ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΣ ΠΟΙΜΕΝΑΣ ΤΗΣ ΜΑΝΤΡΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΎ. Π. ΕΥΣΈΒΙΟΣ ΒΙΤΤΗΣ.

Ἡ μεγάλη ἀγάπη καί ὁ σεβασμός στό πρόσωπο τοῦ μακαριστοῦ πατρός Εὐσεβίου, ἡ νοσταλγία, τό κενό καί ἡ ὀρφάνια πού μέχρι σήμερα νιώθουμε, μπορεῖ νά θεωρηθοῦν ἀπό κάποιους ὑπερβολή, συναισθηματισμός ἲσως καί προσωπολατρεία. Γιά νά γίνουν κάπως κατανοητά τά παραπάνω αἰσθήματα, παραθέτουμε ἓνα μικρό ἀπόσμασμα άπό μία προσωπική του προσευχή πού ἀπήυθηνε ὁ μακαριστός στό Χριστό, ὃταν κάποτε ἀναγκάστηκε νά ἀπομακρυνθεῖ ἀπό κοντά μας:

..." Γιά ὃσα πρόβατά σου δέν Σέ γνωρίζουν καί δέν ἐπικοινωνοῦν μαζί Σου, τόν μόνο Ποιμένα, τό κάνω ἐγώ καί προσεύχομαι ἐγώ  γι' αὐτά.Γιά ὃσα πρόβατά Σου δέν κλαῖνε τίς λίγες ἢ πολλές τους ἁμαρτίες-ἀσφαλῶς ἀπό πολλή ἂγνοια-κλαίω ἐγώ. Γιά ὃσα πρόβατά Σου δέν κλαῖνε γιά τίς ἐν γνὠσει παραβάσεις τῆς ἀγάπης, τῆς ἀλήθειας, τῆς ἁγνότητας, τῆς καλωσύνης καί τῆς συγχωρητικότητας, ζητῶ ἒνδακρυς συγγνώμη ἐγώ.Γιά ὃσα πρόβατα ἀγρυπνοῦν γιά νά κάνουν τήν ὁποιαδήποτε, μικρή ἢ μεγάλη ἁμαρτία,  ξαγρυπνῶ κι ἐγώ γιά νά Σοῦ ζητήσω ἒλεος καί συγκατάβαση γιά τήν ἀνθρώπινη ἀδυναμία, Κύριε. Γιά ὃσα πρόβατα Σέ περιφρονοῦν καί Σέ βρίζουν, σέ ὑμνῶ καί Σέ προσκυνῶ ἐγώ. Γιά ὃσα προβατά σου δέν ξέρουν τί νά κάνουν καί δέν ἒχουν κανένα νά ρωτήσουν βοήθησέ τα νά βγοῦν ἀπό τήν δυσκολία τους καί τό ἀδιέξοδο πού βρίσκονται, δίνοντάς τους λύσεις καί φῶς στό σκοτάδι πού περπατοῦν.Ὃ,τι δέν κάνουν τά πρόβατά σου, γιατί δέν ξέρουν πώς πρέπει νά τό κάνουν, προσπαθῶ ἐγώ -ἓνας εὐτελέστατος δοῦλος σου -νά τό κάνω ἐγώ, γιατί αὐτό εἶναι τό χρέος μου...

Ὃσο καιρό προσευχῆς, μετανοίας, συντριβῆς, ἀφιερώσεως καί ἡσυχίας πνευματικῆς θά μοῦ χαρίζης -μιά μέρα; ἓνα μήνα ἓνα χρόνο; μερικά χρόνια; -ὃσο καιρό θά μοῦ χαρίζη ἡ εὐσπλαχνία Σου θά τόν ἀφιερώνω σ'αὐτό καί μόνο τό ἒργο: Νά ἱκετεύω γιά τά πρόβατά Σου.Τό ξέρεις πώς ἡ πιό μεγάλη μου εὐτυχία θά εἶναι, ὃταν κλείνω τά μάτια μου στό μάταιο αὐτό κόσμο, νάχω κρατήσει σ'αὐτά γιά τελευταία είκόνα καί μόνο: Ἓνα κοπάδι λογικῶν προβάτων, πού μοῦ εἶχες ἐμπιστευθῆ κάποτε καί πού δέν ἀξιώθηκα νά πεθάνω ἀνάμεσά τους, νά βόσκουν εἰρηνικά σέ κάποια λιβάδια τῆς Χάριτός Σου, κάτω ἀπό τό στοργικό βλέμμα καί τή φροντίδα ἁγίων ἱερέων καί ποιμένων Σου, πού θά τούς ἒχης στό μεταξύ στείλει, γιατί γιά τό ζήτημα αὐτό Σέ παρακάλεσα καί Σέ παρακαλῶ πάντα, ὃπως ξέρεις. 

Ἲσως αὐτή ἡ εἰκόνα, πού θἂχω περικλείσει μές στά μάτια μου, νἆναι ἡ μόνη μου προσφορά καί ἀπολογία στό φοβερό Κριτήριο καί ἀδέκαστο βῆμα Σου. Ὃταν μοῦ πῆς: Τί ἒκανες ἐκεῖ κάτω στή γῆ; Θά μπορῶ νά Σοῦ πῶ: Σοῦ δάνειζα τά δάκρυά μου γιά νά κάνης τά χρώματα τῆς εἰκόνας αὐτῆς, Κύριε: Ἀμήν!