27 Ιουλίου - Πριν από 118 χρόνια, η πρεσβυτέρα Αλεξάνδρα Ταμπόβσκαγια (Αρίστοβα) πέθανε στον Κύριο /†27.07.1905/
Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι κάτοικοι του Ταμπόφ αποκαλούσαν τη Ματούσκα Αλεξάνδρα μια εγκόσμια μοιρολογίστρια. Βοηθούσε τους πενθούντες, ήξερε πώς να βοηθήσει τους απελπισμένους.
Η Γερόντισσα Αλεξάνδρα γεννήθηκε στην οικογένεια ενός ιερέα της ενορίας το πρώτο τρίτο του 19ου αιώνα. Ο πατέρας της πέθανε όταν ήταν ακόμη μικρή. Στα 16 της, η Αλεξάνδρα παντρεύτηκε έναν νεαρό από τό σεμινάριο. Ο σύζυγος της μητέρας Αλεξάνδρας, έχοντας γίνει ιερέας, πήρε τη θέση του πατέρα της στην ενορία.
Στα 38, η Alexandra Danilovna έμεινε χήρα, με ένα γιο και τις δύο κόρες. Τα παιδιά φοιτούσαν ήδη: ο γιος - στη θεολογική σχολή, οι κόρες - στο Επισκοπικό Γυναικείο Σχολείο, η μητέρα μοίρασε όλη την περιουσία στους φτωχούς και άρχισε να περιφέρεται στα ιερά. Αργότερα, οι κόρες της Μητέρας Αλεξάνδρας πέθαναν και ο γιος της αποσύρθηκε στον Άθω, όπου έγινε μοναχός και έγινε μοναχός.
Έμεινε μόνη, η μητέρα αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή της εξ ολοκλήρου στην υπηρεσία του Θεού και του πλησίον. Νοίκιασε ένα δωμάτιο στο μοναστήρι της Ανάληψης στην πόλη Ταμπόφ, μόνο για να προσευχηθεί στο κελί της μετά από λίγη ξεκούραση τη νύχτα.
Σηκωνόταν νωρίς, πήγε στην πρώτη λειτουργία, μετά στην αργοπορημένη στον καθεδρικό ναό ή στο μοναστήρι του Καζάν. Μετά το πέρας των ακολουθιών επισκέφτηκε τους αρρώστους και τους πενθούντες. Ντυνόταν πάντα ολόμαυρα, αλλά όχι μοναστηριακά.
Ο Mητερα έχει βοηθήσει πολλούς ανθρώπους να κόψουν το κάπνισμα. Έσωσε τους κατοίκους της πόλης από το μεθύσι: τους σήκωνε από τό δρόμο, τους έφερνε στα συγκαλά τους, τους έντυνε τους φόρεσε παπούτσια και βρήκε ένα μέρος όπου μπορούσαν να δουλέψουν.
Με τις προσευχές της μητέρας, πολλοί λανθασμένοι ξεκίνησαν τον αληθινό δρόμο. Έφερε το φως της Ορθοδοξίας σε όσους απείχαν από την πίστη στον Θεό, μοίρασε εικόνες, μπροσούρες, εικόνες που απεικόνιζαν ιερά γεγονότα. Την αποκαλούσαν «ιεραπόστολο».
Οι φιλεύσπλαχνοι κάτοικοι της πόλης, που τιμούσαν την ασκήτρια, της ζήτησαν να δέχεται δωρεές για φιλανθρωπικούς σκοπούς, εκείνη δέχτηκε, για να τις μοιράσει αμέσως σε άπορους. Μερικές φορές η μητέρα προσλαμβανόταν ειδικά για να εργαστεί και μοίραζε όλα τα κέρδη σε όσους είχαν ανάγκη. Συχνά η ίδια πήγαινε σε κακές καιρικές συνθήκες με γαλότσες στα γυμνά πόδια της, ήταν έτοιμη να δώσει το τελευταίο στους γείτονές της.
Η Μητέρα Αλεξάνδρα ήταν προσευχητάριο και πάντα ζητούσε από τους άλλους να προσεύχονται θερμά, ειδικά για όσους πέθαιναν ξαφνικά. Συχνά μιλούσε με ομοιοκαταληξία. Εδώ είναι μερικές από τις δηλώσεις της:
"Η θάλασσα της ζωής - ο καθένας έχει τη δική του θλίψη".
«Ο Μωυσής υπέμεινε, ο Ελισσαιέ υπέμεινε, ο Ηλίας υπέμεινε, θα υπομείνω».
«Καλούν - οδηγούνται στον παράδεισο, και επαινούν - τους σπρώχνουν στην κόλαση».
«Αυτός που είναι περήφανος δεν είναι καλός».
«Δεν υπάρχει χρόνος να ξαπλώσω, πρέπει να τρέξω, θα ξαπλώσω στο φέρετρο και μετά θα ξεκουραστώ».
Μια μέρα, η μητέρα Αλεξάνδρα αρρώστησε βαριά, την έβαλαν στο νοσοκομείο, οι γιατροί δεν ήλπιζαν ότι θα αναρρώσει. Η μητέρα προσευχήθηκε θερμά και ορκίστηκε ότι σε περίπτωση ανάρρωσης θα έκανε αντίγραφο της εικόνας της Θεοτόκου από το εικονοστάσι της οικιακής εκκλησίας του νοσοκομείου.
Μετά την ανάρρωσή της, παρήγγειλε αντίγραφο της εικόνας της Θεοτόκου και, αφιερώνοντάς την στην Εκκλησία της Θεοτόκου, έφερε αυτό το ιερό στη μάρτυρα Maria Tambov /†06.02.1916/, με τα λόγια: «Εσείς θα πρέπει να έχει αυτό το εικονίδιο. Αυτή είναι η Βασίλισσα του Ουρανού - Ελεήμων, θα σε ελεήσει. Θα σας φέρει την εύνοια των ανθρώπων και το γεγονός ότι δεν θα χρειάζεστε πλέον. Η Μαρία Φεντόροβνα δέχτηκε το ιερό με ευγνωμοσύνη.
Οι κάτοικοι της πόλης λάτρευαν την ασκήτρια, πάντα φώναζαν την μητέρα, σε τοκετούς όλοι προσπαθούσαν να τη βοηθήσουν, γνωρίζοντας ότι αν γεννούσαν με τη ευλογία της μητέρα, η γέννα θα ήταν επιτυχημένη. Έπρεπε να οδηγηθούν σε δυσλειτουργικές οικογένειες, σε μέρη όπου η θλίψη ή η ανάγκη διευθετήθηκαν.
Η μητέρα Αλεξάνδρα, έχοντας συναντήσει έναν ιερέα, πάντα ζητούσε να προσευχηθεί για τον έναν ή τον άλλον, προσευχόταν η ίδια. Οι πιστοί γνώριζαν ότι η προσευχή της μητέρας στον Κύριο ήταν δυνατή, μέσω της προσευχής της γιατρεύονταν οι άρρωστοι, η ειρήνη και η αγάπη επέστρεψαν σε δυσλειτουργικές οικογένειες, τα προβλήματα υποχώρησαν. Ο Κύριος έδωσε στη γριά Αλεξάνδρα το δώρο της διόρασης και το δώρο της παρηγοριάς.
Κάποτε, η Μητέρα Αλεξάνδρα έδωσε σε μια γυναίκα την εικόνα της Μητέρας του Θεού «The Burning Bush» με αφορμή την εγκαίνια του σπιτιού, λέγοντας ταυτόχρονα: «... Θα διαβάσετε τον ακάθιστο, και αν δεν υπάρχει χρόνος, τότε τουλάχιστον μια προσευχή σήμερα».
Πριν πάει για ύπνο, η γυναίκα διάβασε μια προσευχή με τη συμβουλή της Αλεξάνδρας Ντανίλοβνα, αργότερα συνειδητοποίησε τι δυστυχία είχε αποτρέψει η Μητέρα του Θεού από το σπίτι της μέσω των προσευχών της διορατικής ηλικιωμένης γυναίκας. Το πρωί, από αμέλεια της έριξε μια λάμπα κηροζίνης, η κηροζίνη στο πάτωμα άναψε, αλλά με τη χάρη του Θεού και με τις προσευχές της μητέρας, η φωτιά που είχε ξεκινήσει γρήγορα έσβησε.
Η μητέρα προέβλεψε τον θάνατό της. Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1905. Πριν από το θάνατό της είπε ότι κατά την κηδεία της «θα έκανε ζέστη και θα είχε πολύ κόσμο». Έτσι και έγινε, την έθαψαν στις 29 Ιουλίου στην εκκλησία της Βαρβάρας και την έθαψαν στο κοιμητήριο της Κοιμήσεως στην οικογενειακή κρύπτη των εμπόρων Νόσοφ.
Ο ναός της Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας έκλεισε το 1935, μετά το οποίο το κτίριο παραδόθηκε στην παιδική βιβλιοθήκη, αλλά αυτό δεν το έσωσε από την κατεδάφιση. Κατά μήκος των τάφων, που βρίσκονταν στον φράχτη της εκκλησίας, στρώθηκαν μονοπάτια πεζοπορίας και ένας δρόμος και οι απόγονοί τους άρχισαν να περπατούν στους τάφους των προγόνων μας και να οδηγούν αυτοκίνητα.
Το κοιμητήριο της Κοίμησης το 1931 έκλεισε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και ισοπεδώθηκε. Μαζί με το όνομα του νεκροταφείου παρασύρθηκαν υπέροχες επιτύμβιες στήλες σε μορφή μαρμάρινων και γρανιτένιων πλακών, γλυπτικές ομάδες, πένθιμοι σταυροί και χαριτωμένα ξωκλήσια.
Με την πάροδο του χρόνου, το νεκροταφείο, που διαλύθηκε σε αναζήτηση πολύτιμων αντικειμένων, ήταν κατάφυτο από αγριόχορτα, παρασύρθηκε από μη εξουσιοδοτημένη κατασκευή και κανείς δεν θυμήθηκε αυτούς που ήταν θαμμένοι σε αυτή τη γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου