Τάχα του ανθρώπου η ζωή πάνω στη γη δεν είναι μια υποχρεωτική θητεία;
Οι μέρες του δεν είναι ημέρες μισθωτού;
Ο δούλος λαχταρά λίγη σκιά,
ο κάθε εργάτης τον μισθό του περιμένει.
Έτσι κι εγώ μήνες και μήνες
πέρασα δίχως νόημα,
νύχτες ατέλειωτες
γεμάτες πόνο.
Πλαγιάζω για να κοιμηθώ και σκέφτομαι
πότε να σηκωθώ.
Κι η νύχτα δεν τελειώνει.
Ως την αυγή στριφογυρνάω άυπνος.
Σκουλήκια και κατάξερες πληγές
σκεπάζουν το σώμα μου.
Το δέρμα μου σκίζεται και πυορροεί.
Οι μέρες μου τρέχουνε πιο γρήγορα
κι απ' τη σαΐτα του αργαλειού.
Φεύγουν και χάνονται χωρίς καμιά
ελπίδα.
Θυμήσου, Κύριε, πως η ζωή μου
είναι μονάχα μια πνοή
Ιώβ (7,1-7)
vat.gr. 749 fol.28 job ii.8
Ο Ιώβ στα χρόνια της πανώλης 8ος-9ος αιώνας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου