Ο άνθρωπος δύσκολα αλλάζει. Αν θέλεις να αλλάξεις κάποιον, άλλαξε τον εαυτό σου. Οχι κηρύγματα στους άλλους. Ολοι είμαστε καλοί στα κηρύγματα. Ακούς ομιλίες για να διορθώσεις άλλους. Μα, δεν διορθώνεις τον εαυτό σου. Κάποιοι παντρεύτηκαν με απώτερο στόχο να ισιώσουν τον άλλον. Ηταν μια κοπέλα που παντρεύτηκε, παρόλο που της έλεγαν «δεν σου ταιριάζει». Και απαντούσε: «Θα τον πάρω και θα τον ισιώσω. Θα τον φτιάξω. Αρκεί να τον παντρευτώ». Ο γάμος δεν έχει σκοπό την ιεραποστολή, δηλαδή τη διόρθωση του άλλου. Κάποιος που κατάλαβε την «ιεραποστολική» διάθεση της γυναίκας του της το είπε ξεκάθαρα: «Αν με παντρεύτηκες για να με αλλάξεις, είσαι γελασμένη. Εγώ θα κάνω αυτό που μπορώ κι εσύ θα κάνεις αυτό που μπορείς».
Η λύση είναι να κάνει καθένας δουλειά μέσα του, να εργαστεί με τον χαρακτήρα του. Και να μη λέει στον άλλον «εσύ φταις». Εγιναν τα σπίτια δικαστήρια. Και φέρνουμε και θείους ή θείες για να κάνουν τους διαιτητές και να πουν ποιος έχει δίκιο. Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι πλησιάζουν τους ιερείς: Για να βρουν το δίκιο τους. «Πάτερ μου, έχω δίκιο;» «Ναι, παιδί μου. Πολύ δίκιο». «Ωραία». Πάρε το δίκιο σου! Αλλά τι θα το κάνεις; Το δίκιο σου θα σώσει τον γάμο σου; Ηταν μια κυρία που είχε πάντα δίκιο. Μου παρουσίαζε τον άνδρα της σαν να ήταν ένα τέρας. «Πάτερ, είναι ένας τύραννος!» Ηρθε μια μέρα το «τέρας» στον ναό. Τον είδα. Ηταν ένα ανθρωπάκι. Μα, η κυρία σ' εμένα, για να βρει το δίκιο της, έλεγε διαρκώς «είναι τύραννος». Και μου λέει αυτός ο «τύραννος»: «Πάτερ, δεν μπορείς να φανταστείς τι ζωή περνάω με τη γυναίκα μου... Τέτοια καταπίεση, τέτοια μουρμούρα, τέτοια ενοχλητική συμπεριφορά! Ολα την πειράζουν, όλα τής φταίνε, όλο με προσβάλλει, τι πράγμα είναι αυτό; Κι όχι τίποτε άλλο, αλλά πάει και στην εκκλησία. Τι μαθαίνει στην εκκλησία;» Αλήθεια, εσύ, τι μαθαίνεις στην εκκλησία;
Ρώτα τον εαυτό σου αν ο γάμος σου έχει μερικά βασικά χαρακτηριστικά, ώστε να δεις αν πηγαίνει καλά. Στον γάμο όλοι ζητούν να ικανοποιήσουν κάποιες ανάγκες, που υπάρχουν από τα παιδικά μας χρόνια. Αν αυτές οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται, δεν μπορείς να περάσεις καλά. Ανάγκες που πρέπει να νιώθεις κι εσύ καλυμμένες, αλλά και ο άνθρωπός σου. Και οι δυο σας. Ανάγκες που καλύπτεις, μα και βοηθάς τον άνθρωπό σου να καλύψει. Ποιες είναι αυτές οι ανάγκες; Αρχικά, η ανάγκη για ασφάλεια. Αισθάνεσαι ασφάλεια στο σπίτι σου μόλις μπαίνεις μέσα; Νιώθεις ηρεμία, σιγουριά, εμπιστοσύνη; Είναι βασικό η γυναίκα να ξέρει ότι, αν ζητήσει από τον άνδρα της 10-20 ευρώ για κάτι, θα τα πάρει. Και να νιώθει κοντά του ψυχολογική και οικονομική ασφάλεια.
Το πρώτο, λοιπόν, είναι αυτό: Η ασφάλεια. Μερικοί άνθρωποι στον γάμο τους νιώθουν πολύ ανασφαλείς. Δεν ξέρουν τι θα ξημερώσει η άλλη ημέρα, κι αυτό τους γεμίζει ανησυχία. Ο άνδρας δεν κάνει τίποτα, δεν ψάχνει για δουλειά. Η γυναίκα νιώθει αβεβαιότητα. Κάποιες κοπέλες μου λένε: «Πάτερ, θέλω να παντρευτώ. Αν έχεις κάποιο καλό αγόρι, πες μου. Δεν με νοιάζει τόσο πολύ κάτι άλλο στα προσόντα του, όσο κυρίως να μπορεί να με στηρίζει στη ζωή». Αλλά και ο άνδρας έχει ανάγκη να εισπράττει ασφάλεια στον γάμο του. Θέλει ψυχολογική ασφάλεια απ’ τη γυναίκα του. Το δεύτερο, μετά την ασφάλεια, είναι η αξία. Στο σπίτι σου νιώθεις ότι αξίζεις; Δηλαδή, οι άλλοι σου δίνουν τιμή; Σου δίνει ο άνθρωπός σου -κι εσύ δίνεις στον άνθρωπό σου- την αίσθηση ότι δεν είσαι τυχαίος; «Για μένα λες πολλά, σημαίνεις πολλά σ’ αυτόν τον κόσμο. Δεν είσαι όποιος κι όποιος». Μου δίνεις αξία και σου δίνω αξία. Δεν είσαι τυχαίο πρόσωπο. Μέσα στα εκατομμύρια του πλανήτη, βρήκα εσένα και σε ξεχώρισα. Σου έκανα την τιμή και σε παντρεύτηκα, και εσύ παντρεύτηκες εμένα. Γι’ αυτό έχεις μεγάλη σημασία στη ζωή μου. Μου δίνεις την αξία που μου πρέπει». Μην ξεχνάς να δίνεις αξία στον άνθρωπό σου.
Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου