«Μια φορά, πριν από πολύ καιρό, περπατούσα με τον πατέρα μου όταν σε μια στροφή σταμάτησε ξαφνικά. Μετά από μια στιγμή σιωπής, με ρώτησε:
– Εκτός από το κελάηδισμα των πουλιών, ακούς κάτι άλλο;
Ακονίσα την ακοή μου και, μετά από λίγα δευτερόλεπτα, απάντησα.
- Ακούω τον θόρυβο ενός κάρου...
- Σωστά, είπε ο πατέρας μου.
Είναι ένα άδειο καρότσι.
Τον ρώτησα:
– Πώς ξέρετε ότι είναι ένα άδειο καρότσι, αν δεν μπορούμε να το δούμε ακόμα;
Και μου απάντησε:
- Είναι πολύ εύκολο να καταλάβεις πότε ένα καρότσι είναι άδειο, αυτό οφείλεται στον θόρυβο.
Όσο πιο άδειο είναι, τόσο πιο δυνατά βουίζει και κάνει περισσότερο θόρυβο.
Σήμερα, ως ενήλικας, όταν βλέπω ένα άτομο που μιλάει πολύ, διακόπτει τις συζητήσεις των άλλων, αποδεικνύεται ακατάλληλος, καυχιέται για ό,τι έχει, αισθάνεται πανίσχυρος και περιφρονεί τους γύρω του, εξακολουθεί να μου φαίνεται ότι ακόμα ακούω τη φωνή του πατέρα μου να λέει:
«Όσο πιο άδειο το καρότσι, τόσο περισσότερο θόρυβο κάνει».
___________________
Η ταπεινοφροσύνη συνίσταται στο να κρατάμε κρυφές τις αρετές μας και να επιτρέπουμε στους άλλους να τις ανακαλύψουν.
Μην ξεχνάς ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι τόσο φτωχοί που δεν έχουν παρά χρήματα και περηφάνια.
Κανείς δεν είναι πιο άδειος στην καρδιά από αυτόν που είναι γεμάτος από τον εαυτό του.
____________________
Συμβουλή:
Ας γίνουμε σαν την ήσυχη και απαλή βροχή, που εισχωρεί σιωπηλά ως το βάθος των ριζών, τρέφοντάς τις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου