Κάποιοι
έχουν πραγματικά πολλούς φίλους και γνωστούς, αλλά εξακολουθούν να αισθάνονται
μόνοι τους. Αυτό, νομίζω, είναι η μοναξιά χωρίς τον Θεό, χωρίς μια πνευματική
ζωή, τη μοναξιά, ίσως, από την κόπωση. Και εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια
φανταστική, μη ρεαλιστική αίσθηση μοναξιάς.
Ήξερα
μία γυναίκα, η οποία στην εξομολόγηση όλη την ώρα παραπονιόταν για την μοναξιά της , ακόμα κι αν είχε θαυμάσιους γιους, ένας εκ των οποίων – ήταν ένας
ιερέας, μια καλή κόρη, υπέροχα εγγόνια που την αγαπούσαν.
Η
γυναίκα συνέχισε κατά μία έννοια, να είναι
το κέντρο όλης της οικογένειας, αλλά εξακολουθούσε να καταγγέλλει τη μοναξιά και να λέει, «Όλοι
οι φίλοι μου είναι νεκροί, ο σύζυγός δεν είναι δίπλα μου .» ενώ αυτός ήταν πάντα κοντά της. Φάνηκε ότι
λείπει κάτι. Μου φαίνεται ότι δεν είχε τη σωστή διάταξη της ψυχής.
Επισκόπου
Παντελεήμονα (Σάτοφ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου