ΕΊΠΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΉΣ.

... Στην πραγματικότητα, μόνο αυτό που αγγίζει την καρδιά είναι πραγματικά σημαντικό.  Τίποτα στον κόσμο δεν έχει μεγάλη αξία αν δεν σε νοιάζει στην καρδιά σου.

 Αλλά και το πιο μικρό γεγονός, από την οπτική γωνία των γύρω σου, μπορεί να ανατρέψει όλη σου τη ζωή και το αντίστροφο.  Πιθανώς, στο τέλος του ταξιδιού, μόνο αυτό που νιώσαμε πραγματικά μένει μαζί μας.  Οι λύπες, οι χαρές, τα δάκρυα, οι εμπειρίες μας - όλα όσα δώσαμε σε κάποιον και, ταυτόχρονα, κρατήσαμε για τον εαυτό μας.

 Μπορούμε να ξεχάσουμε κάποια ονόματα και πολύ σημαντικές ημερομηνίες, αλλά δεν θα ξεχάσουμε ποτέ αυτούς που έκαναν την καρδιά μας να χτυπά πιο γρήγορα, να στριμώχνεται, να πονάει ή, αντίθετα, να πετάει από χαρά.  Τελικά, η ζωή είναι μια συλλογή πραγμάτων που πέρασαν από τις φλέβες και τα νεύρα μας, που άγγιξαν ελαφρά το δέρμα, για να καθίσουν σταθερά κάτω από αυτό ή να αφήσουν εγκαύματα που δεν επουλώθηκαν.

 Είμαστε αυτό που πάθαμε, αντέξαμε, ξεπεράσαμε μέσα μας, ό,τι αγαπήσαμε και μισήσαμε ειλικρινά.

  Όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία.

Κύριε, αν πλήγωσα άλλους, δώσε μου τη δύναμη να ζητήσω συγγνώμη... Αν οι άνθρωποι με πληγώνουν, δώσε μου τη δύναμη να τους συγχωρήσω...

Απελευθερώθηκαν Νικολάεβκα και στην Οντραντίβκα στο Αρτεμόβσκ(Μπαχμούτ),ρωσικά στρατηγικά βομβαρδιστικά Tu-22m3 χτύπησαν ουκρανικούς στόχους,απογειώθηκαν απο λευκορωσικα αεροδρόμια.

Ρωσική αντεπίθεση κ απελευθέρωση του Ζαΐτσεβο,10.000 Ουκρανοί στρατιώτες απέναντι από την Kremmina,αποκρούστηκε ουκρανική επίθεση ανατολικά του Κουπιάνσκ,τουλάχιστον 120 οι νεκροί Ουκρανοί στρατιώτες.

Κηδεία ουνίτη της Λευκορωσίας ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη προχθές ανατολικά του Κουπιάνσκ.Η σημαία που έχουν υιοθετήσει οι παπικοί της Λευκορωσίας μοιάζει με αυτή των Πολωνών καθώς αισθάνονται ενα με αυτούς.

Ρωσική αντεπίθεση κ απελευθέρωση του Ζαΐτσεβο,10.000 Ουκρανοί στρατιώτες απέναντι από την Kremmina,αποκρούστηκε ουκρανική επίθεση ανατολικά του Κουπιάνσκ,τουλάχιστον 120 οι νεκροί Ουκρανοί στρατιώτες.

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ.«Εσύ, Θεέ, είσαι ο αγαπητός επισκέπτης σε κάθε σπίτι...»

Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών.

Ἐπὶ τῶν ποταμῶν Βαβυλῶνος ἐκεῖ ἐκαθίσαμεν καὶ ἐκλαύσαμεν ἐν τῷ μνησθῆναι ἡμᾶς τῆς Σιών.

Τώρα δα αιχμάλωτοι, ως ο αρχαίος Ισραήλ, στη Βαβυλώνα του κόσμου τούτου του ρευστού, του ψεύτικου, καθόμαστε στα πίκρα του ύδατα, τα μάταια δροσερά, και κλαίμε τη μητέρα Σιών που χάσαμε, κλαίμε τον παράδεισο της κοινωνίας με το Πρόσωπό Του.

Όμως, δειλά και συνάμα σίγουρα, κάθε φορά που φωνάζει ο παπάς μπρος στο κοινό Τραπέζι: "Ευλογημένη η Βασιλεία...", τα σάπια ύδατα γυρνάνε πίσω στις πηγές, άγγελοι μας αρπάζουν και μας σπρώχνουν στην συνεχή δοξολογία, η όντως Πατρίδα λαμβάνει σάρκα και οστά, ο Κύριος είναι έμπροσθεν και εντός μας, μέχρι το "δι' ευχών" θα είμαστε όλοι Θεοί.

Και μετά; Μέτα στην κάμαρά του ο καθείς να λέγει ως βρέφος νηστικό: "μεῖνον μεθ’ ἡμῶν, Κύριε".

Η δύναμη της προσευχής και τα εμπόδια που βάζει ο διάβολος - 4/2022

 

Τί λες ρε καραμήτρο...

 

Prelest: A Case Study

 

Σεπτεμβριανά 1955 μια ακόμη μαύρη σελίδα για τους γείτονες Τούρκους.

 

Σεπτεμβριανά  1955

 μια ακόμη μαύρη σελίδα για τους γείτονες Τούρκους.

Το 330 μ.Χ., 11 Μαΐου, θεμελιώνεται η Κωνσταντινούπολη και καθίσταται η πρωτεύουσα του βυζαντινού ελληνισμού (βυζαντινής αυτοκρατορίας). Σημείο αναφοράς παγκόσμιο για πολλούς αιώνες. Ακτινοβολεί ελληνικό πνεύμα και Ορθοδοξία. Είναι η ¨Νέα Ρώμη¨ του αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου και περνά στο θυμικό των Ελλήνων ως η¨  Βασιλεύουσα¨ στα χρόνια της βυζαντινής εποποιίας και ως ¨Πόλη¨ στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας. Οι τούρκοι την ονομάζουν   Ισταμπούλ¨ που είναι παράφραση της προτάσεως ¨εις την Πόλη». Σύμβολο της μεγάλης ιδέας του γένους ¨πάλι δικά μας θα ‘ναι¨.

Η παρουσία των Ελλήνων εις περιοχές της Τουρκίας (Πόντος, Μικρά Ασία κλπ) είναι συνεχής και διαχρονική. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή υπογράφεται το 1927 η συνθήκη της Λωζάνης, η οποία προβλέπει ότι από την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών εξαιρούνται οι Έλληνες της Πόλης και οι μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης. Μετά την υπογραφή της συνθήκης αρχίζει συστηματικά οργανωμένο σχέδιο οικονομικής και φυσικής εξόντωσης των Ελλήνων. Συγκεκριμένα:. Το 1923 Έλληνες της Κωνταντινούπολης, Τενέδου και Ίμβρου, 30.000 στον αριθμό, καταφεύγουν εις την Ελλάδα για να σωθούν. Απαγορεύτηκε σε αυτούς να επιστρέψουν και οι περιουσίες των δημεύτηκαν. Οι αιρετοί άρχοντες Ίμβρου και Τενέδου απολύονται και απαγορεύεται να λειτουργούν ελληνικά σχολεία. Το 1930 η Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας ψηφίζει νόμο ο οποίος απαγορεύει να ασκούν οι Έλληνες 30 επαγγέλματα. Ο στόχος προφανής. Πολλοί έρχονται ως πρόσφυγες εις την Ελλάδα. Την περίοδο 1941-42 ψηφίζεται νόμος, γνωστός ως Varlik Vergisi, με τον οποίο επιβάλλεται υπερβολική φορολογία εις τους ομοεθνείς μας. Υπολογίζεται ότι 2.000 Έλληνες έχασαν την περιουσία τους. Επί πλέον επιστρατεύει χιλιάδες άντρες ηλικίας 18 έως 45 από Έλληνες,  Εβραίους και Αρμένιους και τους οδηγεί εις τα βάθη της Ανατολίας εις τα στρατόπεδα εξόντωσης.  Μέχρι το 1955 ο τουρκικός τύπος, με τις ευλογίες των κυβερνήσεων, με δημοσιεύματα προσπαθεί να εμφανίσει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και τους Έλληνες της Πόλης να επιδιώκουν την ένωση με την Ελλάδα και την αναβίωση της Μεγάλης Ιδέας και της Ρωμαίικης αυτοκρατορίας.Καταβάλλεται προσπάθεια από τους κυβερνόντες Τούρκους να  φανατίσουν  τους πολίτες τους  και ιδιαίτερα τους εθνικιστές με σκοπό να χρησιμοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή.                                         Πιστεύουν οι Τούρκοι ότι η κατάλληλη στιγμή έφθασε. Το καλοκαίρι του 1955 ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος αγωνίζεται για την ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα. Η προσπάθεια αυτή ερμηνεύεται ως απειλή εξαφάνισης των τουρκοκυπρίων. Ο τούρκος πρωθυπουργός Varlik Vergisi, δηλώνει ότι στις 28 Αυγούστου οι Έλληνες θα σφάξουν τους τουρκοκύπριους. Επί πλέον τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γείτονές μας οφείλονται εις την δράση των Ελλήνων. Το σκηνικό είναι έτοιμο. Το σύνθημα μένει για να δράσει σχεδιασμένα και προγραμματισμένα ο όχλος και οι φανατικοί. Η στιγμή του προγκρόμ έφθασε.

 Πράκτορας της Τουρκίας τοποθετεί βόμβα εις το τουρκικό προξενείο στη Θεσσαλονίκη, η οποία εκρήγνυται και παίρνει φωτιά το παραπλήσιο σπίτι, εις το οποίο πιθανολογείται ότι γεννήθηκε ο Κεμάλ Αταρτούκ. Επρόκειτο για τον Οκτάι Ενγκίν, ο οποίος σπούδαζε εις τη Θεσσαλονίκη, και ο οποίος αργότερα έγινε διοικητής τουρκικής περιοχής. Αυτό είναι, το σύνθημα δόθηκε. Το ¨νέο¨ έφθασε γρήγορα εις την Πόλη.

 Ο συγκεντρωμένος όχλος που είχε από ημέρες μεταφερθεί στην Πόλη, περίπου 300.000 άνθρωποι, αρχίζει το έργο του. Καταστρέφει ότι μη μουσουλμανικό υπάρχει και κυρίως ότι ελληνοχριστιανικό. Σπίτια καίγονται, καταστήματα λεηλατούνται και παραδίνονται εις τις φλόγες, εκκλησίες βεβηλώνονται και ιερείς οδηγούνται σε περιτομές και εις τον θάνατο. Άλλοι γυμνώθηκαν και διαπομπεύθηκαν, εξαναγκαζόμενοι να φωνάζουν: «Η Κύπρος είναι τουρκική», ενώ υπάρχουν μαρτυρίες ότι σε κάποιο ιεροδιάκονο έγινε αναγκαστική περιτομή. Ο Επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος και ο ηλικιωμένος μοναχός Χρύσανθος Μαντάς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ενώ ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε από τους ξυλοδαρμούς και ύστερα από λίγο χρόνο απεβίωσε. Από την μανία  του όχλου και τα νεκροταφεία βεβηλώθηκαν. Γυναίκες βιάστηκαν. Υπήρχε σχέδιο εξαφανισμού συγκεκριμένων στόχων. Καταγεγραμμένοι ονομαστικά. Πολύ μεγάλες οι ζημιές υπολογίζονται  σε 1 έως 2  δισεκατομμύρια τουρκικές λίρες    της εποχής.

 Ο τύπος της εποχής γράφει «θάνατος στους γκιαούρηδες», «θάνατος στους Έλληνες προδότες», «εμπρός για τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα» κ.ά. Αυτά ήταν και τα συνθήματα που ακούγονταν κατά τη διάρκεια της λεηλασίας. Αφού ολοκληρώθηκε η λεηλασία την 02.00 ώρα της 7^ης Σεπτεμβρίου κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος και ηρέμησαν τα πράγματα. Το κυρίως προγκρόμ έγινε εις την Κωνσταντινούπολη. Έκτροπα και λεηλασίες έγιναν και εις την Σμύρνη.

Ο ασθενής και κλινήρης Έλληνας πρωθυπουργός δεν μπορούσε να αντιδράσει. Μετά την ανάδειξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή στην πρωθυπουργία στις 6 Οκτωβρίου 1955 και την αποχή της Ελλάδος από γυμνάσια του Ν.Α.Τ.Ο. στην Μεσόγειο, η Άγκυρα υποχρεώθηκε να αποδώσει μια στοιχειώδη ηθική ικανοποίηση στην Ελλάδα. Στις 24 Οκτωβρίου τίμησε σε ειδική τελετή στο στρατηγείο του Ν.Α.Τ.Ο. στην Σμύρνη την ελληνική σημαία, την οποία ύψωσε ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών.

Από το 1955 έως το 1958 οι Έλληνες της Πόλης προόδευσαν οικονομικά. Από το 1958 αρχίζει πάλι κύκλος διωγμών. Έτσι, το έτος αυτό εκδηλώνεται σαμποτάζ οικονομικό εναντίον των επαγγελματιών και εμπόρων. Το 1964 ανακαλούν οι τούρκοι το σύμφωνο φιλίας των δυο χωρών με αποτέλεσμα  65.000 Έλληνες να απελαθούν χωρίς αποζημίωση από την Πόλη μέχρι το 1965. Επίσης, το 1964, άρχισε να εφαρμόζεται ο νόμος περί «ανοικτών φυλακών» στην Ίμβρο. Με την ελεύθερη δράση και κυκλοφορία των φυλακισμένων στο νησί οι Έλληνες αναγκάζονται να το εγκαταλείψουν. Το 1971, το έγκλημα ολοκληρώθηκε με την αυθαίρετη απαλλοτρίωση των ελληνικών περιουσιών. Την ίδια χρονιά, η Άγκυρα έκλεισε τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης.

Σήμερα εις την Πόλη ζουν πολλοί λίγοι Έλληνες. Μετριούνται σε χιλιάδες με τα δάκτυλα του ενός χεριού. Η Ελληνική μειονότητα έχει εξαφανιστεί. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ηλικιωμένοι. Η συστηματική προσπάθεια χρόνων απέδωσε καρπούς. Οι μουσουλμάνοι της Θράκης, Έλληνες πολίτες, αυξάνονται και πληθύνουν γιατί δεν εφάρμοσε η πατρίδα μας τακτικές γενοκτονίας και αφανισμού μειονοτήτων.

Κλείνουμε με λίγες απλές σκέψεις, επίκαιρες πάντα, γιατί οι εξ ανατολών γείτονές μας φροντίζουν να μας θυμίζουν γεγονότα που φέρουν εις την επιφάνεια  στιγμές από το παρελθόν τους για το οποίο δεν θα πρέπει να αισθάνονται και τόσο υπερήφανοι.

Ξέρουμε να φυλάμε Θερμοπύλες. Γνωρίζουμε να αγωνιζόμαστε για πατρίδα Ελλάδα, Ελευθερία, Δημοκρατία και Ελευθερία.

Τις έννοιες αυτές που γεννήθηκαν εις την Ελλάδα αποδείξαμε ότι γνωρίζουμε και έχουμε τις δυνάμεις να τις υπερασπιστούμε. Μέχρι τελικής νίκης. Μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μας. Ένα μικρό μνημόσυνο εις τα αθώα θύματα των Σεπτεμβριανών ή κατά άλλους ¨της νύκτας των κρυστάλλων¨.

Αιωνία η μνήμη.

Το αίμα τους ποτίζει τον Ελληνισμό.

 

 

 

Μυργιώτης Παναγιώτης

Μαθηματικός

ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ ΣΜΥΡΝΗΣ

 

Λίγα για τον Εφραίμ της Αριζόνας

 

Γιάννης Μάζης: Είμαστε κοντά στο να κάνει η Τουρκία το απονενοημένο. Πιο κοντά από κάθε άλλη φορά

 

«Δεν είναι άδικος ο Θεός» (Δημήτριος Παναγόπουλος †)

 

Οι ιστορικές ταυτότητες πηγάζουν από το μέλλον - π. Νικόλαος Λουδοβίκος

 

Θα σας... τρέχουν τα σάλια μ' αυτά τα νηστίσιμα αυγά!!!

 

Σώμα, ψυχή, νους και πνεύμα - Αρχιμ. π. Μάχιμος Κυρίτσης (2 Οκτ 2022)

 

FREEDOMCreated with Freewill.

FREEDOM

Created with Freewill

One of the primary differences between Islam and Christianity has to do with the basic view of the nature of God. Islam teaches total surrender to a God who demands submission. There is no invitation to enter into a relationship freely, nor is there room for an individual to choose, or not choose to love his Creator, for the god of the Muslims is far above his creation, and there is no real possibility to have a personal relationship with this god.

By contrast, the God of Christianity is one Who invites us into a relationship that is personal, and like all relationships based on love, we are free to choose, or not, to commune with a God Who is, by His very nature, in relationship. The God worshiped in Trinity, and this image of the Trinity is the basis of the image of the Church, one of mutual love. The God we worship in Trinity, Father, Son and Holy Spirit, is One God, and our response to the invitation from this One God, is to enter into communion with our nous, soul, and body (our own triune nature).

There is no force behind this invitation, for we are free to choose, or not, just as any relationship based on love requires both parties to be free to choose, or not. Our obedience is a religious act that must be free, and it must be based on love.

Our Lord Jesus Christ taught using parables, precisely because he was inviting us to freely choose to follow him, and to keep the commandments. He showed us the way to eternal life, not by giving commands as the Son of God, but as a loving teacher Whose wisdom was imparted in a way that left the choice up to us. His Apostle Peter demonstrated this same style of teaching when he told his fellow disciples that he was going fishing. Peter didn't say they were going fishing, but only that he was going fishing, thus leaving his friends with a choice. They were free to go fishing, or not.

Muhammad, by contrast, gave his followers specific laws that must be followed, including total submission to god, and should they ever renounce Islam, they would face a penalty of death. This lack of freedom in the teachings of Muhammad has its roots in his failure to teach about the notion of person.

In Christ we have the image of the Pantocrator, a fresco that is traditionally the primary focus in the dome of an Orthodox temple. The Pantocrator is He Who holds all things in His hands, through His love and forbearance. This God of Christianity does not punish, He educates, just as Christ educated his disciples through the use of parables.

With love in Christ,

Abbot Tryphon

Photo: Sister Xenia (Tirel) is visiting her daughter on the island and attending the services here at the monastery for the next week. She'll be returning to her mother's home at the end of her stay. Nun Xenia used to live on the island, but moved to her mother's home to take care of her in her old age. I tonsured her a rassaphore nun seven years ago, and with the blessing of Archbishop Kyrill I will be tonsuring her a stavrophore nun before she returns to her home in Arkansas.

π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου.

π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου

  «Η αδερφική αγάπη είναι ωραίο πράγμα,

 φιλικότητα,

 αναβλητικότητα,

 καλοσύνη,

 ευγένεια,

 Ζήλος,

 συγκράτηση,

 φρουρός μυαλού και καρδιάς,

 το μαρτύριο του σώματος,

 προσευχή και αγρυπνία

 καθαριότητα και παρθενία,

 η σιωπή

 ταπεινή σκέψη,

 η απροθυμία της αγωνίας,

 αλλά πιο όμορφη είναι η χαρά με αυτούς που χαίρονται,

 και κλαίω με αυτούς που κλαίνε...»

 «Ψωμί και νερό» από τον τόμο «Άκου, κοίτα, άγγιξε», εκδ. Πιμ 2015

FAMILY WALK

ΤΌ ΣΠΊΤΙ.

Το σπίτι είναι ίσως μια από τις πιο ζεστές και ευγενικές λέξεις στη γλώσσα μας.

  Προφέροντάς το, ακόμη και ένας κάτοικος της πόλης θα φανταστεί μια ζεστή φωτιά κοντά στην οποία ζεσταίνετε τον εαυτό του μετά την επιστροφή από ένα υγρό ή παγωμένο ταξίδι. 

 Ένα νόστιμο δείπνο στον οικογενειακό κύκλο.  Τα άτομα που τηλεφωνείς όταν αργείς.  Το σπίτι είναι ο τρόπος.  Και όχι μόνο με τη γεωγραφική έννοια, από το σημείο Α έως το σημείο Δ. Αυτός είναι ο δρόμος από τον ακρογωνιαίο λίθο μέχρι τις κουρτίνες στην κουζίνα.  Αυτή είναι μια διαδρομή από την παιδική σου ηλικία στα δισέγγονά σου.  

Πρόκειται για ρίζες φυτεμένες βαθιά στο έδαφος, με τους χυμούς των οποίων τρέφεσαι.  Αυτό είναι το νόημα που βρίσκουμε όταν κοιτάμε στα μάτια συγγενείς και φίλους...

«Αυτός που αγαπά τη σιωπή, αγαπά την αιωνιότητα». - Πατήρ Proclu Nicău

ΕΊΠΕ ΓΈΡΩΝ.

Ο άνθρωπος θέλει να σωθεί, αλλά οι συνήθειές του δεν τον αφήνουν.

 Η τραγωδία είναι ότι είμαστε αυτό που δεν κάνουμε αυτό που θέλουμε να κάνουμε.

 Αν δεν μεταφέρουμε την επιθυμία μας στη δράση και αν δεν αρχίσουμε να βάζουμε καλές συνήθειες στη θέση των κακών που έχουμε συγκεντρώσει, δεν θα έχουμε μεγάλη σχέση με τον Θεό.

 «Πολλοί θα μου πουν εκείνη την ημέρα: Κύριε, Κύριε, δεν προφήτεψα στο όνομά σου, και δεν έδιωξα δαίμονες στο όνομά σου, και δεν έκανα πολλά θαύματα στο όνομά σου; Και τότε θα ομολογήσω Αυτοί: Ποτέ δεν σε γνώρισα για σένα. Φύγε από εμένα εσύ που κάνεις ανομία».  (Ευαγγέλιο από τον Ματθαίο)