Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Κυριακή 31 Μαρτίου 2019

Δοξάζω τον Θεό, τη Χάρη Του , για πάντα και πάντα. Αμήν.Πρεσβύτερος Γρηγόρης Dolbunov.














Αυτά τα θυελλώδη,  τα πολλά χρόνια απερίσκεπτων χρόνων πέρασαν για μένα γρήγορα, όπως χθες. Ο Κύριος με  έσφιξε στην αγκαλιά του. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών πέρασα δυο αιματηρούς πολέμους και δεν έβλεπα το χυμένο ανθρώπινο αίμα. Επέζησε της πείνας, κάθε είδους κακουχίες, αλλά παρέμεινα σταθερός και αδιαπέραστος στην ιερή πίστη. Όλα αυτά οφείλονται στο έλεος του Κυρίου, ο οποίος ποτέ δεν με άφησε με τη χάρη Του. Δοξάζω τον Θεό, τη Χάρη Του , για πάντα και πάντα. Αμήν. 


Πρεσβύτερος  Γρηγόρης Dolbunov.

Η αγάπη του τυφλού και η σωτηρία του βρέφους!!!Διαβάζει ο π-Νεκτάριος Κοβιλιάτης Ιερόν Κάθισμα Δολών Μάνης.


Το θυμάμαι όλη μου τη ζωή Ο ιερέας Δημήτρης Γαβριλόφ





Θυμάμαι πως σε παιδική ηλικία πήγα να συνεργαστώ με τον πατέρα μου - εργαζόταν ως οδηγός και οδηγούσε γαλακτοπαραγωγούς για καλοκαιρινό άρμεγμα, περίπου οκτώ χιλιόμετρα μακριά. Και ενώ οι γαλακτοπαραγωγείς εργαζόντουσαν , βοηθούσαμε  μαζί τους. 


Θυμάμαι: περπατούσαμε μαζί του στα καλάμια, ήμουν οκτώ ετών, γύρω από τα καλάμια, για μένα, ήταν ψηλά και άγρια. Και ξαφνικά αισθάνθηκα τόσο τρομερά! Φαινόταν ότι κάποιο φίδι θα έσκαγε έξω ή θα έπεφτε  σαν ένα άγριο θηρίο επάνω μας .Ρωτώ τον πατέρα μου με αμηχανία:

- Μπαμπά, δεν φοβάσαι;

Και απάντησε:

"Όταν περπατάς με προσευχή, τίποτα δεν είναι τρομακτικό!"

Το θυμάμαι όλη μου τη ζωή.

Ο ιερέας Δημήτρης Γαβριλόφ

Iubirea de argint.


LIVE “Η Βίβλος του Διαδικτύου: τι μέλλει γενέσθαι”


Nothing without the Cross (Fr. Arsenie Papacioc)


Έκανα καθήκοντα μοναχής Βίκυ Μοσχολιού Μοναχός Ησύχιος Ραδιοπαραμυθία 21/03/2019


Aγ. Πορφύριος: Ηρθαν δύο παιδάκια κλαίγοντας, βοήθησέ μας παπούλη, ο μπαμπάς και η μαμά...


Θεέ μου τί προορατικό χάρισμα είχε ο άγ. Πορφύριος!!!


Η Θεία Λειτουργία είναι ένα παράθυρο.......





Η Θεία Λειτουργία είναι ένα παράθυρο που ανοίγει  από τον Κύριο σε έναν αμαρτωλό, άπιστο, μοιχό  κόσμο στον οποίο μπαίνει φρέσκος αέρας. Χωρίς αυτό το παράθυρο, οι πιστοί θα ασφυκτιούσαν.

Μητροπολίτης Βενιαμίν (Fedchenkov)

ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝΤΕΣ ή ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ. π.Διονύσιος Ταμπάκης.





Η λέξη «Προσκύνηση» προέρχεται από το ΠΡΟΣ +ΚΥΝΩ που σημαίνει στα Αρχαία Ελληνικά ΦΙΛΩ

Εξ' ου και ΚΙSS(φιλί) στα Αγγλικά.

Eίμαστε λοιπόν διακαώς τον Θεό φιλούντες και προσκυνούντες ή προσκυνημένοι σε ανθρώπους και ανθρώπινα καθεστώτα;

π.Διονύσιος Ταμπάκης



«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ!!!»






«Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ!!!»


  Πάντοτε και ιδιαιτέρως με την είσοδο στην Μεγάλη Σαρακοστή, η δαιμονική πολεμική κατά Του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και κατά της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας Του μαίνεται!!! Όταν μάλιστα ο εχθρός καταφέρη (που, δυστυχώς, πολλές φορές το πετυχαίνει), να φέρη στο προσκήνιο θέματα, που μπορούν να δημιουργήσουν αναστάτωση στους απλούς πιστούς και εμπλέξη σ’αυτά ακόμα και μεγαλοσχήμους κληρικούς, τότε, κυριολεκτικά το… χαίρεται…!
    
Η δισχιλιετής, όμως, χριστιανική εμπειρία, έχει αναμφισβήτητα αποδείξει ότι, δίχως την παραμικρή εξαίρεση (!!), όλο αυτό το μένος, το σκοτάδι και η αναταραχή εξαφανίζονται, με την απλή αναλαμπή της πρώτης Αναστάσιμης ακτίνας!!! Το ίδιο, με απόλυτη βεβαιότητα, θα συμβή και τώρα, έστω και αν όλα τα μέσα μαζικής αποβλακώσεως και συστηματικής αντίχριστης και αντορθόδοξης σκληρής προπαγάνδας, από το πρωΐ μέχρι την άλλη μέρα το ξημέρωμα λυσσομανούν, προβάλλοντας θέσεις και απόψεις αρμοδίων και μη, ως προς το θέμα του Αγίου Φωτός, που το Μέγα Σάββατο το μεσημέρι πηγάζει από τον Πανάγιο Τάφο Του Σωτήρα και Λυτρωτή μας, στα Ιεροσόλυμα!!!
  
  Η απάντηση μας προς όλους, ανεξαιρέτως, τους αρνητές και αμφισβητίες του ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΥΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ είναι απλή και σαφής, και περιλαμβάνεται στα κάτωθι σημειούμενα:




Α’. Το Άγιο Φως, αποτελεί ένα, όντως, θαυμαστό γεγονός, που ιστορικά(!!) μαρτυρείται από τους αντικειμενικούς καταγραφείς της Ιστορίας, έστω και αν οι ίδιοι, ως πρόσωπα, δεν το είχαν στην παράδοση και στα πιστεύματα τους!! Για παράδειγμα, ο μέγιστος Γάλλος Βυζαντινολόγος (πράγματι σοφός για την εποχή του, διότι συγχρόνως ήταν: Ιστορικός, Ιατρός, Αρχαιολόγος και ειδικός Νομισματολόγος) ο GUSTAVE SCHLUMBERGER (1844-1929), στο περίφημο έργο του«Η Βυζαντινή Εποποιία» και στο δεύτερο μέρος της ιστορίας περί του Βασιλείου Β’ Βουλγαροκτόνου, αναφέρει μια καταπληκτική – συγκλονιστική πληροφορία περί του Αγίου Φωτός: 
  
  Κατά το χρονικό διάστημα από 20ης Μαρτίου 1006 έως και 19ης Μαρτίου 1007, συνέβησαν μεγάλες αναταραχές στην Κωνσταντινούπολη και σ’όλη την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, διότι από λάθος υπολογισμό των Ελλήνων Αστρονόμων, το Πάσχα εωρτάσθηκε μία εβδομάδα ενωρίτερα του κανονικού και «το Άγιον Φως δεν ήναψε τους λύχνους του Αγίου Τάφου. Την ημέραν  δε, καθ’ην οι Έλληνες ετέλεσαν την εορτήν ταύτην εν τη τελευταία πόλει (ενν.: Τα Ιεροσόλυμα) παραβάντες τον νόμον (ενν.: Τον κανόνα, περί του πότε πρέπει να εορτάζεται το Πάσχα, της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου), κατέσφαξαν αυτών οι άπιστοι (ενν.: Οι Μουσουλμάνοι) μέχρι δεκακισχιλίων έν τω Ναώ της Αναστάσεως. Των ατυχών τούτων τα οστά, προσθέτουσιν οι χρονογράφοι, παραμένουσι μέχρι σήμερον σεσωρευμένα εν σπηλαίω προς δυσμάς, της Ιερουσαλήμ, και σήμερον δηλούσιν αυτά δια του ονόματος «Λείψανα των Νέων» .»!!  («Η Βυζ. Εποπ., Βασίλειος Β’», μέρος Β’, σελ. 557-558, υποσ., εκδ.: «Δημιουργία» Αθήνα, 1999).
    


Οι χρονογράφοι (δηλαδή, οι Ιστορικοί) της εποχής, απέδωσαν αβίαστα τις σφαγές των δέκα χιλιάδων χριστιανών από τους απίστους, μέσα στο Ναό της Αναστάσεως, στον (έστω και από λάθος υπολογισμούς) εορτασμό του Πάσχα, μία εβδομάδα ενωρίτερα από το κανονικό. Ως πρώτο, μάλιστα, τραγικό και φοβερό σημάδι που προειδοποίησε για το απάνθρωπο αυτό κακούργημα του σφαγιασμού τόσων χιλιάδων ανθρώπων, εθεώρησαν το ότι, δεν άναψε «Το Άγιον Φως» θαυματουργικά τα κανδήλια του Παναγίου Τάφου. Ας σημειώσουμε εδώ με έμφαση ότι, πολλοί απλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσκυνητές κάθε χρόνο, όταν επανέρχωνται αμέσως μετά το Πάσχα από τους Αγίους Τόπους, βεβαιώνουν με έκπληξη και δέος, ότι βλέπουν την ώρα που κατεβαίνει το Άγιο Φως, να ανάβουν αστραπιαία όλα τα σβησμένα κανδήλια του Παναγίου Τάφου!!! Και αυτά τα ολίγα, ως προς τις ιστορικές μαρτυρίες, παρ’ότι υπάρχουν πλείστες όσες, μέσα στους αιώνες και μέχρι σήμερα, καταγεγραμμένες σε χειρόγραφα, βιβλία, κώδικες, αναφορές, ταξιδιωτικές αναμνήσεις, άρθρα κ.τ.λ..


Β’. Το Άγιο Φως δεν έρχεται θαυματουργικά προς χάριν κανενός (!!) Πατριάρχη ή Μητροπολίτη ή άλλου επιφανούς κληρικού. Είναι ένα επί πλέον Μεγάλο Δώρο Του Θεού, μέσα στην Αναστάσιμη χαρά, για τους πραγματικά πιστούς είτε είναι κληρικοί είτε λαϊκοί και για κάθε καλοπροαίρετο άνθρωπο! Μη λησμονούμε, άλλωστε, ότι  όλες οι αλήθειες της πίστεως μας και συνεπώς όλα τα μυστήρια  και κάθε τι που έχει σχέση με την Αγία Ορθόδοξη Εκκλησία μας, μόνο στις ταπεινές και πιστές και καλόβολες ψυχές ομιλεί ολοζώντανα και άπειρες φορές περισσότερο από οποιαδήποτε ορατή ή ψηλαφητή πραγματικότητα!! Επομένως, ανέκαθεν και σήμερα, το κριτήριο για τους πιστούς δεν είναι τι ισχυρίζεται και λέγει ο οποιοσδήποτε, έστω κι αν πρόκειται για ανώτερο κληρικό, αλλά αυτό που «πάντοτε, απανταχού και υπό πάντων πιστεύεται» και μαρτυρείται κρυστάλλινα, μέσα από την βιωματική εμπειρία δύο χιλιάδων χρόνων Χριστιανισμού!! Αυτό συμβαίνει και θα γίνεται πάντοτε, διότι ο ίδιος ο Χριστός θαυματουργεί  «σημείοις τε καὶ τέρασι καὶ ποικίλαις δυνάμεσι»(Εβραίους Β’4’)!!! Άρα, το Άγιο Φως ασφαλώς είναι ένα ευλογημένο προνόμιο που χάρισε ο Πανάγαθος Θεός στην Ορθόδοξη Εκκλησία Του και ανάβει κάθε Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι τις λαμπάδες στα χέρια του Ορθοδόξου Πατριάρχη των Ιεροσολύμων, αλλά, έστω και εάν το κρατάμε και το βλέπουμε, μ ό ν ο (! ! !)  αν ελεύθερα του επιτρέψουμε να ανάψη στις καρδιές μας, θα μας καταυγάση και θα το πιστέψουμε ! ! !


Γ’. Οι πρόσφατες μαρτυρίες των τελευταίων δεκαετιών, από απολύτως αξιοπίστους αυτόπτες μάρτυρες, όλης της κλίμακας των μορφωτικών και κοινωνικών επιπέδων, ακόμα και ολιγοπίστους ή απίστους (που κατέβηκαν επίτηδες στους Αγίους Τόπους τις Μεγαλοβδομαδιάτικες μέρες, για να κοροϊδέψουν τους “αφελείς, ευκολόπιστους και θρησκόληπτους” συγγενείς και φίλους των) είναι, τουλάχιστον συγκλονιστικές και μοναδικές!!!  Άλλοι είδαν, όπως προαναφέραμε, να ανάβουν ξαφνικά και αστραπιαία τα πάμπολλα κανδήλια του Παναγίου Τάφου! Άλλοι, πριν από το αιφνίδιο άναμμα των κανδηλιών, να κατεβαίνη από ψηλά μία γαλάζια νεφέλη! Άλλοι, μία ολοφώτεινη ξανθογάλανη σφαίρα! Άλλοι,αστραφτερές καταγάλανες αναλαμπές! Άλλοι, είχαν την καταπληκτική εμπειρία, να ανάβουν από μόνες τους οι λαμπάδες τους με μια γλυκιά γαλάζια φλόγα, την οποία στα πρώτα λεπτά περιέφεραν στα πρόσωπα και τα μαλλιά τους και αντί να τους κάψει, τους εγέμιζε με αξέχαστη θαλπωρή και άρρητη ευωδία! Έχουν, μάλιστα, τραβήξει και σχετικές φωτογραφίες και videos!! Το συγκλονιστικώτερο (!!!) απ’όλα είναι ότι, πολλών απ’ αυτούς που κατέβηκαν στα Ιεροσόλυμα για να αμφισβητήσουν ή λοιδωρήσουν, αλλάζει άρδην η ζωή τους, μετά απ’αυτά τα αναπάντεχα, γι’αυτούς, βιώματα και γίνονται κήρυκες του θαύματος και με τα λόγια, αλλά κυρίως με την θαυμαστή μεταβολή τους!!! Και:



Δ’. Ας επισημάνουμε τέλος, την τεράστια πνευματική ευθύνη που αναλαμβάνουν κάποιοι, που δημόσια αμφισβητούν ή αρνούνται το μεγάλο αυτό Θαύμα του Αγίου Φωτός, δυστυχώς ανάμεσα τους και ανώτεροι κληρικοί…! Και τους ερωτούμε με βαθύτατο πόνο και αγωνία: Αντιλαμβάνεσθε τον συγκλονισμό, που επιφέρουν τα λεγόμενα σας στα«λογικά πρόβατα της ποίμνης Του Χριστού», δηλαδή της Εκκλησίας Του;;; Συνειδητοποιείτε, ότι γεμίζετε με δηλητηριασμένα βέλη τη φαρέτρα των φανατικών εχθρών, τόσο της Ορθόδοξης πίστεως μας όσο και των ιερών βιωμάτων του Λαού του Θεού;;;  Νοιώθετε τον κατασκανδαλισμό, που η συμπεριφορά σας αυτή δημιουργεί στους «μικρούς και ελαχίστους» φίλους του Χριστού;;;  Καταλαβαίνετε, επομένως, τι συνεπάγεται αυτό για σας, σύμφωνα με τις τρομερές προειδοποιήσεις Του Παντοδύναμου Θεού, που την «φοβεράν ημέραν της ανταποδόσεως Αυτού της δικαίας» θα έλθη ως Αδέκαστος Κριτής για να κρίνη «ζώντας και νεκρούς»;;; Στο τέλος–τέλος, πιστεύετε ότι θέλετε…! Μην προκαλήτε, όμως, τον Δικαιοκρίτη Θεό…


Ο Αγ. Πορφύριος με έπεισε να έχω υπολογιστή. Τον φέραμε με το μουλάρι!



Ο Αγ. Πορφύριος με έπεισε να έχω υπολογιστή. Τον φέραμε με το μουλάρι!
__________



ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΑΙΒΑΝ
Συναντήσαμε τον π. Ιωνά Μούρτο σε μια από τις σύντομες επισκέψεις του στα πάτρια εδάφη και μας μίλησε για την επιρροή του Οσίου στη ζωή του, για το ιεραποστολικό έργο στην Ταϊβάν και για την πρώτη εκκλησία εκεί.


Στη ζωή, παρουσιάζονται κάποτε κάποιες σπουδαίες ευκαιρίες, όπου ο άνθρωπος συναντιέται με το καλό του κόσμου. Η συνάντηση αυτή γίνεται μέσω ορισμένων ιδιαίτερων αδελφών. Ίσως να κατανοήσουμε πολύ αργότερα -ίσως όχι-, τον ρόλο που έπαιξαν στη ζωή μας οι εκλεκτοί αυτοί συνοδοιπόροι, που μας ώθησαν να τραβήξουμε τον δρόμο μας και να ζήσουμε τις εμπειρίες που ήταν ταγμένες στην προσωπική μας σωτηρία. Ο π. Ιωνάς Μούρτος, ήταν ένα νεαρό παλληκάρι που αναζητούσε το νόημα της ζωής, όταν πήγε στο Άγιο Όρος και συναπαντήθηκε με τον άγιο Πορφύριο. Σήμερα, είναι ένας ώριμος πια σε ηλικία ιερέας, που ζει σ’ έναν απαιτητικό ιεραποστολικά τόπο της Ασίας επί δεκαετίες. Τον συναντήσαμε στο σύντομο πέρασμά του από την Ελλάδα πριν επιστρέψει στη χώρα της διακονίας του και μας εμπιστεύτηκε τις σκέψεις και την εμπειρία του των τελευταίων ετών καθώς και την επιρροή του αγίου Πορφυρίου στο σχέδιο της ζωής του.



Πώς ήταν το ξεκίνημά σας στην ιεραποστολή; Ήταν κλίση;

Κοιτάξτε, η Εκκλησία με έστειλε. Τώρα, κλίση τι να σας πω… Το ήθελα κι εγώ ασφαλώς. Και σκέφτομαι ότι η ενασχόλησή μου από πολύ παλιά με τους υπολογιστές, ακόμη και στο άγιο Όρος, ίσως όλα αυτά και άλλα να οδήγησαν εκεί. Θυμάμαι στα Καυσοκαλύβια ο άγιος Πορφύριος με υποχρέωσε να έχω υπολογιστή. Τον φέραμε με το μουλάρι. Εγώ αντέδρασα στον γέροντα Πορφύριο λέγοντας «τι τα χρειαζόμαστε αυτά;» και εκείνος μου είπε: «Σιωπή, αυτό που σου λέω. Το χρειάζεσαι». Είχαμε λοιπόν το κομπιούτερ σε ένα μικρό τραπέζι, δίπλα μια λάμπα πετρελαίου, εγώ κοιμόμουν κάτω από το τραπέζι. Για να μάθω να τον χρησιμοποιώ, αγοράζαμε ένα περιοδικό στα αγγλικά για υπολογιστές, ερχόταν από την Αμερική με το ταχυδρομείο στο όνομα Πορφύριος Μπαϊρακτάρης και όχι στο δικό μου όνομα, για να με προστατεύσει από τις κακές γνώμες κάποιων μοναχών. Υπήρχαν πατέρες που αντιδρούσαν σε όλα αυτά. Τα θεωρούσαν νεωτερισμούς.





Ανοιχτό μυαλό ο άγιος…

Δεν είναι μόνο θέμα ανοιχτού μυαλού. Είναι θέμα ότι ήταν ένας αληθινός χριστιανός, ο οποίος βλέπει τα πάντα καλά, ότι όλα είναι για την αγάπη του Χριστού. Άλλωστε τίποτα δεν ανήκει στον διάβολο, όλα είναι του Χριστού και σε αυτόν τα αφήνουμε. Στον Ωρωπό θυμάμαι, όταν είχε αρχίσει να εκπέμπει και η Πειραϊκή Εκκλησία, έκανε πώς και πώς να βρει το σήμα… Είχε και ένα δικό του ραδιόφωνο και άκουγε τις θεολογικές εκπομπές και θυμάμαι μου έλεγε «μωρέ αν ήταν ο απόστολος Παύλος σήμερα, θα είχε ραδιόφωνο, θα ήταν δημοσιογράφος κλπ». Έτσι λοιπόν έμαθα και ασχολήθηκα πολύ με τους υπολογιστές και τώρα το χρειάζομαι αυτό όχι ως χόμπι, αλλά επειδή όντας μόνος στην Ταϊβάν δουλεύω με το ίντερνετ και αλλιώς δεν γίνεται… Απευθύνομαι σε 23.000.000 κατοίκους… Όταν σε ρίξουν στον Ωκεανό θα κολυμπήσεις θέλεις δε θέλεις…
Μιλήσατε στον άγιο Πορφύριο για την επιθυμία σας να κάνετε ιεραποστολή;
Όχι, δεν πρόφθασα. Παρόλο που μ’ έκανε μεγαλόσχημο ο ίδιος, δεν φαντάστηκα ποτέ ότι θα βρισκόμουν στην Ασία. Μετά το θάνατο του αγίου, επισκέφθηκα την μονή Γρηγορίου όπου ο αείμνηστος γέροντας Καψάνης, μου πρότεινε να πάω στην Ταιβάν, γιατί το είχε ζητήσει ο τότε μητροπολίτης Χονγκ Κονγκ, διότι στην Κίνα δεν επιτρεπόταν να πάω ως ιερέας. Η Ταϊβάν είναι δημοκρατική χώρα, όπως εδώ, δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποδεχθεί έναν ιερέα αρκεί να είναι νόμιμος. Επίσης απαγορεύεται να φέρεις γενειάδα. Αρχικά αναγνωριστήκαμε ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός, «Εκκλησία της Ταϊβάν», όπως είναι πάρα πολλές άλλες εκκλησίες εκεί. Ωστόσο, έπρεπε να αγοράσουμε ένα μικρό διαμέρισμα, πήγαμε με όλα τα νόμιμα έγγραφα στο δικαστήριο και έτσι αναγνωρίστηκε η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ταϊβάν.

Πριν από σας δεν είχαν πάει ορθόδοξοι στην Ταιβάν;

Όχι, δεν είχαν πάει άλλοι. Εγώ με τη χάρη του Θεού ξεκίνησα την Εκκλησία. Οι καθολικοί ωστόσο βρίσκονται στην χώρα κάπου 300 χρόνια και διάφορες ομάδες προτεσταντών κάνουν προσηλυτισμό, εδώ και 150 χρόνια. Οι ορθόδοξοι στην Ταϊβάν με ρωτούν: «καλά εσείς οι ορθόδοξοι γιατί δεν ήρθατε νωρίτερα;» Αυτό είναι σαν ένα μαχαίρι στην καρδιά μου. Τώρα έχουμε γίνει γνωστοί στη χώρα, ξέρουν τουλάχιστον ότι υπάρχουμε. Μαζεύονται πιστοί, τρώμε μετά από κάθε θεία λειτουργία. Μαγειρεύω από τις 5.30 η ώρα το πρωί, αλλά φέρνουν και κάποιες γυναίκες φαγητά ή σαλάτες και γευματίζουμε. Όταν φεύγει ο κόσμος μαζεύουμε τις καρέκλες, βάζουμε 2 τραπέζια, πάνω το κομπιούτερ και δουλεύουμε.



Στη θεία λειτουργία πόσοι άνθρωποι έρχονται;

Συνήθως έρχονται 20-30 άτομα και μερικές φορές πολύ περισσότεροι, διότι μας επισκέπτονται φοιτητές από διάφορα πανεπιστήμια ή σχολεία και κάνουν εργασία γραπτή για το τι είδαν, παίρνουν φωτογραφίες κλπ. Και μετά το φαγητό καθόμαστε και συζητάμε για τις απορίες που έχουν. Υπάρχει και on line μετάδοση της λειτουργίας.

Η επαφή μας με την τεχνολογία είναι απαραίτητη. Αλλιώς, ούτε με τα παιδιά μας δεν θα μπορούμε να συνομιλήσουμε
Σίγουρα θα έχουν πολλές απορίες να λύσουν. Πώς είναι ο δικός τους πολιτισμός; Πού πιστεύουν αυτοί οι άνθρωποι; Με άλλα λόγια, πού πήγατε;

Ο πολιτισμός τους είναι τελείως διαφορετικός από τον δικό μας. Στον κινέζικο πολιτισμό δεν υπάρχει η έννοια του προσώπου. Έτσι είναι δύσκολη η προσέγγιση με τον δικό μας τρόπο. Η Ταϊβάν είναι κέντρο τεχνολογίας, βιοτεχνολογίας κλπ, πολύ μπροστά από την Ελλάδα. Βέβαια -δεν μπορείτε να φανταστείτε τι παράγει η χώρα-, έχουν πολύ αναπτυγμένη οικονομία. Ξέρετε, Ιεραποστολή είναι καταρχήν να έρθεις σε διάλογο με άλλους πολιτισμούς, με άλλους ανθρώπους. Αλλιώς προσεγγίζεται η Αφρική, αλλιώς μια μη αφρικάνικη χώρα. Στο τέλος η Εκκλησία καλείται να δώσει τις ιδέες της, την πίστη της. Ίσως δεν έχουμε μάθει ακόμα να κάνουμε ιεραποστολή σε χώρες πιο αναπτυγμένες από τη δική μας. Πρέπει όμως να το μάθουμε και να το κάνουμε. Η επαφή μας με την τεχνολογία λχ είναι απαραίτητη. Ούτε με τα παιδιά μας θα μπορούμε να συνομιλήσουμε αλλιώς. Δεν πρέπει να κλεινόμαστε φανατικά στον εαυτό μας δήθεν ότι τα ξέρουμε όλα.


«Ο φανατισμός είναι το άλλο πρόσωπο της αθεΐας. Πρέπει να διαλεγόμεθα, αυτό είναι ιεραποστολή»

Μην ξεχνάτε ότι ο φανατισμός είναι το άλλο πρόσωπο της αθεΐας. Καλύπτουμε με την άγνοια και τον φανατισμό την απουσία πραγματικής πίστεως. Άρα λοιπόν πρέπει να διαλεγόμεθα, αυτό είναι ιεραποστολή. Ο πολιτισμός της χώρας τώρα είναι κινεζικός, αλλά επειδή η Ταϊβάν είναι ένα πέρασμα ιδεών έχει έντονα στοιχεία από τον αμερικανικό, δυτικό πολιτισμό. Η θρησκεία των ανθρώπων εκεί είναι ένα μείγμα, αλλά τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο. Υπάρχει μια σχετικότητα στο τι πιστεύουν, υπάρχει ένα “περίπου”, δεν υπάρχει ένα ναι ή ένα όχι. Η ακρίβεια θα λέγαμε δεν είναι αρετή στον ανατολίτικο αυτό πολιτισμό. Υπάρχει ο βουδισμός, ο ταοϊσμός, οι τοπικές θεότητες, όλα μαζί. Υπάρχει και αθεϊσμός όχι όμως με την αυστηρή έννοια που τη χρησιμοποιούμε εμείς στη Δύση. Οι πιστοί επίσης επενδύουν πολύ στην έννοια της μαντείας όταν πηγαίνουν στους ναούς. Γι΄ αυτό πηγαίνουν κυρίως στο ναό, για να αντλήσουν πληροφορίες για τη ζωή τους. Για να ξέρουν τι θα κάνουν στη ζωή τους, τι επιλογές έχουν. Υπάρχει επίσης η μέριμνα για τους νεκρούς. Κάνουν θυσίες όταν πεθαίνει κάποιος. Όπως σε αυτή τη ζωή ο άνθρωπος χρειάζεται χρήματα έτσι χρειάζεται και στην άλλη. Στον μήνα των φαντασμάτων λχ καίνε σε βαρέλια ένα σωρό πράγματα για να φύγουν τα κακά πνεύματα, τα οποία στη συνέχεια επιστρέφουν και πάει λέγοντας. Η Εκκλησία πρέπει να μεταφράσει τις έννοιές της και να δώσει σε αυτούς τους ανθρώπους την ορθόδοξη θεολογία με τρόπο που να μπορούν να την καταλάβουν.

«Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν άγνοια και μπέρδεμα αρκετό σε σχέση με την πίστη»
Συνήθως μιλάμε για ιεραποστολές σε χώρες όπου χρειάζονται οικονομική βοήθεια. Εσείς όμως εκεί είστε ο φτωχός.


Μα ναι βέβαια, εγώ είμαι ο φτωχός εκεί. Να σκεφτείτε ότι το διαμέρισμα-ναό μας το εξοικονόμησε με ένα θαυμαστό τρόπο ο σύλλογος «Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» από τη Θεσσαλονίκη και έτσι φυτεύτηκε η Εκκλησία της Ταϊβάν. Υπήρξαν δυσκολίες ειδικά για την υποχρεωτική αγορά του διαμερίσματος και μάλιστα παρατάθηκε διά θαύματος η παραμονή μου στη χώρα έως ότου βρεθούν τα χρήματα γι΄ αυτό. Έχουμε βέβαια μόνο ένα διαμέρισμα-ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα, 90 τμ στον 4ο όροφο για όλους τους πιστούς της χώρας.


Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε όσα ζείτε εκεί με την κατάσταση του χριστιανισμού στην Ελλάδα σήμερα;

Κοιτάξτε στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει άγνοια και μπέρδεμα αρκετό σε σχέση με την πίστη. Δεν είναι ότι φταίει η ευμάρεια, άλλωστε τα τελευταία χρόνια χάθηκε κι αυτή. Στην Ταϊβάν υπάρχει ευμάρεια αλλά τα προβλήματα είναι άλλα. Εγώ δεν κρίνω τον πολιτισμό τους. Προσπαθώ να περάσω το ευαγγελικό μήνυμα όχι γιατί είμαι επαγγελματίας παπάς αλλά επειδή μετά από πολύ διάβασμα και πολύ αγώνα ανακάλυψα ότι ο χριστιανισμός και η ορθοδοξία είναι η αληθινή θρησκεία. Και επειδή η πίστη μου έρχεται κάθε μέρα αντιμέτωπη με μια κρίση προσπαθώ να την ζωντανεύω και έτσι να την περάσω και σε άλλους ανθρώπους αν το επιθυμούν. Και βέβαια μιλώντας τους αναλυτικά για το μυστήριο της θείας ευχαριστίας, όπου ενωνόμαστε οι άνθρωποι με τον Θεό. Οι άνθρωποι χαίρονται πολύ με όσα μαθαίνουν για την θεία ευχαριστία και την ενότητα των ανθρώπων ανεξαρτήτως τόπου και χρόνου, ζωντανών και κεκοιμημένων. Συγκινούνται μάλιστα ιδιαιτέρως με την προσευχή μας για τους νεκρούς, η οποία γίνεται σε κάθε θεία λειτουργία. Τελικά αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι η θεολογία να βγαίνει μέσα από την θεία ευχαριστία.



«Ταυτίζεσαι»

Ο αγώνας του πατρός Ιωνά γι’ αυτό τον λαό που πιστεύει σε είδωλα μας θυμίζει τα λόγια του μητροπολίτου Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα, ο οποίος αναφερόμενος στο πώς οφείλουμε ν’ αντιμετωπίζουμε τους αδελφούς που βρίσκονται μακριά από τον Θεό: «Ταυτίζεσαι με όλη την ανθρωπότητα στην πτώση της, νιώθεις συμπάθεια προς όλους εκείνους που σαν εσένα είναι αμαρτωλοί και έτσι τους αγαπάς όλους, όχι συναισθηματικά αλλά υπαρξιακά, όχι υποχρεωμένος λόγω κάποιας ηθικής επιταγής, αλλά συμμετέχοντας στην δική τους ύπαρξη, στον χωρισμό τους από τον Θεό, στον θάνατό τους…».
__________
Σοφία Χατζή
δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα
ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 27.03.2019

Φίλοι Ιεραποστολής Καμερούν-Προβολή στη Μονή Αγίων Νηπίων 30/03/2019


ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ ΣΤΙΓΜΙΌΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ.


ΜΙΛΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ ΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.


ΜΙΛΑ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΣΕ ΣΚΕΠΑΖΕΙ


ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.







Άς αναλογιστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό επάνω στον Σταυρό:
πώς αξιοποίησε την τελευταία Του ανάσα ζωής προτού εκπνεύσει, για να σώσει τον ληστή στον Σταύρο δίπλα Του


πώς παρέδωσε την ψυχή Του στα χέρια τού Πατέρα Του: πάτερ, εις χείρας σου παρατίθεμαι το πνεύμα μου (Λουκ. 23, 46).

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΔΥΝΗ.






Ακόμη, και στη μεγάλη οδύνη Του επί του Σταυρού, ό Κύριος Ιησούς Χριστός δεν καταδίκασε τούς αμαρτωλούς, άλλα τούς έδωσε άφεση αμαρτιών, λέγοντας προς τον Πατέρα Του πάτερ άφες αύτοϊς, ού γάρ οϊδασι τί ποιοϋσι (Λουκ. 23,34).


Συνεπώς, ας μην κρίνουμε κανέναν για να μην κριθούμε. Διότι κανένας δεν είναι βέβαιος ότι πριν από τον θάνατό του δεν θά διαπράξει την ίδια αμαρτία για την  όποια τώρα κατακρίνει τον αδελφό του!
Ό όσιος Αναστάσιος ό Σιναΐτης διδάσκει τα έξης: «Ακόμη καί αν δεις κάποιον τη, στιγμή πού αμαρτάνει, μην τον κρίνεις, διότι δεν γνωρίζεις πώς θά είναι τό τέλος της ζωής του.


Ό ληστής πού σταυρώθηκε δίπλα στον Χριστό ήταν φονιάς, ενώ ό Ιούδας ήταν ένας Απόστολος τού Χριστού- άλλα ό μεν ληστής είσήλθε στη Βασιλεία τών Ούρανών, ό δε Απόστολος χάθηκε στη γέεννα τής άπωλείας.

 Ακόμη καί αν δεις κάποιον να αμαρτάνει, λάβε ύπ’ όψη σου ότι δεν γνωρίζεις τα καλά έργα του! Διότι πολλοί άμάρτησαν φανερά, άλλα μετανόησαν κρυφά- εμείς βλέπουμε τις αμαρτίες τους, μά δεν γνωρίζουμε τη μετάνοιά τους.

Γι’ αυτό, αδελφοί, ας μην κρίνουμε κανέναν, ώστε νά μην κριθούμε».


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΜΑΡΤΙΟΣ

ΥΜΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΑΛΙΕΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.






Σύ, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, είσαι ό Αλιεύς-
ό την οικουμένην σαγηνεύσας
 μέ τη σαγήνη τού Πνεύματος,
ό ζωγρήσας σπάνιους μαργαρίτες.
Αλιεύεις στα βαθιά νερά!

Απλώνεις παντού αόρατα δίχτυα πού ύφανε το Πνεύμα.
Τα δίχτυα Σου είναι υφασμένα με Αγάπη,
νοτισμένα με δάκρυα-
 τα κρατούν άγγελοι παντού, στις τέσσερις γωνιές της γης.

Όλες τις καλλονές ψυχές, τις πιο όμορφες πού μπορεί να δώσει ό κόσμος,

όλους, όσοι γεννήθηκαν ατό μητέρα και ανατράφηκαν από το Πνεύμα,

όλους, όσοι συναριθμούνται στην πλούσια ψαριά Σου:

όλους αυτούς θά ελκύσει ή λεπτεπίλεπτη σαν μετάξι σαγήνη Σου.

Όταν Εσύ θά σηκώσεις τα δίχτυα Σου ατό τη θάλασσα της ζωής,
τότε δεν θά μείνει τίποτε άλλο, παρά ό λασπερός βυθός, τού κόσμου αυτού ή σηπεδόνα.

Ώ, πανθαύμαστε Αλιεύ των γνήσιων μαργαριταριών, εμείς οι αμαρτωλοί
ήμασταν κάποτε τα μαργαριτάρια Σου
- όμως τώρα, πόρρω απέχουμε από τον πάμφωτο θρόνο Σου
σκεπασμένοι από τα κατακάθια σκοτεινών παθών.

Είθε τα δίχτυα Σου ν’ αλιεύσουν και εμάς!
Τότε, καταυγαζόμενοι κι εμείς από το Πρόσωπό Σου, θά λάμψουμε όπως τα αστέρια!


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΜΑΡΤΙΟΣ

Έτσι είναι πάντα οι άγιοι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Μοιάζουν του Κυρίου. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια διαφέρουν μεταξύ τους. ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΤΗ ΤΟΥ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ.




Έτσι είναι πάντα οι άγιοι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Μοιάζουν του Κυρίου. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια διαφέρουν μεταξύ τους. Όταν γνώρισα τον Άγιο Παΐσιο αισθανόμουν ότι βρήκα τον παράδεισο. Ότι ναι είχα φτάσει στον προορισμό μου. Κάθε φορά που τον έβλεπα το ίδιο αισθανόμουν.

Είχε μια αγάπη πατρική μια αγάπη χωρίς υποκρισία. Πολλές φορές σου μιλούσε λίγο αινιγματικά όσο αφορούσε για την ζωή σου. Σε άφηνε ελεύθερο μέσα στην μεγάλη του αγάπη να σκεφτείς. Μα και όταν γνώρισα και τον Άγιο Ιάκωβο την ίδια αίσθηση είχες. Πήγαινες κοντά του και ένιωθες την αγάπη του. Σε αγαπούσε απλά όπως ακριβώς ήσουν. 



Μου έλεγε όλα με αγάπη να τα κάνεις παιδί μου η καρδιά σου χτυπούσε δυνατά στην κυριολεξία έλιωνες κοντά τους. Μα και στον γέροντα Δαμασκηνό Κατρακουλη Ηγούμενο της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο Αλεποχωρι Μεγάρων ένοιωθες αυτήν την αγάπη αλλά παράλληλα ένοιωθες και την πνευματική εξουσία που είχε.

 Καταλάβαινες ότι ήταν γνώστης του Θείου θελήματος. Σταθερή πορεία στον Χριστό χωρίς παρεκκλίσεις. Και στα είκοσι οκτώ χρόνια με πνευματικό τον πατέρα Ιωάννη το ίδιο ένοιωθες.
Έβλεπες την αγάπη του χωρίς όρια πάντα συγχωρητικός στις αβλεψίες μου στα λάθη μου. Αυτή η μακροχρόνια υπακοή στο πρόσωπό του σε βοηθούσε να μην χάσεις τον Χριστό. Αισθανόσουν και βίωνες ότι όλα τα έκανε για να έχεις πάντα το Χριστό. Να μην χάσεις τον δρόμο σου, να μην χαθείς, διότι αν δεν ήταν η τόση αγάπη του στο πρόσωπό που εξομολογούσε ο διάβολος θα σε κατασπάραζε. Δεν είχες καμιά ελπίδα να γλυτώσεις από τον διάβολο που τον ήξερε τόσο καλά.
Αισθανόσουν αυτήν την πνευματική εξουσία που του είχε δωρίσει ο Κύριος. Λίγο καταλάβαινες πως θα ήταν ο Κύριος που είχε πνευματική εξουσία στα πάντα πάνω στην γη.


Και ενώ σου έλεγε να κάνεις πράγματα που φαινοντουσαν παράξενα εάν σε βάθος χρόνου έκανες υπακοή τότε με ένα θαυματουργικό τρόπο ο Θεός τα έφερνε έτσι τα γεγονότα είτε προσωπικά είτε οικονομικά είτε οικογενειακά που ήταν σύμφωνα με αυτά που σου έλεγε να κάνεις ο γέροντας της αγάπης.


Ναι. Και τότε γινόταν το θαύμα. Έτσι απλά και έλεγες Θεέ μου τι δώρο έχω στην ζωή μου. Ένα δώρο που δεν το αξίζω. Διότι ποιος είμαι εγώ για να έχω αυτό το δώρο.; Ύστερα από κάθε επικοινωνία μαζί του, είτε μέσω τηλεφωνικά είτε μέσω εξομολόγηση, είτε μέσω της Θείας Λειτουργίας γινόσουν πάλι δυνατός πάλι η πίστη γινόταν πιο φλογερή η αγάπη πιο θερμή. Ο πάτερ ήταν για μένα που ήμουν μαζί του τόσα χρόνια σαν τον Άγιο Παΐσιο, η τον Γέροντα Ευμενιο Σαριδακη, και τόσους άλλους. Ο Κύριος δεν μας άφησε ορφανούς. Μας έδειξε ότι και στους χαλεπούς αυτούς καιρούς έχει τους δικούς του Αγίους, τους δικούς τους δούλου του, τους δικούς του ανθρώπους του Θεού.
Για αυτό όσοι τον γνωρίσαμε καλά έχουμε ευθύνη. Είναι η παρακαταθήκη μας τώρα κα για πάντα μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας και αναχωρήσουμε για την αιωνιότητα.


Όταν τώρα πάμε σε άλλους εξομολόγους να πούμε τις αμαρτίες μας και τους λέμε ότι ήμασταν πνευματικά τέκνα του Πατρός Ιωάννου αυτή θαυμάζουν αυτό το γεγονός, διότι όλοι τον ήξεραν για τον σκληρό αγώνα τόσα χρόνια που έκανε εναντίον του διαβόλου. Για αυτό πρέπει να προσέχουμε να γίνουμε με τις πρεσβείες του και την βοήθεια της Παναγίας που τόσο αγαπούσε και την βοήθεια του Αγίου Γεωργίου άξιοι αυτού του δώρου. Διότι μια μέρα θα συναντηθούμε στο κριτήριο του Χριστού. Η ψυχή μας ο γέροντας Ιωάννη και ο Χριστός. Είναι ένα γεγονός που μας το έλεγε συνέχεια.

Αγαπητοί αδελφοί ας συνεχίζουμε και εμείς ότι μάθαμε από τον γέροντα να του κάνουμε μαρτυρία πίστης ομολογία πίστης και αγάπης πίστης. Ο γέροντας θα είναι πάντα μαζί μας όπως ο ίδιος μας υποσχέθηκε Αμήν.

ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.






Άς αναλογιστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό επί τού Σταυρού:


 πώς έρρεε τό αίμα Του από τά χέρια Του κι έσταζε πάνω στή γή•

πώς έρρεε τό αίμα Του από τά πόδια Του κι έσταζε πάνω στή γη

πώς έρρεε τό αίμα Του από τά πλευρά Του κι έσταζε πάνω στή γή.

ΠΕΡΙΣΣΥΛΟΓΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.






Άς αναλογιστούμε τον Κύριο Ιησού Χριστό επί του Σταυρού:



πώς έπασχε με αγωνία επί του Σταυρού


πώς του έδωσαν ξίδι γιά να πιει όταν είπε ότι διψώ


 πώς οι άνθρωποι αυτοί κάτω από τον Σταυρό, αναίσθητοι λόγω του 

εγωισμού τους, δεν νοιάζονταν γι’ Αυτόν, παρά έριχναν κλήρο γιά τα ιμάτια Του.