Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2022

Εμείς που πεθαίνουμε τόσο γρήγορα.


«... Και μου φαίνεται τόσο παράξενο που είναι ακόμα δυνατό
 βρείτε τόσο πολύ χρόνο για μίσος,
 όταν η ζωή είναι μόνο μια σταγόνα
 ανάμεσα σε αυτό το λεπτό
 και το άλλο, και μου φαίνεται ακατανόητο
 και λυπηρό που δεν κοιτάμε τον ουρανό πιο συχνά
 ότι δεν μαζεύουμε λουλούδια και δεν χαμογελάμε,
 εμείς, που πεθαίνουμε τόσο γρήγορα…» (Ζαν Κοκτώ).

Δεν υπάρχουν σχόλια: