Υπάρχει μια παραβολή για το πώς ένας νέος ήθελε να πάει στο δάσος για να ζήσει σαν ερημίτης.

 

Υπάρχει μια παραβολή για το πώς ένας νέος ήθελε να πάει στο δάσος για να ζήσει σαν ερημίτης.

Είχε ένα όραμα: είδε φύλλα σε δέντρα χρυσά, και πάνω από το δάσος - σύννεφο φωτός. Αλλά αποφάσισε πρώτα να επιστρέψει στον κόσμο για να αποχαιρετήσει τους γονείς του και μετά να έρθει ξανά εδώ.

Την δεύτερη φορά πλησιάζοντας στο δάσος, όπου ζούσαν οι ερημίτες, είδε τα φύλλα στα κλαδιά του  από ασήμι και  κάποια είχαν ήδη σπάσει. Και ξανά άρχισαν να βασανίζουν τις σκέψεις του: Θα επιστρέψω, θα τελειώσω όλες τις κοσμικές υποθέσεις, θα ξεφορτωθώ όλη την περιουσία μου, και τότε θα ξεκινήσω μια ησυχαστική  ζωή. Ξανά μπήκε στον κόσμο, και μετά, επιστρέφοντας, είδε το δάσος σκοτεινό και μελαγχολικό, και τα φύλλα στα δέντρα ήταν σαν σίδερο και από  μολύβι.

Και σταμάτησε και ρώτησε τον εαυτό του: '' Πού πηγαίνω και  τι θα κάνω σε αυτό το σκοτεινό μέρος; Καλύτερα να επιστρέψω σύντομα στον κόσμο, στον κύκλο των φίλων μου ".

Ο άνθρωπος καλείται για πνευματική ζωή με τη χάρη του Θεού. Η πρώτη προϋπόθεση δεν είναι να αναβάλλεις την έκκλησή σου για το μέλλον, αλλά να ξεκινήσεις από την ίδια μέρα.

Πρώτος πειρασμός: πρώτα βάλτε τα επίγεια έργα σας, τελειώστε τα, καθαρίστε τα και μετά ξεκινήστε μια πνευματική ζωή. Αλλά ο χρόνος περνάει, η χάρη αφήνει τον άνθρωπο και αφήνει την πρόθεσή του, η εγκόσμια ζωή τον απορροφά ξανά.

Χρειάζεται να προστατεύσεις την πνευματική σου ζωή όπως η  φωτιά κεριών από το φύσημα του ανέμου, πρέπει να το κρατήσεις μακριά με την επίσκεψη στον ναό και τις προσευχές στο σπίτι.

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΡΑΦΑΗΛ  (Karelin)