ΣΤΑΡΕΤΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΡΙΕΣΤΙΑΝΚΙΝ: H ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΜΙΑΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗΣ. 17.ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ.

 

Η Τέταρτη Μακαριότητα

 

Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη, γιατί θα χορτάσουν.

 

 

Τι είναι η απληστία και η δίψα για αλήθεια; Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο δίκαιο, αναμάρτητο, άγιο. Η πνευματική τροφή για τον άνθρωπο ήταν η αλήθεια ή η διαρκώς ρέουσα Πηγή της αλήθειας - ο Κύριος ο Θεός. Σε ένωση με τον Θεό, ο άνθρωπος δεν ήξερε τι σημαίνει πείνα και δίψα για δικαιοσύνη, γιατί ήταν άφθονα κορεσμένος από αυτήν. Ο άνθρωπος συνειδητοποίησε την πείνα και τη δίψα όταν, μέσω της αμαρτίας, έχασε τη δικαιοσύνη και έπεσε μακριά από την Πηγή της δικαιοσύνης - τον Θεό, στον οποίο μπορούσε να βρει αιώνιο κορεσμό. Η ψυχή, έχοντας χάσει από την αμαρτία το φυσικό της στοιχείο - την αλήθεια, άρχισε να νιώθει στέρηση, πείνα και δίψα, θλίψη και στενοχώριες από την έλλειψη τροφής που της είναι φυσικό.

 

 

Ποιος από εμάς είναι δίκαιος και δεν υποφέρει από πνευματική πείνα;! Ωστόσο, μαραζώνοντας με αυτή την πείνα, δεν βιαζόμαστε να χορτάσουμε το αίσθημα αυτής της πείνας της ψυχής, όπως θαμπώνει το αίσθημα της σωματικής πείνας στους αρρώστους. Είμαστε βαριά άρρωστοι από την αμαρτία, τυφλωμένοι από τη σοφία και τη διαρκώς αμαρτωλή, ηδονική, ταραχώδη και εγωιστική ζωή μας. Βιάζοντας συνεχώς, τελικά, έπνιξαν εντελώς τη συνείδησή τους. Αυτή η αναίσθητη κατάσταση της ψυχής είναι ο αμαρτωλός θάνατος ενός ατόμου, ο οποίος μπορεί να πάει από τον προσωρινό στον αιώνιο.

 

 

Είμαστε νεκροί στην αλήθεια και, δυστυχώς, ζωντανοί στο σκοτάδι! Είμαστε ψυχροί στο θέμα της σωτηρίας της ψυχής μας, ενισχύοντας τη σωτήρια πίστη μας, ενώ η εντολή του Σωτήρος μας καλεί σε πείνα και δίψα για δικαιοσύνη, δηλαδή να έχουμε έντονη επιθυμία να είμαστε δίκαιοι ενώπιον του Θεού με πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό ως ο Λυτρωτής του κόσμου. Έχουμε την επιθυμία να ζήσουμε μια δίκαιη ζωή; Προσπαθούμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας να κατευθύνουμε τη θέλησή μας προς το καλό;

 

 

Είμαστε βαριά, θανάσιμα άρρωστοι στο πνεύμα, αλλά δεν αναζητούμε μέσα για να αναρρώσουμε. Δεν δεχόμαστε καν όσα μας προσφέρει η φιλόπαιδη Μητέρα Εκκλησία, θέλοντας να μας ποτίσει με τη θεραπευτική χάρη του Θεού!

 

 

Πώς φροντίζουμε τη σωματική μας υγεία! Αν δούμε ένα βιβλίο για κάποια φαρμακευτικά βότανα ή ακούσουμε μια συνταγή, βιαζόμαστε να το διαβάσουμε, να το γράψουμε, να το θυμηθούμε και να το προτείνουμε σε άλλους. Ποτέ όμως δεν μου περνάει από το μυαλό να αναζητήσω σε βιβλία πνευματικού περιεχομένου συνταγή για μια ψυχική ασθένεια από την οποία υποφέρουμε αθεράπευτα!

 

 

Τι ζητάμε ιερείς και γέροντες! Πόσοι όμως από εσάς έχετε σκεφτεί τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σας να ζητήσετε συμβουλές για το πώς να απαλλαγείτε από μια βασανιστική κακή συνήθεια, μια αμαρτωλή συνήθεια! Θα πείτε ότι τώρα δεν υπάρχουν πνευματικά βιβλία, δεν υπάρχουν έμπειροι πρεσβύτεροι, αλλά σχεδόν ο καθένας μας έχει στο σπίτι το πιο σημαντικό Βιβλίο - το Ευαγγέλιο (και αν κάποιος δεν έχει αυτό το Βιβλίο, τότε αυτό είναι επίσης σημάδι ακραίας αμέλεια τώρα ακόμη και μη πιστοί προσπαθούν να αποκτήσουν το Ευαγγέλιο και τη Βίβλο). Αυτό το Βιβλίο περιέχει ολοκληρωμένες απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του πνεύματος, για όλους τους αιώνες ζωής! Πόσο διαβάζουμε αυτό το Βιβλίο της Αλήθειας; Ναι, δεν το ανοίγουμε για μήνες, χρόνια! Η Εκκλησία μας προσφέρει την προσοχή μας να διαβάζουμε σε κάθε λειτουργία σχεδόν. Ακούμε ευλαβικά και προσεκτικά; Οχι!

 

 

Θεωρούμε μάλλον ότι αυτή η στιγμή λατρείας είναι κάποιου είδους ανάπαυλα στην προσευχή και γεμίζουμε τον χρόνο είτε με συζητήσεις, είτε περπατάμε πέρα ​​δώθε, ενοχλώντας όσους ακούν το διάβασμα ή απλώνουν το χέρι για να ρυθμίσουν τις λάμπες και τα κεριά. Και αν στεκόμαστε με εξωτερική ευλάβεια, οι σκέψεις μας περιπλανώνται προς τον Θεό ξέρει πού!

 

 

Όσοι νοιάζονται για την ομορφιά του σώματός τους, όσοι πετυχαίνουν κάποια αποτελέσματα στο μοδάτο πλέον χόμπι του αθλητισμού, κοιτάξτε τους, τι δεν κάνουν, μη φείδοντας ούτε κόπο ούτε χρόνο! Ασκούνται για ώρες, περιορίζοντας τον εαυτό τους στο φαγητό, και μάλιστα βρήκαν έναν νέο τρόπο θεραπείας και ανανέωσης του σώματος με μακροχρόνια νηστεία! Και όλα αυτά γίνονται για τη σωματική υγεία, δηλαδή για μια ασήμαντα σύντομη περίοδο επίγειας ζωής!

 

 

Εμείς, όμως, οι Χριστιανοί, λυτρωμένοι από τον αιώνιο θάνατο από τα βάσανα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, δεν νοιαζόμαστε για την υγεία της ψυχής μας, που θα ζει για πάντα, αλλά στον παράδεισο με τον Θεό, ή στην κόλαση με τον Σατανά!

 

 

Ο δρόμος προς τον Θεό είναι η προσευχή. Εάν η ψυχή αναρρώσει από την αμαρτία, απλώνει το χέρι στην προσευχή και αγωνίζεται για ενότητα με τον Θεό μέσα σε αυτήν. Και προσευχόμαστε ελάχιστα! Σπάνια πηγαίνουμε στην εκκλησία ο κανόνας του σπιτιού έχει γίνει ένα εξαιρετικό βάρος. Υπάρχει αρκετός χρόνος για όλα, αλλά όχι για προσευχή!

 

 

Η Εκκλησία μας προσφέρει σωτήριες νηστείες για τη θεραπεία του πνεύματός μας, για τον εξευγενισμό της πνευματικής αντίληψης. Μας βαραίνουν όμως οι νηστείες, τις απορρίπτουμε λόγω της ηδονίας και της ασυγκράτησής μας. Ποιους λόγους δεν δίνουμε για να δικαιολογήσουμε τις παραβιάσεις των νηστειών; Αλλά ο μοναχός Σεραφείμ του Σαρόφ είπε ότι «κανείς δεν παραπονέθηκε ποτέ για ψωμί και νερό». Και κανείς δεν πέθανε από αυτά. Επινοούμε κάθε είδους υπονομεύσεις και δικαιολογίες για την αποχή από το φαγητό.

 

 

Και ποιος από εμάς εξακολουθεί να θυμάται την πνευματική νηστεία, που αποτελείται από τον περιορισμό των παθών, την έντονη αυτοθυσία και το να κάνουμε καλές πράξεις; Δεν έχουμε τίποτα από αυτά.

 

 

Κύριε, συγχώρεσέ μας τους αμαρτωλούς! Και χάρισε, Κύριε, την πείνα και τη δίψα για αλήθεια εδώ, ώστε με ειλικρινή μετάνοια να απορρίψουμε κάθε αναλήθεια και να αποτρέψουμε τη φοβερή και δίκαιη κρίση Σου! Διότι «μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη».