Οι διανοούμενοι και ο άγιος Πορφύριος

Οι διανοούμενοι και ο άγιος Πορφύριος

Ποια στάση κρατούν οι διανοούμενοι και οι δημοσιογράφοι στη χώρα μας απέναντι στην πίστη; Θα χαρακτηρίζαμε τη στάση τους άλλοτε ανεκτική και άλλοτε -τις περισσότερες φορές- αρνητική. Αν ο λαός σήμερα δεν έχει τόσο ζωντανή εκκλησιαστική ζωή, αυτό οφείλεται και σε αυτή τη στάση της ελίτ των διανοουμένων που βλέπουν την εκκλησία ως εμπόδιο στην πρόοδο και ανάπτυξη της χώρας…

Δυο ενδεικτικά παραδείγματα από δημοσιεύματα στον καθημερινό Τύπο. Σχολιάζοντας και οικτείροντας την πολιτική ζωή του τόπου ο Θοδωρής Γεωργακόπουλος γράφει, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Κι “εμείς” αυτό είμαστε. Οι μεσήλικες “φοιτητές” που πριονίζουν το άγαλμα του Τρούμαν. Ο διαδηλωτής της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ που αράζει πατώντας την ποδάρα του στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Ο βουλευτής που φωνάζει να καεί η βουλή… “Εμείς” δεν είμαστε ο Σταμάτης Κριμιζής, ο Σταμάτης Κριμιζής είναι η παραφωνία, ο δακτυλοδεικτούμενος αλλιώτικος που παραιτείται από “εμάς” σε ένα μήνα. “Εμείς” είμαστε ο αντικαταστάτης του Σταμάτη Κριμιζή που πιστεύει ότι ο Άγιος Πορφύριος προέβλεψε το Ίντερνετ και έκανε το θαύμα της συστολής του χρόνου…» (Καθημερινή 4/5/18). Παρομοίως, η Τασούλα Καραϊσκάκη σημειώνει: «Τίποτα δεν μπορεί να ταράξει το νου που έχει ναρκωθεί από άκαμπτα πιστεύω. Ας μην πάμε μακριά. “Είναι πολλαπλά τα θαύματα που είχε κάνει με τη βοήθεια του Θεού ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης βλέποντας με τα δικά του μάτια τα γεωλογικά στρώματα του υπεδάφους καλύτερα και από κάθε σεισμολογική έρευνα, τους γαλαξίες και το σύμπαν ολόκληρο πιο μακριά και από το πιο προηγμένο αστρονομικό τηλεσκόπιο” (από το ιστολόγιο του νέου προέδρου του ΕΛΔΟ). Παραφροσύνες και πυρετοί που θριαμβεύουν εις βάρος της λογικής και μας κάνουν να ανταγωνιζόμαστε τους θεούς, αλλά και μηδενισμός και φόβοι που οδηγούν σε μια σταθερή απώλεια φωτός, σε μια τραγική διάλυση μέσα στη νύχτα» (Καθημερινή 29-2-18).

Οι άγιοι της εκκλησίας όχι μόνο είναι άγνωστοι στους περισσότερους διανοούμενους της χώρας μας, αλλά αποτελούν και αντικείμενο ειρωνείας. Ο άγιος Πορφύριος και τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος που του δόθηκαν, ανήκει στην ίδια κατηγορία με όσους πιστεύουν «στην ύπαρξη μιας φυλής υπερανθρώπων, εξωγήινων που ζουν σε έναν παράδεισο στο κέντρο του κούφιου πλανήτη μας και μας κατασκοπεύουν με διαστημόπλοια και ιπτάμενους δίσκους που εκτοξεύουν από το εσωτερικό της Γης. Υπάρχουν υποστηρικτές της θεωρίας της επίπεδης Γης ενάντια σε όλα τα δεδομένα κοκ» (Τ. Καραϊσκάκη, ό.π.). Η παράνοια που εντοπίζεται και μέσω ερευνών σχετικά με όσα φαίνεται να πιστεύουν πολλοί από τους Έλληνες σήμερα, συμπεριλαμβάνει και την πίστη στους αγίους. Ο άγιος Παΐσιος λ.χ. είναι περισσότερο γνωστός για τις προφητείες του παρά για το λόγο του, την αγάπη του, τη θυσιαστικότητά του απέναντι στους χιλιάδες ανθρώπους που τον επισκέπτονταν κάθε χρόνο. Οι περισσότεροι τον έμαθαν μέσα από το φαιδρό ιστολόγιο ενός νεαρού που τον χλεύαζε ως “άγιο Παστίτσιο”, ο οποίος μάλιστα δικαιώθηκε από την ελληνική δικαιοσύνη στα πλαίσια της ελευθερίας της έκφρασης. Ομοίως ο άγιος Πορφύριος θα ήταν παντελώς άγνωστος για τους πολλούς σχολιαστές της ελλαδικής πραγματικότητας αν δεν τύχαινε να γράψει γι’ αυτόν ο αντικαταστάτης του παραιτηθέντος Στ. Κριμιζή. Και πάει λέγοντας…

Τι δηλώνουν όλα τούτα; Πρώτον, υπάρχει παντελής έλλειψη γνώσης και σωστής πληροφόρησης για οτιδήποτε εκκλησιαστικό σε όσους, διανοούμενους, δημοσιογράφους, σχολιαστές κλπ. Οι τελευταίοι γράφουν εναντίον της πίστης, της εκκλησίας και του Θεού, δίχως να έχουν διαβάσει μια σελίδα θεολογική, χωρίς να έχουν ανοίξει τη Βίβλο, χωρίς να ρωτήσουν να μάθουν σχετικά με αυτό που καταδικάζουν έτσι εύκολα. Ακούς απίθανα πράγματα για τον Θεό και την πίστη από ανθρώπους που μπορεί να έχουν περγαμηνές στις προσωπικές τους σπουδές και περιζήτητες θέσεις. Δεν καταλαβαίνουν ότι εκτίθενται στα μάτια όσων ξέρουν τουλάχιστον δυο βασικά πράγματα γύρω από την πίστη.

Δεύτερον, η ελληνική κοινωνία παρασύρεται ολοένα και περισσότερο μακριά από τον Θεό, την εκκλησία και την παράδοση. Μπορεί στις δημοσκοπήσεις να λένε πολλοί άνετα ότι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν αναλαμβάνουν και υποχρεώσεις απέναντί του. Απλά ο Θεός υπάρχει κάπου μακριά από την προσωπική τους ζωή. Το ίδιο κι ακόμα περισσότερο συμβαίνει με τους διανοούμενους, στοχαστές, δημοσιογράφους, λογοτέχνες κλπ. Δεν υπάρχει κανένα μυθιστόρημα καταξιωμένου Έλληνα λογοτέχνη  τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας που να έχει να κάνει με την πίστη, τον Θεό, οτιδήποτε… Και δεν υπάρχει και καμιά ελληνική κινηματογραφική ταινία με παρόμοια θεματική. Αντιθέτως τέτοιες δημιουργίες υπάρχουν στη δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Τρίτον, οι χριστιανοί όταν μιλούν δημόσια για τον Θεό οφείλουν να είναι προσεκτικοί. Δεν πρέπει να μιλάμε για τον Θεό χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη μας ότι ισχύουν οι δύο προηγούμενες εκτιμήσεις. Οι άνθρωποι γύρω μας αγνοούν τα πάντα για την εκκλησία, την πίστη, τους αγίους. Δεν κερδίζουμε τίποτα αν ξαφνικά μιλήσουμε σε αυτούς για τα πιο εντυπωσιακά θαύματα που έκαναν οι σύγχρονοί μας άγιοι. Δεν μπορούν να τα καταλάβουν. Και, οι κακοπροαίρετοι, θα τα ειρωνευτούν. Χρειάζεται επομένως διάκριση. «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.»

Σοφία Χατζή

δημοσιεύθηκε στην εβδομαδιαία εφημερίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ