Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 24 Μαρτίου 2023

Ο επικήδειος λόγος του κυρίου Μαυρόπουλου Δημητρίου, για τον αγαπημένο μας Κώστα Γανωτή.







"Μακαρία ἡ ὁδὸς ᾗ πορεύῃ σήμερον, ὅτι ἡτοιμάσθη σοι τόπος ἀναπαύσεως..."
Ο επικήδειος λόγος του κυρίου Μαυρόπουλου Δημητρίου, για τον αγαπημένο μας Κώστα Γανωτή, που εκφωνήθηκε στο τέλος της ακολουθίας, συγκινητικός και άρτια τεκμηριωμένος στο ποικίλο έργο και τον βίο του καθηγητή-πατέρα-παππού μας.
Σας ευχαριστούμε πολύ.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

( Ο Δημήτρης Μαυρόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα (Καισαριανή) το 1944 από μικρασιάτες γονείς. Τέλειωσε τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και δίδαξε ως θεολόγος στη Μέση Εκπαίδευση από το 1969 μέχρι το 1989. Υπήρξε μέλος της ομάδας που εξέδιδε το περιοδικό "Σύνορο" (1964-1967). Από το 1982 μέχρι το 1989 υπήρξε βασικός συνεργάτης στην τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡΤ "Σήμερα είναι Κυριακή". Το 1978 ξεκίνησε την έκδοση των "Απάντων" του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη, ιδρύοντας τον εκδοτικό οίκο "Δόμος". Το 1986 ίδρυσε σεμινάριο με τον τίτλο "Θεολογικό εργαστήριο", στο οποίο παραδίδει μαθήματα θεολογίας. Έχει δημοσιεύσει άρθρα σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Είναι πατέρας τριών παιδιών. )


Πέμπτη 23 Μαρτίου 2023

Ο Άγιος Παΐσιος στο μοναστήρι της Σουρωτής, την ημέρα της κοιμήσεώς του.+Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών.Ας μην ξεχνάμε ότι οι άγιοι είναι πάντα μαζί μας.

Αναφέρει πνευματικός.Στολίζουμε τον Σταυρό με εκατοντάδες λουλούδια για να μην φαίνονται το Αίμα, ο ιδρώτας και τα δάκρυα που κυλούσαν από το Σώμα του Θεού για εμάς.

Στο σπίτι που γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 15 του χρόνια ο αγαπημένος γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός!!!

 





Στο σπίτι που γεννήθηκε και έζησε μέχρι τα 15 του χρόνια ο αγαπημένος  γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός!!! Οι δικές του περιγραφές προς εμένα για αυτό το σπίτι με έκανε να γνωρίζω τους χώρους πριν ακόμη το δώ...!! Λιτό και φτωχικό όμως με τόσο φώς που αγγίζει την ψυχή.   Είναι ευχής έργο που αγοράστηκε από την Μητρόπολη Λεμεσού για να συντηρηθεί και να αναδειχθεί!


ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: "Οι δαίμονες είναι τέρατα… Τελείως παραμορφωμένοι…

ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΓΑΛΑΚΤΙΑ: 

  "Οι δαίμονες είναι τέρατα… Τελείως παραμορφωμένοι… Δεν καταδέχονται να δείχνουν 
την ασχήμια τους αλλά σ’ εμένα έρχονται όπως είναι… Ειδικά τα βράδια… Όταν κάθε 
βράδυ μιλώ στο τηλέφωνο με τον Αντώνη μου (Μωραϊτάκη) νάτους! Με τριγυρίζουν 
αλλά δεν με αγγίζουν… Κάνουν κάτι σκέρτσα (παράξενες κινήσεις)… Σου ’ρχεται να 
γελάς… Το λέω στον Αντώνη και τους περιγράφω… Κάποια στιγμή χαϊδεύω με το χέρι 
μου την εικόνα του Αρχαγγέλου που έχω δίπλα μου… Τους κοιτάζω ταυτόχρονα με 
αυστηρότητα και φεύγουν πανικόβλητοι… Φεύγουν από το δυτικό κλειστό 
παράθυρο… Ο Αντώνης το συνήθισε να του το λέω… Ένα βράδυ που μιλούσα με τον 
π. Αντώνιο, είδα να με πλησιάζει ένας άγριος ολόμαυρος σαν αράπης… Το είπα στον 
π. Αντώνιο και απότομα μου είπε <καληνύχτα> και έκλεισε το τηλέφωνο… Μετά 
γελούσα… Είπα στον μαύρο μουσαφίρη: <Είδες τί μου έκανες; Με διέκοψες με το 
παιδί μου! Χάσου!> χάιδεψα την Παναγία που είχα δίπλα μου και έγινε καπνός! 
Δεν περιγράφονται οι μούρες (οι όψεις) τος… Άλλοτε έχουνε ένα μάτι 
τεράστιο κατακόκκινο στην μέση της κεφαλής… Σπιθίζει άγρια… Άλλοτε τρία μάτια 
κατακόκκινα, μικρά, μικρά, δυο μαζί και ένα πιο κάτω… Τα δάχτυλά τους τελείως 
παράουρα (παραμορφωμένα). Είναι πλατιά σαν το πόμολο της πόρτας. Δεν ακουμπώ 
ποτέ το πόμολο και φταίνε τα δάχτυλα των δαιμόνων. Είναι σαν τα πόδια και τα νύχια 
κάποιων μεγάλων πτηνών… Τα μαλλιά ολόρθα σαμε (μέχρι) δέκα πόντους… Όταν δω 
νεαρούς να έρχονται για εξομολόγηση στον π. Αντώνιο και να ’χουν έτσι τα μαλλιά 
(καρφάκι) τα παίρνω με αγάπη και τα πάω στον νιπτήρα και τους τα χαλώ… Έπειτα, 
τους εξηγώ γιατί… Τους βλέπεις (τους δαίμονες) με σκουλαρίκια, στην μύτη, στην 
κοιλιά και στη γλώσσα ακόμη… Με άγριες ζωγραφιές πάνω τους (τατουάζ), με 
παράξενα παντελόνια… Ό,τι λανσάρουνε σήμερα στους ανθρώπους, μου τα 
δείχνουνε πάνω τους… Ανοιγοκλείνουν τα στόματά τους σαν λάστιχα, τα κάνουν 
τεράστια και δείχνουν κάτι δόντια μικρά σα τέλια (σύρματα) πυρακτωμένα, 
ολοκόκκινα… Βρώμα, βρώμα, βρώμα… Σου ’ρχεται να κάνεις εμετό… 
Μεταταράσσονται τα σπλάχνα σου… Τίποτα σ’ αυτό τον κόσμο δεν βρωμάει τόσο… 
Ίσως η πτωμαΐνη μετά από δεκαέξι ημέρες που σκάει το νεκρό σώμα μέσα στον 
τάφο… Αλλά και πάλι δεν συγκρίνεται με τίποτα κοσμικό αυτή η βρώμα… Έτσι 
βρωμάνε και οι αμετανόητοι άνθρωποι που έχουνε απάνω ντος (επάνω τους) 
εξουσία οι δαίμονες… 
Όταν σηκώνομαι 2-3 τα μεσάνυχτα και κάθομαι στην καρέκλα για να 
ξεκουράσω τα εγχειρισμένα μου πόδια και να προσευχηθώ (δεν μπορούσε να 
αλλάξει πλευρό στο κρεββάτι), έρχονται, αρπάζουν την καρέκλα και με γυρίζουν 
γύρω, γύρω… Εγώ κρατώ καλά την καρέκλα και τους κοροϊδεύω: <δεν πέφτω> τους 
λέω <δεν πέφτω… Ό,τι και να κάνετε…>. Σκούνε και φεύγουνε… Μια φορά, όμως, με 
αρπάξανε και με βάλλανε κάτω από το κρεββάτι… Το παραχώρησε ο Θεός για να 
καταλάβω πιο πολύ, ότι μόνο με τη δική Του δύναμη τον νικούμε… Τράβηξα το 
καλώδιο του τηλεφώνου και έπεσε η συσκευή… Ευτυχώς γνωρίζω από στήθους το 
τηλέφωνο της Ριρίκας… Την ξύπνησα, ήρθε και άνοιξε και με σήκωσε… Μόνη μου δεν 
μπορούσα να σηκωθώ… Έχω ένα διμόρφι (δίπτυχο εικόνισμα) και με αυτό περνώ 
κάθε μέρα το πι που κρατώ και περπατώ για να μην με ακουμπάνε. Και με τον Σταυρότου παππού μου (παπα Νικόλα) σταυρώνω κάθε πρωί το κρεββάτι μου και όλα τα 
βασικά σημεία του σπιτιού για να μην αγγίζουνε… Η λύσσα τους είναι, να με δουν να 
πιάσω το θυμιατό και το κομβοσχοίνι! Το θυμιατό, πολλές φορές, μου το έριξαν… 

Όταν κάνω κομβοσχοίνι… Εκεί να δείτε… Μια φορά ήρθε ένα κρεάτινο καλάμι, σαν 
λαιμός και στην επάνω μεριά είχε κεφαλή πετεινού… Μου τσιμπούσε τα χέρια για να 
αφήσω το κομβοσχοίνι… Τον περιποιήθηκα καλά… Όχι μόνη μου… Τον ανέθεσα στις 
ουράνιες δυνάμεις… 
Μια άλλη φορά ήρθε σαν ξετσίπωτη γυναίκα και μου έδειχνε αδιάντροπα τα 
οπίσθιά της… Τεράστια ήταν… Εγώ αδιαφορούσα και ήρθε και με ακούμπησε με αυτά 
στη μύτη… Την βίτσισα (την μαστίγωσα) με το κομβοσχοίνι και σαν να άρπαξε φωτιά 
στο σημείο εκείνο… Εγλάκα (έτρεχε γρήγορα-πανικόβλητα) και έσκασε στο απέναντι 
πεντένι (τοιχίο)… Βρώμισε ο κόσμος… Ξανάρθε, όμως, μετά από λίγες μέρες και 
αδιάντροπα μου έλεγε: <Γιατί μου έκαψες προχθές τον κ… Με αυτά που δείχνω, 
κυβερνώ τώρα τον κόσμο, μικρούς, μεγάλους…>. Δεν έχασα καιρό και του απάντησα: 

<Ακόμη δεν είδες πράμα! Όταν θα σου ’ρθει η φωτιά της αιώνιας κόλασης θα δεις 
καλά την κυβέρνησή σου…> μούγκριζε και χάθηκε… Πιο πολύ αστείος γίνεται όντε 
(όταν) μασκαρεύεται και πολεμά (πασχίζει) να με ξεγελάσει… Ετοτεσάς (τότε) γελώ 
και του λέω: <Άμε (πήγαινε) κακομοίρη εκιά (εκεί) που δεν σε κατέχουνε… Επαέ (εδώ) 
γνωρίζομε καλά τη βρώμα σου, την ανατριχίλα που φέρνεις και τα σκέρτσα 
(επιτηδευμένες κινήσεις) που κάνεις… Ήρθε μια φορά σαν Δεσπότης. Εφορούσε 
Μίτρα, Πατερίτσα, όλα… Ετεντωνόταν και έκανε πολύ φουσκωμένες περπατησιές… 
Μόλις κατάλαβε ότι τον αντιλήφθηκα… Παπούτσι… (το ’βαλε στα πόδια). 
Μασκαρεύεται αλλά δεν γίνεται στο παραμικρό κάτι διαφορετικό απ’ αυτό που 
είναι… Όσοι τον έχουνε μάθει, τονε αναγνωρίζουν αμέσως…
Μια φορά του είπα: - <Πες μου μωρέ κακομοίρη στο όνομα Εκείνου που σε 
μαχαίρωσε με τα καρφιά του Σταυρού, ποιο θεωρείς ως μεγαλύτερό σου 
κατόρθωμα;>

Απάντησε: - <Να πείσω τους ανθρώπους πως δεν υπάρχω>!
- <Και πώς τους πείθεις>;
- <Τους κάνω να πιστεύουνε πως όλα που κάνω είναι ψυχολογίες και 
φαντασίες>
- <Και ποιο από τα έργα των ανθρώπων σε ευχαριστεί πιο πολύ;>
- Απάντησε: <το να με καλούν να πηγαίνω να τους κάνω δουλειές (μάγια), 
οι βλαστημιές, τα αίματα (φόνοι - συμπλοκές) και οι ανωμαλίες>… 
- Είπε και άλλα η Γερόντισσα και κατέληξε: <Εσείς με τον Χριστό 
να ’στε και μη φοβάστε… Να μην Τον έχετε φόβητρο αλλά να μην παίζετε
και μαζί Του…! Έχει μεγάλη δύναμη… Ο Χριστός μόνο τονε κάνει σκόνη...! 
Μη θαρρέψετε ποτέ πως τον έχετε νικήσει… Θα σασε λωνέψει (αλωνίσει). 
Ό,τι καλό κάνετε, του Χριστού να το λογαριάζετε… Και ό,τι κακό κάνετε θα 
το γράφετε πως είναι δικό σας και της μαϊμούς (του διαβόλου)… Μετά να 
μετανοάτε… Ετσα (έτσι) δεν θα ’χει εξουσία ποτέ να σας αγγίξει…"

(Από ηχογράφηση σε παλαιού τύπου κινητό. Ακούγεται ελάχιστα. Δεν γίνεται να 
αναρτηθεί, ούτε να δυναμώσει η φωνή όπως μου είπαν οι τεχνικοί..Μόνο οι 
ηχογραφημένες ψαλμωδίες της στην ίδια συσκευή ακούγονται κάπως καλύτερα 
και θα προσπαθήσουμε να τις δημοσιεύσουμε )

Δεν έλεγε τυχαία ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης για τον γέροντα Αιμιλιανό ότι... Αυτός παιδί μου είναι ευωδία... βρήκα έναν άλλο Γερο Ιωσήφ...Τρίτη φορά το διαβάζω... τώρα αρχίζω και ψιλλιαζομαι τι γράφει.

Ένας γέροντας μου είπε να σας πω:ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΕ"ΑΓΓΙΖΟΥΝ" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΣΕ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ...

Ένας γέροντας μου είπε να σας πω:ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΠΑΛΟΝΙΑ ΓΕΜΑΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ, Σ' ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΓΕΜΑΤΟ ΚΑΡΦΙΤΣΕΣ

Ένας γέροντας μου είπε να σας πω:ΔΥΝΑΤΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΟΣΑ ΠΕΡΝΑΣ...ΔΥΝΑΤΟ ΣΕ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΟΣΑ ΞΕΠΕΡΝΑΣ...

Κύριε, θέλω πολλά να σου πω, μα θα τα συνοψίσω σε μια μόνο φράση: "Συγχώρα μας"

ΑΓΙΟΡΕΊΤΙΚΗ ΤΈΧΝΗ

ΠΡΟΦΗΤΕΊΑ.

ΚΑΡΟΎΛΙΑ ΚΕΛΊ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ

Ο ΠΑΤΈΡΑΣ ΣΆΒΒΑΣ ΑΠΌ ΤΆ ΚΑΡΟΎΛΙΑ

ΈΚΤΑΚΤΟ


""Οι δαίμονες της δύσεως αποφάσισαν να φέρουν την ανθρωπότητα σε ένα επικίνδυνο σημείο(με την αποστολή απεμπλουτισμένου ουρανίου) πέρα ​​από την οποία ο πυρηνικός Αρμαγεδδώνας διαφαίνεται όλο και πιο ξεκάθαρα.""( Ανατόλι Αντόνοφ, Ρώσος πρεσβευτής στις Ηνωμένες 

Ένας γέροντας μου είπε να σας πω:ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΛΕΙ ΤΟΣΟ ΝΕΡΟ ΣΤΟ ΚΡΑΣΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΠΙΑ ΔΕΝ ΠΙΝΕΤΑΙ...



Η ΙΣΛΑΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΉΣ ΕΥΡΏΠΗΣ.

.Η κόρη μου γύρισε σπίτι από το σχολείο και με ρώτησε που θα μπορούσε να μάθει την νοηματική γλώσσα. Την ρώτησα γιατί ήθελε να μάθει την νοηματική γλώσσα και μου είπε, ότι είχε έρθει μια καινούργια κοπέλα στο σχολείο, που είχε χάσει την ακοή της και δεν είχε κανέναν για να μιλάει.

“Πάντα να θυμάσαι, πως ακόμα και αν κάτι δεν διαρκέσει για πάντα, δεν σημαίνει πως δεν άξιζε τον χρόνο σου.”

Ο παππούς μου και εγώ βλέπαμε κάτι παλιές φωτογραφίες και πέσαμε πάνω σε μια παλιά φωτογραφία, που ο ίδιος και η γιαγιά μου, που πέθανε πριν από πολλά χρόνια, χόρευαν σε ένα πάρτι. Τότε, έβαλε τα χέρια του γύρω μου και είπε: “Πάντα να θυμάσαι, πως ακόμα και αν κάτι δεν διαρκέσει για πάντα, δεν σημαίνει πως δεν άξιζε τον χρόνο σου.”

Επιστολή Γέροντα Εφραίμ Σκήτη Αγίου Ανδρέα.

Τετάρτη 22 Μαρτίου 2023

Μόλις αυτά τα πυρομαχικά(με απεμπλουτισμένο ουράνιο) εκραγούν στις θέσεις των ρωσικών στρατευμάτων, θα δείτε την ρωσική απάντηση, θα είναι τρομερή, θα είναι ένα μάθημα για ολόκληρο τον πλανήτη.""(Αλεξάντερ Λουκασέγκο)

+ Il 23 di questo mese, memoria di San Nicone e i suoi 199 compagni, martiri a Taormina di Sicilia.(†273).



+ Il 23 di questo mese, memoria di San Nicone e i suoi 199 compagni, martiri a Taormina di Sicilia.(†273).

+ Τῇ ΚΓ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Μνήμη τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Νίκωνος καὶ τῶν αὐτοῦ μαθητῶν, ἑκατὸν ἐνενηκονταεννέα Μαρτύρων, εν Ταυρομένιω της Σικελίας.(†273).

San Nicone nacque attorno a Napoli e visse al tempo del governatore Quinziano, sua madre era cristiana e suo padre pagano. Sentendosi in grave pericolo durante una battaglia invocò il soccorso del Signore, Dio di sua madre, fece il segno della croce e andò incontro ai nemici: gli avversari furono sconfitti e messi in fuga e Nicone tornò a casa tra l'ammirazione generale, ma ormai il Santo preparava nuovi progetti per la sua vita. Dopo aver svelato le sue intenzioni alla madre e arrivato nell'isola di Chio si ritirò presso una collina e vi rimase sette giorni in digiuno e preghiera, fino a quando un angelo non gli disse di raggiungere la riva. Il Santo obbedì e lì trovò una barca con la quale, in due giorni, raggiunse il Monte Gano in Tracia. Qui incontrò casualmente il vescovo del luogo, vestito come un monaco, che lo portò con sé nella grotta dove abitava, lo istruì, lo battezzò, gli conferì i Sacramenti e dopo tre anni lo ordinò sacerdote e infine vescovo. Il Santo poi, avendo appreso da una rivelazione che il Monte Gano stava per essere invaso e devastato da pagani, insieme ai monaci che erano rimasti con lui dopo la morte del precedente vescovo, si recò in Sicilia e si ritirò sui monti intorno a Taormina presso il fiume Akesines (Alcantara). Nel 273, quando il governatore del luogo sentì parlare di lui e della sua fede, lo convocò assieme ai suoi monaci e dopo averli interrogati, lasciò che morissero torturati. I corpi dei santi martiri furono poi raccolti dal vescovo del luogo e seppelliti in un degno sepolcro. La tradizione locale individua il luogo del
loro martirio nella contrada Scimandra, attuale territorio di Castelmola.

O Άγιος Νίκων, γεννήθηκε στη Νεάπολη της Ιταλίας, την εποχή του ηγεμόνα Κυντιανού, από πατέρα ειδωλολάτρη και μητέρα Χριστιανή, η οποία τον γαλούχησε σύμφωνα με τα ευαγγελικά δόγματα. Σε νεαρή ηλικία έγινε στρατιωτικός και πολύ γρήγορα διακρίθηκε για την ανδρεία και την πειθαρχία του. Η ψυχή του όμως, ποθούσε τον βίο της άσκησης και της αφιέρωσης. Γι' αυτό ξεκίνησε για την περιοχή της Κωνσταντινουπόλεως, Έκανε όμως μία πρώτη στάση στη Χίο. Εκεί δέχτηκε το Άγιο Βάπτισμα και αφιερώθηκε στην ασκητική ζωή και στη μελέτη των Αγίων Γραφών. O τοπικός επίσκοπος, διέκρινε τα χαρίσματά του και τον χειροτόνησε πρεσβύτερο και λίγο αργότερα τον τοποθέτησε ηγούμενο 190 αδελφών για να τούς νουθετεί και να τούς καθοδηγεί. Πολύ γρήγορα, η συνοδεία απέκτησε μεγάλη φήμη. Όμως όταν εκοιμήθησαν οι γονείς του, ο Άγιος και η συνοδεία του, μαζί με άλλους εννέα, σχημάτισαν μια ευσεβέστατη αδελφότητα και εγκαταστάθηκαν στο Ταυρομένιο της Σικελίας. Σύντομα όμως δέχθησαν την επίθεση του ηγεμόνα, αρνήθηκαν, συνελήφθησαν, υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια και τέλος θανατώθηκαν.

ΝΕΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΌ

Και ο μοναχισμός είναι σταυρός, και ο γάμος δεν είναι λιγότερο σταυρός. Αλλά χωρίς τον σταυρό δεν θα δούμε τον Χριστό. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Krestyankin)

 


Η συγκρότηση του ευχαριστιακού Σώματος - π. Δημήτριος Μπαθρέλλος

 

14-3-2023 ΚΗΡΥΓΜΑ Π. ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ (Ο ΠΑΠΑ ΓΙΩΡΓΗΣ, Η ΚΥΡΑ ΧΡΥΣΗ ΚΑΙ Η ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ)

 

Γιώργος Φίλης, δεν μπορεί να μην αντιδράσει ο κόσμος με αυτά που γίνονται.

 

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ - Πατήρ Αχίλλειος - Ι.Ν.ΑΓ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΡΟΤΟΝΤΑ

 

Δευτέρα 28-2-23 (Οι αόρατες ασθένειες και ο Ιατρός τους....)

 

The Breastplate Prayer of Saint Patrick

 

BONUS4: Fr. Seraphim Rose: Living the Orthodox Worldview. Πολύγλωσσοι υπότιτλοι

 

93)Miracle of girl TRAPPED 120HRS IN EARTHQUAKE (Turkey-Syria) 2023

 

Ομιλία κ. Ελευθερίου Ελευθεριάδη, ψυχολόγου (11/3/2023)

 

Ιωάννης Ούγκλεσης. Ο φιλόχριστος δεσπότης των Σερρών. Αφιέρωμα στα 650 χρόνια από τη μάχη του Έβρου (1371-2021) / Jovan Uglješa. The Christ-Loving Despot of Serres. A Tribute to the 650 years since the Battle of Hebros (1371-2021)

 



PDF 

Περιεχόμενα / Contents
• Γκόικο Σούμποτιτς, Οι τελευταίες ικεσίες του δεσπότη των Σερρών Ιωάννη Ούγκλεση στο Άγιον Όρος
• Ιερομόναχος Ιουστίνος, Η μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών και η σχέση της με την οικογένεια του δεσπότη Ιωάννη Ούγκλεση

• Gojko Subotić, The last petitions of the despot of Serres Jovan Uglješa on Mount Athos
• Hieromonk Ioustinos, The monastery of St John Prodromos in Serres and its relation to the family of despot Jovan Uglješa

Friends of Mount Athos Annual Report 2017

 




 


Contents

Graham Speake, The Society's Year: 2017
Report from the Mountain: 2017
Elder Porphyrios, Our Hesychastic Life at the Cell of Axion Estin 
Fr Philoumenos, The Holy Cell of Axion Estin and its Miraculous Story 
Graham Speake, Athos and the West: A Chapter in the History of the Athonite Commonwealth 
Nicholas Fennell, The Garden of the Mother of God Revisited  
Alan Cross, Mount Athos and Russia: 1016-2016
Michael Fowke, The Pilgrimage to Northern Serbia 
David Stothard, The 2017 Path-Clearing Pilgrimage 
John Mole, More Reasons to Clear Paths
Terry Hemming, The Pilgrimage to the Monastery of St John the Baptist, Essex 
Vladeta Jankovic, Progress at Hilandar
Nicholas Fennell, The Ever-Burning Lamp: A Reassessment of the Expulsion of the Last Russian Representatives from the Prophet Elijah Skete
Georgi Sengalevich, SYNDESMOS and Mount Athos: The Twenty-Fourth Annual Spiritual Ecology Camp: Zographou Monastery 29 July-6 August 2017

BOOK REVIEWS

Friends of Mount Athos Annual Report 2018 Oxford 2018 PDF




 

Σάββα ιερομονάχου Συνοδεία, Αγιορειτικόν Ημερολόγιον. Έτος Α´ 1927

 




PDF 

“Για σένα που πονάς” π. Εφραίμ Παναούσης

 

Το μεγαλύτερο Τεμάχιο Τιμίου Ξύλου και η θαυματουργια Του - Δημήτριος Λυκουδης

 

Ο Κύριος, εγγύς! - Αρχιμ. π. Μάξιμος Κυρίτσης (19 Μαρ 2023)

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου το έργο του Αρχιμανδρίτου π. Ραφαήλ Καρέλιν με τίτλο: «Αληθινή Ζωή. Λόγοι περί Προσευχής»

 

22.02.2023. ON CATECHUMENS. ARCHPRIEST SERGIY BARANOV

 

ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΜΑΣ, ΣΑΝ ΘΥΤΕΣ Ή ΣΑΝ ΘΥΜΑΤΑ;

 

Όρος Σινά | Οδοιπορικό στο Θεοβάδιστο όρος

 

Π. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΛΤΣΙΟΥ, 16 χρόνια από την κοίμηση. Ξενόγλωσσοι υπότιτλοι

 

ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΈΡΕΣ

 




ΑΘΩΝΙΚΕΣ ΚΑΛΗΜΈΡΕΣ 


Εύκαρπη και γλυκόκαρπη ημέρα να έχουμε παιδιά.


Η Παναγία,ως το τιμιο  σκήνος Του Χριστου,αφου ετίμησε την φύση των ανθρώπων,είθε να μας λυτρώνει απο τα πάθη της ατιμίας και δια Του Τιμιου Σταυρου και του Τιμίου Βαπτιστού να μας αξιώσει της ατίμητης τιμής του Παραδείσου.


Πατήρ Διονύσιος Ταμπακης 

Τρίτη 21 Μαρτίου 2023

Ζούμε τραγικές στιγμές.. 100 χρόνια μετά τους μπολσεβίκους και 63 χρόνια μετα τον βομβαρδισμό των Ναζί εκλεισαν για τους πιστούς τα Μακρινα και τα Κοντινα Σπήλαια της Λαύρας των Σπηλαίων του Κιέβου..Ακολουθεί η απομάκρυνση των μοναχών.......

 


Νά κλάψω!!


Γιατί να πρώτο κλάψω Χριστέ μου.....
Για μένα που μου λείπεις.....
Για Σένα που Σου λείπω.....
Αχ....
αυτά τα δάκρυα της μετάνοιάς....
Τόσο καυτά.....
Χύνονται μ' ορμή
από κείνη την καρδιά
της οποίας η αγάπης κοχλάζει.....
Ηφαίστειο η ψυχή μας 
και σαν αναλογίζεται 
το αμέτρητο έλεος Του
δεν αντέχει και ξεσπά.....
Και εκείνα τα δάκρυα
σαν από λάβα
καίνε στο διάβα τους
ότι το ρυπαρό
κι ανοίγουν συνάμα
τα πιο φωτεινά μονοπάτια.....
Μη τα φοβάσαι τούτα τα δάκρυα....
Κι ας ξεβάφουν 
την μάσκαρα του κόσμου τούτου......
Η ομορφιά που' ναι κρυμμένη 
είναι ''άλλο πράγμα''.....
Και την αξίζεις αυτήν
και εσύ μα και οι άνθρωποι γύρω σου......

Πατήρ Ιωάννης Παπαδημητρίου.


ΜΑΚΑΡΙΣΤΌΣ ΗΓΟΎΜΕΝΟΣ ΙΕΡΆΣ ΜΟΝΉΣ ΠΑΡΑΚΛΉΤΟΥ ΠΑΤΉΡ ΤΙΜΌΘΕΟΣ ΣΑΚΚΆΣ.

ΔΎΟ ΜΕΓΆΛΟΙ ΆΓΙΟΙ

Η γυναίκα της φωτογραφίας



η κ. Κωνσταντίνα Αγγελούση  είναι παραγωγός λαχανικών της Β' λαϊκής Αθηνών που κάθε Τρίτη λειτουργεί στην πόλη της Καλλιθέας (Λυκούργου/Λασκαρίδου/ Σπάρτης). Αυτήν την κυρία την έχω πετύχει αρκετές φορές στο τέλος της λαϊκής να κάνει το εξής:  
Όταν βλέπει ανθρώπους χωρίς χρήματα που έρχονται στο σχόλασμα
και μαζέυουν από το δρόμο τα πεταμένα τρόφιμα για να τα πάνε στην οικογένεια τους. Τούς φωνάζει και τους λέει να πάρουν ότι θέλουν από τον πάγκο της δωρεάν.
Το είδα και ανατρίχιασα .
Το είχα δει και άλλη φορά και σκέφτηκα ότι ήταν τυχαίο.
Τελικά οχι δεν
είναι τυχαίο το να είσαι άνθρωπος.
 Το χθεσινό που αντίκρισα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη πως άνθρωπο δεν σε κάνουν οι σπουδές και τα πτυχία.
Τους αληθινούς βαθμούς τους βάζει η ζωή.
Όχι οι καθηγητές. Σαράντα πτυχία πανεπιστημίων
δεν κάνουν μισό πτυχίο ανθρωπιάς δικό της.!
Οι ευχές και τα “ευχαριστώ” δεκάδων αγνώστων  ανθρώπων ας γεμίσουν εκείνην με ευλογία, δύναμη και κουράγιο.!

(από ομάδα του Facebook)

ΈΚΤΑΚΤΟ.


Με direct χτυπημα εναντιον της Αγγλιας ανακοινωσε σημερα το απογευμα ο Πουτιν σε ομιλια του στο Κρεμλινο και αμεσως μετα και ο Σοιγκου εαν προμηθευσουν την Ουκρανια με βληματα απεμπλουτισμενου ουρανιου!
Ολοι γνωριζουμε τι χτυπημα θα ειναι και ευχομαστε να μην γινει ποτε γιατι ο κοσμος μας θα παψει να ειναι οπως τον ξεραμε!

ΝΈΑ ΈΚΔΟΣΗ.

ΝΈΟ ΒΙΒΛΊΟ

Οι μεγάλοι μας έλεγαν...


Οι μεγάλοι μας έλεγαν...
 - Δεν πονάει η πλάτη σου, αλλά το βάρος που κουβαλάς.
 - Δεν είναι τα μάτια σου που πονάνε, αλλά η αδικία/ αυτό που έχεις να δεις.
 - Δεν πονάει το κεφάλι σου, αλλά οι σκέψεις που υπάρχουν μέσα του.
 - Δεν είναι ο λαιμός σου που πονάει, μόνο αυτό που δεν εκφράζεις ή αυτό που λες με θυμό.
 - Δεν είναι το στομάχι που σε πονάει, μόνο αυτό που δεν χωνεύει η ψυχή σου.
 - Δεν είναι το συκώτι σου που πονάει, μόνο ο θυμός που κουβαλάς.
 - Δεν είναι η Καρδιά που πονάει, αλλά η απουσία αγάπης!
 Και να ξέρετε ότι η ΑΓΑΠΗ είναι το πιο ισχυρό φάρμακο...

ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ.


Όταν ήμουν 14-15 ετων, είχα ονειρευτεί ένα εκκλησάκι. Περπατούσα, λέει, μόνη μου σε έναν άγνωστο δρόμο, μέχρι που βρηκα εκεινο το μικρό εκκλησάκι στην άκρη του δρόμου. Μπηκα μέσα,  προσκύνησα και μετά ξυπνησα. 

Λιγους μήνες μετά, κι ενώ αραζαμε με μια φίλη μου στο σπίτι της, μου προτεινε να πάμε μια βόλτα στη γειτονιά. Ενώ περπατούσαμε, ένιωσα ένα ξαφνικό ριγος και μια παράξενη ανησυχία. Το είπα στη φίλη μου και με ρωτησε αν θέλω να πάμε πίσω ή αν αντέχω ακόμα λίγο να προσκυνήσουμε σε ένα εκκλησάκι λίγο πιο κάτω. (!!!) Ήταν το ίδιο εκκλησάκι που είχα δει στον ύπνο μου. Δεν ξέρω αν ήταν οραμα ή αν απλώς έτυχε να περάσω κάποια στιγμή και το αποθηκευσα υποσυνειδητα στο μυαλό μου. Ήταν το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Από εκείνη την ημέρα πηγαινα συχνά να αναψω κεράκι και είχα πάντα την εικόνα του Αγίου Γεωργίου στο πορτοφόλι μου.

Και τώρα φτανουμε στον Ιουνιο, 2 μήνες μετά.

Καθομασταν με την παρέα σε μια απομονωμενη παραλία, λίγο πιο έξω από την πόλη μας. Αποφασιζουν τα παιδιά να κολυμπήσουν μέχρι τα βραχια που ήταν αρκετά μέτρα μέσα. Εγώ είχα μόλις φάει και αποφάσισα να μην τους ακολουθησω και να μείνω έξω. Όταν εφτάσαν, τους είδα να παίζουν και να βουτουν από τα βραχια και γενικά να περνούν ωραία. Ζηλεψα και αποφάσισα να κολυμπήσω κι εγω μέχρι εκεί. Κάπου στα μέσα της πορείας μου, άρχισα να κουράζομαι και να νιώθω το σώμα μου πολύ βαρυ. Ήμουν ακριβώς στη μέση. Αρκετά μακριά και από τη στεριά αλλά και από τα βραχια. Με έπιασε πανικός και άρχισα να τρεμω. Φωναζα βοήθεια αλλά τα παιδιά ήταν αρκετά μακριά από μένα και τριγυρω δεν υπήρχε κανεις. Έπαθα μια μεγάλη κρίση πανικού και σταματησα να προσπαθώ να μείνω στην επιφάνεια. Είπα "Αγιε μου Γεωργιε βοηθα με" και αφησα το σώμα μου να μπει κάτω από το νερό. Ξαφνικά νιώθω δυο χερια να με τραβάνε πάνω. Ήταν ένας κύριος με μια βάρκα. Με έβαλε στη βάρκα του και με εβγαλε στη στεριά. Ήμουν ακόμα ζαλισμένη και γεμάτη πανικό που ετρεμα ολόκληρη. Μου είπε "ηρέμησε, είσαι καλά τώρα" και του είπα 1000 ευχαριστώ. Η απάντησή του μου έχει μείνει μέχρι σήμερα και σιγουρα για όλη μου τη ζωή. 

- "Αν χρειαστείς βοήθεια, έλα να με βρεις εκεί πιο κάτω που βρίσκονται τα σκαφη. Αν δεν με βρεις, ζητα τον "Κύριο Γιώργο" και θα μου φωναξουν." -

Λίγο αργότερα πηγα με τη φίλη μου να τον ψάξω αλλά δεν υπήρχε κανεις εκεί. Μόνο τα σκαφη. Κανένας άλλος.
Ιωάννα Νεοφύτου.

ΠΡΟΦΗΤΕΊΑ


Όλοι κρίνουν αυτά τα παιδιά, τα αποφεύγουν στο δρόμο για τα περίεργα χτενίσματα τους, για τα πολύχρωμα και σκισμένα ρούχα τους, για τα σκουλαρίκια τους, για τα τατουάζ τους, τα λένε σατανιστές και τοξικομανείς!  Είναι τρομερό αυτό που συμβαίνει με αυτά τα παιδιά, ζουν στην κόλαση και κανείς δεν τους δίνει χέρι βοήθειας.  Αυτά σας λέω: οι μελλοντικοί μάρτυρες του Χριστού θα αναστηθούν από τις τάξεις τους.

 (Πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ, 1934-1982)

«Η τέχνη της επιβίωσης… Φοβάμαι ότι τα λουλούδια τα πάνε καλύτερα από εμάς...Επειδή, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, δεν μπαίνουν εμπόδιο το ένα στον άλλο. Αντιθέτως..." Αντριάνα Μπογκάτου

Ι. Μ. Γλυφάδας - Λόγος του π. Σπυρίδωνος Βασιλάκου «Η Αληθινή του Σταυρού προσκύνησις» 19-3-2023

 

“ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν…” Γερόντισσα Φιλοθέη

 

"H Θεραπευτική και Φωτιστική Θεία Χάρις" Γερόντισσα Θεολογία

 

The Guilt Is Gone

 

Π. ΓΕΏΡΓΙΟΣ ΚΑΛΤΣΙΟΥ Για τον σοβιετικό στρατό που επέβαλε τον κομμουνισμό στην Ρουμανία.

 

BONUS8: INTEGRAL💯 MAICA MINA MĂMĂLIGĂ, Crinul răsădit în veșnicie, versiune completă.

 

"Ο Νικητής του χάους" - Λόγος του Αρχιμανδρίτου κ. Διονυσίου Κατερίνα 18-3-2023

 

Όταν γνώρισα στα Ιεροσόλυμα τον π. Παύλο τον Σιναΐτη - Δημήτριος Λυκουδης

 

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΟΣΙΟ ΣΙΜΩΝ ΤΟΝ ΜΥΡΟΒΛΥΤΗ

 

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑ

 

Όταν γνώρισα στα Ιεροσόλυμα τον π. Παύλο τον Σιναΐτη - Δημήτριος Λυκουδης

 

Ιερομόναχος Άνθιμος ο δια Χριστόν Σαλός

 

ΤΟ ΞΥΛΟ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ ΤΟ ΕΞΙΤΉΡΙΟ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ

 

Καλή αντάμωση στην αιωνιότητα!

 


Ο αγαπημένος μας συγγραφέας,

εκείνος που μας έκανε επί σειρά ετών συντροφιά στα ερτζιανά,

ο μεγάλος μας δάσκαλος,

ο αδελφός μας εν Χριστώ,

ο «πατέρας» μας,

Κωνσταντίνος Γανωτής

από σήμερα αναπαύεται στην αγκαλιά του Θεού.

 

Μας δίδαξε πολλά!

Με το λόγο του, με τη γραφή του

μα πιότερο απ’ όλα με το παράδειγμά του…

 

Ήταν Ιούνης του 1989, εποχή της πλαστής ευμάρειας και των παχιών αγελάδων. Παραμονές εκλογών. Η τότε κυβέρνηση είχε ψηφίσει ένα νόμο, σύμφωνα με τον οποίο μπορούσαν να διοριστούν στο δημόσιο μέλη πολυτέκνων οικογενειών, άμεσων συγγενών αντιστασιακών ή αναπήρων. Ελάχιστες ήταν οι θέσεις, χιλιάδες οι υποψήφιοι. η ελπίδα πεθαίνει τελευταία …

 

Τον είδα ένα πρωινό να ανεβαίνει κατάκοπος τα σκαλιά ενός καταθλιπτικού κτηρίου, κάπου κοντά στην πλατεία Ομονοίας. Οι αιτήσεις γίνονταν στο 2ο όροφο, αλλά η ουρά έφτανε ως το πεζοδρόμιο.

 

Σκαλί και δεκάλεπτο. Άντε και φτάσαμε στον πρώτο όροφο, κουράγιο! Και κάπου ανάμεσα στον πρώτο και το δεύτερο όροφο μέσα στο μισοσκόταδο, ενώ ο κυρ Κώστας ανέβαινε σκεπτικός, μια κοπέλα όχι πάνω από τριάντα χρονών στέκεται με έκπληξη μπροστά του.

 

«Κύριε Κώστα! Εσείς εδώ;»

 

«Ναι, κόρη μου». («Κόρη μου» έλεγε την κατηχήτρια που έκανε κάποτε Κατηχητικό, κοντά στη γειτονιά του, στον Κολωνό).

 

«Ήρθα να κάνω κι εγώ αίτηση για το παιδί μου» της είπε.

 

Η κοπέλα έσκυψε και του ’πε συνωμοτικά στο αυτί: «Κύριε Κώστα, ξέρω τον Πρόεδρο της επιτροπής. Θα μιλήσω!».

 

Ρεύμα να τον είχε περάσει, λιγότερο θα τιναζόταν.

 

«Όχι, όχι» είπε κατηγορηματικά. «Όχι, αν αδικηθεί άλλο παιδί!»

 

Η κοπέλα απόμεινε να τον κοιτάζει βουβή. Δεν της είχε τύχει ποτέ, μα ποτέ, τόσα χρόνια που εργαζόταν σ’ αυτό το πόστο, άνθρωπος να αρνηθεί ρουσφέτι. Και τι ρουσφέτι!

 

Δεν αποκρίθηκε. Δεν είχε τίποτα να πει. Συνέχισε να τον κοιτάζει βουβή κι ύστερα κατέβηκε βιαστικά τα σκαλιά. Εκείνος συνέχισε να ανεβαίνει. Τα σκαλιά της αγωνίας, της προσευχής και της απόλυτης εγκατάλειψης στην πρόνοια του Θεού.

 

Πολλά χρόνια αργότερα συναντήθηκαν ξανά. Αυτή τη φορά με εμφανή τα σημάδια της πατίνας του χρόνου στο πρόσωπό του. Σε απόλυτη αντίθεση με τη ζωντάνια και το νεανικό σφρίγος της καρδιάς του.

 

«Τι είναι ο θάνατος;» είπε. «Ένα ερωτικό ραντεβού, της ψυχής με τον Πλάστη της. Μπορεί ο κόσμος να μη θέλει ούτε τη λέξη να πει, μπορεί να το ξορκίζει, μα ο πιστός περιμένει αυτό το γεγονός με περισσότερη λαχτάρα από όση περιμένει ο ερωτευμένος νέος να συναντήσει την αγαπημένη του».

 

Να ’ξερες κυρ Κώστα μας, πόσο ζήλεψα σαν σε άκουσα τότε!

 

Να ’ξερες πόσο θα ’θελα να ’χω λίγη από την αγάπη σου για Κείνον!

 

Τώρα πια, που κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σε χωρίσει από την αγάπη Του, τώρα που στέκεσαι τρισευτυχισμένος μπροστά στο θρονί Του, σε παρακαλούμε θυμήσου και μας …

 

Να σηκώσουμε ο καθένας μας το -μικρό ή μεγάλο- σταυρό του και να βαδίσουμε το μοναδικό δρόμο που οδηγεί στην Ανάσταση!

 

Χριστός Ανέστη αγαπημένε μας αδελφέ και πατέρα Κώστα Γανωτή!

 

Καλή αντάμωση στην αιωνιότητα!

ΠΕΡΊ ΚΑΚΊΑΣ.

Πατέρα, υπάρχουν κακοί άνθρωποι που με αδικούν και δεν αντέχω τις αδικίες στις οποίες υποβάλλομαι!
    Τι να κάνω?
    Μην λες ότι «οι άνθρωποι είναι κακοί», αν είναι κακοί, είναι δικό τους θέμα, μην είσαι σαν αυτούς.
   Αν αυτό είναι κακό, είναι κακό για αυτόν.  Μην γίνεσαι σαν αυτόν!
   Η αδικία είναι σίγουρα ένα δύσκολο πράγμα, είναι μαρτύριο, αλλά έχεις πληρωμή από τον Θεό.  Αλλά σκέψου τον Θεό και ο Θεός θα σε προστατεύσει της κακίας τους

 Πατήρ Ioannichie -
  Ιερά Μονή Τέφρας