ΑΓΙΟΣ ΤΑΡΣΙΖΙΟΣ.

Αυτό το παιδί διακονούσε τους ιερείς των κατακομβών με μεγάλο ενθουσιασμό και αφοσίωση. Κάποτε του ανέθεσαν να μεταφέρει τα Τίμια Δώρα στους φυλακισμένους ομολογητές, γιατί η παιδική του ηλικία δεν θα έβαζε σε υποψίες τους διώκτες. Κρατούσε λοιπόν τον ηγιασμένο άρτο μέσα σε ασημένιο κουτί σφικτά στο στήθος του και πορεύοταν με δέος και τόλμη προς τις φυλακές. Στην αγορά τον συνάντησαν κάποιοι νεαροί ειδωλολάτρες και θέλησαν να μάθουν τί κρατά ο Ταρσίζιος. Ο άγιος υπερασπίστηκε με θάρρος τα Δώρα και δεν τους άφηνε να τα δούν και να του τα πάρουν. Τότε αυτοί τον ξυλοκόπησαν μαζί με αλήτες της αγοράς, ενώ εκείνος κρατούσε πάντα σφιχτά τα Δώρα στο στήθος του, για να μην του τα πάρουν. Στο τέλος τον σκότωσαν και όταν θέλησαν να δούν αυτό πού κρατούσε, είδαν πώς το κουτί είχε εξαφανιστεί. Οι χριστιανοί έλαβαν το σώμα του αγίου παιδιού και το έθαψαν με τιμές μάρτυρα.

Απ΄όταν διάβασα το μικρό συναξάρι του αγίου με συγκίνησε πάρα πολύ και ακόμα με συγκινεί και τον ταύτισα και εκείνον και την αφοσίωση του και το μαρτύριο του, με τον κατ εξοχήν άγιο χριστιανό όλων των εποχών. Γιατί τί άλλο είναι η εικόνα αυτού του παιδιού παρά το αιώνιο σύμβολο του μικρού, απλού χριστιανού, αυτού πού ζεί στην λαθότητα και δεν είναι υπολογίσιμος από τον κόσμο;Αυτού πού πιστεύει με θέρμη και αφοσίωση πώς το πολυτιμότερο πράγμα στον κόσμο είναι ο Χριστός και το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι ο πολυτιμότερος θησαυρός. Αυτού πού ζεί με τα μυστήρια ως κέντρο ζωής και θεωρεί τα πάντα σκύβαλα και μάταια. Και έρχεται καταπάνω του όλος ο δαιμονόπληκτος κόσμος της ματαιότητας για να τον κακοποιήσει και να τον βγάλει από την μέση, γιατί η ύπαρξη του δεν είναι από αυτό τον κόσμο. Εκείνος στο τέλος δοξάζεται και από μικρός γίνεται μέγας. Αυτό είναι και το κατ εξοχήν μυστήριο του αγίου.

( η μνήμη του αγίου Ταρσίζιου είναι αύριο, όμως έγραψα κάτι εδώ, επειδή επισκιάζεται από την μεγάλη εορτή της Θεοτόκου)