Πρώτα επέλεξε την εκούσια πτωχεία,
χάριν τού Χριστού, μετά αναχώρησε σε μακρινή γη- και όταν επέστρεψε δεν έκλινε πια
προς την αμαρτία, ούτε λόγω πλούτου, ούτε λόγω πτωχείας!
Σαν αναμμένη λαμπάδα ύψωνε τον νου
του προς τον Θεό-
με θέρμη προσευχή και πίστη πού
μετακινεί όρη!
Ή δυστυχισμένη μητέρα του, ή απαρηγόρητη
Άγλάιδα,
θρηνούσε μαζί με τον υπερήλικα
Εύφημιανό
τον χαμό τού Αλεξίου-
και η νύφη, ή άλλοτε ευθαλής σύζυγός
του,
μαραινόταν από τον καημό.
Μια μέρα οι υπηρέτες επέπληξαν έναν
ζητιάνο στην εξώθυρα. Ουδείς υποπτευόταν πώς αύτός, ό ρακένδυτος ζητιάνος, ήταν
ό κληρονόμος τού παλατιού!
Όμως αύτός παρέμεινε σιωπηλός-
διότι από νέος είχε αποποιηθεί την
πατρική κληρονομιά,
για να γίνει συγκληρονόμος της ουρανίου
βασιλείας.
Αλλά πώς να κρυφτεί ό άγιος; Δεν
μπορούσε- ό Κύριος τον έκανε περιλάλητο!
Όποιος με τη ζωή του δοξάζει τον Θεό,
ό Θεός τον άντιδοξάζει. Ο Αλέξιος δόξασε μόνο τον Θεό, γιά τούτο έγινε ένδοξος.
Στ αλήθεια ήταν και παραμένει αύτός ό
Άνθρωπος τού Θεού!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου