“Onlar hem bedende hem de ruhta kardeştiler, dindar
birer Hıristiyan ve taş işçisiydiler. İlirya’da yaşadılar. Bir gün pagan bir
prens bir tapınak inşa ettirmek için onları çalıştırmaya karar verdi. Onlar
çalışırken pagan din görevlisinin oğlu merakla onları izliyordu ve bir taştan
parça kopup onun gözüne girdi. Oğlunun kör olduğunu ve yaralandığını gören
pagan din adamı Floros ve Lavros’a saldırmaya kalktı. O sırada aziz kardeşler
ona kendilerinin inandığı Tanrı’ya inanırsa, oğlunun sağlığını yeniden
kazanacağını söylediler. Din adamı da bu olursa inanacağına söz verdi. Floros
ile Lavros da bir, yaşayan Rab’e gözyaşları içinde dua etmeye başladılar ve
çocuğun yaralı gözüne Haç işareti yaptılar. Çocuk anında iyileşti ve gözü
eskisi gibi oldu. Sonra pagan din adamı Merentios ile oğlu vaftiz edildiler ve
kısa süre sonra da ateşler içinde Mesih’in için şehit oldular. Floros ve Lavros
ise tapınağı bitirdikten sonra tepesine bir Haç koydular ve tüm Hıristiyanlara
haber verdiler, gece ibadeti ve ilahilerle onu Rab İsa Mesih’in adına
kutsadılar. Bunlardan haberdar olan vali bu Hıristiyanların birçoğunu yaktırdı
ve Floros ile Lavros’u bir kuyuya atıp diri-diri gömdürdü. Sonra kutsal
emanetleri keşfedildi ve Konstantinopolis’e taşındı. Bu iki harika kardeş
ikinci yüzyılda Mesih için acı çekti ve O’nun tarafından onurlandırıldı.”
(Prologue) (2. yy)
Ingilizceden Türkçeye çeviren Vasilis
Gelbal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου