Λόγος π. Γερασίμου ΦΩΚΑ σε Παράκληση της Παναγίας στο υπαίθριο θυσιαστήριο στα Αργίνια, όπου εμφανίζονται τα φιδάκια μετά τον εσπερινό της Μεταμορφώσεως.

Λόγος π. Γερασίμου σε Παράκληση της Παναγίας στο υπαίθριο θυσιαστήριο στα Αργίνια, όπου εμφανίζονται τα φιδάκια μετά τον εσπερινό της Μεταμορφώσεως.

... "καὶ ἔχθραν θήσω ἀνὰ μέσον σοῦ καὶ ἀνὰ μέσον τῆς γυναικὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματός σου καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς· αὐτός σου τηρήσει κεφαλήν, καὶ σὺ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν".

Αδελφοί μου, πολλούς αιώνες πριν έρθει ο Χριστός εις τον κόσμο ακούστηκαν αυτά τα θεϊκά, τα παρήγορα και θεοφόρα λόγια. Λίγο να πάμε πίσω, αδελφοί μου, να πάμε στην πατρίδα μας, στο σπίτι μας, στα καλά μας, στην οικία μας την επουράνιον, στον Παράδεισο, εκεί απ' όπου εξεπέσαμε, απ' όπου μας έρριξε ο Διάβολος εις τον κόσμο αυτό, όπου ταλαιπωρούμαστε και κλαίμε και βασανιζόμαστε. Να θυμηθούμε ότι εκεί στον πάντιμο και πανευφρόσυνο και πανάγιο Παράδεισο, εκεί ήταν όλα “καλά λίαν”, όπως είπε ο Θεός. Και έρχεται ο Διάβολος, ο οποίος μισεί το καλό, μισεί την ειρήνη, μισεί την ωραιότητα, και έρχεται και παίρνει τη μορφή ενός ζώου, από αυτά που έφτιαξε ο Θεός και γράφει η Αγία Γραφή στη Γένεση ότι ο όφις ήταν φρονιμώτατος πάντων των ερπετών και αυτή την φρονιμάδα έκλεψε ο Διάβολος και μετεμορφώθη και μετεσχηματίσθη σε αυτή τη μορφή . Και ξέρετε τι έγινε, θυμάστε πώς πλησίασε την Εύα. Όλοι στη θεωρία μένουμε. Ανέβηκε με τη μορφή του φιδιού στο δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού και άνοιξε διάλογο με την Εύα και τον Αδάμ. Θυμάστε το αποτέλεσμα. Η ελευθερία του ανθρώπου παρενοχλήθη υπό τα κελεύσματα του Διαβόλου που έφεραν την πτώση των Πρωτοπλάστων, την πτώση των ανθρώπων και έχουμε τον Θεό, Πατέρα μας να φωνάζει στο καθένα μας, στην καθεμιά σας, από τότε έως συντελείας αιώνων:

" Ἀδάμ, ποῦ εἶ"; "Παιδάκι μου, πού είσαι";

Και εκρύβει ο καημένος ο Αδάμ, διότι ντρεπόταν, όπως ντρεπόμαστε κι εμείς και όταν τον εκάλεσε και του είπε:

“Τί τοῦτο ἐποίησας”; "Τι έκανες, πώς το έπαθες αυτό", δεν ομολόγησε, όπως κι εμείς δεν παίρνουμε την ευθύνη του λάθους μας, να πούμε: “Εγώ φταίω”, να πει ένα “ήμαρτον”, να κλείσει αμέσως το θέμα, τα πάντα να λυθούν. Δεν δέχτηκε το λάθος του, αλλά είπε στον Θεό: “Η γυναίκα που μου έδωσες“, φαντάζεστε τι θρασύτητα, τι εγωϊσμός, τι κομπασμός, τι αλαζονεία, φαντάζεστε αδελφοί μου, “η γυναίκα που μου έδωσες, αυτή φταίει.” Και μπήκε στη μέση η αμαρτία. Και πήγε ο Θεός, που είναι όλος αγάπη, σπλάχνα οικτιρμών στη γυναίκα, μήπως και βρεθεί κάποια λύση και είπε και η Εύα τα ίδια:

...“ὁ ὄφις ἠπάτησέ με, καὶ ἔφαγον”.

Θυμάστε τι συνέβη, αδελφοί μου, τους έβγαλε ο Θεός από τον Παράδεισο, αφού εισήλθε η αμαρτία και έδωσε θάνατο, ευτυχώς σωματικό, διότι περίμενε την πνευματική ανάσταση από τότε ο Κύριος μας και είπε: “γῆ εἶ καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ”· Και έχουμε την καταστροφή, έχουμε τη φθορά, έχουμε την αρρώστια που μας τρώει, έχουμε το θάνατο. Έπεσε ο άνθρωπος και λέει ο Απόστολος Παύλος ότι συγχρόνως έπεσε και όλη η κτίσις, η σελήνη, τα άστρα, τα ποτάμια, τα βουνά, η θάλασσα, τα χωράφια, συνέπεσαν . Και λέει ο Απόστολος Παύλος ότι και η γη συμπάσχει και συνωδύνει με τον άνθρωπο. Και έχουμε σεισμούς, κι έχουμε πλημμύρες, κι έχουμε καταστροφές.

Και τα θηρία ακόμη, αδελφοί μου, που ήταν φίλοι του ανθρώπου, έγιναν αιμοβόρα, έγιναν ανθρωποβόρα, έγιναν αλαζονικά, έγιναν εχθροί του ανθρώπου. Αυτό που είπε ο Κύριος μας τόσες χιλιάδες χρόνια πριν ότι “θα θήσω έχθρα”, πόλεμο, πάλη τρομερή ατελεύτητο μεταξύ της γυναικός και του Διαβόλου, επιτέλους έγινε. Και ήρθε, αδελφοί από τον Ουρανό, ήρθε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ και είπε στην Παναγία μας:

“Χαίρε Κεχαριτωμένη, ο Κύριος μετά σου” και έγινε ο Θεός άνθρωπος, και ήρθε εις τον κόσμο και ήρθε εις την Βηθλεέμ, και ήρθε εις τον σαραντισμό εις τον Συμεών τον Θεοδόχο, και ήρθε εις τον Ιορδάνη και εβαπτίσθη υπό του Ιωάννου, και ήρθε εις το κήρυγμα, και ήρθε εις τα θαύματα, και ήρθε εις την προδοσία, και ήρθε εις τον σταυρό για μας, και ήρθε εις τον τάφο, και ήρθε εις την Ανάσταση, και ήρθε εις την Ανάληψη.

Και προεξάρχουσα σε όλο αυτό είναι η Παναγία, σπουδαία μερίδα της σωτηρίας μας, αδελφοί μου, έχει η Παναγία μας, έχει η Κυρία Θεοτόκος. Και πράγματι αδελφοί μου, αυτά που είπε ο Κύριος, αλοίμονο, καταγραπτώς και φοβερώς έχουν γίνει. Και πράγματι αδελφοί μου, το σπέρμα της Παναγίας, ο Νέος Αδάμ με την Ανάσταση Του κατατρόπωσε το Διάβολο. Το σπέρμα του Διαβόλου τα κατάφερε και ανέβασε εις το σταυρό τον Υιό του Θεού, που είναι η πτέρνα, η Σταύρωση, η Μεγάλη Παρασκευή, ο Γολγοθάς. Και έχουμε τώρα αδελφοί μου, αντί του Αδάμ, τον Νέο Αδάμ, τον Κύριο μας, αντί της Εύας την Κυρία Θεοτόκο, η οποία έκανε ακριβώς το αντίθετο. Αντί της παρακοής, έκανε την άκρα υπακοή, αντί του εγωισμού, αντί της αλαζονείας, έκανε την άκρα ταπείνωση. Παρεδόθη ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού. Τελικά αδελφοί μου, ποιο είναι το αποτέλεσμα; Αντί του ξύλου της γνώσεως, της γνώσεως του καλού και του κακού, έχουμε τον Τίμιο του Κυρίου Σταυρό, αντί να αναρριχηθεί ο διάβολος, ο Κύριος παρεδόθη και εσταυρώθη, «ἥπλωσε τὰς παλάμας καί ἣνωσε τά τό πρὶν διεστῶτα» ο Υιός του Ανθρώπου.

Και το αποτέλεσμα, αδελφοί μου, είναι πνευματικό, είναι συγκλονιστικό το αποτέλεσμα. Κι εδώ στην Κεφαλονιά, στο ευλογημένο αυτό νησί έχουμε δύο χωριά, τα Αργίνια και το Μαρκόπουλο. Και έχουμε σ' αυτά δύο ναούς της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Κυρίας του κόσμου, της Θεομήτορος. Παναγία στα Αργίνια, Παναγία στο Μαρκόπουλο. Και από αύριο, αδελφοί μου, αρχίζουν να βγαίνουνε τα φίδια της Παναγίας τα οποία είναι ζεστά, αδελφοί μου, αντί παγωμένα, τα οποία είναι φρόνιμα, όχι αγριεμένα και πάνε και κάθονται στην εικόνα της Παναγίας, τα οποία είναι στολισμένα με ένα σταυρό στο κεφάλι τους. Γιατί αδελφοί μου; Μα γιατί κι αυτά τιμάνε τη Βασίλισσα του Ουρανού και της Γης γιατί κι αυτά μαζί με τα Τάγματα των Αγγέλων, των Αρχαγγέλων, τας Κυριότητας, τους Θρόνους, τας Εξουσίας, τα Σεραφείμ, μαζί με τους ενδόξους Αποστόλους, τους Αγίους Μάρτυρας, Οσιομάρτυρας, τους Αγίους Ασκητάς, και τα φιδάκια γιορτάζουν την Κοίμηση της Παναγίας μας, γιορτάζουν τη Νέα Εύα, αυτή που έφερε την αποκατάσταση, αυτή που έφερε τον άνθρωπο στην προ της πτώσεως κατάσταση, όταν τα φίδια, τα θηρία, τα λιοντάρια ήταν φίλοι του ανθρώπου. Αυτό σημαίνει θαύμα της Παναγίας, και γίνεται στη γιορτή της Μετάστασης της Κυρίας Θεοτόκου.

Αδελφοί μου, να πούμε ένα ακόμη, να ανεβούμε άλλο ένα σκαλί ακόμη. Ένας Άγιος Της Εκκλησίας μας, μυστικός, ένας ασκητής μεγάλος, λέγεται Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ερωτά, αδελφοί μου, γιατί οι Άγιοι της Πίστεως μας έχουνε φιλία με τα ζώα; Και μάλιστα, γνωστό αυτό είναι, με τα άγρια ζώα; Γιατί; Υπάρχει ένας άγιος ασκητής, λέγεται Γεράσιμος ο Ιορδανίτης. Από εκείνο ίσως πήρε το όνομα του ο δικός μας. Έζησε τον 4ο αιώνα. Ο δικός μας έζησε πολύ αργότερα. Γι αυτό εδώ λέγεται Μονή Γερασίμου του Νέου Ασκητού, αλλά ο Ασκητής είναι ο Ιορδανίτης. Γιορτάζει στις 4 Μαρτίου. Αυτός ο άνθρωπος, αδελφοί μου, ξέρετε τι παρέα είχε, ξέρετε με ποιο ήτανε, ξέρετε ποιος του κουβαλούσε νερό, ξέρετε ποιος τον βοηθούσε;

Ένα λιοντάρι, ένα λιοντάρι λέει η παράδοση. Είχε μαζί του συντροφιά ένα λιοντάρι.

Πάμε πιο πάνω λίγο 1830 ένας Άγιος στη Ρωσία, ένας λαμπρός αστέρας της Εκκλησίας μας, ένας ασκητής παρηγοριά του ρωσικού λαού που λέγεται Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ. Αυτός, αδελφοί μου, ξέρετε ποιο είχε παρέα; Εμείς έχουμε γάτες και σκύλους.

Αυτός, ο Άγιος Σεραφείμ είχε μια άρκτο πολική, που μόνο το όνομα της έκανε τους χωρικούς να τρέπονται σε άτακτο φυγή. Και ο Άγιος μες στην ερημιά, μες στα χιόνια της Σιβηρίας, στις στέπες, είχε την άρκτο συντροφιά. Και οι Ρώσοι νιώθουν αναπολόγητοι οι καημένοι.

Και μια τελευταία αναφορά. Πάμε στις μέρες μας. Είναι μαζί μου εδώ ο πατέρας Κυπριανός. Να πάμε σε ένα άνθρωπο του Θεού που τον γνωρίσαμε και ο π. Κυπριανός και εγώ στο Άγιον Όρος. Αδελφοί μου, τι άνθρωποι είναι αυτοί; Χθεσινοί Άγιοι είναι αυτοί. Υπήρχε, αδελφοί μου, εκεί ένας Άγιος του Θεού, ο πατήρ Παϊσιος στην Παναγούδα. Την Κυριακή της Τυρινής, όσοι το ξέρετε κι όσοι δεν το ξέρετε, έχουμε τον Εσπερινό της Αγάπης, της Συγγνώμης και μετά στο Άγιον Όρος δεν τρώνε φαγητό καθόλου μέχρι την Τετάρτη μετά την Προηγιασμένη.. Και μου λέει ο Πατήρ Παϊσιος “Γεράσιμε, την Τετάρτη να φέρεις λίγο φαγητό για μένα και λίγο γάλα”. Καθαρή Τετάρτη γάλα; Εγώ δεν ήξερα πως ο μοναχός αυτός είχε φυματίωση, ήταν στο Σινά και έχασε το πνευμόνι από τις νηστείες τις πολλές και τη διαφορά στις θερμοκρασίες. Εκεί την ημέρα φοβερός ήλιος και τη νύχτα φοβερό ψύχος. Πώς να αντέξουν τα πνευμόνια, όταν τα βράχια γίνονται άμμος. Εκεί έχασε τον ένα πνεύμονα. Ανέβηκα την Τετάρτη μετά την Προηγιασμένη και του πήγα φαγητό και λίγο γάλα. Ο χθεσινός Άγιος, ο χθεσινός Άγιος που είναι για μας έλεγχος, είναι μαστίγωμα, είναι κίνητρο, είναι ξυπνητήρι, είναι φωνή, φωνή του Θεού μου λέει:

“ Γεράσιμε, εγώ τον υποτακτικό μου δεν τον νηστεύω”.

Ήταν ασκητής, δεν είχε κανένα. Ποιος ήταν, αδελφοί μου, ο υποτακτικός του;

Λοιπόν, ο υποτακτικός του ήταν ένα φίδι. Χθεσινοί Άγιοι και λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος:

Και λέει, λοιπόν, ο Άγιος Ισαακ ο Σύρος:

Γιατί οι Άγιοι έχουν τόση φιλία με τα θηρία; Γιατί; Ο Άγιος Γεράσιμος 4ος αιώνας, ο Άγιος Σεραφείμ 1830, ο πατήρ Παϊσιος ο νέος ασκητής χθεσινός. Γιατί, αδελφοί μου; Λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος το εξής: Όταν ο Θεός εν τη παναπείρω Αυτού ευσπλαχνία αποφάσισε να κατέβει στον κόσμο έπρεπε να μεταμορφωθεί, έπρεπε λέει ο Άγιος Ισαάκ να φορέσει μια στολή άλλη, διότι αδελφοί μου ο Θεός, ο Θεός των πατέρων, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, ο Θεός του Ιακώβ, ο Θεός του Σινά, ο Θεός του Ηλία, ο Θεός του Χωρήβ, καὶ γὰρ ὁ θεὸς ἡμῶν πῦρ καταναλίσκον εστί, είναι φωτιά δηλαδή που καίει. Όταν ανέβηκε ο Μωυσής στο Σινά, θυμάστε τι έγινε, όταν κατέβαινε είπε να φορέσουνε στα μάτια τους καλύπτρες, να σκεπάσουν τα πρόσωπά τους να μη τυφλωθούνε οι άνθρωποι, όχι γιατί έβλεπαν τον Θεό, αλλά γιατί έβλεπαν τον Μωυσή που είδε τον Θεό. Γι αυτό ακριβώς ο Θεός, όταν κατέβηκε στη γη και έγινε άνθρωπος στη Βηθλεέμ και περπάτησε στα Ιεροσόλυμα, έπρεπε να φορέσει μια στολή. Και λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι φόρεσε ο Θεός πράγματι μια στολή, και φόρεσε μια στολή, αδελφοί μου, που λέγεται στολή της Θεότητος. Ξέρετε, αδελφοί μου, ποια είναι αυτή η στολή που φόρεσε ο Θεός;

Είναι η άκρα ταπείνωση.

Από Θεός έγινε άνθρωπος και έπαθε, και πείνασε, και δίψασε, και οδοιπόρησε, και κοπίασε, και επειράσθη, και επροδόθη, και εσταυρώθη, και ετάφη για την αγάπη των ανθρώπων. Λοιπόν, όλοι οι Άγιοι, αδελφοί μου, μετά της Παναγίας εξαιρέτως τηςΥπερευλογημένης, όλοι οι Άγιοι αυτό το φουστάνι εφόρεσαν, αυτή τη στολή εντύθηκαν, τη στολή της Θεότητος, την ταπείνωση, την άκρα ταπείνωση. Η Παναγία μας, το πρότυπο, το σέμνωμα, η κρηπίς της ταπεινώσεως και όλοι οι Άγιοι, λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος, επειδή ακριβώς φοράνε τη στολή της Θεότητος, την ταπείνωση, τα ζώα μυρίζουνε ότι είναι Χριστοφόροι, ότι είναι Θεοφόροι, ότι είναι Τριαδοφόροι. Γι αυτό ακριβώς έχουνε παρέα μαζί τους, δεν έχουνε έχθρα, δεν έχουνε αντίσταση, δεν έχουν αντιπάθεια.

Αδελφοί μου, μας αξιώνει ο Θεός να εορτάζουμε της Κυρίας Θεοτόκου τη μεγάλη Θεομητορική Εορτή, μας αξιώνει πάλι στη ζωή μας να ζήσουμε την Κοίμηση της Παναγίας, να ζήσουμε Δεκαπενταύγουστο και οι Άγιοι και η Κυρία Θεοτόκος που είναι στο μέσο του ναού, στο μέσο της Εκκλησίας, στο μέσο της Λειτουργικής ζωής, στο μέσο των καρδιών μας, καίτοι αμαρτωλών, είναι η παρηγοριά μας, η υγεία μας, η ελπίδα μας, η προστασία μας, η λαχτάρα μας, η Μάνα μας είναι.

Τὴν πᾶσαν ἐλπίδα μου εἰς Σὲ ἀνατίθημι, Μῆτερ τοῦ Θεοῦ, φύλαξον ἡμᾶς υπό την σκέπην Σου. Μας λέει απόψε, αδελφοί μου, μας προτρέπει, μας συμβουλεύει σαν μάνα που είναι, μας οδηγεί, μας παροτρύνει, μας υποδεικνύει και εμείς στη ζωή μας, αδελφοί μου, όσο μπορούμε, όσο μπορούμε, δύσκολο είναι, αλλά κατορθωτό, υπήρξαν άνθρωποι και σύγχρονοι και αρχαίοι, και χθεσινοί και παλαιοί που το κατάφεραν, όσο μπορούμε να αγαπήσουμε την ταπείνωση, να αγαπήσουμε την υπομονή, να αγαπήσουμε την προσευχή, να αγαπήσουμε την αγάπη, να αγαπήσουμε τη συγγνώμη, να αγαπήσουμε την πνευματική ζωή και τότε εορτάζουμε της Παναγίας, εορτάζουμε Δεκαπενταύγουστο και εδώ και αιωνίως, αδελφοί μου. Αμήν