ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΟΥ ΝΤΕΤΣΑΝΙ

ΥΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΆΓΙΟ ΣΤΕΦΑΝΟ ΤΟΥ ΝΤΕΤΣΑΝΙ

Στο «Λιβάδι των Προβάτων»  αποκοιμήθηκε ό τυφλός Στέφανος, στο όνειρό του υπέμενε τη δυστυχία, άλλα χωρίς ειρήνη.

Τα μάτια του ήταν ματωμένα, το σώμα του έτρεμε: ό θάνατος είναι ασφαλώς καλύτερος, από μια τέτοια ζωή.

Τη στιγμή εκείνη, σαν όνειρο, ένας άνδρας παρουσιάστηκε, μορφή ουράνια, σε δόξα ουρανού απαστράπτουσα - «Είμαι ό Νικόλαος», του είπε, «των Μύρων της Λυκίας- κι εσύ, ένας από τούς εκλεκτούς του Θεού!

Κοίταξε Στέφανε στο δεξί μου χέρι Δες, τα μάτια σου είναι εκεί μέσα! τα μάτια σου είναι στα χέρια μου.

Εγώ θά σου τα δώσω, όταν ό Θεός το επιτρέψει».

Πέρασαν πέντε χρόνια, ό Στέφανος βυθισμένος στο σκοτάδι-

μα είχε δυνατή ελπίδα, είχε πίστη δυνατή!

«Ό Νικόλαος θά έλθει πάλι σ’ εμένα-

με τη βοήθεια του Θεού, θά βοηθήσει κι εμένα!».

Έτσι σκεπτόταν ό Στέφανος μέσα στην εκκλησία-

στον αγαπημένο του άγιο ανέπεμπε με δάκρυα θερμή ικεσία-

’Έτσι γερμένος στο στασίδι του σαν σε όνειρο τον είδε.

Ηλθε! Ό άγιος Νικόλαος πάλι σ’ εκείνον ήλθε!

Στή δεξιά παλάμη του ό άγιος τα μάτια του βασιλιά κρατούσε «Δες, βασιλιά», είπε, «ανέτειλε ή ημέρα!

Εν ονόματι του Κυρίου, ό Όποιος στους τυφλούς δίνει τήν όραση, δες και αναβόησε, Δόξα Σοι ό Θεός!».

Ό άγιος άγγιξε τα μάτια του τυφλού- το σκοτάδι αποσύρθηκε από τα μάτια του σαν μια κουρτίνα.

Στα Σέρβικά ονομάζεται  OVCEPOLEκαι είναι Ιστορική περιοχή των Βαλκανίων. Στον τόπο αυτό είχε δεχθεί επίθεση ό Σέρβος κράλης (βασιλιάς) Στέφανος Ντετσάνσκι από ανθρώπους του πατέρα του, βασιλιά Μιλούτιν, οι όποιοι τον τύφλωσαν.

'Ο Στέφανος Ντετσάνσκι είναι άγιος μεγαλομάρτυς της Εκκλησίας και τελειώθηκε το 1336 (η 1331). Ή μνήμη του τιμάται στις 11 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΗΝΑΣ  ΜΑΙΟΣ.