια αγάπη που δεν
μπορώ να την εκφράσω. Η εμφάνισή Του — δεν μπορώ να περιγράψω πόσο καλή ήταν!
«Γιατί τον πήρατε αυτόν; — τελικά είπεν ο Κύριος με πραότητα στους αγγέλους που
με έφεραν. — Έχει ακόμα μια αμαρτία στην ψυχή του, την οποία δεν έχει
ομολογήσει ποτέ σε έναν εξομολογητή, έχοντάς την ξεχάσει για πολύ καιρό. Και
ταυτόχρονα, ο Κύριος μου θύμισε την ανομολόγητη αμαρτία μου. Εκείνη τη στιγμή
ένιωσα μόνο τον εαυτό μου ότι, σίγουρα, είχα μια τέτοια αμαρτία, αλλά την
ξέχασα και ποτέ δεν μετανόησα γι' αυτήν στον ιερέα. «Πάρτε τον, — συνέχισε ο
Κύριος, — για να καθαρίσει τη συνείδησή του ενώπιον του εξομολογητή και μετά να
τον φέρετε ξανά εδώ». «Εγώ ο ίδιος δεν ξέρω, — είπε ο αναστηθείς μετά από αυτό,
— πώς κατέστην πάλι ζωντανός». Εδώ, συναισθανθείς ομολόγησε την ξεχασμένη
αμαρτία του και ο πατέρας Μ. διάβασε μια αποδεχτή προσευχή πάνω του, ζητώντας
του να την θυμάται, όπως και αυτόν ως πνευματικό του πατέρα όταν εμφανιστεί ξανά
ενώπιον του Θεού. Μόλις ο πατήρ Μ. έφτασε στο σπίτι του, ο μετέπειτα αναστηθείς
ειρηνικά και χωρίς αμηχανία παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Έτσι καλοκάγαθος
είναι ο Κύριος»[4].
Μια ευσεβής γυναίκα, που περνούσε πάντα τις μέρες της
στην προσευχή και τη νηστεία, είχε μεγάλη πίστη στην Υπεραγία Δέσποινα, τη
Θεοτόκο μας και πάντα την ικέτευε για προστασία. Αυτή η γυναίκα βασανιζόταν
πάντοτε στη συνείδησή της για κάποια αμαρτία που είχε διαπράξει στα νεανικά
χρόνια της, την οποία, από ψευδή σεμνότητα, δεν ήθελε να αποκαλύψει στον
εξομολογητή της, αλλά όταν την ενθυμόταν, εκφραζόταν αόριστα με τα εξής λόγια:
«μετανοώ και για εκείνες τις αμαρτίες, που είτε δεν ανέφερα, είτε δεν
θυμήθηκα». Ιδιαιτέρως, στη μυστική προσευχή της, καθημερινά μετανοούσε γι αυτή
την αμαρτία της στη Μητέρα του Θεού, πάντα ικέτευε την Δέσποινα για να
μεσιτεύσει γι' αυτήν και για τη συγχώρεση της αμαρτίας της κατά την κρίση του Χριστού.
Έτσι, έχοντας ζήσει σε αρκετά μεγάλη ηλικία, απέθανε. Όταν την τρίτη μέρα
ετοιμάζονταν να θάψουν το σώμα της, η νεκρή αναστήθηκε ξαφνικά και είπε στην
φοβισμένη και έκπληκτη κόρη της: «Έλα πιο κοντά μου, μην φοβάσαι, κάλεσε τον
πνευματικό μου».
Όταν ήρθε ο ιερέας, αυτή είπε ενώπιον της συγκέντρωσης
του κόσμου:
«Μην τρομάζετε για μένα. Με το έλεος του Θεού και τη
μεσολάβηση της Πάναγνης Μητέρας Του, η ψυχή μου επέστρεψε για μετάνοια. Μόλις η
ψυχή μου χωρίστηκε από το σώμα μου, την ίδια στιγμή σκοτεινά πνεύματα την
περικύκλωσαν και ετοιμάζονταν να την αποπλανήσουν στην κόλαση, λέγοντάς της,
ότι ήταν άξια, διότι από ψευδή σεμνότητα, δεν αποκάλυψε την μυστική αμαρτία
της, την οποία είχε διαπράξει στα νεανικά της χρόνια. Σε μια τόσο λυσσώδη
στιγμή, εμφανίστηκε η άμεση Βοηθός, η Υπεραγία Δέσποινά μας, και, σαν πρωινό
αστέρι ή σαν αστραπή, διέλυσε αμέσως το σκοτάδι των κακών πνευμάτων και,
προστάζοντάς με να ομολογήσω την αμαρτία μου ενώπιον του πνευματικού πατέρα,
διέταξε την ψυχή μου να επιστρέψει στο σώμα μου. Τώρα λοιπόν, τόσο ενώπιόν σου,
άγιε πατέρα, όσο και ενώπιον όλων, ομολογώ την αμαρτία μου: αν και ήμουν
ευσεβής καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής μου, αλλά η αμαρτία που βρισκόταν στη
συνείδησή μου και την οποία ντρεπόμουν να ομολογήσω στους πνευματικούς πατέρες
από δειλία, θα με έφερνε στην κόλαση αν η Μητέρα του Θεού δεν είχε μεσολαβήσει
για μένα».
Λεχθέντων τούτων, ομολόγησε την αμαρτία της και στη
συνέχεια, ακουμπώντας το κεφάλι της στον ώμο της κόρης της, μεταφέρθηκε στην
αιώνια και μακάρια ζωή[1].
Συμβούλιο των αγγέλων
Ανάγνωση σύμφωνα με το βιβλίο του Ιερομονάχου Σεραφείμ
(Ρόουζ). «Η ψυχή μετά το θάνατο»:
Αρχιμανδρίτης Κυπριανός: «Σχετικά με αυτό, σας στέλνω μια
ιστορία ενός γνωστού σε μένα ανθρώπου, που απέθανε και επανήλθε στη ζωή.
Πιστεύω, ότι θα είναι ενδιαφέρον για εσάς ως παράδειγμα για τη σειρά άρθρων
σας.
Πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, λάβαμε ένα τηλεφώνημα
που μας ζητούσε να παρουσιάσουμε τα Ιερά Μυστήρια σε μια ηλικιωμένη γυναίκα,
μια χήρα που ζούσε στα προάστια της Αθήνας. Ήταν γηρασμένη και επειδή ήταν
σχεδόν εντελώς κλινήρης, δεν μπορούσε να πάει στην εκκλησία. Παρόλο που συνήθως
δεν ικανοποιούμε τέτοια αιτήματα έξω από το μοναστήρι και στέλνουμε ανθρώπους
στον ενοριακό ιερέα, ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση είχα την αίσθηση, ότι έπρεπε
να πάω και έχοντας προετοιμάσει τα Άγια δώρα, ξεκίνησα από το μοναστήρι.
Βρήκα την άρρωστη ξαπλωμένη σε μια καμαρούλα, χωρίς να
έχει τα δικά της μέσα διαβίωσης, εξαρτημένη από τους γείτονες, που της έφερναν
φαγητό και άλλα απαραίτητα πράγματα. Απέθεσα τα Άγια Δώρα και τη ρώτησα αν
ήθελε να εξομολογηθεί για κάτι. Απάντησε: “Όχι, τα τελευταία τρία χρόνια δεν
υπάρχει τίποτα στη συνείδησή μου, που να μην έχει ήδη ομολογηθεί, αλλά υπάρχει
μια παλιά αμαρτία, για την οποία θα ήθελα να σας αναφέρω, αν και την έχω
ομολογήσει σε πολλούς ιερείςˮ. Της απάντησα, ότι, αν την είχε ήδη ομολογήσει,
δεν θα έπρεπε να το επαναλάβει. Αλλά επέμεινε, και γι αυτό μου είπε:
Όταν ήταν σε νεαρή ηλικία, αμέσως μόλις παντρεύτηκε, πριν
από περίπου 35 χρόνια, έμεινε έγκυος σε μια εποχή που η οικογένειά της
βρισκόταν σε πολύ δύσκολη οικονομική κατάσταση. Η υπόλοιπη οικογένεια επέμενε
σε άμβλωση, αλλά αρνήθηκε κατηγορηματικά. Παρ' όλα αυτά, τελικά, παρά τη θέλησή
της, υπέκυψε στις απειλές της πεθεράς της και η επέμβαση έγινε. Ο ιατρικός
έλεγχος των παράνομων επεμβάσεων ήταν πολύ πρωτόγονος, με αποτέλεσμα να πάθει
σοβαρή λοίμωξη και πέθανε λίγες μέρες αργότερα, χωρίς να προλάβει να ομολογήσει
την αμαρτία της.
Τη στιγμή του θανάτου, που ήταν το βράδυ, ένιωσε ότι η
ψυχή της χωριζόταν από το σώμα της και με τον τρόπο που περιγράφουν συνήθως, η
ψυχή της παρέμενε κοντά και παρακολουθούσε καθώς το σώμα πλενόταν, ντυνόταν και
τοποθετείτο στο φέρετρο. Το πρωί, ακολούθησε την πομπή στην εκκλησία,
παρακολούθησε την νεκρώσιμο ακολουθία και είδε πώς τοποθετήθηκε το φέρετρο σε
μια νεκροφόρα για να μεταφερθεί στο νεκροταφείο. Η ψυχή φαινόταν να ίπταται
πάνω από το σώμα σε χαμηλό υψόμετρο.
Ξαφνικά, όπως περιέγραψε, δύο “διάκονοι” εμφανίστηκαν στο
δρόμο ενδεδυμένοι σε έκλαμπρα στιχάρια και οράρια. Ένας από αυτούς διάβαζε από
έναν πάπυρο. Καθώς πλησίαζε το αυτοκίνητο, ένας από αυτούς σήκωσε το χέρι του
και το αυτοκίνητο έσβησε. Ο οδηγός βγήκε για να δει τι συνέβη στον κινητήρα και
εν τω μεταξύ άγγελοι άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους. Αυτός που κρατούσε τον
πάπυρο, ο οποίος αναμφίβολα περιείχε μια λίστα με τις αμαρτίες της, διέκοψε την
ανάγνωση και είπε: “Είναι κρίμα, υπάρχει μια πολύ σοβαρή αμαρτία στη λίστα της
και προορίζεται για την κόλαση, γιατί δεν την ομολόγησε”. — “Ναι, — είπε ο
δεύτερος, — αλλά είναι κρίμα που πρέπει να τιμωρηθεί, γιατί δεν ήθελε να το
κάνει και η οικογένειά της την ανάγκασε. — “Πολύ καλά”, — απάντησε ο πρώτος, —
“το μόνο που μπορεί να γίνει, είναι να την στείλει πίσω για να ομολογήσει την
αμαρτία της και να μετανοήσει γι αυτήν”.
Με αυτά τα λόγια, ένιωσε ότι την έσυραν πίσω στο σώμα,
στο οποίο εκείνη τη στιγμή ένιωσε απερίγραπτη αηδία και αποτροπιασμό. Μια
στιγμή αργότερα, ξύπνησε και άρχισε να χτυπά μέσα από το φέρετρο, το οποίο ήταν
ήδη κλειστό. Μπορεί κανείς να φανταστεί τη σκηνή που ακολούθησε.
Αφού άκουσα την ιστορία της, την οποία περιέγραψα εδώ εν
συντομία, της έδωσα τη Θεία Κοινωνία και έφυγα, δοξάζοντας τον Θεό, ο οποίος
μου χάρισε την ευκαιρία να την ακούσω. Όσον αφορά την Εξομολόγηση, δεν μπορώ να
αποκαλύψω το όνομά της, αλλά μπορώ να σας ενημερώσω ότι βρίσκεται ακόμα εν τη
ζωή. Αν νομίζετε, ότι αυτή η ιστορία μπορεί να είναι χρήσιμη για τους άλλους,
τότε έχετε την άνευ όρων άδειά μου να τη δημοσιεύσετε.»
Τρεις μέρες για μετάνοια
Ο ιερέας Ντμίτρι Κόνιτσεφ, εφημέριος της Εκκλησίας της
Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Βέρχνι Ακτάς (Ταταρστάν), διηγήθηκε:
«Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς την ιστορία που πρόκειται
να διηγηθώ, αλλά ήμουν αυτόπτης μάρτυρας. Και επιπλέον, αυτό που συνέβη, δεν
μου φαίνεται περίεργο. Αλλά περισσότερα γι αυτό, αργότερα.
Αυτό συνέβη πριν από 3 χρόνια. Ο παππούς μου πήγαινε
πάντα στην εκκλησία μας, το όνομά του ήταν Αλεξέι Μιχάιλοβιτς Γκορόχοβ. Η
σύζυγός του Μαρία πέθανε πριν από 15 χρόνια και από τότε ζούσε μόνος του. Καθώς
πλησίαζε η Σαρακοστή, ο Αλεξέι Μιχάιλοβιτς αρρώστησε και μεταφέρθηκε στο
περιφερειακό νοσοκομείο. Δυστυχώς, οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα.
‟Ο Αλεξέι Μιχαΐλοβιτς πέθανεˮ, μας είπαν οι γιατροί και πιστοποίησαν τον θάνατό
του.
Ο νεκρός μεταφέρθηκε στο Αλμέτιεφσκ, στο νεκροτομείο της
πόλης. Ωστόσο, λίγες ώρες αργότερα, ο παθολόγος παρατήρησε ξαφνικά ότι στο
σώμα... υπάρχουν σημάδια ζωής. Έστειλε επειγόντως τον Αλεξέι Μιχάιλοβιτς στη
μονάδα εντατικής θεραπείας — και την επόμενη μέρα ο παππούς ήρθε στα καλά του.
Αμέσως μετά ζήτησε να καλέσουν έναν ιερέα να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.
Μετά το μυστήριο της Μετάνοιας και την αποδοχή των Αγίων
Μυστηρίων του Χριστού, ο Αλεξέι Μιχάιλοβιτς μοιράστηκε με τον ιερέα αυτό που
είδε μετά τον ‟θάνατόˮ του. Και είδε τη σύζυγό του Μαρία, που τον κοίταξε
σιωπηλά και έφυγε. Την επόμενη στιγμή ο Αλεξέι Μιχάιλοβιτς είδε πολλούς
ανθρώπους στην άκρη ενός φλεγόμενου λάκκου. Οι άνθρωποι έπεφταν εκεί κατά
εκατοντάδες. Υπήρχαν κραυγές και βάσανα παντού. Ξαφνικά δύο νεαροί άνδρες με
λευκά ρούχα ήρθαν και είπαν: ‟Είναι πολύ νωρίς για να είσαι εδώ. Πήγαινε να
μετανοήσεις. Έχεις 3 ημέρεςˮ, και μετά από αυτό ο Αλεξέι Μιχάιλοβιτς ξύπνησε
στο νεκροτομείο.
Και μια μέρα αφότου ο ιερέας δέχτηκε την Μετάνοιά του,
ενημερωθήκαμε ότι ο Αλεξέι Μιχαήλοβιτς είχε πεθάνει — και αυτός ήταν ήδη
πραγματικός θάνατος. Τρεις ημέρες μετά το ασυνήθιστο όραμά του.
Αργότερα μίλησα με την κόρη του και μου είπε, ότι ο
πατέρας της, όταν ήταν πολύ νέος, εργαζόταν ως οδηγός μεταγωγών για το Λ.Κ.Ε.Υ
(σημ.τ.μεταφρ. Λαϊκό Κομισαριάτο Εσωτερικών Υποθέσων) και μετέφερε κρατούμενους
στην εξορία. Έναν παγωμένο χειμώνα, μετήγαγε μια ηλικιωμένη μοναχή σε
καταστολή, που ήταν ελαφρώς ντυμένη και παγωμένη. Τότε ο πατέρας την κάλυψε με
την κάπα του από δέρμα προβάτου, και αυτό της έσωσε τη ζωή. Σε ευγνωμοσύνη, η
καλόγρια υποσχέθηκε να προσευχηθεί γι' αυτόν.
Η κόρη ήταν σίγουρη — και εγώ είμαι σίγουρη — ότι μέσω
των προσευχών της δόθηκαν στον Αλεξέι Μιχαήλοβιτς αυτές οι τρεις ημέρες. Για να
μετανοήσετε, μεταλάβετε την θεία κοινωνία — και μεταβείτε στην αιώνια ζωή ως
αληθινός Χριστιανός.
Το γεγονός, ότι αυτό συνέβη κατά τη διάρκεια της
Σαρακοστής μου φαίνεται συμβολικό. Μετά από όλα αυτά, η νηστεία είναι μια εποχή
προσευχής, μετάνοιας και καλών πράξεων. Και για τις καλές πράξεις, με εντολή
του Θεού, ακόμη και ο θάνατος υποχωρεί για να μας δώσει χρόνο για μετάνοια».
Βαλεντίνα Ουλιάνοβα
Μετάφραση για την πύλη gr.pravoslavie.ru: Κωνσταντίνος
Θώδης
Pravoslavie.ru
4/24/2024
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
