Ό νέος ίερο-ομολογητής Σέργιος Srebryansky 2

Ό νέος ίερο-ομολογητής Σέργιος Srebryansky

Επιστρέφοντας από τή Μόσχα πίσω στο Orel ό π. .Μητροφάνης, σκεφτόταν τήν πρόσκλησι τής δούκισσας καί συλλογιζόταν συγχρόνως πόσο δύσκολο θά ήταν ν’ άφήση τό ποίμνιό του. Ή ψυχή του ταράχτηκε με τις σκέψεις καί αποφάσισε νά άρνηθή τήν πρότασι  της δούκισσας. Μόλις όμως τό σκέφθηκε αυτό, τό δεξί χέρι παρέλυσε. Προσπάθησε νά τό σηκώση, αλλά άδυνατον. Ούτε τά δάχτυλά του μπορούσε νά κινήση. Τότε - π. Μητροφάνης κατάλαβε, ότι ό Θεός τον τιμωρούσε - γιατί αντιστεκόταν στο θέλημά του, καί αμέσως άρχισε να  μετανοή. Ύποσχέθηκε στο Θεό ότι, αν γίνη καλά, να φύγη γιά τή Μόσχα.

 Ετσι, σιγά - σιγά τό χέρι του αποκαταστάθηκε καί σε δύο ώρες ήταν εντελώς καλά. Μόλις έφθασε στό , Orel ανακοίνωσε στους ενορίτες ότι πρόκειται νά φύγη γιά τή Μόσχα. Πολλοί αρχισαν  νά κλαίνε καί νά παρακαλούν τον π. Μητροφάνη νά  μην τούς άφήση. Βλέποντας τό ποίμνιό του νά ύποφέρη , ως καλός ποιμήν δεν μπορούσε νά τούς εγκαταλείψει και άρχισε νά καθυστερή τήν άναχώρησί του. Ακόμα,  να αποφασίσει ότι θά άρνιόταν οριστικά τήν πρόσκλησι  της δούκισσας καί ότι θά παραμείνη στό orel , με τήν επίφαση ότι, Τί δουλειά έχει ένας έγγαμος ιερέας σε ένα μοναστήρι; Πώς θα ανταποκρινόταν στις καινούργιες πολύπλοκες υποχρεώσεις, αφού δεν είχε τήν πνευματική εμπειρία γιά κάτι τέτοιο;

Αλλά ό Θεός έστειλε ξανά τήν πληροφορία του στον λαο του καί άρχισε τό δεξί του χέρι νά πρήζεται καί νά παραλύη ώστε με δυσκολία τελούσε τήν θ. λειτουργία, αποφάσισε νά πάη σέ έναν συγγενικό του γιατρό γιά νά το εξετάση. Αλλά ή άπάντησι τού γιατρού ήταν, ότι δεν είχε  καμμία αιτία γιά τήν παράλυσι αυτή, δεν υπήρχε μιά έξήγησι, καί έτσι δεν μπορούσε νά τον βοηθήση. Τήν περίοδο αυτή ή θαυματουργική εικόνα τής Παναγιάς τών Ίβήρων τής Μόσχας βρισκόταν στό OREL  καί πηγε  νά προσευχηθή. Ό π. Μητροφάνης προσευχήθηκε ενωπιον  της καί υποσχέθηκε, ότι πλέον δεν θα αρνιόταν την πρότασι τής δούκισσας καί ότι θα μετακόμιση στή ΜΟΣΧΑ. Προσκύνησε τήν εικόνα με σεβασμό καί φόβο, δεν πέρασε πολύς καιρός καί τό χέρι του έγινε καλά.

Τότε κατάλαβε, ότι ή διακονία αύτή ήταν εύλογημένη από τον  Θεό καί ότι έπρεπε πλέον νά συμμορφωθή με τήν φασι αύτή.

Αφού πήρε τις ευλογίες τών αγίων γερόντων τής μονής  Ζωσιμά, ό π. Μητροφάνης παρέδωσε τήν αίτηση του νά μεταφερθή στή μονή. Στις 17 Σεπτεμβρίου 1908  ο μητροπολίτης τής Μόσχας Βλαδίμηρος τον τοποθέτησε  προϊστάμενο τής ιεράς μονής τών Αγίων Μάρθας και Μαρίας. Καί έτσι μετακόμισε με τήν πρεσβυτέρα του  σέ ένα οίκημα τής μονής.

Η δούκισσα Ελισάβετ είδε τον ερχομό τού π. Μητροφάνη  ώς μια εύλογία γιά τό έργο πού ξεκινούσε.

Ο π. Μητροφάνης έδωσε αμέσως όλη τήν ψυχή του καινούργιο έργο του, όπως είχε κάνει στό OREL . Λειτουργούσε συχνά καί μέ κόπο άρχισε να καθοδηγή τήν λιγοστή σε αριθμό αδελφότητα.

Γράφει ή δούκισσα· Ό Μπάτιουσκα τούς καθοδηγούσε. Τρεις φορές την εβδομάδα μάς κάνει συνάξεις, τις όποιες  παρακολουθούν και οι φιλοξενούμενοι.


Επίσης στον όρθρο ό Μπάτιουσκα διαβάσει από την Καινή Δια-θήκη και κάνει μια σύντομη ομιλία. Τρώμε τό πρωινό όλοι μαζι, και μέ την πρεσβυτέρα, και τελειώνει μέ μια ομιλία θεολογικού περιεχομένου. Ό Μπάτιουσκα είναι πολύ λόγιος. Ξεκινάει από την Άγ. Γραφή καί καταλήγει στήν Εκκλησιαστική Ιστορία. Συμβουλεύει τις αδελφές πώς να βοηθήσουν αυτούς πού βρίσκονται σε θλίψι και δυσκολία. Έχει φέρει πολλούς πίσω στήν πίστη και τούς έχει δείξει τό δρόμο τής άληθείας. Πόσοι και πόσοι μέ έχουν ευχαριστήσει γιά την έλευση του στη μονή.

Ή γερόντισσα Ελισάβετ καταλάβαινε πλήρως καί εκτιμούσε τον ιερέα πού ό Θεός τής είχε στείλει. Γράφει αλλού- Ακούει την εξομολόγηση μου, μέ νουθετεί την ώρα τών άκολουθιών καί μου προσφέρει τεράστια βοήθεια μέ τό αγνό, απλό, ταπεινό καί χαρούμενο παράδειγμά του στήν αγάπη του γιά τό Θεό καί γιά την Εκκλησία του.

Παρομοίως ό π. Μητροφάνης μοιραζόταν τό σκεπτικό τής Γερόντισσας, πού αγωνιζόταν να σώσει την ψυχή της στήν οδό αυτή τής προσφοράς προς τον συνάνθρωπο.

Ή αδελφότητα εξελίχθηκε καί μεγάλωσε σε αριθμό. Τό 1914 υπήρχαν 97 αδελφές, ένα νοσοκομείο μέ 22 κρεβάτια, ένα εξωτερικό ιατρείο γιά τούς φτωχούς, ορφανοτροφείο γιά 18 κορίτσια, εκκλησιαστική σχολή γιά 75 μαθήτριες πού δούλευαν σε εργοστάσια, μία βιβλιοθήκη μέ 2.000 βιβλία, ένα συσσίτιο γιά εργαζόμενες, φτωχές χήρες πού είχαν παιδιά, καί ένας σύλλογος πού φρόντιζε τούς φτωχούς.

Γιά την ώρα, έγραφε ή Γερόντισσα, όσο έχω την υγεία μου καί τή δύναμη, θέλω να προσφέρω στον κόσμο πού έχει τόση ανάγκη και δυστυχία, καί πού τά βήματα τού Χριστού ακούονται ανάμεσα τους. Στά γεράματά μου, όταν τό σώμα μου θα έχει έξασθενήσει, εύχομαι ό Θεός να μου δώση την ευκαιρία να ήσυχάσω και να προσευχηθώ, ν’ άφήσω τή δραστηριότητα και να ετοιμαστώ γιά την αιώνια πατρίδα.

Αλλά ό Θεός έκρινε αλλιώς. Τό έτος 1917 ξεκίνησε μέ την έπανάστασι τών μπολσεβίκων, ή όποια είχε ώς αποτέλεσμα την απαγωγή τού αυτοκράτορα, την σύλληψη τής βασιλικής οικογένειας καί τέλος την Οκτωβριανή Επανάσταση.

Σχεδόν αμέσως μετά την επανάσταση τών μπολσεβίκων, ένοπλοι στρατιώτες έκαναν επιδρομή στό μοναστήρι. Ό π. Μητροφάνης θυμάται τά γεγονότα ώς εξής.

Ένα φορτηγό σταμάτησε μπροστά άπό τό μοναστήρι, από τό όποιο βγήκαν αρκετοί στρατιώτες μαζί μέ έναν υπαξιωματικό και έναν φοιτητή, ό όποιος δέν ήξερε καθόλου πώς να χειρίζεται τό πιστόλι πού κρατούσε. Διέταξαν να δούνε τή Γερόντισσα και ο! αδελφές μέ ενημέρωσαν.

-Ήρθαμε να πάρουμε την δούκισσα, είπε ό υπαξιωματικός.

Ό φοιτητής πλησίασε τή Γερόντισσα και σήκωσε τό πιστόλι στο πρόσωπό της, αλλά ή Γερόντισσα μέ την συνήθη ηρεμία της έβαλε τό χέρι της στο πιστόλι καί είπε·

-Κατέβασε τό χέρι σου - είμαι γυναίκα.

Ό φοιτητής πάγωσε από την ηρεμία και τό χαμόγελο τής Γερόντισσας και αμέσως αποτραβήχτηκε κ’ εξαφανίστηκε.

Ό π. Μητροφάνης τούς είπε·

-Ποιά ήρθατε να πάρετε; Δέν υπάρχει κανένας εγκληματίας εδώ. Όλα όσα είχε ή Γερόντισσα, τά έδωσε στο λαό και σε όσα βλέπετε γύρω σας· τή μονή, τό ναό, τό ορφανοτροφείο καί τό νοσοκομείο. Αυτό είναι τό έγκλημά της;

Ό υπαξιωματικός πλησίασε τον π. Μητροφάνη και είπε·

-Εσύ δέν είσαι ό π. Μητροφάνης άπό τό orel;

-Ναί, απάντησε ό π. Μητροφάνης.

Τό πρόσωπό του αλλοιώθηκε στη στιγμή καί είπε στούς στρατιώτες του να φύγουν κι ότι αυτός θα κανονίσει την υπόθεση.

Οί στρατιώτες κατάλαβαν ότι επιχείρησαν κάτι πού δέν ήταν καθόλου έξυπνο, υπάκουσαν καί έφυγαν.

Αλλά παρ’ όλα αυτά ή δούκισσα Ελισάβετ σύντομα συνελήφθη καί βρήκε μαρτυρικό θάνατο στις 18 Ιουλίου 1918, την ημέρα πού ή Εκκλησία τιμά τή μνήμη της, μετά την άγιοκατάταξη της τό 1992.

Πριν φύγει άπό τό μοναστήρι είχε έμπιστευθή τις αδελφές στον π. Μητροφάνη.

Τότε ήταν πού ό π. Μητροφάνης έκανε γνωστή την πριν χρόνια άπόφασί του πού είχε πάρει μέ την πρεσβυτέρα του να ζήσουν εν έγκρατεία, καί την τωρινή άπόφασί τους να άκολουθήσουν καί οί δύο τό δρόμο τού μοναχισμού εν όψει τών δυσμενών συνθηκών πού επικρατούσαν στη χώρα τους. Δέχθηκαν τή μοναχική κουρά καί ό π. Μητροφάνης πήρε τό όνομα Σέργιος καί ή πρεσβυτέρα Όλγα τό όνομα Ελισάβετ. Ό τότε πατριάρχης Τύχων έδωσε στον π. Σέργιο καί τό όφφίκιο τού άρχιμανδρίτου.

Μπροστά του πλέον βρισκόταν καί ή δική του οδός προς τό μαρτύριο...

(συνεχίζεται)

[πηγή· περιοδικό «ΤΗE ORTHODOX WORD», τ. 303, σ. 157 — μετάφρασε ΐ. μονή Άγιου Αυγουστίνου Φλωρίνης]

744/Μάρτιος-Άπρίλιος 2017

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ