Εγώ πιστεύω.......

Είναι «καραμέλα», πού πιπιλίζεται από πολλούς.

Το λένε νομίζοντας, ότι κάνουν... βαρυσήμαντη δήλωση:

-Εγώ πιστεύω,

Αλλά... το έχω μέσα μου.

Μη μου λες για Εκκλησίες και παπάδες και νηστείες.

Εδώ τα χαλάμε. Εκκλησία δεν πηγαίνω ποτέ. Αλλά πάντως πιστεύω...

Χιλιοειπωμένες κοινοτυπίες, πού δυστυχώς πολλοί τις λένε.

Και έχουν μάλιστα την ιδέα, ότι πρωτοτυπούν.

Έχουν την πεποίθηση, ότι λέγοντάς τες αποκαλύπτουν... οξύτητα νοημοσύνης και... βάθος σοφίας δυσθεώρητον.

Το τι όμως στην πραγματικότητα αποκαλύπτουν, μπορούμε να το αντιληφθούμε σαφέστερα με μια απλή εικόνα.

Φαντασθείτε έναν άρρωστο, να εγκωμιάζει με τα θερμότερα λόγια τον γιατρό του, να τον διαβεβαιώνει με τα κολακευτικότερα επίθετα για τον θαυμασμό του και την εκτίμησή του στις ικανότητές του και στα προσόντα του, να του περιγράφει με πειστικότητα την ειλικρίνεια των αισθημάτων αγάπης και εμπιστοσύνης στο πρόσωπό του.

Και ύστερα, αφού φεύγει ο γιατρός, και ο ασθενής μένει με την συνταγή του γιατρού του, που επιβάλλεται να ασκηθεί στην περίπτωσή του, προκειμένου να αποκατασταθεί η υγεία του, να την πετάει στα σκουπίδια, χωρίς να δίνει την παραμικρή σημασία στο περιεχόμενό της χωρίς να εφαρμόζει τίποτε απολύτως από ο, τι αυτή ορίζει.

Ερώτημα: Ποια η ωφέλεια από τα εγκώμια στον γιατρό, αν δεν εφαρμόσει την αγωγή πού χρειάζεται, για να αποκατασταθεί η υγεία του;

Απλούστατα. όσο «καλά λόγια» κι αν είπε για τον γιατρό, αν δεν υπακούσει στην συνταγή του, αντί να θεραπευθεί, θα επιδεινωθεί η κατάστασή του.

Κατά ανάλογο τρόπο δεν έχουν καμιά σημασία, και καμιά απολύτως ωφέλεια, oι... δηλώσεις περί πίστεως και οι «καλές ιδέες» περί Θεού, χωρίς εφαρμογή της «συνταγής», πού καθορίζει αναλυτικά την αναγκαία «αγωγή» προς ΣΩΤΗΡΙΑ, που μας άφησε ο Μεγάλος Ιατρός Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, Χωρίς την συγκεκριμένη «αγωγή», πού λέγεται ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ, και χωρίς τα συγκεκριμένα «φάρμακα» και «νυστέρια», που λέγονται ΠΡΟΣΕΥΧΗ και ΝΗΣΤΕΙΑ, ο άνθρωπος δεν λυτρώνεται από τα πάθη του, η καρδιά του δεν αναγεννάται και δεν ανακαινίζεται.

Η ύπαρξή του δεν μεταμορφώνεται.

Αντί λοιπόν να δυσφορούμε για τις «δυσκολίες» της γνήσιας εν Xριστώ ζωής, όπως τα μικρόμυαλα και ανόητα παιδάκια στην πικράδα του φαρμάκου, ας θελήσυμε να αντιληφθούμε την σοφία και τον ρεαλισμό του λόγου του αγίου Ισαάκ του Σύρου:

«Αι εντολαί του Θεού υπέρ πάντας τους θησαυρούς του κόσμου».