Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου
Δευτέρα 29 Απριλίου 2024
Όλα περνούν και στο τέλος, ό,τι κι αν είναι, θα είναι μια χαρά!
Πατέρα γιατί όλοι φοβούνται τον θάνατο;"
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ). Είσοδος του Κυρίου στα Ιεροσόλυμα!!!
Στο χωριό Βηθανία, που βρίσκεται όχι μακριά από την Ιερουσαλήμ, ο Κύριος ανέστησε τον φίλο του Λάζαρο από τους νεκρούς. Αυτό το θαύμα μπορεί να συγκριθεί μόνο με τη δημιουργία του Αδάμ. Ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, με τη Θεία εντολή του: «Λάζαρε, σου λέω: σήκω», μετέτρεψε το πτώμα ενός νεκρού τεσσάρων ημερών σε σώμα παρόμοιο με το σώμα ενός κοιμισμένου νέου και του επέστρεψε την ψυχή του. Από μια άγνωστη χώρα, από ένα μακρινό ταξίδι, ο Χριστός επέστρεψε τον αιχμάλωτο του θανάτου στην πατρίδα του. Η ανάσταση του Λαζάρου είναι μια εικόνα της μελλοντικής ανάστασης από τους νεκρούς.
Το Πάσχα πλησίαζε. Από όλη την Παλαιστίνη και τη μεγάλη εβραϊκή διασπορά, που εκείνη την εποχή ήδη περικύκλωσε την υδρόγειο σαν μεσημβρινοί, προσκυνητές και προσκυνητές συνέρρεαν στην Ιερουσαλήμ. Η φήμη για την ανάσταση του Λαζάρου διαδόθηκε αμέσως στην Ιερουσαλήμ. Οι καρδιές των ανθρώπων στριμώχτηκαν με χαρούμενη ελπίδα: ίσως ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ είναι ο πολυαναμενόμενος Μεσσίας, ο Βασιλιάς του Ισραήλ, ο οποίος, όπως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας κατά τη διάρκεια ενός θριάμβου, θα ρίξει όλους τους εχθρούς στα πόδια Του και θα δώσει ελευθερία στο Ισραήλ.
Ο Κύριος, συνοδευόμενος από τους μαθητές του, έφυγε από το χωριό Βηθανία και, στο φως της αυγής, κατευθύνθηκε προς την Αγία Πόλη. Από το Όρος των Ελαιών, ο Κύριος κάρφωσε το βλέμμα Του στο Ναό της Ιερουσαλήμ, κοιτάζοντας την πόλη που απλώθηκε από κάτω, η οποία έμελλε να γίνει το Ποτήριο των Πάντων Του.
Ο Κύριος πήγε στον ναό της Ιερουσαλήμ. Πλήθη κόσμου Τον συνάντησαν, κρατώντας κλαδιά φοίνικα στα χέρια τους, χαιρετώντας τους με κραυγές: «Ωσαννά!», που σημαίνει «Σωτηρία, χαρά, δόξα». Ο Χριστός πλησίασε τον ναό - την καρδιά της Ιερουσαλήμ. Αλλά όχι οι ήχοι της λατρείας, αλλά ένα αόριστο βουητό, σαν το ουρλιαχτό μιας καταιγίδας σε ένα φαράγγι, προερχόταν από εκεί: το βρυχηθμό των βοδιών, το βουητό των προβάτων, οι διαπεραστικές κραυγές των εμπόρων και των αλλαλλαγωνιστών.
Σιγά σιγά έμποροι και αλλοι εργάτες εισχώρησαν στο χώρο των τριών προαύλιων του ναού, ακόμα και στο ίδιο το ιερό. Οι Φαρισαίοι, που επαίνεσαν με ενθουσιασμό τους νέους κανόνες και κανονισμούς για να υποβάλουν ολόκληρη τη ζωή ενός ατόμου σε ακριβείς κανονισμούς και να του βάλουν έναν σιδερένιο κορσέ από απαγορεύσεις, προσποιήθηκαν ότι δεν πρόσεχαν την αταξία στο ναό.
Ο ιερός θυμός άστραψε στα μάτια του Σωτήρα. Πήρε ένα μαστίγιο και έδιωξε τους εμπόρους από την εκκλησία. Κανείς δεν Του αντιστάθηκε. Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι έμειναν σιωπηλοί, φοβούμενοι να προκαλέσουν την οργή και την περιφρόνηση του λαού. Ήλπιζαν ότι σύντομα θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν τον Χριστό.
Σκοτείνιαζε. Ο Κύριος έφυγε από τον άδειο ναό, και μαζί με τους μαθητές του επέστρεψε στη Βηθανία...
Η Είσοδος του Κυρίου στην Ιερουσαλήμ σημαίνει συμβολικά τη Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Στην Πρώτη Παρουσία Του στη γη, αποκαλύφθηκε στην ανθρωπότητα ως Λυτρωτής και Σωτήρας. στο Δεύτερο, θα έρθει ως Βασιλιάς του κόσμου και Κριτής.
Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ Καρελίν. Αγία Μαρία η Αιγυπτια
Πρόσφατα εορτάσαμε τον Ευαγγελισμό και δοξάσαμε την Υπεραγία Θεοτόκο - την Παναγία, που λάμπει από αγνότητα, όμορφη σαν το γαλάζιο του ουρανού, με ψυχή πιο φωτεινή από τις ακτίνες του ήλιου. Στην αξιοπρέπειά Της ξεπέρασε όλα τα δημιουργήματα του Θεού, συμπεριλαμβανομένων των υψηλότερων ουράνιων δυνάμεων. Η Υπεραγία Θεοτόκος είναι ένα θαύμα των θαυμάτων.
Αλλά τώρα θυμόμαστε ένα άλλο θαύμα: πώς ο Κύριος, Σωτήρας και Λυτρωτής, μέσω των προσευχών της Μητέρας του Θεού, ανύψωσε μια αμαρτωλή ψυχή, σαν να την άρπαξε από τα σκοτεινά βάθη της κόλασης, και έδωσε όχι μόνο συγχώρεση, αλλά και μεγάλη αγιότητα. Μια τέτοια μετανοημένη αμαρτωλή, που ανέβηκε στον ουρανό πάνω από τις κορυφές των βουνών, ήταν αυτή που στάθηκε πιο χαμηλά από όλους τους ανθρώπους μέσω της φλογερής μετάνοιας που έλαβε τη χάρη του Θεού, την οποία δεν πέτυχαν ακόμη και οι παρθένες που αφιέρωσαν ολόκληρη τη ζωή τους από τη νεότητά τους. Η δούλα του δαίμονα έγινε νύφη του Χριστού.
Ο δαίμονας απεικονίζεται ως ένα μαύρο πλάσμα, γυμνό, με γυμνά δόντια. Το μαύρο χρώμα σημαίνει εγωισμό: απορροφά μόνο, αλλά δεν δίνει ζεστασιά και φως στους άλλους. Η γύμνια είναι απώλεια της χάρης, απώλεια του αμετάκλητου, απώλεια του αιώνιου. Οι δαίμονες έχουν μόνο έναν δρόμο - κάτω και κάτω, από το ένα βάθος στην άλλη άβυσσο. Επομένως, η κόλαση απεικονίζεται στα βάθη της γης. Είναι κρυμμένος από τον ουρανό, η γη τον πιέζει, σαν να τον συνέτριψε το βάρος όλων των βουνών· η φωτιά όλων των πυρκαγιών που ταλαντεύονται στη γη φαίνεται να καίει, αλλά δεν την καταστρέφει, και το κρύο της ταυτόχρονα υπερνικά το κρύο του αιώνιου πάγου. Τα γυμνά δόντια του δαίμονα σημαίνουν ότι οι ψυχές μας είναι το θήραμά του, αυτό είναι το αόρατο φαγητό και ποτό του.
Η Αγία Μαρία της Αιγύπτου όχι μόνο δελεάστηκε και υποδουλώθηκε από τον διάβολο, αγάπησε τον δαίμονα και την αμαρτία περισσότερο από την ίδια της την ύπαρξη και προσπάθησε στη ζωή της να μην μείνει ούτε ένα βδέλυγμα που να μην το διέπραξε. Πήγε ακόμη και επίτηδες στους Αγίους Τόπους για να βεβηλώσει τους προσκυνητές που κατευθύνονταν προς την Ιερουσαλήμ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, να τους αφαιρέσει αυτό που ήλπιζαν να λάβουν - τη χάρη του Θεού, και να αντικαταστήσει την αγιότητα με το βδέλυγμα.
Φαινόταν ότι η Μαρία είχε πέσει σε απελπισία, ότι δεν υπήρχε σωτηρία για αυτήν, αν και δεν σκεφτόταν τη σωτηρία και δεν την ήθελε. Αλλά ο Θεός μας είναι Θεός που κάνει θαύματα! Άρπαξε το θύμα του από το στόμα του διαβόλου, έδωσε στο πρώην φίδι φτερά και μετέτρεψε τον σκορπιό σε περιστέρι.
Η εορτή της Αγίας Μαρίας της Αιγύπτου είναι χαρά για εμάς τους αμαρτωλούς, ενισχύοντας τη φαινομενικά μη ρεαλιστική ελπίδα μας για σωτηρία. Ο Κύριος είδε στην καρδιά της Μαρίας κάτι που η ίδια δεν γνώριζε και που κανένας που τη γνώριζε δεν θα πίστευε. Ίσως ο Κύριος να δει ένα τέτοιο ξεκαθάρισμα μέσα από τα σύννεφα των αμαρτιών στις καρδιές μας.
Στο πρόσωπο της Μαρίας της Αιγύπτου, ο Κύριος έβαλε πάλι σε ντροπή το δαίμονα και για μιάμιση χιλιάδες χρόνια, μετά το θάνατο της πόρνης που έγινε ερημίτης, η Εκκλησία την καλεί: «Αξιότιμε μητέρα Μαρία, προσευχήσου στον Θεό για εμάς."
Σήμερα, μέσω του παραδείγματος της Παναγίας, μας διδάσκει να μην πέφτουμε σε απόγνωση και απόγνωση, ακόμα κι αν η ζωή μας περνάει σε βρωμιές και βδελυγμία, και μας μένει μόνο μια μέρα να ζήσουμε στη γη. Και αυτή την ημέρα μπορεί κανείς να σωθεί αν κάποιος έχει ακλόνητη ελπίδα και φλογερή μετάνοια! Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ ( Καρελίν ).
Hoy se da inicio a la Semana Santa en oriente.
Κυριακή 28 Απριλίου 2024
Πρωτοπρεσβύτερος Valentin Biryukov .Μόλις μαθαίνουμε να ζούμε στη γη. Κεφάλαιο Δέκατο Ένατο!!
«Η δύναμη του Θεού τελειοποιείται στην αδυναμία»
Αυτό που είναι σπουδαίο με τους ανθρώπους δεν είναι τίποτα για τον Θεό. Και αληθώς λέγεται ότι η δύναμη του Θεού τελειοποιείται στην αδυναμία. Εκεί ζούσε στην πατρίδα μου, στο χωριό Kolyvanskoye, ένας ασυνήθιστος άνθρωπος του Θεού - ο Misha Dryanev. Δεν ήταν μόνο αδύναμος από τη γέννησή του - ήταν τόσο ελαφρύς στη σάρκα που φαινόταν ότι δεν είχε καθόλου μύες, μόνο ξηρά, λεπτά κόκκαλα και δέρμα διάφανο σαν σελοφάν.
Τα χέρια και τα πόδια του ήταν λυγισμένα από τη γέννησή του, δεν ίσιωσαν καθόλου, οι παλάμες του ήταν σφιγμένες σε γροθιές. Έζησε σε αυτή τη λυγισμένη θέση όλη του τη σύντομη ζωή - 36 χρόνια... Έφαγε ελάχιστα - ήταν σαν γατάκι: ένα τέταρτο τηγανίτα και δύο κουταλιές γάλα - ήταν χορτάτος. Αλλά αυτός ο άνθρωπος είχε μια εξαιρετική ψυχή. Δεν ήξερε ούτε να διαβάζει, ούτε να γράφει, δεν ήξερε καν γράμματα, μόνο τις προσευχές που του έμαθε η μητέρα του. Και με τέτοια αδυναμία, ήξερε τις σκέψεις των ανθρώπων, προέβλεψε τα πάντα στη μητέρα του - ποιος θα ερχόταν σε αυτόν, γιατί.
Ήξερα επίσης εκ των προτέρων ότι θα γινόταν πόλεμος. Πάντα έλεγε τα πάντα, ό,τι κι αν τον ρωτούσε κανείς, όλη την αλήθεια στους ανθρώπους. Και κανένας δεν τον σκανδαλίστηκε· τον θεωρούσαν ανόητο Χριστό για χάρη του. Δεν διάβασα τις Αγίες Γραφές, δεν ήξερα πώς, αλλά καταλάβαινα τα πάντα μέσα σε αυτές. Ο Misha δίδαξε στον πατέρα μου, έναν μηχανικό, πώς να κάνει καλύτερο ένα καρότσι! Ο ίδιος είναι ακίνητος, κάθεται με μαξιλάρια κάτω από την πλάτη του, δεν έχει δει ούτε ρόδα, ούτε τιμόνι, αλλά δίδαξε τον πατέρα του... Γίνεται τρομακτικό όταν σκέφτεσαι τι μπορεί να κάνει ο Κύριος — αδύνατο, φαίνεται , για εμάς.
Ήρθα στο Kolyvanskoye αμέσως μετά τον πόλεμο για να δω τους συγγενείς μου. Και γνώρισα τον Misha δύο φορές. Ένιωθα ότι μπορούσε να δει ακριβώς μέσα μου, σαν μια ακτινογραφία. Ό,τι νομίζεις σου μιλάει και σου χαμογελάει. Μίλησε για τον εαυτό του, ότι -έτυχε- γκρίνιαζε στη μαμά και στον μπαμπά, γιατί, λένε, τον γέννησαν, τόσο αδύναμο. Και ο Κύριος του αποκάλυψε: αυτό ακριβώς χρειάζεται - να καταδικαστούν οι άνθρωποι. Βοηθάω ανθρώπους. Θεράπευσε τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι πήγαιναν στο σπίτι του χωριού τους να τον δουν σαν να ήταν πνευματικός γιατρός.
Έρχονταν άνθρωποι ακόμη και από την πόλη. Γονάτισαν και έκαναν τις ερωτήσεις τους - γιατί δεν υπάρχει γαλήνη στην οικογένεια, γιατί έχουν αυτό ή εκείνο το πένθος. Και ο Μίσα τους είπε ευθέως: δεν φοράτε σταυρό, δεν ξέρετε προσευχές, δεν ευχαριστείτε τον Θεό, εργάζεστε στις διακοπές, δεν κάνετε νηστείες... Λοιπόν, και όλα αυτά... Έπειτα συμβουλεύει - απλά συμβουλεύει, έξυπνα: ζήσε σαν χριστιανός, φύλαξε τις εντολές του Θεού - και η ζωή θα γίνει καλύτερη. Παντρευτείτε, διαβάστε προσευχές, φορέστε σταυρούς, πηγαίνετε στην εκκλησία. Ο ναός, είπε, είναι το πνευματικό μας πλοίο. Ο Μίσα δεν είπε τίποτα ιδιαίτερο, τίποτα δικό του — απλώς του υπενθύμισε όσα ήταν γνωστά από το Ευαγγέλιο, από τις εντολές του Θεού, από τις διδασκαλίες της Εκκλησίας. Φαίνεται ότι όλα είναι ξεκάθαρα, απλά - αλλά πολλοί άνθρωποι νόμιζαν ότι ήταν δύσκολο να ζεις τόσο απλά.
Έτρεξαν, αναζητώντας κάτι εκλεπτυσμένο. Αλλά όσοι έλαβαν τη συμβουλή του Μίσα με την καρδιά τους, όλοι γιατρεύτηκαν, η ζωή τους έγινε καλύτερη... Μια μέρα ήρθαν δύο γυναίκες, κοίταξαν τον Μίσα και τρομοκρατήθηκαν - είχε μόνο κόκαλα και δέρμα, μιλούσε με λεπτή φωνή, σαν μικρό παιδί, μόλις ακούγεται. Όταν η μητέρα τους τους συνόδευσε έξω από την πύλη, της «συμπάθησαν»: «Α, θεία Φρόσια, τι στεναχώρια που έχεις... Τι γιο έχεις!». Και μια άλλη γυναίκα πρόσθεσε: «Χαιρόμαστε που μας τα λέει όλα».Τι κρίμα για σένα. Αν τον έπαιρνε ο Κύριος. Σαν αυτό. Του εύχονται θάνατο. Έρχομαι, και ο Μίσα κλαίει, δάκρυα κυλούν στο πρόσωπό του - δεν μπορεί να τα σκουπίσει. - Μίσα, τι κλαις; - Γιατί έρχονται τέτοιοι που μου εύχονται τον θάνατο; Βλέπετε, δεν φοβάται, παρόλο που είναι ανάπηρος - ζει, και ο κόσμος του εύχεται το θάνατο. Και ξέρει τι ακριβώς είπαν στη μάνα πίσω από την πύλη, αν και δεν άκουσε, αλλά πνευματικά ξέρει...
Πόσο χρειαζόμαστε τέτοιους ανθρώπους, πνευματικούς παιδαγωγούς! Για να αποκαλύψουμε τις αμαρτίες μας και να μας βοηθήσουν να θεραπευθούμε πνευματικά. Ο άγιος ανόητος Misha ήταν σαν ένα πνευματικό όργανο στα χέρια του Θεού. Όλη του η ζωή είναι απλή και καθαρή, σαν ηλιοφάνεια. Εμείς, υγιείς άνθρωποι, τρέχουμε εδώ κι εκεί, ανησυχούμε για πολλά πράγματα, αλλά συχνά δεν καταλαβαίνουμε το νόημα της ζωής. Αλλά ο άρρωστος, αδύναμος Misha δεν πήγε πουθενά, αλλά διάβασε μόνο μια προσευχή - συνέβη όλη μέρα και νύχτα. Και ευχαρίστησε τον Θεό για όλα, παρόλο που η ζωή του δεν ήταν εύκολη. Εμείς, οι υγιείς και εύποροι άνθρωποι, το κάνουμε αυτό; Εξάλλου, ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα για το καλό, και πρέπει να ευχαριστούμε για όλα.
Πρέπει να ευχαριστούμε για την τροφή, για τον ήλιο, για το νερό, για το γεγονός ότι φέρουμε την εικόνα του Θεού. Γιατί με κάθε πνοή αναπνέουμε τη χάρη του Θεού, που κάθε πνοή μας δίνει ζωή. Δεν είναι καθόλου δύσκολο. Αλλά δεν θέλουμε αυτή την απλότητα, αυτή την ειλικρίνεια της ζωής. Γι' αυτό αντί για ευγνωμοσύνη έχουμε βλασφημία, ή καπνό, ή κακή λέξη, ή κάτι άλλο χειρότερο. Είναι τρομερό να παραβιάζονται τόσο απλοί, πολύ απλοί πνευματικοί κανόνες. Γι' αυτό υπάρχουν τόσες πολλές καταστροφές τριγύρω.