Ὁμολογία τοῦ ποδίατρου Ἰωάννη Πολιτάκη γιὰ τοὺς ἀειμνήστους Πέττα (Gold Coast – Χρυσὴ Ἀκτή, πολιτεία Κουϊσλάνδης, Αὐστραλία

Ὁμολογία τοῦ ποδίατρου Ἰωάννη Πολιτάκη γιὰ τοὺς ἀειμνήστους Πέττα (Gold Coast – Χρυσὴ Ἀκτή, πολιτεία Κουϊσλάνδης, Αὐστραλία, e-mail: johnsfootcare@gmail.com ).

Μέρος Α'.

 Σεβαστοὶ Πατέρες τοῦ Ἄθωνα, τὴν εὐχή σας.

Εἶμαι γιὸς ἱερέα τοῦ π. Γεωργίου- Δημητρίου καὶ τὸ ὄνομά μου εἶναι Ἰωάννης Πολιτάκης, καὶ διαμένω στὴν Αὐστραλία. Εἶμαι ποδίατρος καὶ εἶμαι πενήντα δύο ἐτῶν. Μὲ σεβασμὸ ἐπιτελῶ τὸ λειτούργημα τοῦ ἱεροψάλτη (ἀναγνώστη), ὡς πρωτοψάλτης στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Ἄννης, στὴν Χρυσὴ Ἀκτὴ τῆς Αὐστραλίας.

Ἐπιθυμῶ, πρὸς δόξαν τοῦ ζωντανοῦ Θεοῦ μας, νὰ σᾶς ἀναφέρω τί μοῦ συνέβη:

Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας τοῦ ἔτους 2018, ἕνας φίλος μας, ὁ καθηγητὴς Πανεπιστημίου, κ. Χρῆστος Μαρκόπουλος, ἔφερε στὴν Ἐκκλησία μας γιὰ περιφορά, μαζὶ μὲ τὶς εἰκόνες τῆς Παναγίας μας καὶ τῶν ἁγίων, καὶ μία ἄλλη εἰκόνα. Ὅταν τὴν παρατήρησα λεπτομερῶς, διαπίστωσα πὼς ἦταν μία φωτογραφία σὲ κορνίζα ἑνὸς ἱεροπρεποῦς πρεσβυτέρου μὲ ἱερατικὰ ἄμφια, καὶ δίπλα του εἰκονιζόταν μία σεβάσμια γυναίκα. Ὡστόσο, κάτι συνέβη καὶ ἐνῶ ἤθελε νὰ τὴν λιτανεύσει, τὴν ἄφησε σὲ μία ἄκρη μπροστὰ στὸ εἰκονοστάσι τοῦ Ναοῦ.

Μοῦ δημιουργήθηκε περιέργεια νὰ μάθω ποιός ἦταν ὁ συγκεκριμένος ἱερέας στὴν εἰκόνα. Ὅταν ρώτησα τὸν κ. Χρῆστο, μοῦ ἀπάντησε: «Ἄσ’το, αὐτὸς ὁ ἱερέας στὴν φωτογραφία εἶναι ἅγιος ἄνθρωπος». Ἐπέμεινα νὰ μοῦ πεῖ  ποιός εἶναι, καὶ τότε μοῦ εἶπε: «Αὐτὸς εἶναι ὁ πεθερός μου. Ἐπειδὴ ἔχω συγγένεια δὲν θὰ σοῦ μιλήσω, ἀλλὰ θὰ σοῦ στείλω νὰ διαβάσεις γι’ αὐτὸν τὸ βιβλίο ποὺ ἔχει ἐκδώσει τὸ Ἅγιο Ὄρος». Συμφώνησα, καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο καιρό, δύο μὲ τρεῖς ἑβδομάδες, πρὶν ἀπὸ τὸ Πάσχα τοῦ 2018, ὁ κ. Χρῆστος μοῦ ἀπέστειλε, μέσω ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου, ἕνα βιβλίο ποὺ ἔχει  τὴν βιογραφία καὶ διάφορες εἰκόνες τῶν Ἁγίων καὶ Ἀξίων (Συγγραφέας του εἶναι ὁ Γέρων Μάξιμος Ἰβηρίτης, Πρωτοεπιστάτης τοῦ Ἁγίου Ὄρους· φέρει δὲ τὸν τίτλο Nέαι Ἡγιασμέναι Μορφαὶ εἰς τὸν Ἀμπελώνα τοῦ Κυρίου: ὁ π. Νικόλαος Πέττας καὶ ἡ πρεσβυτέρα του Ἀνθή).

Τὸ βράδυ, ἐνῶ ξεκουραζόμουν, εἶχα πάρει στὰ χέρια μου τὸ βιβλίο καὶ διάβαζα μερικὲς σελίδες ἀπὸ τὸν βίο τοῦ π. Νικολάου, καὶ ἔβλεπα φωτογραφίες του −στὸ φέρετρο κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία, φωτογραφίες στὶς ὁποῖες ἦταν βαθμοφόρος στὸν στρατό, ἐπίσης καὶ οἰκογενειακὲς φωτογραφίες. Ἐνῶ, λοιπόν, μελετοῦσα τὸ βιβλίο μὲ πῆρε ὁ ὕπνος. Κατὰ τὴν διάρκειά του, εἶδα ἕνα ὄνειρο, ὅτι δῆθεν μιλοῦσα τηλεφωνικῶς μὲ κάποιον π. Νεκτάριο, ποὺ νόμιζα ὅτι ἦταν ὁ γέροντας Νεκτάριος ποὺ γνωρίζω προσωπικὰ καὶ ζεῖ στὴν Αὐστραλία. Τὸ ὄνειρό μου συνεχίστηκε, μὲ ἐμένα νὰ βρίσκομαι πιὰ συνεπιβάτης σὲ ἕνα αὐτοκίνητο μὲ ὁδηγὸ τὸν ἁγιασμενο πατέρα Νικόλαο Πέττα. Τὸν εἶδα ἀκριβῶς ὅπως ἦταν στὶς φωτογραφίες, μὲ τὴν γενειάδα κοντὴ καὶ τὰ μαλλιὰ μαζεμένα μὲ λάστιχο πρὸς τὰ πίσω. Ὁδηγούσαμε, λοιπόν, τὸ αὐτοκίνητο καὶ ἐγὼ προσπάθησα νὰ τοῦ πῶ κάτι. Ὅμως ἐκεῖνος ὕψωσε τὸ ἀριστερό του χέρι, κάνοντας νόημα σὰν νὰ μοῦ ἔλεγε μὲ ευγενικὴ χροιὰ στὴν φωνή του: «Ὄχι τώρα... μὴν τὸ πεῖς τώρα... περίμενε». Τελικά, ὅταν φθάσαμε ἐκεῖ ποὺ ἤθελε ὁ πατὴρ Νικόλαος νὰ σταθμεύσει τὸ αὐτοκίνητο, γυρίζει πρὸς τὸ μέρος μου, γυρίζω καὶ ἐγὼ πρὸς ἐκεῖνον καὶ τὸν ἀσπάζομαι στὸ πρόσωπο,  δεξιὰ καὶ ἀριστερά, καὶ τοῦ εὔχομαι Καλὴν Ἀνάσταση· γιατί, ὅπως ἀναφέραμε, αὐτὸ τὸ γεγονὸς συνέβη πρὶν ἀπὸ τὴν φετεινὴ Λαμπρή.

Ἡ ἐντύπωση ποὺ μοῦ δημιουργήθηκε, λοιπόν, γιὰ τὸν ἁγιασμένο αὐτὸν ἱερέα, π. Νικόλαο, εἶναι ὅτι ἦταν ἕνας ἄνθρωπος μὲ πολὺ μεγάλη ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπό του· χαρούμενος, γλυκομίλητος, μὲ γαλήνια ἁπαλὴ φωνή. Πρέπει, βέβαια, νὰ σημειώσω πὼς ἕως τότε δὲν εἶχα ἀκούσει ποτέ μου κάτι γιὰ τὸν π. Νικολάο Πέττα.

Τὴν ἑπομένη προσπάθησα νὰ ἐπικοινωνήσω μὲ τὸν καθηγητὴ κ. Χρῆστο. Αὐτός, ἀπὸ  τὸ μήνυμα ποὺ τοῦ ἄφησα, κατάλαβε ὅτι κάτι συνέβη σχετικὰ μὲ τὸν π. Νικόλαο. Ὅταν τελικὰ ἐπικοινωνήσαμε, τὸν ρώτησα: «Χρῆστο, πῶς ἦταν ἡ φωνὴ τοῦ πεθεροῦ σου; Πῶς ἦταν ἡ παρουσία του;». Ὅταν τοῦ περιέγραψα τὴν ἐντύπωση ποὺ μοῦ εἶχε δημιουργηθεῖ γιὰ ἐκεῖνον, μὲ διαβεβαίωσε ὅτι πραγματικὰ ἔτσι ἦταν. Ὅπως μοῦ φάνηκε ἔχει ἀκούσει πολλὲς παρόμοιες ἐμφανίσεις του. Μάλιστα, μοῦ ἔδωσε μία ἠχογραφημένη ὁμιλία τοῦ π. Νικολάου ποὺ ἔγινε στὴν Μονὴ Διονυσίου τοῦ Ἄθωνα, ἀπὸ τὸν π. Νικολάο καὶ τὸν τότε διάκονο Ἀγάθωνα. Τότε διαπίστωσα καὶ ὁ ἴδιος ὅτι ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο μιλοῦσε ἦταν παρόμοιος μὲ αὐτὸν στὸ ὄνειρό μου.

Τὶς ἑπόμενες τρεῖς βραδιὲς συνεχῶς στὸ δωμάτιο, ὅπου εἶχα διαβάσει λίγο ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ἀειμνήστου δικαίου λευϊτικοῦ ζεύγους Πέττα, παρατήρησα τὴν παρουσία εὐωδίας ἀπὸ λιβάνι, μᾶλλον μοσχολίβανο.

Τελικά, ὅταν μὲ ἔφερε σὲ ἐπικοινωνία ὁ κ. Χρῆστος μὲ τὸν πανοσιολογιώτατο ἀρχιμανδρίτη Νεκτάριο Πέττα, καὶ ἄκουσα ὅτι ὀνομάζεται π. Νεκτάριος, τότε συνειδητοποίησα τὸ νόημα τοῦ ὀνείρου μου. Κατάλαβα ὅτι ὁ ἱερέας πατέρας του μὲ ὁδηγοῦσε, γιὰ πνευματικὴ καὶ σωματικὴ ὠφέλειά μου, στὸν ἱερομόναχο υἱό του. Αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἑτοιμάζομαι νὰ πάω γιὰ εγχείρηση ἀφαίρεσης τοῦ ἀριστεροῦ μου νεφροῦ ποὺ εἶναι μολυσμένο. Τελικά, ὁ π. Νεκτάριος, ἀφοῦ τοῦ ἐξομολογήθηκα τὰ πάντα μέσω viber, μοῦ διάβασε τὴν συγχωρητικὴ εὐχή. Πρέπει νὰ σημειώσω ὅτι ἐκείνην τὴν στιγμὴ βρισκόταν σὲ χῶρο τοῦ ἐξομολογητηρίου, τοῦ ἱεροῦ Προσκύνηματος τῆς Παναγίας Εὐαγγελιστρίας τῆς Τήνου. Φοροῦσε  τὸ ἱερὸ πετραχήλιο τοῦ ἀειμνήστου πατρός του, καὶ μοῦ διάβασε τὴν συγχωρητικὴ εὐχή. Ἐγώ, γονατιστὸς κρατοῦσα στὸ κεφάλι μου τὸν σταυρὸ μὲ τὸ τίμιο Ξύλο, καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ σεβαστοῦ ἡγιασμένου πατέρα του, π. Νικολάου (ἡ φωτογραφία αὐτὴ φέρει καὶ ἕνα μικρὸ κομμάτι ἀπὸ τὰ ἱερὰ ἄμφιά του). Τὴν στιγμὴ ποὺ ἤμουν γονατιστός, καὶ ὁ π. Νεκτάριος μοῦ διάβαζε τὶς εὐχές, αἰσθάνθηκα μία ζεστασιὰ στὸ πρόσωπό μου. Τὸ μετέφερα σὲ ἐκεῖνον καὶ μοῦ εἶπε νὰ δῶ στὸ διαδίκτυο παρόμοιες περιπτώσεις μὲ τὸ φυλαχτὸ αὐτό.

Αὐτὰ εἶναι τὰ γεγονότα ποὺ συνέβησαν σὲ ἐμένα, τὸν ταπεινὸ καὶ ἐλάχιστο, καὶ πρὸς δόξαν Θεοῦ τὰ μεταφέρω σὲ ἐσᾶς,  Ἅγιοι Πατέρες τοῦ Περιβολιοῦ τῆς Παναγίας μας.

Ὁμολογία τοῦ ποδίατρου Ἰωάννη Πολιτάκη γιὰ τοὺς ἀειμνήστους Πέττα (Gold Coast – Χρυσὴ Ἀκτή, πολιτεία Κουϊσλάνδης, Αὐστραλία).

Μέρος Β'.

 Σήμερα εἶναι 17 Ὀκτωβρίου 2018, ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ ἁγίου εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ. Ὀνομάζομαι Ἰωάννης Πολιτάκης καὶ αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερο μέρος τῆς ὁμολογίας μου. Εἶμαι ἀπὸ τὴν Αὐστραλία, παντρεμένος καὶ ἔχω δύο παιδιὰ τοῦ Θεοῦ, καὶ εἶμαι καὶ ἱεροψάλτης (ἀναγνώστης). Ἐπίσης εἶμαι γιατρός, μὲ εἰδικότητα ποδίατρος. Στὸ πρῶτο μέρος τῆς ὁμολογίας μου εἶχα ἀναφερθεῖ σὲ ἕνα γεγονὸς ποὺ συνέβη, πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπέμβαση ἀφαίρεσης τοῦ νεφροῦ μου.

Σήμερα θὰ σᾶς περιγράψω τί ἔγινε μετὰ τὴν ἐγχείρηση. Πῆγα τὸ πρωῒ τῆς 23ης Ἰουλίου 2018 στὸ νοσοκομεῖο, γιὰ νὰ κάνω τὴν ἐγχείρηση ἀφαίρεσης τοῦ ἀριστεροῦ μου νεφροῦ, καὶ δόξα τῷ Θεῷ πῆγαν ὅλα καλά. Τὸ βράδυ μετὰ τὴν ἐγχείρηση νοσηλεύτηκα στὸ νοσοκομεῖο καὶ ἐκεῖ ἄρχισα νὰ ἔχω ταχυπαλμία. Ζήτησα ἀπὸ τὸν γιατρὸ νὰ μοῦ κάνουν ἀμέσως καρδιογράφημα καὶ νὰ ἐξετάσουν καὶ τὴν πίεσή μου. Ἐκείνην τὴν βραδιὰ ἡ καρδιά μου εἶχε ἑκατὸν δέκα ἑπτὰ παλμοὺς τὸ λεπτό. Τὸ κανονικὸ εἶναι συνήθως ἀπὸ ἑξήντα ἕως ὀγδόντα. Πάνω ἀπὸ ἑκατὸ εἶναι ταχυπαλμία. Εἶχα πάρει ἕνα φάρμακο τὸ ὁποῖο δημιούργησε αὐτὸ τὸ πρόβλημα, καὶ ἡ καρδιά μου χτυποῦσε ἔντονα μερικὲς ὧρες. Ἐπειδὴ εἶχα τὴν φωτογραφία τοῦ ἁγιασμενου ἱερατικοῦ ζεύγους Πέττα, δηλαδὴ τοῦ π. Νικολάου καὶ τῆς πρεσβυτέρας του Ἀνθίας, προσευχόμουν συνεχῶς, καὶ μὲ πῆρε ὁ ὕπνος, ἀκούγοντας θεία λειτουργία ποὺ εἶχα μαγνητοφωνημένη στὸ τηλέφωνό μου. Σὲ λίγο ἡ ταχυπαλμία σταμάτησε, καὶ ἡ λειτουργία τῆς καρδιᾶς μου ἐπέστρεψε στὰ κανονικὰ ἐπίπεδα. Τὸ καρδιογράφημα δὲν ἔδειξε ὅτι ὑπῆρχε κάποιο πρόβλημα, γιὰ τὸ ὁποῖο θὰ ἔπρεπε νὰ ἀνησυχῶ. Δύο ἡμέρες μετὰ τὴν ἐγχείρηση ἐπέστρεψα  στὸ σπίτι, καὶ δόξα τῷ Θεῷ ἡ μετεγχειρητική μου πορεία ἦταν καλή.

Ὅμως, μετὰ ἀπὸ πέντε ἑβδομάδες παρουσιάστηκε κάποιο πρόβλημα στὸν ἀριστερό μου πνεύμονα. Δὲν μποροῦσα νὰ ἀναπνέω κανονικά, δὲν εἶχα καθόλου διάθεση νὰ περπατήσω καὶ αἰσθανόμουν πολὺ κουρασμένος καὶ ἀδιάθετος. Πῆγα ἀμέσως στὸν γιατρό, ὁ ὁποῖος μὲ ἔστειλε ἐσπευσμένα γιὰ ἀκτινογραφία τῆς πλάτης μου. Ἡ διάγνωσή του ἦταν ὅτι εἶχα πνευμονία στὸν ἀριστερό μου πνεύμονα. Μὲ ἔστειλε, λοιπόν, ἐπειγόντως στὸ νοσοκομεῖο. Ἡ ἀκτινογραφία ἔδειξε ὅτι τὰ τρία τέταρτα τοῦ πνεύμονα ἦταν ἄσπρα καὶ ἕνα μόνο τέταρτο ἦταν λειτουργικό, καὶ μποροῦσα νὰ ἀναπνέω. Καὶ αὐτὸς ἦταν καὶ ὁ λόγος ποὺ δυσκολευόμουν στὴν ἀναπνοή. Αὐτὸ συνέβη κατὰ τὸν φετεινὸ Δεκαπενταύγουστο. Στὸ νοσοκομεῖο εἶχα δυσκολίες τὰ πρῶτα τρία βράδια, καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο μὲ πρόσεχαν πολύ. Ἀπὸ τὴν  μεριά μου ἔκανα τὴν προσευχή μου συνεχῶς: «Ἄξιοι, ἄξιοι, ἄξιοι καὶ θαυματουργοί, ἅγιε Νικόλαε καὶ ἁγία Ἀνθία, μοναχὴ Ἀγάθη ἰαματική, πρεσβεύετε ὑπὲρ ἡμῶν». Ἐπίσης τό: «Μέγα τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, Ὑπεραγία Θεοτόκε, σκέπε  ἡμᾶς». Διάβαζα καὶ τὴν παράκληση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ  ἀγωνία μου ἦταν νὰ βρῶ τὴν ἴασή μου, γιατὶ εἶχα πολλή ἀγωνία, εἶχα φόβο καὶ ἀνησυχία.

Ὁ λόγος ποὺ δημιουργήθηκε αὐτὸ τὸ πρόβλημα, πιστεύω ὅτι εἶχε σχέση μὲ τὴν ἐγχείρηση τοῦ νεφροῦ μου, ποὺ ἔγινε τὸν Ἰούλιο, γιατὶ ἦταν στὸ ίδιο μέρος, δηλαδὴ τὸἀριστερό, ὅπου ἔγινε ἡ ἐπέμβαση, καὶ πειράχτηκε καὶ ὁ ἀριστερὸς πνεύμονας. Στὴν συνέχεια μὲ ἔστειλαν στὸ μεγαλύτερο κρατικὸ νοσοκομεῖο, τὸ πανεπιστημιακὸ νοσοκομεῖο, ἐδῶ στὴν Χρυσὴ Ἀκτὴ τῆς Αὐστραλίας. Ἐκεῖ ὁ εἰδικὸς πνευμολόγος ποὺ μὲ ἐξέτασε μοῦ εἶπε τὰ ἑξῆς: «Γιάννη, ἔχεις ὑγρὸ γύρω ἀπὸ τὸν ἀριστερὸ πνεύμονα. Θὰ βάλουμε ἕνα σωληνάκι στὴν πλάτη σου, γιὰ νὰ δοῦμε ἂν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀφαιρέσουμε αὐτὸ τὸ ὑγρό. Θὰ ἔχεις τὸ σωληνάκι γιὰ τέσσερεις μὲ πέντε ἡμέρες». Ἀκόμη μοῦ εἶπε: «Ἐὰν δὲν ἐπιτύχουμε τὴν ἀφαίρεση τοῦ ὑγροῦ μὲ αὐτὴν τὴν μέθοδο, θὰ προχωρήσουμε σὲ ἐγχείρηση». Ὅταν ἄκουσα τὴν λέξη ἐγχείρηση εἶπα: «καλά, τώρα βγῆκα ἀπὸ μία ἐγχείρηση ἀφαίρεσης τοῦ νεφροῦ, θὰ πάω γιὰ ἄλλη ἐγχείρηση;». Εἶχα στενοχωρηθεῖ πάρα πολύ, δὲν εἶχα τὴν δύναμη νὰ πάω ξανὰ γιὰ νέα ἐπέμβαση.

Ἐγώ, βέβαια, ἐπικοινωνοῦσα μὲ τὸν π. Νεκτάριο Πέττα. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ καλή μου φίλη, ἡ Ἀναστασία εἶχε δώσει τὸ ὄνομά μου στὸν μοναχό, π. Πρόδρομο, τῆς Μονῆς Παναγίας τῆς Κύκκου, στὴν Κύπρο. Ὁ πατὴρ Πρόδρομος εἶχε πεῖ μὲ βεβαιότητα ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλὰ μὲ τὸν Γιάννη. Δὲν εἶχε καμμία ἀμφιβολία. Ὅταν ὅμως τοῦ ἐξήγησε ἡ Ἀναστασία ὅτι εἶχα πάθει παραπνευμονία, ὁ π. Πρόδρομος ἔστειλε μήνυμα ὅτι τώρα εἶναι ἡ ὥρα ποὺ πρέπει νὰ δείξω τὴν πίστη μου, καὶ ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Ὅταν διάβαζα τὴν παράκληση στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὸ σωληνάκι ποὺ εἶχαν βάλει στὴν πλάτη μου ἔβγαλε ὑγρὸ τὴν πρώτη ἡμέρα· ἕνα ὑγρὸ σὲ χρῶμα κίτρινο καὶ πολὺ ὑδαρές. Μετά, ὅμως, ἀπὸ λίγο ἔβγαιναν λίγα κομματάκια, σὰν κόκκινο βαμβακάκι, μαζὶ μὲ αὐτὸ τὸ ὑγρό. Τὴν ἑπομένη, ὅταν  σιγὰ-σιγὰ κατὰ δύναμη ἔκανα τὸν παρακλητικὸ κανόνα, εἶδα ὅτι αὐτὸ τὸ κίτρινο ὑγρὸ ξεκίνησε νὰ ἀλλάζει χρῶμα πρὸς τὸ κόκκινο. Τὸ ὑγρὸ ἀπὸ κίτρινο ἔγινε ροδοκόκκινο καὶ ἔβγαινε συνεχῶς. Τελικά, μετὰ ἀπὸ τέσσερεις μὲ πέντε ἡμέρες βγῆκαν συνολικὰ σχεδὸν τέσσερα λίτρα ὑγρὸ ἀπὸ τὴν πλάτη μου. Μία βραδιά, ἀπὸ αὐτὲς ποὺ εἶχα τὸ σωληνάκι στὴν πλάτη μου, ἦταν περίπου τρεῖς καὶ μισὴ τὰ ξημερώματα, ὥρα Αὐστραλίας  συνέβη τὸ περιστατικὸ ποὺ θὰ σᾶς διηγηθῶ.

Ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ προσθέσω ὅτι, καθὼς εἶχα ἀκούσει γιὰ τὴν φήμη τοῦ σεβαστοῦ π. Προδρόμου, εἶχα τὴν ἐπιθυμία νὰ τὸν γνωρίσω, ἀφοῦ οἱ Ἄξιοι Πέττα τὸν ἔχουν κάνει πνευματικό τους παιδί.  Θεοῦ θέλοντος ὁ π. Νεκτάριος ἐκείνην τὴν ἡμέρα βρισκόταν στὴν Κύπρο. Ἀκριβῶς ἐκείνην τὴν στιγμή, τρεῖς καὶ μισὴ τὸ πρωΐ, ὥρα Αὐστραλίας, ὅταν κάλεσα τὸν π. Νεκτάριο μοῦ ἀπάντησε ὅτι ἔχει δίπλα του τὸν π. Πρόδρομο καὶ θέλει νὰ μοῦ μιλήσει. Μιλήσαμε μὲ βιντεοκλήση, καὶ μπορῶ νὰ πῶ ὅτι ἡ  φυσιογνωμία ποὺ εἶδα μοῦ δημιούργησε μεγάλο δέος. Ὁ σεβασμὸς  ποὺ εἶχα γιὰ τὸν π. Πρόδρομο ἐκφράστηκε μὲ ἄφθονα δάκρυα. Δὲν μποροῦσα νὰ τὰ σταματήσω τὴν ὥρα ποὺ μιλοῦσα μαζί του. Μοῦ λέει: «Γιάννη κάναμε εὐχέλαιο μὲ τὸ ἱερὸ πετραχήλι τοῦ Ἀξίου π. Νικολάου  στὸ σπίτι ἑνὸς πιστοῦ, τοῦ κ. Εὐσταθίου,  καὶ βάλαμε τὸ ὄνομά σου μέσα». Καὶ μοῦ λέει μία στιγμή: «Νὰ σὲ σταυρώσω». Πῆρε μὲ τὸ βαμβάκι τὸ λάδι τοῦ εὐχελαίου καὶ μὲ σταύρωσε ἀπὸ τὸ κινητὸ τηλέφωνο ποὺ βλέπαμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἡ χαρά μου ἦταν τόσο μεγάλη! αἰσθάνθηκα τὴν χάρι τῆς εὐλογίας του καὶ τῆς προσευχῆς του, καὶ δὲν μποροῦσα νὰ κοιμηθῶ γιὰ τρεῖς μὲ τέσσερεις ὧρες, γιατὶ αἰσθανόμουν μεγάλη ζεστασιὰ στὸ πρόσωπο, μεγάλη χαρὰ καὶ μεγάλο δέος μὲ  τὴν εὐλογία ποὺ μοῦ έδωσε ὁ πατὴρ Πρόδρομος. Στὸ τέλος μοῦ εἶπε νὰ μὴ φοβᾶμαι, ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Αὐτὸ γύριζε στὸ μυαλό μου συνεχῶς, «ὅλα θὰ πᾶνε καλά», «ὅλα θὰ πᾶνε καλά».

Ὅταν ἔφυγε ὅλο αὐτὸ τὸ κόκκινο ὑγρό, μετὰ ἀπὸ πέντε ἡμέρες στὸ νοσοκομεῖο, ἦρθε ὁ εἰδικὸς γιατρὸς καὶ μοῦ εἶπε: «Γιάννη γλύτωσες τὴν ἐγχείρηση». Ἐγὼ δόξαζα τοὺς Ἀξίους, τὸν ἡγιασμένο π. Νικόλαο Πέττα καὶ τὴν σεβάσμια πρεσβυτέρα του Ἀνθία. Ἔτσι ἔφυγα ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο μὲ τὴν χάρι τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν Ἀξίων, καὶ γύρισα σπίτι μου. Ἔπρεπε νὰ ξεκουραστῶ περίπου γιὰ ὀκτὼ ἑβδομάδες. Ἔγινε ἐπανεξέταση καὶ ὁ πνεύμονας  ἄρχιζε νὰ καθαρίζει πολὺ καλά, καὶ ὁ γιατρὸς ἦταν πολὺ εὐχαριστημένος. Μοῦ ἔδωσε δύο φορὲς ἀντιβίωση καὶ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα θὰ κάνω τὴν τελευταία ἐξέταση, γιὰ νὰ δοῦμε πῶς εἶναι ὁ πνεύμονας. Ἐγὼ μπορῶ νὰ σᾶς πῶ ὅτι αἰσθάνομαι ὑγιέστατος τώρα. Εἶχα καὶ ἕνα πολὺ ξερὸ βήχα ποὺ δὲν ἔφευγε, ἀλλὰ ὁ π. Νεκτάριος μοῦ εἶπε: «Μὴ στενοχωριέσαι, καὶ αὐτὸ θὰ φύγει». Πράγματι ἔχει ὑποχωρήσει αἰσθητά. Κάπου-κάπου ἔχω ἕναν μικρὸ βήχα, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅπως ἦταν προηγουμένως.

Προχθὲς εἶχα ξυπνήσει, γιὰ νὰ πάω στὴν δουλειά μου, καὶ ἔπαθα ἕνα ἐπειδόδιο στὴν καρδιά. Παρουσιάστηκε πάλι ταχυπαλία. Ἦταν περίπου ἑκατὸν μὲ ἑκατὸν εἴκοσι παλμοὶ τὸ λεπτό. Πῆγα στὸν γιατρό, ἔκανε καρδιογράφημα, καὶ ἐξέτασε τὴν πίεση. Εἶχα μεγάλη ἀγωνία καὶ δειλία. Ὁ γιατρὸς μοῦ εἶπε νὰ μὴ στενοχωριέμαι καὶ ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Πράγματι ἡ ταχυπαλμία μειώθηκε καὶ ὅλοι οἱ δεῖκτες ἐπανῆλθαν. Ἐγὼ πάντως εἶχα κοντά μου τὴν φωτογραφία καὶ τὸ λάδι ἀπὸ τὸ καντήλι τῶν Ἀξίων Πέττα καὶ συνεχῶς προσευχόμουν καὶ ἤξερα ὅτι θὰ πᾶνε ὅλα καλά. Τυχαίως ἐπικοινώνησα μὲ τὸν π. Νεκτάριο καὶ τοῦ ζήτησα νὰ προσευχηθεῖ γιὰ ἐμένα. Τὸ βράδυ ἐξέτασα τὴν πίεσή μου καὶ διαπίστωσα ὅτι ὅλοι οἱ δεῖκτες ἐπανῆλθαν. Καὶ σήμερα ποὺ σᾶς μιλάω, δοξάζω τὸν Θεό, τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ τοὺς Ἀξίους, ἅγιο Νικόλαο καὶ ἁγία Ἀνθία. Ὁ παλμός μου εἶναι σὲ κανονικὰ ἐπίπεδα καὶ ἡ πίεση ἔχει ἐπανέλθει στὶς κανονικὲς τιμές.

Αὐτὸ εἶναι τὸ δεύτερο μέρος καὶ σᾶς εὐχαριστῶ ἅγιοι Πατέρες ποὺ ἀκοῦτε καὶ διαβάζετε τὸ δεύτερο μέρος τῆς ὁμολογίας μου. Νὰ εὔχεσθε.