Ὁ μή "κεκαθαρμένος λόγος", ὁ "σαπρός λόγος", εἶναι δεῖγμα μή καθαρῆς καρδιᾶς:"Ἐκ γάρ τοῦ περισσεύματος τῆς καρδίας τό στόμα λαλεῖ. ὁ ἀγαθός ἂνθρωπος ἐκ τοῦ ἀγαθοῦ θησαυροῦ ἐκβάλει τά ἀγαθά,ο καί ὁ πονηρός ἂνθρωπος ἐκ τοῦ πονηροῦ θησαυροῦ ἐκβάλλει πονηρά" (Ματθ. ιβ' 34-36). Εἶναι φανερό ἑπομένως πώς τό "κεκαθαρμένον στόμα" σημαίνει τελικά "κεκαθαρμένην καρδίαν" καί "κεκαθαρμένη καρδία" εἶναι ἐκείνη πού ἒγινε κατοικητήριο τοῦ μόνου Καθαροῦ, τοῦ Κυρίου, μέ τή διαρκῆ ἐπικοινωνία μαζί του καί τήν ἐπανάπαυση τῆς χάρης του σ' αὐτήν.] (Ὑποτυπώσεις Πνευματικῆς Ζωῆς, Διά τούς ἀδελφούς μου μοναχούς καί τούς ἐν τῶ κόσμῳ ἀγωνιζομένους πιστούς), Ἐκδόσεις ὀρθόδοξος Κυψέλη, Θεσ/νίκη 1998)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου