Ντρέδες ονομάζονταν ομάδες πολεμιστών από την περιοχή των Σουλιμοχωρίων. Άνω και Κάτω Σουλιμά ονομάζονταν παλαιά τα χωριά που σήμερα είναι γνωστά με το όνομα Δώριον και Άνω Δώριον, στην επαρχία της Τριφυλίας. Η ονομασία Δώριον δόθηκε από την αρχαία πόλη που υπήρχε στην εκεί πεδιάδα, στο σημείο όπου άλλοτε βρισκόταν του Κόκλα το Χάνι.
Η λέξη Ντρέδες από το αλβανικό DHRES που δηλώνει τον ανυπότακτο. Οι κάτοικοι της περιοχής είχαν όντως μια τραχύτητα στα ήθη μέχρι νεωτέρας εποχής. (Βλ. το κεφάλαιο περί «Μασχαλισμού»), Στη διάρκεια της Επαναστάσεως συμμετείχαν καθολικά στον Αγώνα με αρχηγό τον Μήτρο Αναστασόπουλο. Αυτός μετά την ήττα του Δράμαλη, με 200 Ντρέδες πέρασε τον Ισθμό κι έφθασε στα Μέγαρα και στα Κούντουρα και επί δύο μήνες πολεμούσε τις εκεί τουρκικές δυνάμεις, θέλοντας να συμβάλει στην απελευθέρωση της περιοχής.
Οι Ντρέδες ήσαν οπαδοί του Θεοδ. Κολοκοτρώνη. Στο Β' εμφύλιο πόλεμο νικήθηκαν από τους κυβερνητικούς και μετά τη σύλληψη του Αναστασόπουλου μειώθηκε η δύναμή τους. Για τους Ντρέδες ο Αμβρόσιος Φραντζής, που έδρασε στην περιοχή τους κατά την έναρξη του Αγώνα γράφει τα εξής: «Καθότι οι λεγόμενοι Ντρέδες (χωρικοί) της επαρχίας εκείνης αείποτε ανθίσταντο κατά των Οθωμανών, και διαφόρους εξ αυτών κατά διαφόρους εποχάς και περιστάσεις εφόνευον» («Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδος», τόμ. Α', σελ. 359).
Γράφει ακόμη ο Φραντζής για τους Ντρέδες τα ακόλουθα: «Και παρά πάντων ομολογούμενον (είναι) ότι εις τας πρώτας των εφορμήσεις εν οποιαδήποτε μάχη και αν ευρέθησαν, εστάθησαν γενναίοι και ατρόμητοι» (όπ. παρ. σ. 409).
Όμως στη συνέχεια, λέει ο Φραντζής, αμαύρωναν την ανδραγαθία τους, γιατί αμέσως επέστρεφαν στα χωριά τους. Αυτή ήταν η συνήθειά τους. Ίσως όμως, λέει ακόμη ο Φραντζής, αυτό να οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν είχαν ηγεσία ικανή. Διότι ο μεν Μήτρος Αναστασόπουλος ήταν ιδιοτελής, κατά τον Φραντζή, ενώ ικανοί Ντρέδες πολεμιστές, όπως ο Γιαννάκης Μέλλιος και ο Παναγιώτης Ντούφας χάθηκαν νωρίς. Από τους Ντρέδες ξεχώρισε για την παλληκαριά του ο θρυλικός Γιαννάκης Γκρίτζαλης, που ηγήθηκε (μαζί με τον Μητροπέτροβα) αντιοθωνικού κινήματος στη Μεσσηνία και εκτελέστηκε (1834). Μαζί με τα δύο αδέλφια του είχαν σημαντική συμμετοχή στον Αγώνα. Όμως πολλοί ήσαν εκείνοι που έτρεμαν τον Γκρίτζαλη για την αγριότητά του.
ΒΙΒΛΙΟΓ. Σ. ΚΑΡΓΑΚΟΣ - ΑΛΒΑΝΟΙ ΑΡΒΑΝΙΤΕΣ ΕΛΛΗΝΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου