Ο ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΚ ΝΗΣΟΥ ΚΥΘΝΟΥ .«ό Μωυσής των Ελλήνων τής Μαριούπολης» Η ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ Π. ΓΕΩΡΓΙΟ ΣΚΟΥΤΕΛΗ.«Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως, ασχολείσαι μέ τους Ρώσους Αγίους άλλά μέ έμενα πού είμαστε πατριώτες δεν έχεις ασχοληθεί καθόλου». Δέν είναι τυχαίο λοιπόν τό γεγονός ότι σέ τούτους τούς άσχημους καιρούς ό Πανάγαθος θεός έστειλε τόν ΑΓΙΟ Του, Ιγνάτιο Μαριουπόλεως, να μάς βοηθήσει, όπως και πριν δύο αιώνες περίπου τόν έστειλε να βοηθήσει τούς Έλληνες τής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κριμαίας.

Ο ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΗΡ ΗΜΩΝ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΓΚΟΤΦΕΪΣΚ ΚΑΙ ΚΕΦΑΪΣΚ

Δυόμισυ αιώνες πριν, στο μέρος όπου τώρα εύρίσκεται ή παραθαλάσσια πόλη Μαριούπολη, τό μέρος αυτό έγινε μάρτυς μεγάλων ιστορικών γεγονότων. Όταν βρεθείς έδώ, ό νους σου έρχεται στά προηγούμενα, πού συνέβησαν έδώ, και χωρίς νά τό θέλεις θυμάσαι βιβλικά γεγονότα της Εξόδου τών Εβραίων, άπό την αιχμαλωσία των Αιγυπτίων στη γη τής Επαγγελίας μέ τήν καθοδήγηση τού Μεγάλου Προφήτη Μωσέως. Τότε ό Θεός έστειλε τον Μωυσή στο Ισραήλ γιά νά έλευθερώσει τούς Εβραίους άπό τή χώρα τής σκλαβιάς. Αύτά τά όποια συνέβησαν κάθ οδόν προς τήν έλευθερία δεν ήταν πάντα εύχάριστα, καί διαμαρτυρόμενοι οί Εβραίοι πολλάκις έρριξαν την εύθύνη στο Μωυσή γιά τις διάφορες καταστάσεις άπό τή μιά πλευρά, άπό τήν άλλη ένδυναμωμένοι άπό τό Θεό, θά κατορθώσουν νά έπιτύχουν την ποθητή έλευθερία καί ή ζωή γιά τον έβραϊκό λαό ήταν σωτηρία προς δόξα τού Θεού.

 Κατά τις δύσκολες ήμερες των παθών, πού ύπέστησαν οί Έλληνες τής Κριμαίας, κατά τήν περίοδο τής σκληρής σκλαβιάς και τής άσέβειας των Αγαρηνών, όταν εύθέως έπεβλήθη εναντίον αύτών τό ξερίζωμα τής πίστεως τού Χριστού, ό Θεός έστειλε σ' αύτούς τον μεγάλο Αγιο, τον προορισμένο ύπηρέτη Του. Αύτός με όλη την καρδιά και τό νού του άγάπησε τό Θεό καί τον πλησίον του καί στάθηκε στούς σκλαβωμένους Έλληνες, όπως ό Μωυσής στούς βασανισμένους Εβραίους, καί γεμάτος πίστη τούς έδωσε τό δικαίωμα νά ζήσουν γλυτώνοντας άπό τήν έπικίνδυνη θανατική άπειλή, πού θά προερχόταν άπό τά χέρια τών μουσουλμάνων κυβερνητών.

Τό όνομα τού Μητροπολίτου Ιγνατίου, ήδη περισσότερο άπό διακόσια χρόνια, δικαίως συνδέεται με τήν μετοίκηση τών Ελλήνων τής Κριμαίας προς τά βόρεια τής Αζοφικής καθώς επίσης μέ τήν ίδρυση τής πόλεως Μαριούπολη.

Οπως άναφέρει ένας άπό τούς συγγραφείς του Αγίου, ό Αρκάδιος Προτσένκο, ό οποίος είναι ένας άπό τούς λίγους πού είδε τό άφθαρτο λείψανο τού μητροπολίτου Ιγνατίου τήν περίοδο 1942-1943: «Ή ζωή τού Αγίου άποτελείται άπό δραματικά γεγονότα με έκδηλη πίεση των ηθικών και φυσικών δυνάμεων. Άπησχόλησε και απασχολεί τήν προσοχή τών ιστορικών, των έθνολόγων καί δημοσιολόγων. Ό μητροπολίτης Ιγνάτιος ήταν έκφραστής τής σκέψεως καί της έλπίδος του ελληνικού λαού. Έδωσε προσωπικό παράδειγμα άκαμάτου άγώνος γιά τήν άνθρωπότητα, γιά τήν διάσωσιν τής Ορθοδοξίας και τήν άπαράμιλλον άντίθεσιν προς τάς δυνάμεις του κακού».

Καταγωγή

Ο εκλεκτός του Θεού γεννήθηκε στήν Ελλάδα, στή νήσο Θερμιά ή Θηραμνία ή Κύθνος. Γραπτές πηγές άναφέρουν γιά τήν ήμερομηνία γεννήσεως ότι ήταν μεταξύ τών έτών 1710-1715. Κατά το βάπτισμα έλαβε τό όνομα Ιάκωβος. Τον πατέρα του τον έλεγαν Κωνσταντίνο καί προήρχετο άπό παλαιά εύγενή οικογένεια τών Γκοζαδίνων. Με τή σύμφωνη γνώμη τών γονιών του σέ μικρή ήλικία έφθασε στο Αγιο Όρος τού Αθω, όπου στην περιοχή Βατοπαιδίου άσκήτευε ένας άπό τους κοντινούς του συγγενείς.

Στο Αγιο Όρος

Από τά νεανικά του χρόνια άνατράφηκε στον Αθω. Αγάπησε τή μοναστική ζωή με όλη του την καρδιά και άπέφευγε οτι είχε σχέση με τά κοσμικά πράγματα. Γι’ αυτό τό λόγο, άπό τή νεανική του ήλικία, έλαβε τήν μοναχική κουρά με το όνομα Ιγνάτιος. Αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας. Στάθηκε ποιμένας καλός καί με τήν υψηλή πνευματική του κατάρτιση καί τό ήθος του πέρασε όλες τις βαθμίδες τής ίερωσύνης καί έλαβε τό επισκοπικό αξίωμα.

Αν εδείχθη καλός καί άοκνος ποιμήν, δι αυτό καί άπέλαβε τήν άγάπη καί τον σεβασμό του ποιμνίου του. Ό Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως λαμβάνοντας ύπ'οψη του τήν καλή λειτουργικότητά του, του άπένειμε τον τίτλο του άρχιεπισκόπου καί του έδωσε τήν δυνατότητα νά είναι μέλος τής Πατριαρχικής Συνόδου.Οί σύγχρονοί του τον χαρακτηρίζουν σαν άνδρα τίμιο, θεοφοβούμενο, άρίστης ήθικής, ταπεινό, με σεμνή συμπεριφορά. Ανθρωπο πού ζούσε δυνατά τήν αγγελική ζωή, σοφό καί άγρυπνο με αγγελική μορφή καί πεπειραμένο στα εκκλησιαστικά πράγματα. Ήταν δέ στολισμένος με πλούσια φυσικά προσόντα καί πολλές ικανότητες.

Μητροπολίτης Γοτθίας και Κεφά

Τό 1769 ό Δεσπότης καθίσταται διάδοχος εν Θεώ του έκδημήσαντος επισκόπου Γεδεών, και άνακηρύσσεται άρχιεπίσκοπος Γοτφέίσκ καί Κεφάϊσκ στη περιοχή τής Ταυρίδος. Με τά προσόντα, πού είχε, έμελλε νά γίνει ό νέος Μωυσής του ύπόδουλου ποιμνίου του. Εδώ καλείται να φροντίσει, ώστε οί Έλληνες ορθόδοξοι νά λυτρωθούν άπό τούς Τατάρους τής Κριμαίας και νά μετοικήσουν στήν Ρωσική χριστιανική περιοχή Αζώφ. Έζησε στήν Σκήτη έξω τού ελληνικού χωριού Μαριανόπολη. Κοντά στο Μπαχτσέ-Σαράι, όπου ήταν τό κέντρο τών Χάνων τής Κριμαίας. Επτά χρόνια διοίκησε τήν μητρόπολή του σ’ αύτό τό μέρος ό Άγιος Ιγνάτιος, προσευχόμενος μέ δάκρυα στον θρόνο τού Θεού γιά τό χει-

μαζόμενο ποίμνιό του. Συναισθανόμενος τήν μεγάλη άπειλή εναντίοντών ορθοδόξων γιά φυσική καί πνευματική καταστροφή, άρχισε τή συζήτηση με τό κράτος της Ρωσίας, προκειμένου νά προσαρτήσει τούς χριστιανούς τής Κριμαίας σ αύτήν. Ύστερα άπό τις διαπραγματεύσεις καί τήν συμφωνία, πού πέτυχε, μέ τό κράτος τής Ρωσίας γιά τήν άσφαλή μετοίκηση των Ελλήνων τής Κριμαίας στο χριστιανικό ρωσικό έδαφος, όπου θά ζούσαν σαν Ρώσοι υπήκοοι, ό Μητροπολίτης Ιγνάτιος πήρε τήν μεγάλη απόφαση.

Ως νέος Μωυσής τής Εξόδου των Ελλήνων

Μετά τή Θεία Λειτουργία, 23 Απριλίου 1778 στήν εκκλησία τού σπηλαίου τής σκήτης τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου, έκάλεσε όλους τούς πιστούς νά άρχίσουν τήν προετοιμασία άναχωρήσεως άπό τή χώρα τής δουλείας καί τής σκλαβιάς. Έμπιστοι άνθρωποι πληροφόρησαν τους χριστιανούς σέ όλη τήν χερσόνησο γιά την άκριβή άναχώρηση μέ μεγάλη μυστικότητα. Γι' αύτό τό τουρκο-ταταρικό κράτος τής Κριμαίας δεν γνώριζε τίποτε γιά τά προετοιμαζόμενα γεγονότα, καί δεν σκέφτηκε νά τούς παρενοχλήσει.

Τον μήνα Ιούνιο 1778, έγκαταλείποντας τα σπίτια, τις περιουσίες και τούς τάφους των προγόνων τους, με τή θαυματουργή εικόνα τής Παναγίας τού Μπαχτσέ -Σαράι, πήραν τον δρόμο τής φυγής. Τήν στρατιωτική κάλυψη διηύθυνε ό Αλέξανδρος Σουβόρωφ και πνευματικά διηύθυνε ό μητροπολίτης Ιγνάτιος. Περισσότεροι άπό 30.000 άνθρωποι άφησαν τά σύνορα τής Τουρκο-ταταρικής Κριμαίας. Γι’ αύτά τά τολμήματα καί τήν γενναιότητα, ή Αύτοκράτειρα Αικατερίνη άπένειμε στον Αγιο τήν ύψηλή διάκριση «άδαμάντινο έγκόλπιο». Κατά τήν διάρκεια τής έξόδου τους προς τήν έλευθερία οί φυγάδες ύπέστησαν ταλαιπωρίες, δυσκολίες, άσθένειες, τις όποιες άντιμετώπισαν μέ τήν θερμή προσευχή τού άρχιποιμενα τους. Όταν κατά τήν πορεία τους προέκυψε άγνωστη, βαρειά επιδημία καί οι άνθρωποι πέθαιναν καθημερινά, ό Πανιερώτατος Ιγνάτιος μαζί μέ τούς πιστούς έκανε παρακλήσεις καί προσευχές στον Άγιο Ιερομάρτυρα Χαράλαμπο, γιά νά τούς λυτρώσει άπό τήν άσθένεια καί τον θάνατο. Ό Αγιος Χαράλαμπος, ό όποιος γιά τά γεγονότα αύτά έμφανίστηκε σε όραμα, απάντησε στις παρακλήσεις τους καί με τή μεσιτεία του στον Πανάγιο Θεό τούς γλύτωσε άπό τή θανατηφόρα νόσο. Μέ την άκράδαντη πίστη του στην πρόνοια του Τριαδικού Θεού, τις θερμές προσευχές του και έχοντας συνοδοιπόρο την Παναγία, ό Μητροπολίτης Ιγνάτιος οδήγησε τελικά τό ποίμνιό του στα ρωσικά παράλια τής Αζοφικής θάλασσας. Στήν περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν οί Έλληνες μέ τήν ευλογία του ποιμενάρχου τους. Εδώ οικοδόμησαν τήν ωραία πόλη Μαριούπολη, που έφερε τό όνομα τής Βασίλισσας των Ουρανών Ύπεραγίας Θεοτόκου, ή όποια ήταν προστάτις τους καί καθ οδόν προς τήν φυγή καί στήν μετέπειτα ζωή στο νέο τόπο εγκατάστασης. Ο πρώτος ορθόδοξος ναός, πού οικοδόμησε στη νέα πόλη ό σοφός καί ευλαβής ιεράρχης ήταν προς τιμή καί στη μνήμη τού Αγίου ίερομάρτυρος Χαραλάμπους.

Στη Μαριούπολη, πού είχε γύρω 23 ελληνικά χωριά, ό μητροπολίτης Ιγνάτιος ίδρυσε τή νέα μητροπολιτική του έδρα σάν κανονικός άρχιερέας κάτω άπό τήν έξάρτηση τής ορθόδοξης ρωσικής έκκλησίας. Οί μετοικίσαντες Έλληνες κατέστησαν Ρώσοι υπήκοοι καί μπορούσαν νά ζουν πλέον έλεύθεροι ύπό τήν προστασία καί τή διαφύλαξη ένός ορθόδοξου κράτους καί χωρίς κανένα έμπόδιο νά ομολογούν την πίστη τους στο Χριστό. Τό κυριότερο έργο του μητροπολίτη Μαριουπόλεως Ιγνατίου ήτο ή πνευματική οικοδομή του ποιμνίου του. Συνήθιζε νά λέει: « Μέσω τής έκκλησίας καί άπό τήν εκκλησία προέρχεται ή ουράνια ευλογία καί οφθαλμοφανείς έπιτυχίες σε κάθε ανθρώπινο έργο, εργασία καί προοπτική». Όλα τά αντιμετώπιζε με προσευχή, υπομονή καί πραότητα.

Σε όλα τά ζητήματα, πού αφορούσαν τόσο την πνευματική οικοδομή όσο καί τήν καλή διαβίωση καί ασφάλεια του ποιμνίου στο νέο τόπο εγκατάστασης, άλλά καί σε κάθε πειρασμό, ό θεόσταλτος, σοφός καί άοκνος ποιμενάρχης εύρισκε διέξοδο στη θερμή προσευχή, πού έκανε με πίστη στήν πρόνοια τού Θεού. Είχαν περάσει τρία χρόνια άπό τήν ήμέρα της ίδρύσεως τής Μαριούπολης, όταν κάποια μέρα στα παράλιά της έμφανίστηκε εχθρικό πλοίο καί ήταν ολοφάνερο ότι δεν είχε καλό σκοπό. Από τό καράβι αύτό πραγματοποιήθηκε πολεμική άπόβαση με κατεύθυνση τήν πόλη. Τότε όλοι είδαν έκεί στήν πεδιάδα τον άρχιποιμένα προσευχόμενο. Πολλοί πήγαν καί ένώθηκαν με τις προσευχές του Αγίου Ιγνατίου. Μετά τό πέρας τής προσευχής ό Μητροπολίτης είπε: « Τώρα χωρίς φόβο έπιστρέφτε στην πόλη». Οί κάτοικοι υπάκουσαν στά λόγια του και έπέστρεφαν, ένώ έκπληκτοι είδαν ότι οί εχθροί πανικόβλητοι τρέχουν πίσω στο καράβι τους. Όταν ρώτησαν ένα αιχμάλωτο γιά τήν αιτία του πανικού τής φυγής, αυτός απάντησε ότι αυτοί τρόμαξαν μπροστά σε άοπλους ανθρώπους, διότι εμφανίστηκαν στρατιές με λευκά ρούχα, καί με πύρινες ρομφαίες στά χέρια. Τό γεγονός αυτό έλαβε χώρα στις (27 Σεπτεμβρίου, παλαιό) 14 Σεπτεμβρίου ημέρα τής μεγάλης εορτής τής Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Όμως οί δυσκολίες, τά προβλήματα καί οί πειρασμοί στη νέα πατρίδα, ό κίνδυνος γιά τουρκικές επιθέσεις καί ό φόβος μήπως άποβιβαστούν στά παράλια οί Τούρκοι μέ τό σκοπό νά άναγκάσουν τούς δούλους τους νά έπιστρέφουν στον τόπο, πού άφησαν, όλα αύτά έφεραν τό λαό σε κατάσταση διαμαρτυρίας καί μικροψυχίας προς τό Θεό. Αρχισαν λοιπόν νά ρίχνουν τήν ευθύνη τών βασάνων τους στον Άγιο, ό οποίος μέ πικρία προσπαθούσε, όπως ό Μωυσής, νά άντιμετωπίζει όλα μέ πολλή πραότητα.

 Τό τέλος του ποιμενάρχου

Ό πιστός δούλος του Θεού Ιγνάτιος, πού αγάπησε τον Θεό και τον συνάνθρωπο με όλη του τήν καρδία και τή διάνοια ύπόμενε και προσπαθούσε νά δικαιολογήσει τήν άσχημη συμπεριφορά όσων έκ τού ποιμνίου του τον κατηγορούσαν. Αύτόν τον βαρύτατο πειρασμό ό Άγιος τον άντιμετώπισε μέ προσευχή, μέ μεγάλη ύπομονή καί ταπείνωση. Μεταφέρθηκε 6,5 χιλιόμετρα μακριά άπό τή Μαριούπολη σ ένα πέτρινο κελί, πού έχτισε.

Όμως ή άλλαγή των συνθηκών έπαιξε άποφασιστικό ρόλο γιά τον ήλικιωμένο πλέον άρχιποιμένα. Κατόπιν δεκαπενθημέρου άσθένειας, στις 3 Φεβρουάριου 1786 ό Μητροπολίτης Ιγνάτιος μετέστη προς τον Κύριο. Έτάφη στον πρώτο ναό τής Μαριούπολης, στον καθεδρικό ναό του Αγίου Χαραλάμπους.

Μετά τήν κοίμησή του Γιά μερικά χρόνια τό όνομα του Αγίου Ιγνατίου μισοξεχάστηκε, άλλά πάλι ή μνήμη του επανήλθε μεταξύ των ορθοδόξων των παραλίων τής Αζοφικής. Ό τάφος του έγινε άργότερα μεγάλο προσκύνημα. Οί εύσεβείς κάτοικοι με εύγνωμοσύνη τιμούσαν τον έλευθερωτή Άγιο πνευματικό τους πατέρα. Στά μνημόσυνα έπί του τάφου του συγκεντρώνονταν πλήθος πιστών και έγιναν μελέτες καί ιστορικές άφηγήσεις γιά τη ζωή του καί τό έργο του.

Όμως ήλθαν χρόνια άθεϊστικής καί ολοκληρωτικής κακίας, καταπάτησης τών άγιων, και διωγμών γιά τήν Αγία πίστη τού Χριστού. Το έτος 1938 οί άθεοι γκρέμισαν τον ί. ναό τού Αγίου Χαραλάμπους καί άποσφράγισαν τον τάφο τού άγιου. Τότε λοιπόν διαπιστώθηκε ότι τά λείψανά του ήσαν άφθαρτα. Τήν περίοδο τής κατοχής, όταν πάλι άνοιξαν οί ναοί, τό σώμα του το μετέφεραν σε εκκλησία. Κατά τήν απελευθέρωση τής Μαριούπολης, τήν πόλη τήν έκαψαν οί Γερμανοί καί μαζί με τήν πόλη κάηκαν καί τά άγια λείψανα. Έτσι έκπληρώθηκε ή προφητεία του άγιου, ότι τό σώμα του θά καεί μαζί με τήν πόλη. Απ' όλα τά λείψανα πού κάηκαν, διεσώθη ένα μικρό μέρος. Με τις προσπάθειες τών πιστών αύτό τό διασωθέν τεμάχιο διεφυλάχθη, καί πριν του Αγίου μετεφέρθη στο ναό του Αγίου Νικολάου -Μεταμορφώσεως του λιμανιού τής Μάριουπόλης.

Ό Μητροπολίτης Ιγνάτιος ήτο ό τελευταίος ιεράρχης μέ τον τίτλο Γοτφέίσκ και Κεφάίσκ.Οί εύγνώμονες κάτοικοι τής Μαριούπολης θυμούνται τό κτίσιμο τής ώραιοτάτης πόλεως της Μαριούπολης προς τιμήν τής Ύπεραγίας Θεοτόκου. Οί ορθόδοξοι θυμούνται τούς κόπους καί τούς μόχθους του για τή σωτηρία τού ποιμνίου, την άγάπη του καί την ακακία του σ αύτούς, οί όποιοι, όπως κάποτε οί Εβραίοι στην έρημο, δεν ήσαν εύγνώμονες προς τό Θεό.

Όμως, με ύποδειγματική άγάπη, αναζητούσε μόνο νά δοξάζεται τό όνομα τού Θεού, ουδείς πειρασμός μπόρεσε νά τού προκαλέσει ακηδία στη ψυχή, καί πάντοτε χαιρόταν γιά τά θαύματα, πού έκανε τό έλεος τού Θεού γιά τή σωτηρία τού πλησίον.

Αγιοκατάταξη

Τήν 11 Ιουνίου 1997 ή Ορθόδοξη Ούκρανική Εκκλησία άνακήρυξε Άγιο τον Ίγνάτιον- Μητροπολίτη Μαριουπόλεως (Γκοζαδίνο), Μητροπολίτη πρώην Γοτφείσκ καί Κεφάίσκ

(1715-1786). Η Αγία μνήμη του τιμάται στις 3 Φεβρουάριου.

Έτσι «ή άγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, ή άγάπη ού ζήλοι, ού περπερεύεται, ού φυσιούται, ού ζητεί τά έαυτής, ούκ οργίζεται, ου λογίζεται τό κακόν, ού χαίρει έπί τή άδικία, συγχαίρει δέ τή άληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα έλπίζει, πάντα υπομένει. Ή άγάπη ουδέποτε εκπίπτει...».

Και έμείς, τώρα χαιρόμεθα γιά τή δόξα του δούλου τού Θεού· ας άξιωθούμε με τις πρεσβείες του νά είμεθα μαζί μ' έκείνον κληρονόμοι τής Ούρανίου Βασιλείας καί εκεί να ύμνούμε τον έν Τριάδι προσκυνούμενον Θεό εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

ΣΧΟΛΙΟ ΕΚΔΟΤΗ

Θεωρούμε ότι δέν είναι τυχαίο το γεγονός πού ό Άγιός μας θέλησε νά γίνει σέ όλους γνωστός αυτή την περίοδο πού διανύουμε. Όπως διαπιστώθηκε κατά τη διάρκεια τής έρευνας, πού πραγματοποιήθηκε, τό όνομα και ή άγιωσύνη τού Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως είχαν φτάσει στήν Κύθνο, τόν τόπο τής καταγωγής του, πριν 18 χρόνια περίπου, όμως αυτό τό γνώριζαν μόνο ολίγοι. Ή δε άκολουθία τού Αγίου είναι γραμμένη στήν Κλάδα άπό τόν Αρ. Χαράλαμπο Μ. Μπούσια άπό τό 2001.

Είναι απορίας άξιον τό γεγονός ότι κάνεις δέν ενδιαφέρθηκε νά ασχοληθεί νωρίς μέ τόν μεγάλο μας Άγιο. Διανύουμε μιά ιδιαίτερα άσχημη περίοδο. Ή πνευματική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, πού είχε σαν αποτέλεσμα καί τήν οικονομική κρίση δέν άφησε ανεπηρέαστο ούτε τό νησί τό δικό μας. Πολλοί είναι εκείνοι πού ανησυχούν σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά γιά τήν έλλειψη τής κρίσης, πού στοχεύει στην ισοπέδωση τών ανθρωπίνων ορθόδοξων άγιων και τη μετατροπή τής κοινωνίας σε εμάς. Τό ηλεκτρονικό φακέλωμα μέ τήν κάρτα του πολίτη, ή κατάργηση των χριστιανικών συμβόλων από δημόσιους χώρους, ό περιορισμός καί ή αλλοίωση τού μαθήματος τών θρησκευτικών καί τής Ελληνικής ιστορίας στά σχολεία, ή παραπληροφόρηση καί ή πολεμική κατά τής εκκλησίας, ή συστηματική προσπάθεια διάλυσης τής ορθόδοξης Ελληνικής οικογένειας μέ τούς πολιτικούς γάμους, τούς γάμους ομοφυλοφίλων, ό διαφημιζόμενος νέος τρόπος ζωής καί διασκέδασης τών νέων, πού μόνο ηθική καί σωματική  επιφέρει, είναι ορισμένα από τά μέσα, πού χρησιμοποιούνται κυρίως από |παράγοντες μέ σκοπό τή μεθοδική περιθωριοποίηση τής Εκκλησίας, ώστε νά αλλοιωθεί ή πίστη τών χριστιανών καί νά βγει από τις καρδιές τών πιστών ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός καί ή διδασκαλία Του. Οι δύστυχοι καί αξιολύπητοι οπαδοί τής «νέας εποχής» προσπαθούν νά προετοιμάσουν τό έδαφος γιά την εγκαθίδρυση τού κράτους του αντίχριστου και τή δουλεία τού ανθρώπου. 

Ξεχνούν, όμως, ή δεν έχουν μάθει ότι ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός, ό θεός πού με τήν μεγάλη Του άγάπη γιά τον άνθρωπο έσαρκώθη, ήρθε στη γή θεάνθρωπος, και μέ τή μεγάλη Του θυσία, τό αίμα Του, ϊδρυσε τήν Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, γιά να υπάρχει καί να θριαμβεύει σέ όλους τούς αιώνες. Σέ όλους τούς κρίσιμους καιρούς, πού κινδύνεψε τό ποίμνιο τής Αγίας Του εκκλησίας ανέδειξε καλούς και άγιους ποιμένες, αλλά και μέ τήν παρουσία τής Παναγίας και τών Αγίων

Του απέτρεψε τον κίνδυνο άπ' όπου καί άν ερχόταν. Δέν είναι δυνατόν καί στους δύσκολους τούτους καιρούς, πού διανύουμε, ό Κύριος να μή βοηθήσει τους πιστούς δούλους Του, εάν φυσικά διατηρήσουμε άκλόνητη τήν πίστη μας καί «τής Παναγίας άχράντου, ύπερευλογημένης, ενδόξου, δεσποίνης ήμών -Θεοτόκου καί άειπαρθένου Μαρίας, μετά πάντων τών άγιων μνημονεύσαντες, έαυτούς καί άλλήλους καί πάσαν την Ζωήν ήμών Χριστώ τώ Θεώ παραθώμεθα».

Δέν είναι τυχαίο λοιπόν τό γεγονός ότι σέ τούτους τούς άσχημους καιρούς ό Πανάγαθος θεός έστειλε τόν ΑΓΙΟ  Του, Ιγνάτιο Μαριουπόλεως, να μάς βοηθήσει, όπως και πριν δύο αιώνες περίπου τόν έστειλε να βοηθήσει τούς Έλληνες τής Ορθοδόξου Εκκλησίας της Κριμαίας.

Αυτό φανερώνουν καί οι επεμβάσεις του Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως, όσον αφορά στη γνωριμία του μέ τούς πιστούς, από τόν περασμένο χρόνο. Με πρώτη αποκαλυπτική εμφάνισή του στόν Πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Σκουτέλη τής Ρωσικής εκκλησίας τών Αθηνών να του λέει: «Ο Αγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως: Ασχολείσαι μέ τούς Ρώσους Αγίους άλλά με μέ εμένα, πού είμαστε πατριώτες, δέν έχεις ασχοληθεί καθόλου».

Από τή στιγμή εκείνη ό άγιος καί ακούραστος ποιμένας τής Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού κατέβαλε κάθε προσπάθεια καί διέθεσε πολύ χρόνο γιά να γίνει πλέον γνωστός καί στόν ελλαδικό χώρο ό έκ Κύθνου Αγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως.

  

Με τις ικεσίες τής Παναγίας Κανάλας, τής μόνης ελπίδας καί προστάτιδάς μας, καί μέ τή μεσιτεία του νεοφανέντος Άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως έκ Κύθνου καί μέ τή ευλογία του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου μας Δωροθέου β' να ευχόμαστε καί να παρακαλούμε τόν Τριαδικό θεό, ώστε να μάς ενδυναμώνει τήν ακλόνητη πίστη στούς δύσκολους τούτους καιρούς καί να μάς διαφυλάττει από κάθε σωματική καί ψυχική βλάβη ώς μόνος Άγιος καί Δίκαιος θεός υπάρχων εις τούς αιώνας τών αιώνων. Αμήν.

Η ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΑΡΙΟΥΠΟΑΕΩΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΟΥΚΡΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Τήν 11 Ιουνίου 1997 συστήθηκε έπίσημη συνεδρίαση τής Άγιας Συνόδου τής Ορθοδόξου Ούκρανικής Εκκλησίας ύπό τήν προεδρία του Μακαριωτάτου Βλαδιμήρου Μητροπολίτου Κιέβου καί πάσης Ουκρανίας. Ή Άγια Σύνοδος ακούσε τήν πρόταση τού προέδρου τής έπιτροπής περί άνακηρύξεως των Άγιων τήςΟύκρανικής Όρθοδόξου Εκκλησίας, πανιερωτάτου Μητροπολίτου Χαρκόβου καί Μπογοντουχόβσκ Νικοδήμου, περί καταχωρήσεως στη χορεία των τοπικών Άγιων τού Ιγνατίου Μητροπολίτου Μαριουπόλεως (Γκοζαδίνου), Μητροπολίτου πρώην Γοτφέϊσκ καί Καφάϊσκ

(1715-1786).

Ίδούσα τήν ζωή, τούς κόπους καί τήν άσκηση τοϋ Μητροπολίτου Ιγνατίου ή Άγιωτάτη Σύνοδος άποφαίνεται:

1 )Ευλογεί για τήν αναγνώριση καί δοξολογία τον Άγιο Ίγνάτιοντής Μαριούπολης, Μητροπολίτη Γοτφέϊσκ καί Καφάϊσκ (1715-1786).

2)      Νά αγιογραφηθεί ή εικόνα του.

3)      Να συντεθεί ακολουθία, τροπάριο καί κοντάκιον

του Άγίου’Ιγνατίου Μαριουπόλεως (Γκοζαδίνου).

4)      Ή μνήμη του Άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως να έορτάζεται τήν ήμέρα τής μακάριας έκδημίας του (16 Φεβρουάριου) 3 Φεβρουάριου.

5)      Τά τίμια υπόλοιπα του Άγίου’Ιγνατίου (Γκοζαδίνου) νά θεωρούνται Άγια Λείψανα.

6)      Νά τελεσθεί δοξολογία προς τον Θεόν τον δωρίσαντα στον λαό του Θεού νέον μεσίτην στήν χορεία των Άγιων τής πατρίδος μας.

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ούκρανίας, ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Μητροπολίτης Χαρκόβου καί Μπογοντουχόβσκ, ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ Μητροπολίτης Οδησσού καί Ίσμάουσκ, ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Τσερνοβϊτς και Μπουκοβίνας, ΙΛΑΡΙΩΝ Αρχιεπίσκοπος Ντονιέτσκ και Μαριούπολης, ΑΝΤΩΝΙΟΣ Έπίσκοπος Χμελνίτσκι και Σεπέτοβσκι, ΒΗΣΣΑΡΙΩΝΈπίσκοπος Όβρούτσκι και Κοροσμένσκι, ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ Επίσκοπος Αβώβ καί Ντρογκομπίτσκ, ΙΩΑΝΑΘΑΝ Αρχιεπίσκοπος Σούμσκι καί Άχτίρσκι, Γραμματεύς τής Ουκρανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.

Ολόκληρη ή μορφή τού Μητροπολίτου Ιγνατίου φέρει τή σφραγίδα τής εποχής του. Δεν είναι αρκετό να πούμε ότι αυτός ήτο φωστήρας τής εποχής του. Στην έπαρχία του, στήν πνευματική του έξουσία, αυτός έφτιαξε μια εποχή καί έδωσε τή ζωή του έν όνόματι τής ευτυχία των απογόνων του.

Ιερός Ναός του Αγίου Ιγνατίου Μαριούπολης στο Ντονέτσκ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ

(Ιανουάριος 2017)

Την 1η Οκτωβρίου 2016 στις 05.45 ώρα άπογευματινή άφίχθησαν στη Κύθνο τεμάχια ιερών λειψάνων τού Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως ύστερα άπό ενέργειες τής ίεράς Μητροπόλεως Σύρου – Κύθνου και τού Δήμου Κύθνου μέσω τής Ούκρανικής Πρεσβείας στήν Αθήνα. Τά ιερά λείψανα άπό τή Μαριούπολη μέχρι τή νήσο Κύθνο έσυνόδευσε ιερέας τής Ούκρανικής Εκκλησίας μέ τήν εύλογία τού Μητροπολίτου Μαριουπόλεως Ίλαρίωνος. Κατά τήν άφιξή τους στην Κύθνο έσυνοδεύοντο άπό τον σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σύρου - Κύθνου Δωρόθεο Β και τούς σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας Σιδηροκάστρου Μακάριο και Βρεσθένης Θεόκλητο καθώς και τον άξιότιμον Πρέσβυ τής Ουκρανίας στην Ελλάδα.

Μετά την μεγάλη και συγκινητική υποδοχή των άγιων λειψάνων στο λιμάνι του Μέριχα άπό τούς κατοίκους του, ή ιερά πομπή έφθασε στή Χώρα ή όποια είναι ή γενέτειρα τού Αγίου. Στήν είσοδο της Χώρας έγινε ή ένθουσιώδης έπίσημη ύποδοχή των ιερών λειψάνων άπό σύσωμους τούς κατοίκους της καί άπό πλήθος επισκεπτών.

Παρέστησαν ό ιερός κλήρος, σύσσωμος ή Δημοτική άρχή καί ομάδα έπισήμων προσώπων μετά τού άρχηγού καί έκπροσώπων τού λιμενικού σώματος ή μπάντα τού όποιου άπέδωσε τις δέουσες τιμές καί έσυνόδευσε τά άγια λείψανα.

Από πλευράς Ούκρανών παρέστησαν ό άξιότιμος Πρέσβυς χής Ουκρανίας στην Ελλάδα μαζί με τούς Δημάρχους Μαριούπολης και Σαρτάνα μετά τής συνοδείας των. Επίσης άντιπροσωπεία Ελλήνων Μαριουπολιτών καί άντιπροσωπία μεγάλου άριθμού Ουκρανών κατοίκων τής Μαριούπολης μετά ένός συλλόγου νεαρών οί όποιοι, άπαντες, έλαβαν μέρος σε όλες τις εκδηλώσεις πού είχαν διοργανωθεί με μεγάλη επιτυχία και κατά την διάρκεια τών οποίων, σύμφωνα με το πρόγραμμα, ύπεγράφη μεταξύ τών Δημάρχων σύμφωνο άδελφοποίησης των Δήμων Κύθνου και Σαρτάνα - Μαριούπολης.

Ή μεγάλη πομπή τών ιερών λειψάνων άκολοθούμενη άπό πλήθος τών πιστών εφθασε πανηγυρικώς στήν πλατεία, μπροστά στήν είσοδο τού Δημαρχείου όπου είχε στηθεί μεγάλη έξέδρα δεόντως, στολισμένη. Εδώ πραγματοποιήθηκαν ό Εσπερινός καί οί ομιλίες, ένώ το πρωί τής έπομένης ημέρας έγινε ή Θεία Λειτουργία και συνεχίσθηκαν οί ομιλίες και οί διάφορες έκδηλώσεις.

Τά ιερά λείψανα κατέθηκαν προς προσκύνηση στον ιερό ναό τού Αγίου Σάββα στον όποιο είχε βαπτιστεί ό Άγιος, όπου και παρέμειναν όλη τη νύκτα, Σάββατο προς Κυριακή, καθώς καί τήν επομένη ήμερα, Κυριακή, μέχρι τό εσπέρας. Εν συνεχεία τά άγια λείψανα μεταφέρθηκαν στή Δρυοπίδα όπου έτυχαν μεγάλης ύποδοχής μετά πανηγυρικής έκδηλώσεως, καί έτέθηκαν προς προσκύνηση στον ιερό ναό Αγίων Αποστόλων καί Αγίας

Αννης.

Τήν έπομένη ήμερα έπέστρεψαν στη Χώρα καί έγκαταστάθηκαν στον ιερό ναό τής Αγίας Τριάδος. Έτσι, ολοκληρώθηκαν οί έκδηλώσεις τής ύποδοχής, καί τής ένθρόνισης ύπό τού σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας Δωροθέου Β', των ιερών Λειψάνων του άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως έκ Κύθνου. Αξιόν προσοχής καί επαίνου υπήρξε ή άριστη συμπεριφορά των κατοίκων της Κύθνου γιά το έργο τής ύποδοχής αλλά κυρίως γιά τον μεγάλο ενθουσιασμό, τον σεβασμό καί τήν άγάπη προς τον άγιότους. Ήταν μια άπό τις ευλογημένες στιγμές τής ζωής τους τήν όποια άνέμεναν έπί σειρά άρκετών έτών, δεδομένου οτι διανύουμε τό εικοστό έτος άπό την ήμερα τής άγιοκατατάξεως τού άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως, πού πραγματοποιήθηκε άπό 11 Ιουνίου 1997.

Έπί τή εύκαιρία τής άφίξεως και ένθρονίσεως πλέον των άγιων λειψάνων στή Χώρα Κύθνου, έπειδή πολλοί είναι έκείνοι πού συνεχώς με έρωτούν πώς έμαθα τον βίο τού Αγίου πού αναφέρεται στο βιβλιαράκι πού τυπώθηκε τό 2011 αισθάνομαι ύποχρέωση νά αναφερθώ στο γεγονός αυτό. Περισσότερο όμως το κάνω σάν ένα μνημόσυνο πού οφείλω στον μακαριστό πρωτοπρεσβύτερο π. Γεώργιο Σκουτέλη τον όποιον έπέλεξε ό Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως γιά να πρωτοστατήσει στην έρευνα και καταγραφή τού βίου του και διά μέσω του όποιου έγινε πλέον γνωστός τόσο στή γενέτειρά του Κύθνο όσο και πανελλαδικώς.

Ό άείμνηστος π. Γεώργιος Σκουτέλης γεννήθηκε στήν Αθήνα άπό γονείς πού κατάγονταν άπό τή Κάλυμνο. Οί γονείς τής μητέρας του είχαν έρθει στήν Αθήνα άπό τήν Ούκρανία (ό παππούς του γεννήθηκε στή Σινασό). Φοίτησε στή Ριζάριο Εκκλησιαστική Σχολή Αθηνών και σπούδασε στή Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκτός άπό τή θεολογική κατάρτησή του παρακολούθησε μαθήματα μουσικής στήν Ακαδημία της άγιας Πετρούπολης. Μιλούσε πολύ καλά τή Ρωσική γλώσσα (ιδιαίτερα τήν εκκλησιαστική σλαβονική), τή γαλλική καΙ  τήν αγγλική. Υπήρξε προϊστάμενος του ιερού ναού τής Αγίας Τριάδος τής ρωσικής παροικίας Αθηνών. Έφερε τον τίτλο τού πνευματικοί) και Πρωτοπρεσβυτέρου τής Ελλαδικής Εκκλησίας. Υπήρξε ένας ταπεινός, υπομονετικός, χαρισματούχος πνευματικός πατέρας για πλήθη πιστών άπό ολα τά σημεία της Αθήνας και γιά πλήθος πιστών, Ρώσων και Ουκρανών. Με τήν Ουκρανική Εκκλησία είχε καλές σχέσεις και επισκεπτόταν.

Τον Φεβρουάριο του 2010, όταν πλέον εγώ βεβαιώθηκα γιά τήν ύπαρξη του Αγίου μας, έπικοινώνησα με τον π. Γεώργιο Σκουτέλη τον όποιον γνώριζα πριν πολλά χρόνια και τον παρακάλεσα νά έρευνήσει γιά τον βίο του άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως ό όποιος ήταν συμπατριώτης μου άπό τήν Κύθνο. Εκείνος μόλις ακούσε το όνομα του άγιου συγκινήθηκε πάρα πολύ και ταυτόχρονα συγκινήθηκα κι εγώ άπό τό μεγάλο ένδιαφέρον του.

Σε σύντομο χρονικό διάστημα έπικοινώνησε με την έκκλησία τής Ουκρανίας και μέσα σε δυο μήνες περίπου έλαβε βιβλία σχετικά με τον βίο τού Αγίου και είκονίτσες. Με μεγάλη χαρά με πληροφόρησε τηλεφωνικώς και μοϋ είπε ότι είχε ήδη ξεκινήσει τήν έργασία τής μεταφράσεως άπό τά Ρωσικά στά Ελληνικά. Τότε μου αποκάλυψε ότι ό Άγιος τού είχε εμφανιστεί, πριν ακόμη επικοινωνήσω εγώ μαζί του, και τού είπε: «Άγιος Ιγνάτιος Μαριουπόλεως, ασχολείσαι μέ τους Ρώσους Αγίους άλλά μέ έμενα πού είμαστε πατριώτες δεν έχεις ασχοληθεί καθόλου». Έτσι, έδωσα κι εγώ τήν εξήγηση στο μεγάλο ένδιαφέρον πού έδειξε εξ άρχής.

Τον Μάιο 2010 μού παρέδωσε σύντομη βιογραφία τού Αγίου πού είχε ήδη γραψει καί τέσσερις είκονίτσες του. Μου είπε επίσης ότι υπήρχε εκτεταμένη βιογραφία τού Αγίου σε βιβλίο πού απαιτούσε αρκετό χρόνο για νά μεταφραστεί καί ότι θά μου τήν παρέδιδε αργότερα, μόλις διεκπεραίωνε τή μετάφραση. Αμέσως έπροχώρησα στήν έκτύπωση τής βιογραφίας άπό τό χειρόγραφό του σε άπλές κόλλες πολυγράφου και σε πολλά αντίγραφα τά οποία άρχισα να διανέμω, μαζί μέ είκονίτσες πού είχα έπίσης τυπώσει, στούς κατοίκους τής Κύθνου γιά νά γνωρίσουν τον βίο τού συμπατριώτη τους Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως.

Τον ίδιο καιρό άνέθεσα σέ άνεγνωρισμένο άγιογράφο των Αθηνών τήν άγιοφράφηση τού Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως μέ βάση μιά άπό τις είκονίτσες πού είχα παραλάβει. Ή εικόνα αύτή είναι ή πρώτη εικόνα του άγιου πού άγιογραφήθηκε στην Ελλάδα και ή όποια τοποθετήθηκε σε προσκυνητάρι στον Ί. Ναό τού Αγίου Έφραίμ στη Χώρα Κύθνου. Μετά τό καλοκαίρι τού 2010 ό π. Γεώργιος Σκουτέλης ολοκλήρωσε τήν εργασία μεταφράσεως τής πληρέστερης βιογραφίας τού άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως άπό τά Ρωσικά στά Ελληνικά και μου τήν παρέδωσε ό ίδιος, μαζί με ολο το ύλικό πού άφορά τον άγιο, όταν τον έπισκέφθηκα στο σπίτι του. Μού χάρισε έπίσης σάν εύλογία και μία εικόνα τού Αγίου Λουκά τού ιατρού γιά νά τήν τοποθετήσω στο Ναό τού Αγίου Έφραίμ στη Κύθνο.

Τον έπόμενο χρόνο, τό 2011, με τή βοήθεια τού Θεού τυπώθηκε και διενεμήθηκε τό γνωστό πλέον βιβλιαράκι με τον βίου τού άγαπημένου μας άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως εκ νήσου Κύθνου μέσω του όποιου ό άγιος έγινε γνωστός πανελλαδικούς.

Μέχρι τήν τελευταία στιγμή τής ζωής του ό άείμνηστος π. Γεώργιος Σκουτέλης περίμεναν με μεγάλη υπομονή και άγωνία να γίνουν οί δέουσες ένέργειες έτσι ώστε νά πραγματοποιηθεί ή μετακομιδή των ιερών λειψάνων άπο τή Μαριούπολη στή Κύθνο. Σκοπός του ήταν νά πάει και νά συνοδεύσει τά άγια λείψανα ακολουθώντας τήν διαδρομή πού έκανε ό άγιος κατά τή μεταφορά τού ποιμνίου άπό τον τόπο τής σκλαβιάς στή Μαριούπολη και έν συνεχεία νά τά συνοδεύσει μέχρι τη γενέτειρα τού Αγίου τή νήσο Κύθνο. 

Τακτικά έλεγε στήν πρεσβυτέρα του «θα ζήσω άραγε μέχρι τότε;» Ίσως νά προαισθανόταν τον θάνατό του διότι τρία περίπου χρόνια μετά τις ένέργειες πού έκανε γιά τον άγιο άπεδήμησε προς Κύριον. Αίωνία ή μνήμη του καί νά έχουμε την εύχή του! Κανένας δεν έχει ασχοληθεί με τέτοιο ζήλο και λεπτομέρεια για τον Άγιο. Παρά τό σοβαρό πρόβλημα της υγείας του υστέρα από επτά χειρουργεία, έχοντας και τό βάρος τής φροντίδας της δωδεκαμελούς οικογένειας του, έργάσθηκε άόκνως, άνιδιοτελώς και άθορύβως έπί μακρόν χρονικό διάστημα ψάχνοντας νά βρεί μέσα άπό σωστές πηγές όσο δυνατόν περισσότερα άληθή στοιχεία γιά τον βίο του άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως. Πολλοί πού θα έπισκέπτονται τήν Κύθνο γιά νά προσκυνήσουν τα άγια λείψανα θα είναι άπό έκείνους πού γνώρισαν τον άγιο μέσα άπό τό έργο του.

Επομένως είναι βέβαιο πώς ή τιμή του δόθηκε ήδη άπό τον ίδιο τον Άγιο στους ούρανούς! Άπό τήν πλευρά μου όλες οί ενέργειες διεξήχθησαν άνιδιοτελώς καί άφιλοκερδώς, χωρίς κανένα κίνητρο προβολής ή ύστεροβουλίας μέ μοναδικό συνοδοιπόρο καί συμπαραστάτη τή σύζυγό μου  Ειρήνη. Δοξάζουμε τον Τριαδικό Θεό καί ευχαριστούμε τον Άγιο Ιγνάτιο Μαριουπόλεως γιά τήν ευκαιρία πού μας πρόσφερε νά τον υπηρετήσουμε διά της συνεργασίας μας μετά τού ευλογημένου εκείνου ίερέως. Όλες οί ένέργειές μας έγιναν μετά φόβου Θεού και με μοναδική άνταμοιβή τή μεσιτεία τού άγιου μας για νά έχουμε τό έλεος τού Κυρίου. Ενθυμούμενος πάντα τά λόγια τού άγιου ότι:

«Μέσω τής έκκλησίας και άπό τήν έκκλησία προέρχεται ή ούράνια εύλογία και οφθαλμοφανείς έπιτυχίες σε κάθε άνθρώπινο έργο, έργασία και προοπτική», δεν έκανα τίποτε έν κρύπτω. Υπήρξε ενημέρωση γιά όλες τις ένέργειές μου πάντα μέ καλή πρόθεση γιά συνεργασία προς εύόδωση αύτού τού θεοφιλούς έργου. Ενώ, παράλληλα μέ αύτά, ένιωθα συνεχώς μιά εύλογημένη τάση όλο και πιο έντονα νά μέ ώθεί προς τό έργο αύτό. Με μεγάλη μου χαρά διαπίστωσα έκ των υστέρων ότι τό έργο αυτό, τής βιογραφίας τού Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως, άγγιξε τις καρδιές των πιστών.

Από τό υλικό πού βρίσκεται στο άρχειο μου είχα έπιλέξει μια εικόνα που τυπώθηκε μέσα στο βιβλιαράκι με τό βίο τού άγιου, και με την όποια έφτιαξα, έπίσης, μεγαλύτερες εικόνες πού δώρησα. Γίνεται λόγος γιά την εικόνα αύτή διότι είναι έκείνη πού χρησιμοποιήθηκε στον πίνακα πού παρουσίασαν στις έκδηλώσεις της ύποδοχής των άγιων λειψάνων και δείχνει τον άγιο πάνω άπό τή Χώρα. Σχετικά με τήν άγιογραφία τού Μητροπολίτου Ιγνατίου άναφέρεται ότι ή ιστορία άφησε ένα μοναδικό πορτραίτο τού μητροπολίτου σε λιθογραφία τού Α. Τράνσελ όπως τό εξέδωσε τό έτος 1861 ό Σ. Α. Χαρταχάί ό οποίος ένημερώνει γι’αύτό, ότι τό βρήκε σε κάποιον, απόγονο τού μητροπολίτου, δηλ. τον ανιψιό του Αλέξανδρο. Αναφέρεται επίσης ότι τό έτος 1966 περιήλθε στο έθνογραφικό μουσείο Μαριουπόλεως από τό ίδρυμα του ιστορικού - έθνολογικού μουσείου τής Όδησού ένα παλαιό πορτραίτο του μητροπολίτου Ιγνατίου άγνώστου ζωγράφου, αρχή 19ου αιώνα.

 Σ’αύτό ό Μητροπολίτης φαίνεται όχι γερασμένος αλλά κακοπερασμένος, με αρχιερατικά άμφια, με ωραία σκοτεινά μάτια πού περιέχουν κάποια φαινομενική θλιβερή έκφραση, σφιγμένο στόμα με Ψηλό μέτωπο στο όποιο είναι ζωγραφισμένος ό στοχασμός και μαρτυρικό χαραγμένο πρόσωπο πού φέρει άσπρη γενειάδα. Σε όλη τή μορφή είναι αισθητή ή δύναμις μιας άκατάβλητης γενναιότητος.

Τα πορτραίτα αύτά έχουν βρεί έλπιδοφόρο μέρος στήν εικονογραφία τού Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως. Με αυτό έχει σχέση και ή εικόνα πού άναφέραμα άνωτέρω.

Από την έκτεταμένη πολυσέλιδη βιογραφία του Αγίου Ιγνατίου Μαριουπόλεως, έθεώρησα χρέος μου να επιλέξει μετά προσοχής μερικά άπό τά σπουδαιότερα σημεία τά οποία θά άναφέρουμε

Στη συνέχεια:

Από τον τόπο τής σκλαβιάς τήν Κριμαία, μετανάστευσαν με τήν καθοδήγηση και τήν φροντίδα του άρχιποιμένα τους Ιγνατίου, σύμφωνα με στοιχεία, 18.407 Ελληνες, 12.598 Αρμένιοι, 219 Γεωργιανοί (καί 162 άλογα) καί ύστερα άπό μια περιπετειώδη διαδρομή έφθασαν μέτή βοήθεια τής Παναγίας σέ ρωσικό χριστιανικό έδαφος. Ή έγκατάσταση έκεί, κάτω υπό νέες δύσκολες συνθήκες, δεν ήτο εύκολη. Ό μητροπολίτης Ιγνάτιος μαζί με τό πνευματικό του έργο έφρόντισε καί γιά τή νόμιμη κατοίκησή τους. Αφού έπέλεξε τήν περιοχή, έλαβε, τον Μάιο τού 1779, τήν έπίσημη συγκατάθεση γιά νά κατοικήσουν στά παράλια της Άζοφικής θάλασσας. Μέ αύτή την άδεια τούς δόθηκε τό δικαίωμα, βάσει των νόμων τού ρωσικού κράτους, έτσι ώστε οι άποικοι νά μπορούν νά κτίσουν κατοικίες, νά καλλιεργούν τη γη, νά ασχολούνται μέ τό έλεύθερο έμπόριο και την βιοτεχνία μέ μακρόχρονη καταβολή των φόρων. Έλαβαν προνόμια βάσει των όποιων είχαν τη δυνατότητα οικονομικής, οικογενειακής καί έθνικής έξέλιξης. Ελεύθεροι πλέον και στήν εκτέλεση των ορθοδόξων χριστιανικών καθηκόντων τους. Μέ μεγάλο και σκληρό αγώνα οικοδόμησαν τήν πόλη Μαριούπολη όπου ό Μητροπολίτης Ιγνάτιος ίδρυσε τή νέα μητροπολιτική του έδρα.

Ό άξιότατος και άοκνος ποιμενάρχης έλαβε ένεργό δράση στήν ανοικοδόμηση τής Μαριούπολης, καταβάλλοντας τεράστιες προσπάθειες, μέ διεξαγωγή έράνων, μέ άγορά ύλικών στο όνομά του μέ μακροχρόνια άποπληρωμή τής άξίας και άλλες ένέργειες. Υπάρχει ή μαρτυρία ενός εκ των συνεργατών του (τού άρχιερεως Γαβριήλ): «Ασχολούμενος μέ την οικοδόμηση τού λογικού ποιμνίου ό Πανιερώτατος Ιγνάτιος δεν είχε γιά τον εαυτό του κάποιο καταφύγιο. Έζησε έξίσου μέ τους πτωχότερους άπό τούς συγκατοίκους του, σέ πενιχρή, ζοφερή και υγρή κατοικία. Πιο πολύ άπό αύτό συνέβη πυρκάίά όπου άπετέφρωσε όλα τα υπάρχοντα του»..

'Ο πρώτος ναός πού χτίστηκε στή Μαριούπολη ήταν τού Αγίου Χαραλάμπους γιά τήν άποπεράτωση τού όποιου χρειάστηκε άρκετός χρόνος. Ενώ τό 1780 ό Πανιερώτατος Ιγνάτιος θεμελίωσε και έκτισε δύο μικρές Εκκλησίες, τής Κοιμήσεως τής Θεοτόκου καί τής Γεννήσεως τής Θεοτόκου τις οποίες έστόλισε μέ παλαιές εικόνες καί μέ παλαιά ιερά άντικείμενα.

Ό Καθαγιασμός του ναού Αγίου Χαραλάμπους έγινε στις 22 Απριλίου 1782. Πρώτος προϊστάμενος του ναού ήτο ό συνασκητής του Μητροπολίτου και πρόσωπο τής έμπιστοσύνης του ό Τριφΰλλιος Καρατσόγλου. Στις 24 Φεβρουάριου 1783 (πρώτη έβδομάδα τής μεγάλης τεσσαρακοστής) ό μητροπολίτης Μαριουπόλεως Ιγνάτιος λειτούργησε στή νέα έκκλησία του Αγίου Χαραλάμπους, τελώντας τή θεία Λειτουργία και κοινώνησε των άχράντων Μυστηρίων. Η συμπεριφορά του κατά τή διάρκεια τής πανηγυρικής άκολουθίας και τά εμπνευσμένα κηρύγματά του δημιούργησαν στους προσευχομένους δάκρυα συγκινήσεως και κατανύξεως. Ισως ό ίδιος ό σεβασμιότατος τότε νά προαισθάνθηκε ότι περίπου σε τρία χρόνια θά γυρίσει έδώ ήδη σάν άψυχο σώμα γιά νά ταφεί σε αύτήν τήν έκκλησία όπου ό ίδιος τώρα τελούσε τήν πρώτη θεία Λειτουργία.

 Ο Μητροπολίτης Μαριουπόλεως Ιγνάτιος ονομάστηκε «ό Μωυσής των Ελλήνων τής Μαριούπολης» όμως με μεγάλη του θλίψη και πικρία γνώρισε μιά κακή και άδικη συμπεροφορά των άποίκων. Εκτός τον γογγυσμό του ποιμνίου του για τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης ο τόν νέο τόπο κατοικίας τους, ένας μεγάλος αριθμός άποίκων, ακόμα και πρόσωπα πού ήταν κοντά του, έδειξαν μια έχθρα και μίσος έναντίον του. Ενεργώντας φιλοδόξως καί κακοβούλως δεν έχαναν ευκαιρία γιά νά διαστρεβλώνουν την άλήθεια και νά έπιρρίπτουν έπάνω του όλες τις ευθύνες γιά κάθε πρόβλημα πού προέκυπτε. Ό πανιερώτατος έχοντας καθαρή τήν συνείδησή του καί γνωρίζοντας τήν γνησιότητα των έργων του απορούσε γι’αύτή τήν άπρεπή και έχθρική συμπεριφορά τους καί παρά τις έχθρικές έπιβουλές, ύπέμενε σιωπηλά, καρτερικά με προσευχή κάθε πειρασμό.

Ό ειρηνικός Ποιμενάρχης θεώρησε σκόπιμο νά άπομακρυνθή 6.5 χιλιόμετρ άπό τη Μαριούπολη πού ό ίδιος είχε οικοδομήσει καί άγαπήσει για νά ζήσει ειρηνικά μέ άσκηση καί προσευχή. Σε έκείνο τό μέρος πού έπέλεξε, πάνω άπό τον ποταμό Κάλμιους, έκτισε πέτρινο κελλί καί φύτεψε κήπο. Δυστυχώς, άκόμα κι έδώ έκαναν τό τελευταίο βήμα της έχθρότητος οί συκοφάντες του. Διαπίστωσαν, κατά τή γνώμη τους, πιθανώς παρανομίαν καί τού κατέστρεψαν τον κήπο. Μέ τήν πράξη αύτή έγινε πλέον φανερή ή κακία καί πρόθεσίς τους να άμαυρώσουν τον Μητροπολίτη διαστρελώνοντας τήν πραγματικότητα.

Ό όσιώτατος Ποιμενάρχης έτέλεσε θ. Λειτουργία, προσευχήθηκε καί πρότεινε στούς ύποστηρικτές του νά διαχωρίσουν τις θέσεις τους άπό τούς κακόβουλους, άνευλαβείς συκοφάντες. Πολύ θλιμμένος καί πικραμένος εύλόγησε τό ποίμνιό του νά διατηρήσουν άκράδαντη τήν πίστη στον Τριαδικό Θεό καί νά μείνουν σταθεροί στις ορθόδοξες αρχές και παραδόσεις Ένώ ή μαρτυρική ψυχή του εύρισκε ηρεμία και γαλήνη στήν προσευχή το ασκητικό, πονεμένο και ασθενικό πλέον σώμα του, δεν μπόρεσε να αντέξει περισσότερό. Ό Μητροπολίτης Ιγνάτιος Μαριουπόλεως απεβίωσε στο κελλί του σε ηλικία 71 έτών και κηδεύτηκε άπό τους ιερείς τού ποιμνίου του πολύ ταπεινά.  πέθανε με πλήρη συνείδηση, τής ευθύνης του προς τούς ανθρώπους, τούς όποιους προσπάθησε νά νουθετήσει στον δρόμο της αλήθειας και τής λατρείας Κυρίου τού Θεού. Υπάρχει ξεχωριστή μαρτυρία τού πρωθιερέα Τριφύλλιου: «Τον έθαψαν βάσει των Ελληνικών έθίμων στο δεξιό μέρος τού ναού τού Αγίου Χαραλάμπους καθήμενον σε πολυθρόνα, ένδυδυμένο μέ τά άρχιερατικά άμφια καί με μήτρα». Αύτό τό άναφέρει στο τέλος του 19ου αιώνα καί ό Β. Λούτσιτ στήν μηνιαία ιστορική έκδοση «Παλαιά Ρωσικά».

Τό 1845 άνοιξε τις θύρες του νέος μεγαλοπρεπής ναός, βυζαντινού ρυθμού του Αγίου Χαραλάμπους. Ενώ τό 1868 την παλαιά έκκλησία τού Αγίου Χαραλάμπους την καθαγίασαν έκ νέου εις την μνήμη τής Αγίας μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης καί εις τιμήν τής Αυτοκράτειρας Αικατερίνης Β' έπειδή άνέλαβε ύπό την προστασία της τούς Έλληνες. Ό λαός αύτήν τήν έκκλησία τήν ονόμασε « Ελληνική». Αύτή τή χρονιά, τό 1868, αποσφραγίστηκε και ό τάφος τού Μητροπολίτου Ιγνατίου πού ευρίσκετε εκεί.

Είχαν περάσει 82 χρόνια άπό τήν ημέρα τής κοιμήσεώς του και τό σώμα του δεν είχε υποστεί καμία αλλοίωση άλλά έμεινε άφθαρτο. Μετά άπ’ αύτό οί πιστοί κατάλαβαν οτι πρόκειτα περί άγιου, περιποιήθηκαν τον τάφο καί τοποθέτησαν μαρμάρινη πλάκα με τήν έπιγραφή:

«Ενθάδε κείται ό άείμνηστος Άγιος Ιγνάτιος 24ος Μητροπολίτης Γοτφείσκ καί Καφάίσκ, τοποτηρητής τού Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως στήν Κριμαία. Έκείθεν όδηγήσας τούς Έλληνες τό έτος 1778 και άφιχθείς έν τη περιοχή) Μαριουπόλεως , και παράκλησιν ποιούμενος δι’ αύτούς προς τήν Μεγαλειότητα, λαβών αύτοκρατορικήν έπιστολήν διά προνόμια. Απέθανε τή 16η Φεβρουάριου1786. Έως τής σήμερον κείται άφθαρτος».

Είχαν πλέον καλλιεργήσει εις τήν συνείδησίν των, οί κάτοκοι τής Μαριούπολης τον σπόρο τής βεβαιότητος περί τής άγιοσύνης τού Μητροπολίτου Ιγνατίου και ή αγία μνήμη του ξαναζωντάνεψε στις καρδιές όλων των πιστών. Στις (16 Φεβρουάριου, παλαιό) 3 Φεβρουάριου 1886 εορτάσθηκε πανηγυρικά ή ΙΟΟετία άπό τήν ήμέρα τής κοιμήσεώς του. 

Ηρθαν καί τά χρόνια τής κομμουνιστικής, άθεϊστικής περιόδου, τών μεγάλων διωγμών γιά τήν άγια πίστη τού Χριστού καί βεβήλωσης καί τής καταστροφής τών άγιων τού Θεού έκκλησιών. Τήν άνοιξη του 1938 οί άθεοι γκρέμισαν έκ θεμελίων των ναό του Αγίου Χαραλάμπους και τη μικρή έκκλησία τής Αγίας Αικατερίνης στήν όποια ητο ό τάφος του Μητροπολίτη Ιγνατίου. Τα ιερά λείψανα τα μετέφεραν, βράδυ κρυφά, στο έθνογραφικό μουσείο τής πόλεως, όπου διαπιστώθηκε πάλι ή άφθαρσία τους.

Τήν περίοδο του Β' Παγκοσμίου πολέμου, τον Οκτώβριο του 1941, ή Μαριούπολη εύρέθη υπό τήν κατοχή των Γερμανών. Τότε οί πιστοί κάτοικοι τής πόλεως απευθυνθήκαν στο κράτος με τήν παράκληση νά άνοιξη ή ορθόδοξη εκκλησία στή Μαριούπολη. Ή άδεια δόθηκε καί ή έκκλησία άνοίχθηκε στον πρώτο όροφο του σιδερένιου πενταόροφου κτιρίου του Αζώφ, όπως ονομάζονταν. Τον Ιούνιο του 1942 τά άγια λείψανα του Μητροπολίτου Ιγνατίου διά μέσου μιας μεγαλειώδους πομπής μεταφέρθηκαν πανηγυρικά στήν έκκλησία του κτιρίου. Περί της άφθαρσίας των ιερών λειψάνων του Μητροπολίτου Ιγνατίου ύπάρχει καί μαρτυρία του Άρκαδίου Προχσένκο ό όποιος είναι και ό συγγραφέας του βίου του Άγιοι', πού περιγράφουμε.

 Γράφει: «εγώ πολλές φορές ήρθα με τήν γιαγιά μου σ'αυτή τήν έκκλησία γιά νά δώ τον Μητροπολίτη καθήμενο στήν πολυθρόνα στο κεφάλι του ήτο σκυμμένο λίγο στο δεξιό μέρος, πολύ καλά έφαίνετο ή άραιή γενειάδα, τό άριστερό χέρι κρεμότανε πάνω στή πολυθρόνα, τό δε δεξιό χέρι ακουμπούσε πάνω στο μπράτσο τής πολυθρόνας. Ήτο ντυμένος με καινούργια αρχιερατικά άμφια καί στο κεφάλι είχε μίτρα. Ή όψη του Μητροπολίτου μου προξένησε συγκινητική καί καταπληκτική εντύπωση».

Ή άφθαρσία των λειψάνων καί τό προορατικό χάρισμα, είναι δύο άπό τά σημεία έκείνα πού άποδεικνύουν τήν αγιότητα του Ιγνατίου Μαριουπόλεως εκ Κύθνου. Υπάρχει καί μιά άλλη μαρτυρία, του Μαριουπολίτη προθιερέως Βασιλείου (Μούλτιχ) περί τής διασώσεως των ιερών λειψάνων του άγιου άπό φωτιά πού έβαλαν τά γερμανικά φασιστικά στρατεύματα κατά την άποχώρησή τους άπό τήν Μαριούπολη. Αναφέρει για την προσπάθειά του νά διασώσει τά άγια λείψανα: «Ή φωτιά έκαιγε, εγώ πρόλαβα νά περάσω μέσα άπό τον καιόμενο και γεμάτο καπνούς ναό και καθάρισα με τα χέρια μου τήν καιόμενη στάχτη, προσπαθώντας νά βρώ κάτι πού άπέμεινε άπό τον άγιο Ιγνάτιο. Και νά, Σε ευχαριστώ Κύριε, τό εύρηκα. Πολύ ήθελα νά βρω τήν κάρα, όμως δέν μπόρεσα νά συνεχίσω γιά τον λόγο ότι στο κτίριο μπήκαν στρατιώτες. Μετά τήν άναχώρησή τους γρήγορα έκρυψα σε μιά τσάντα τά κοκκαλάκια και τά έφερα στον παλαιό ναό τού Ανδρέα Ιβάνοβιτς λέγοντάς του την ιστορία τού εύρήματός μου. Εφτιαξα ξύλινο παρεκκλήσι σε σχήμα τάφου καί τοποθέτησα τά άγια λείψανα πού είχα βάλει μέσα σε γυάλινο δοχείο με λίγη στάχτη. Στο παρεκκλησάκι τοποθέτησα

 κι έγραψα χήν έπιγραφή:

« Εδώ άναπαύονται τά λείψανα του Μητροπολίτου Ιγνατίου Γοτφέϊσκ - Καφάϊσκ καί Μαριούπολης, λείψανα πού ήταν χαμένα κατά τήν αποχώρηση των γερμανικών φασιστικών στρατευμάτων κατοχής 10.09.1943».

Ύστερα άπό 157 χρόνια εκπληρώθηκε ί| προφητεία τού Μητροπολίτου Ιγνατίου ό όποιος όταν άκόμα ζούσε είπε: «Το σώμα μου θά καεί με τήν πόλη». Με μεγάλη φροντίδα τών πιστών τα διασωθέντα χαμένα λείψανα τού άγιου διαφυλάχθηκαν έτσι ώστε άφού πέρασαν τά χρόνια τών διωγμών τής άθέίστικής περιόδου ή έκκλησία τής Μαριούπολης μετά μεγάλου σεβασμού κι εύλαβείας τά έναπόθεσε καί πάλι σε Ιερό Ναό. Μικρά, τεμάχια τών ιερών αυτών λειψάνων τού άγιου Ιγνατίου Μαριουπόλεως άφίχθησαν, πριν λίγο καιρό, στη γενέτειρά του Κύθνο όπου ή ευλογία άπλώθηκε σε όλο τό νησί.

 ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Οφείλουμε νά συγχαρούμε όσους ένήργησαν και ιδιαιτέρως νά ευχαριστήσουμε τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας .Δωρόθεον β', τόν αξιότιμο πρέσβη τής Ουκρανίας στην ’Αθήνα, τούς ιερείς μας και τά πρόσωπα εκείνα τής .Δημοτικής αρχής Κύθνου τα όποια μετά μεγάλου ενδιαφέροντος πρωτοστάτησαν και έργάσθηκαν άποτελεσματικά γιά τήν άφιξη των άγιων λειψάνων στην Κύθνο. Μαζί μέ τήν Παναγία Κανάλα έχουμε άπό τώρα και δεύτερο προστάτη και μεσίτη προς τόν Κύριον Ιησού Χριστόν, τόν άγιό μας Ιγνάτιο Μαριουπόλεως έκ Κύθνου.

ευχαριστούμε καί δοξάζομαι τόν Πανάγαθο θεό γιά τήν μεγάλη δωρεά πού μάς έκανε, καί τόν παρακαλούμε διά τής μεσιτείας του 'Άγιου Του νά μάς χαρίσει τό μέγα έλεος Του καί νά φέρει τήν πνευματική αναγέννηση στην πατρίδα μας. Ευλογημένο καί δοξασμένο υπάρχει σέ όλους τούς αιώνας τό όνομα του Πατρός, τού Υιού καί τού Άγιου Πνεύματος. 'Αμήν.

Συγχωρέστε με.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΕΚ ΝΗΣΟΥ ΚΥΘΝΟΥ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΤΑΜ ΓΚΡΙΕΛΛΑΣ.