Ζούμε ένα τεράστιο ψέμα. Μια δολοφονική ιδεολογία. Μια φουρτούνα θανάτου. Στο οποίο δικαιολογείται ο φόνος. Τρώμε μέσες κρετίνες καθημερινά. Μας σερβίρουν μοιραίες ψευδαισθήσεις στο ψωμί. Μια σκοτεινή ομίχλη κατέκλυσε τον κόσμο. Μια άθλια τύφλωση στην οποία το καλό αποφεύγεται, η δυστυχία ειδωλοποιείται, ο θάνατος γιορτάζεται. Το αιώνιο.
Σε αυτό το λάκκο της αμαρτίας, η μόνη ελπίδα του ανθρώπου είναι η προσευχή. Η πτώση στα γόνατα θεραπεύει κάθε πτώση στην αμαρτία. Το δάκρυ από την άκρη του ματιού σκουπίζει τα δάκρυα που έχω προκαλέσει μέσα από το μίσος. Η ταπεινή συγκίνηση της συζήτησης με τον καλό Πατέρα αναζωογονεί το μυαλό μας που πεθαίνει.
Η προσευχή στην ουσία της, η κορυφή της, η κορυφή της, είναι η Θεία Λειτουργία, η είσοδός μας στον Θάνατο και την Ανάσταση του Σωτήρος.
Και η τροφή μας με τον Θεό της αγάπης. Τίποτα δεν μπορεί να μας σώσει από τον θάνατο, αλλά αυτή η ιερή Τροφή, πιο καθαρή από τους ουρανούς, που ζει.
Αυτός που δεν κοινωνεί με τον Θεό δεν μπορεί να έχει αιώνια ευτυχία, δεν μπορεί να νιώσει άπειρη αγάπη, δεν μπορεί να ζήσει στον ουρανό του Εσταυρωμένου.
Σε ικετεύω:
Ας μοιραστούμε με τον Θεό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου