Σημειώνει περαιτέρω ο Πασκάλ (σκέψη
690): "...Ο στίχος του Δαυίδ "περικαθαριεί Κύριος την καρδιάν
σου", στίχος τόσο μεγαλειώδης, τόσο βαθύς, τόσο αληθινός, αλλά και τόσο
ποιητικός, τρυφερός και στοργικός, και συνάμα τόσο εκφραστικός της βαθειάς
ανάγκης να επιδράσει ο Θεός επάνω μας καθαρίζοντας την υπερφίαλη και πείσμονα
καρδιά μας, θα έπρεπε να είναι αρκετός για να βγάλουμε συμπέρασμα για το Σύνολο
του Λόγου Του, το Σύνολο του Έργου Του, και να νιώσουμε ότι πατάμε ήδη γερά σε
απολύτως βέβαιο έδαφος μιας σχέσης καθαράς, αμόλυντης και αληθούς..."
Και στη σκέψη του με αρ. 81 ο μεγάλος
μαθηματικός συνδυάζει Πίστη στον Κύριο και Θέληση του ανθρώπου να πιστέψει σ'
Εκείνον με την εξής υπέροχη φράση: "Το πνεύμα εκ φύσεως πιστεύει η θέληση
εκ φύσεως αγαπά". Τι βαθειά, πόσο ψυχολογημένη, πόσο στοργική παρατήρηση!
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου