Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Πέμπτη 28 Σεπτεμβρίου 2023
«Έχουμε μια ζωή, πρέπει να τη ζήσουμε με αξιοπρέπεια».. Εδώ τίθεται το ερώτημα - πού είναι η γραμμή της αξιοπρέπειας;
ΧΡΥΣΑ ΛΟΓΙΑ...
Υπάρχουν μόνο κλαμπ τριγύρω, θορυβώδεις βόλτες, αλκοόλ... Και φαίνεται να διασκεδάζεις, ενδιαφέρον, φαίνεται ότι ο ύπνος 3 ώρες την ημέρα από τις 8 που απαιτούνται είναι ήδη καθεστώς. Και τα κόκκινα μάτια και ο πονοκέφαλος το πρωί είναι μια κοινή πάθηση. Όλοι έχουμε σκέψεις στο κεφάλι μας: «Έχουμε μια ζωή, πρέπει να τη ζήσουμε με αξιοπρέπεια».. Εδώ τίθεται το ερώτημα - πού είναι η γραμμή της αξιοπρέπειας; Σε αυτά τα κλαμπ γεμάτα εύκολα προσβάσιμους γνωστούς και τοξικομανείς ή σε βότκα που σκοτώνει τον εγκέφαλο; Αξίζει να προσπαθήσετε να κρατήσετε την καρδιά της μητέρας σας να χτυπά όσο το δυνατόν περισσότερο...Άξιος σημαίνει να πετύχεις αυτό που λένε οι εχθροί σου «δεν θα πετύχεις». Είναι άξιο να φιλήσεις έναν άνθρωπο για πρώτη φορά στα 16, και να τον φιλήσεις για τελευταία φορά στα 90... Αυτό αξίζει, αλλά αυτά τα status και οι επιδείξεις είναι σκόνη και εφηβικός μαξιμαλισμός. Φρόντισε να μην σε θυμούνται στα 40, να στέκεσαι στην ταφόπλακά σου. Και να κάθεσαι στα 80, περιτριγυρισμένος από τους αγαπημένους μου. Εκτίμησε αυτούς τους φίλους που σε φωνάζουν όχι με την προσφορά «πάμε να πιούμε;», αλλά αυτούς που θα έρθουν τρέχοντας στις 4 το πρωί αν νιώθεις άσχημα... Εκτίμησε τους γονείς σου, σου έδωσαν ζωή.. Εκτίμησε τον άνθρωπο που σε αγαπάει - δεν θα προδώσει... Εκτίμησε τις αγκαλιές των αγαπημένων σου - δεν θα σε αφήσουν να πέσεις...
«Αν ο Θεός δώσει παιδιά, θα δώσει και για τα παιδιά» είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια που επιβεβαιώνεται από την εμπειρία.
Οι πρόγονοί μας ζούσαν πολύ φτωχότερα από τους δικούς μας, αλλά πίστευαν ακράδαντα ότι ο Θεός δεν θα τους άφηνε χωρίς βοήθεια στην πιο ακραία ανάγκη και φτώχεια. «Αν ο Θεός δώσει παιδιά, θα δώσει και για τα παιδιά» είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια που επιβεβαιώνεται από την εμπειρία.
Χέρμαν Σιμάνσκι
«Florin Caragiu: Σεβασμιώτατε πάτερ, ποια είναι η διαφορά μεταξύ μιας σταθερής ιδέας και μιας πνευματικής πεποίθησης;
«Florin Caragiu: Σεβασμιώτατε πάτερ, ποια είναι η διαφορά μεταξύ μιας σταθερής ιδέας και μιας πνευματικής πεποίθησης;
Πατήρ Valerian Pâslaru: Θυμάμαι ότι ο πατέρας Ghelasie, ο Θεός να τον αναπαύσει με όλους τους Αγίους, έλεγε: «Μην είσαι ατομιστής αγαπητέ μου, μην είσαι ατομιστής!» δεν το καταλαβαίνεις. Ό,τι αναζητάς σε σχέση με τον Χριστό είναι πολύ ευκίνητο και ζωντανό, ποτέ παγωμένο. Η ελευθερία που προσφέρει η αλήθεια είναι απεριόριστη. Όσο πιο πολύ ανακαλύπτεις την αλήθεια, τόσο απομακρύνεται από σένα, κι όμως διεισδύεις ακόμα περισσότερο μέσα της, ενώ μια σταθερή ιδέα είναι κάτι που σε μπλοκάρει αστραπιαία και δεν σου αφήνει ακριβώς την ελευθερία να ψάξεις, να βρεις έξω την αλήθεια. Αρχίζεις να επαναλαμβάνεις ατελείωτα τις πεποιθήσεις σου, που σε παγώνουν όλο και περισσότερο, δίνοντάς σου την εντύπωση ότι κατέχεις κάτι».
(Πατέρας Βαλεριάνος, «Διάλογοι στα σύνορα του μυστηρίου», Εκδόσεις Πλατυτέρα Books & Arts Publishing)
ΈΧΟΥΝ ΑΝΑΤΡΑΠΕΊ ΤΆ ΠΆΝΤΑ!!!
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΈΡΕΣ !!!!
Ο ΣΤΑΎΡΟΣ!
Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2023
Ρωτήσαμε για ακόμη μια φορά το Γέροντα, για όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό στην Πατρίδα μας. Μας απάντησε τα εξής:
Ρωτήσαμε για ακόμη μια φορά το Γέροντα, για όσα συνέβησαν τον τελευταίο καιρό στην Πατρίδα μας. Μας απάντησε τα εξής:
''Κυριακάτικη Αργία: Η κυβέρνηση λήστεψε τη μέρα του Θεού για να την προσφέρει στα κέρδη της πλουτοκρατίας''
ΘΛΙΒΕΡΌ ΓΕΓΟΝΌΣ!!!
Είναι μεγάλη δόξα να κάνεις παιδιά και να σε λένε γονιό, είναι μεγάλη δόξα ενώπιον του Θεού και ενώπιον των αγγέλων και ενώπιον των ανθρώπων.
ΘΑ ΜΆΘΕΤΕ.
Κράτα τον νου σου στον Άδη και μην απελπίζεσαι
Ο σύζυγος και η σύζυγος είναι σταλμένοι από τον Θεό.
Ο σύζυγος και η σύζυγος είναι σταλμένοι από τον Θεό.
Πώς μπορείς να καταλάβεις ότι ένας άντρας είναι αυτός και όχι ένας απατεώνας που θα σου καταστρέψει τη ζωή; Ποιο είναι το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να λάβετε υπόψη κατά την επιλογή συζύγου; Τι πρέπει να σας προειδοποιήσει, να είναι ένα ξεκάθαρο σημάδι ότι αυτός είναι ο λάθος άνθρωπος;
Ο αρχιερέας Αντρέι Τκάτσεφ απαντά:
Τώρα θα προσπαθήσω να σας πω μερικά πράγματα που μου φαίνεται ότι υποστηρίζουν κάποια κριτήρια. Πρέπει να είναι εργατικός. Αν δεν του αρέσει να δουλεύει, τότε θα είναι ένα ζιγκολό που θα ξαπλώνει στον καναπέ και θα τον σερβίρεις, θα τον πλένεις και θα τον ταΐζεις. Πρέπει να είναι σεβαστικος! Δεν πρέπει να σε βάλει στο κρεβάτι την πρώτη φορά που θα σε γνωρίσει. Δηλαδή, να μην δίνει ελεύθερα στα χέρια του και γενικά να απαιτεί από εσάς με κάθε δυνατό τρόπο το μόνο που χρειάζεται ένας άντρας, που δεν έχει τίποτα το ιδιαίτερο ή καλό στην ψυχή του. Πρέπει να σε φροντίζει και να περιμένει να ανοιχτεί η ίδια η γυναίκα στον άντρα -να του ανοιχτεί με σιγουριά- βλέποντας σε αυτόν όχι έναν άντρα, αλλά έναν φίλο, προστάτη, σύζυγο. Δηλαδή να μην είναι αλαζονικά ποθητής. Και, φυσικά, δεν πρέπει να είναι αλκοολικός, ναρκομανής ή εθισμένος στον τζόγο! Δηλαδή, δεν πρέπει να έχει δολοφονικά πάθη - όπως ο αλκοολισμός, τον εθισμό στα ναρκωτικά και τον τζόγο. Αν είναι παίκτης, μείνε μακριά του! Αυτό δεν είναι το ίδιο πρόσωπο. Αν είναι μεθυσμένος, μείνε μακριά του! – Δεν θα τον γιατρέψεις. Αν είναι τοξικομανής, μείνε μακριά του! – θα είναι κόλαση! Αν θέλει να σε έχει γυναίκα στο πρώτο ραντεβού, μείνε μακριά του! - αυτό δεν είναι τίποτα! Αυτό το ζώο. Λοιπόν, αν δεν δουλεύει, αλλά θέλει κάτι... Ξέρεις, συνήθως οι τεμπέληδες θέλουν να βάλουν όλο τον κόσμο στην τσέπη τους! Το ονειρικό μέρος της ψυχής τους είναι ανεπτυγμένο σε σημείο ντροπής. Θέλουν τα πάντα και δεν κάνουν τίποτα. «Τι, θα δουλέψω για αυτές τις 25 χιλιάδες; Είμαι ταλαντούχος άνθρωπος! Δεν μου φτάνει ο μισός κόσμος!». Καταλαβαίνεις? Αν είναι τέτοιο άτομο, τότε μείνε μακριά του κι εσύ! Δηλαδή ένας εργατικός, έντιμος άντρας που σε σέβεται ως γυναίκα και δεν έχει κακές συνήθειες. Ίσως αυτό είναι ένα άτομο με το οποίο μπορείτε να χτίσετε τη ζωή σας. Αυτό είναι το ελάχιστο, κάτω από το οποίο δεν υπάρχει που να πάτε.
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΈΣ!
ΤΟ ΥΠΕΡΥΨΩΜΕΝΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ
Δύο ἄνδρες καί ἕνα σκυλί συνιστοῦν «οἰκογένεια»;
ΘΑΥΜΑΣΤΆ ΓΕΓΟΝΌΤΑ ΜΕ ΤΌΝ ΆΓΙΟ ΕΦΡΑΊΜ ΤΌΝ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΏΤΗ.
Χρήσιμα λόγια από τον πατέρα Ioan Danci
ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2023
ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ
Ο ΘΕΟΣ ΝΑΤΟΥΣ ΑΝΑΠΑΥΣΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ
Δεν μπορούμε να σώσουμε κανέναν: ούτε τα παιδιά ούτε τον εαυτό μας. Μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό. Βασιστείτε λοιπόν σε Αυτόν, αναζητήστε δύναμη από Αυτόν για τον εαυτό σας και για τα παιδιά σας. Αυτός είναι ο πιο σίγουρος τρόπος, όλοι οι άλλοι είναι αμφίβολοι για επιτυχία. Αρχιερέας Alexy Pavlov
Assumption Pskov-Pechersky Monastery. Pskov region, Pechory city, Russia
Monument to the Pskov-Pechersk
Elders. The sculptural composition “Our Pskov-Pechersk ascetics” consists of
nine figures of the elders of the Pskov-Pechersk Monastery: Archimandrite John
(Krestyankin), Archimandrite Alypiy (Voronov), Archimandrite Seraphim
(Rosenberg), Archimandrite Nathanael (Pospelov), Archimandrite Feofan
(Molyavko), Archimandrite Adrian (Kirsanov), hieroschemamonk Mikhail
(Pitkevich), Venerable Simeon (Zhelnin), schema-abbot Savva (Ostapenko).
Assumption Pskov-Pechersky Monastery.
Pskov region, Pechory city, Russia
Ανακήρυξη του Αγίου Παϊσίου σε Προστάτη της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας
Ο Άγιος Παΐσιος
ο Αγιορείτης, ένας μεγάλος και λαοφιλής σύγχρονος Άγιος της Ορθοδόξου
Εκκλησίας, τον οποίο ιδιαίτερα ευλαβείται ο φιλόχριστος λαός της πέμπτης
ηπείρου, ανακηρύχθηκε Προστάτης της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας από τον
Προκαθήμενο αυτής, Σεβασμιώτατο Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Μακάριο.
Ο Αρχιεπίσκοπος
προέβη στην ανακήρυξη, έμπλεος συγκινήσεως, κατά την εισηγητική ομιλία του στο
πλαίσιο της 12ης Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής.
Κάνοντας λόγο
για «έναν δικό μας Άγιο» και υπενθυμίζοντας την ευλογημένη επίσκεψη του Αγίου
Παϊσίου στην Αυστραλία το έτος 1977, επισήμανε πως το Απολυτίκιό Του θα
ψάλλεται εφεξής σε κάθε Θεία Λειτουργία, σε όλους τους Ιερούς Ναούς της τοπικής
Εκκλησίας, αρχής γενομένης από την ερχόμενη Τετάρτη, 27 Σεπτεμβρίου 2023, ημέρα
ολοκληρώσεως των εργασιών της Κληρικολαϊκής Συνελεύσεως, οπότε θα τελεστεί
Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο στον Ιερό Ναό Αναστάσεως του Χριστού στο προάστιο
Kogarah του Σύδνεϋ.
Αναλυτικότερα, ο
Αρχιεπίσκοπος κ.κ. Μακάριος στη σχετική τοποθέτησή του υπογράμμισε: «Επειδή η
σημερινή ημέρα είναι ιστορική, θέλω να τη θυμόμαστε όλοι και να χαραχθεί με
χρυσά γράμματα στις δέλτους της ιστορίας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής μας. Γι’ αυτό,
σας παρακαλώ να φέρετε στη σκέψη σας έναν δικό μας Άγιο, τον Άγιο Παΐσιο τον
Αγιορείτη, ο οποίος επισκέφθηκε την Αυστραλία μαζί με τον Οσιότατο Προηγούμενο
της Μονής Ιβήρων, τον π. Βασίλειο. Καταγράφεται, μάλιστα, και ένα θαύμα
θεραπείας καρκινοπαθούς που επιτέλεσε ο Άγιος Παΐσιος ενόσω ήταν εδώ στην
Αυστραλία.
Ανακηρύσσω
λοιπόν σήμερα τον Άγιο Παΐσιο τον Αγιορείτη, πάτρωνα, φύλακα και προστάτη της
Αυστραλίας και της Αρχιεπισκοπής μας.
Την Τετάρτη θα
ψάλουμε για πρώτη φορά το Απολυτίκιό του, το οποίο θα ψάλλεται από τούδε και
εις το εξής σε κάθε Θεία Λειτουργία, μετά το Απολυτίκιο του Ναού.
Το Απολυτίκιο
του Αγίου θα ψάλλεται εις αιώνας αιώνων εδώ στην πέμπτη ήπειρο».
Όσο εγώ γλεντούσα με τους φίλους μου στο σπίτι, ο πατέρας μου καθόταν στο μετρό Ο Πρωτοπρεσβύτερος Ίγκορ Φομίν* διηγείται κάποιες ιστορίες από τη ζωή του πατέρα του, Πρωτοπρεσβύτερου Γεωργίου Φομίν
Όταν πλησίαζαν
τα γενέθλιά μου, τότε που ήταν να κλείσω τα 18 μου, ζήτησα από τους γονείς να
το γιορτάσω με τους φίλους μου στο σπίτι μας. Τότε, δεν υπήρχαν πολλά καφέ και
μπαρ. Ήταν ακόμα η εποχή της Σοβιετικής Ένωσης. Και οι γονείς μου συμφώνησαν.
Ήμουν ήδη μεγάλος, 18 χρονών, με περίμενε όπου να’ ναι η θητεία μου στο στρατό.
Οι γονείς μου ετοίμασαν το τραπέζι, εγώ κάλεσα τους φίλους μου, τους συμμαθητές
μου, όλα ήταν πολύ καλά. Φυσικά, ζήτησα από τους γονείς μου να μας αφήσουν μόνους
κάποια στιγμή, ώστε να μπορούμε να νιώθουμε άνετα. Οι γονείς μου έκαναν αυτό
που τους ζήτησα. Η μάνα μου πήγε στην αδερφή της, αλλά για τον μπαμπά δεν ήξερα
ακριβώς πού θα πήγαινε για να μην έρθει σπίτι.
Εμείς τα παιδιά
κάναμε πολύ ωραίο πάρτι, περάσαμε υπέροχα, είχαμε διάφορα αστεία στιγμιότυπα,
όπως όταν κάποιος κάθισε πάνω στην τούρτα. Το πρωί, όταν συμμαζεύαμε το σπίτι
μαζί με τους γονείς μου, έμαθα τυχαία πού ήταν οι γονείς μου εκείνες τις ώρες,
όταν εμείς γλεντούσαμε και γιορτάζαμε τα γενέθλιά μου. Ο μπαμπάς μου, μετά τη
δουλειά του – δούλευε τότε ως πληροφορικός – πήγε στην εκκλησία, στην οποία
εκκλησιαζόμασταν οικογενειακώς. Έμεινε εκεί μέχρι να κλείσει και μετά πήρε το
μετρό. Έφτασε στη δική μας στάση του μετρό, τη στάση «Σούκινσκαγια», και όση
ώρα το μετρό παρέμενε ανοιχτό, καθόταν εκεί, σιωπηλά, σεμνά, ήρεμα, για αρκετές
ώρες, διαβάζοντας το Ευαγγέλιο. Υπολογίζω ότι κάθισε εκεί περίπου τέσσερις
ώρες. Όταν ήταν να κλείσει το μετρό και τα λεωφορεία κυκλοφορούσαν πλέον όλο
και πιο αραιά, γύρισε σπίτι και νομίζω ότι ήταν ακριβώς στην ώρα του, γιατί
μόλις είχαν φύγει οι καλεσμένοι μου. Ήταν ήδη περασμένα μεσάνυχτα. Ήμουν πολύ
ευγνώμων στους γονείς μου ότι συμφώνησαν να μου κάνουν τέτοια γιορτή, όταν τους
το ζήτησα. Αλλά, όταν έμαθα ότι ο μπαμπάς μου, που γνώριζε ότι στο σπίτι ο
τρελός νεαρός γιος του γιορτάζει τα γενέθλιά του με τους φίλους του, χρειάστηκε
ο ίδιος να κάθεται στο μετρό ήρεμα, σιωπηλά, χωρίς να διαμαρτυρηθεί, ανέβηκε
πολύ στα μάτια μου. Η σεμνότητα του πατέρα μου, η ταπείνωσή του, η πραότητά
του, ήταν για μένα κάτι το εξωπραγματικό.
Μετά από εκείνα
τα γενέθλιά μου, δεν πέρασε πολύς καιρός και πήγα να υπηρετήσω τη θητεία μου
στο στρατό. Δύο χρόνια υπηρέτησα σε μονάδα τεθωρακισμένων, μακριά από το σπίτι
μου. Η θητεία μου δεν ήταν εύκολη, ας πούμε ότι ήταν πολύμορφη. Είχα και πολύ
όμορφες και πολύ δύσκολες στιγμές. Θα έλεγα ότι δίπλα μου πάντοτε πετούσαν κάτι
«βλήματα». Είναι αυτές οι δυσκολίες που συμβαίνουν συχνά στο στρατό. Αντρική
παρέα, μεγαλύτεροι, μικρότεροι, «στραβάδια», «παλαίουρες» κοκ. Αλλά, πάντοτε
για μένα όλα είχαν καλό τέλος. Όλοι οι καυγάδες και τα καθημερινά καψόνια
τελείωναν καλά για μένα. Οπότε, σε γενικές γραμμές πέρασα καλά στο στρατό, αφού
να φανταστείτε διάβασα όλα τα έργα του Λεσκόφ και του Ντοστογιέφσκι. Η μητέρα
μου είχε αντιγράψει με το χέρι της το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο. Το φυλάω ακόμα και
τώρα στο σπίτι μου αυτό το χειρόγραφο Ευαγγέλιο. Ήταν πολύ ευχάριστο να σου
έρχονται τέτοια δέματα. Να σημειώσω ότι ήταν εποχή σοβιετικού καθεστώτος και
απαγορευόταν να φοράς σταυρό, απαγορευόταν να έχεις μαζί σου Ευαγγέλιο.
Όταν επέστρεψα
στο σπίτι και ήδη είχα εισαχθεί στην Ιερατική Σχολή, πάλι τυχαία, μέσα στη
συζήτηση έμαθα ότι ο πατέρας μου, όσο ήμουν στο στρατό, κάθε μέρα διάβαζε τους
Χαιρετισμούς της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις, τις
δυσκολίες, είχε δεν είχε δυνάμεις, κάθε μέρα διάβαζε για μένα τους
Χαιρετισμούς. Τότε κατάλαβα γιατί ο Κύριος ήταν τόσο ελεήμων μαζί μου.
Φαίνεται, η Μητέρα του Θεού με κάλυπτε με τη σκέπη Της, με το ωμοφόριο Της, και
έτσι τα «βλήματα» πετούσαν δίπλα μου και δεν με έβλαπταν στα δύο χρόνια της
στρατιωτικής μου ζωής.
Πάντα θα θυμάμαι
την ημέρα του θανάτου του πατέρα μου. Ήταν ένας θάνατος δικαίου. Δε φοβόταν
καθόλου το θάνατο. Θυμάμαι, είχε έρθει στο σπίτι μας, ζούσαμε τότε έξω από την
πόλη, καθόμασταν στο τραπέζι, μιλούσαμε και κάποια στιγμή λέει: «Αχ, να ερχόταν
σύντομα η στιγμή του θανάτου μου!». Το είπε ήρεμα, σεμνά, χωρίς να είναι
κουρασμένος από τη ζωή, ούτε προσπαθούσε να δημιουργήσει εντυπώσεις. Το είπε
σαν κάτι απλό, καθημερινό και συνηθισμένο. Του σχολίασα: «τι είναι αυτά που
λες;». Και αυτός μου απάντησε: «Μη δίνεις σημασία». Φαίνεται ότι ήταν κάτι σαν
κραυγή της ψυχής. Πέθανε στο Ναό, στη διάρκεια της εσπερινής αναστάσιμης
ακολουθίας, στις 20 Ιανουαρίου. Ήταν Σάββατο μετά τη Βάπτιση του Κυρίου μας.
Εκείνη την ημέρα διαβάζονταν το κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο που έχει τα εξής λόγια:
«Σίμων Ιωνά, αγαπάς Με;». Στο Ναό μας έχουμε την παράδοση, μετά το Ευαγγέλιο, ο
ιερέας που λειτουργεί να κάνει ένα μικρό κήρυγμα στο εωθινό Ευαγγέλιο. Ο
πατέρας βγήκε στον άμβωνα και έκανε το κήρυγμα με θέμα τα λόγια «Σίμων Ιωνά,
αγαπάς Με;». Μιλούσε για την αγάπη, για τη Θεία αγάπη, για την αγάπη προς τον
άνθρωπο, για την ανθρώπινη αγάπη. Και κάποια στιγμή έκανε δύο βήματα λίγο
παραπέρα και κρατήθηκε από ένα διαχωριστικό χώρου. Αυτό είχε ξανασυμβεί και
άλλη μια φορά που είχε ζαλιστεί. Τον πλησίασα και του λέω: «Μπαμπά, πάμε στο
ιερό να καθίσεις». Μου λέει: «Όχι, όχι, θα τελειώσω το κήρυγμα». Και έτσι,
εμπνευσμένος συνέχισε να μιλάει για την αγάπη, για τις σχέσεις Θεού και
ανθρώπων. Ξαφνικά, κάποια στιγμή πήρε βαθιά ανάσα και είπε «Ω, Κύριε!» και έτσι
όπως ήταν με τα άμφια, με ανοιχτή την Ωραία Πύλη, έπεσε και πέθανε ακαριαία.
Εμείς
προσπαθούσαμε να τον επαναφέρουμε. Επιπλήττω τον εαυτό μου για αυτό το πράγμα.
Ακόμα και την τελευταία στιγμή της ζωής του, κυριολεκτικά, δεν τον άφησα να
φύγει ήρεμα. Πάντα του προκαλούσα ανησυχίες, έτσι μου φαίνεται τουλάχιστον.
Παρόλο που εκείνος με αγαπούσε απέραντα. Αυτό ήταν φανερό και αυτό ο μπαμπάς
μου το έλεγε πάντα και στους άλλους. Αλλά ακόμη και τώρα δεν μπορώ να συγχωρέσω
στον εαυτό μου που για ώρες προσπαθούσαμε να τον επαναφέρουμε στη ζωή. Είχαμε
καλέσει και ασθενοφόρο με εξοπλισμό ανάνηψης, όπου οι γιατροί προσπαθούσαν να
τον επαναφέρουν. Τελικά, τον βασάνισα ακόμα και την ώρα του θανάτου και δεν τον
άφησα να πάει στον Κύριο ήσυχα. Δεν τον άφησα να έχει ανώδυνα, ανεπαίσχυντα και
ειρηνικά τα τέλη της ζωής του, όπως ζητάμε στις προσευχές μας. Ωστόσο, αυτές οι
προσπάθειες ανάνηψης δεν έφεραν αποτέλεσμα.
Πρωτοπρεσβύτερος
Ίγκορ Φομίν
Απομαγνητοφώνηση,
διασκευή και μετάφραση: Αναστασία Νταβίντοβα
9/22/2023