Αγία Πέμπτη πρωινό, του έτους 2015 και προγραμματισμένα, παρευρεθήκαμε στόν Εσπερινό και τη Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου, που τελείτο στον Ιερό Ναό της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο κυπριακό χωριό Λιμνάτι. Στη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τηρήσαμε την παλιά
θρησκευτική συνήθεια των παιδικών μας χρόνων και μεταλάβαμε της Θείας Κοινωνίας. Στο τέλος της Λειτουργίας, με τις σχετικές συστάσεις του ενάρετου ζεύγους Ανδρέα και Θάλειας Θεοχάρη Ζαβρού, γνωριστήκαμε με τον ιερέα του χωριού Πατέρα Αθανάσιο. Του εξηγήθηκε ο λόγος της εκεί παρουσίας μας, που ήταν η συγκέντρωση υλικού για τους ναούς της ενορίας του, με σκοπό, την ένταξη του στο υπό έκδοση βιβλίο μας για την κοινότητα. Με προθυμία ο ηλικιωμένος λευΐτης άρχισε να μιλά για το ναό, όπου πριν από λίγο, νοερά, ζήσαμε σωτηριώδη γεγονότα. Σε κάποια στιγμή η κυρία Θάλεια, την οποία σαν δεις, νομίζεις πως ζει στον κόσμο των Αγίων, θύμισε στον παπα - Αθανάσιο, μια παλιά εικόνα του Μιχαήλ Αρχαγγέλου Πανορμίτη, που φυλάσσεται στο ναό και η οποία έφτασε από τη Σύμη. Με την ευλογία του ιερέα, ο ευσεβής ταμίας του ναού Κώστας Βανέζης, έφερε μπροστά μας το άγιο εικόνισμα, το οποίο, «αρχής γενομένης» από τον ιερέα, όλοι οι παρευρισκόμενοι, με τη σειρά προσκυνήσαμε. Κάτι άκουσα, κάτι ήξερα για τον Αρχάγγελο τον Πανορμίτη, λίγα όμως πράγματα. Σε λίγες μέρες διάβασα κι έμαθα περισσότερα. Πολύ θαυματουργός ο Πανορμίτης, με το προσκύνημά Του στα Δωδεκάνησα, να ‘ναι από τα μεγαλύτερα με πανελλήνια και πανορθόδοξη ακτινοβολία. Σελίδες ολόκληρες τα θαύματα, καταγραμμένα επώνυμα, από
πιστούς που ζούνε σε διάφροα μέρη του κόσμου. Από τη μέρα που είδα και προσκύνησα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη στο Λιμνάτι, ριζώθηκε στη σκέψη μου η άγια Του μορφή, αλλά και το ιστορικό άφιξής του στο ναό της Μεταμόρφωσης. Ένα απόγευμα, ενώ βρισκόμουν στο σπίτι μου, απρόσμενα, καρφώθηκε μια ιδέα στο μυαλό μου, την οποία θέλησα να εξωτερικεύσω.
Τηλεφώνησα της κυρίας Θάλειας στο Λιμνάτι, εκφράζοντας την άποψη ότι, η εικόνα του Πανορμίτη έφτασε στο χωριό τους για να γιορτάζεται και όχι να φυλάσσεται. Ζητήσαμε λοιπόν ευλογία από τον ιερέα, να γιορτάζουμε τον Αρχάγγελο με Θεία Λειτουργία.
Την επόμενη μέρα, κοντά στις δέκα το πρωί, η κυρία Θάλεια δακρύζοντας, κατέθεσε τηλεφωνικά στην ελαχιστότητά μας, την προσωπική της μαρτυρία:
- Πήρα την ευλογία του παπα Αθανάσιου, μα όχι μόνο αυτή.
- Δηλαδή;
- Ψες το βράδυ ξάπλωσα να κοιμηθώ, με τη σκέψη της πρότασής σου, να γυροφέρνει στο μυαλό μου. Σε μια στιγμή άνοιξα το ραδιόφωνο που αποτελεί μόνιμη νυχτερινή συντροφιά μου και το οποίο είναι ρυθμισμένο στα κύματα εκκλησιαστικού σταθμού. Και τι νομίζεις, πως άκουσα κύριε Κώστα;
- Πέσμου ν’ ακούσω.
- Ο εκφωνητής του σταθμού είπε: Και τώρα θα ακούσετε τον Παρακλητικό Κανόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ Πανορμίτη. Τον γιορτάζουμε ή δεν το γιορτάζουμε;
- Μαζί σας κι εγώ και με όσους άλλους επιθυμούν, απάντησα.
Ήταν μια επιπρόσθετη μαρτυρία της επικοινωνίας των επουράνιων με τα επίγεια, για ενδυνάμωση της πίστης των κτισμάτων του Δημιουργού του παντός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου