«Μαθηματικός ως προς την παιδεία, στη νιότη του βίωσε ένα βαθύ θρησκευτικό συγκλονισμό κι έγινε ιερέας. Έχει γράψει πολλές μαθηματικές εργασίες σχετικά με τοπολογικές θεωρίες, οι οποίες αποδείχτηκαν ύστερα από πολλά χρόνια στη Δύση), εργασίες για την ιστορία και τη θεωρία της τέχνης, πολλά φιλοσοφικά και θεολογικά έργα. Όπως μαθαίνουμε από τον Σολζενίτσιν, μετά την επανάσταση του 1917 όντας καθηγητής στο Ινστιτούτο Ενέργειας, διατύπωσε ιδέες ανώτερες του Βινέρ, ενώ δημοσίευσε ένα άρθρο για τις μηχανές στην επίλυση προβλημάτων, πολύ κοντά στο πνεύμα της επιστήμης της κυβερνητικής. Το 1921 διορίστηκε καθηγητής στο Ανώτατο Καλλιτεχνικό-Τεχνολογικό εργαστήριο και δίδασκε φυσική, μαθηματικά και μηχανική φορώντας πάντοτε το αντερί του. Το 1922-23 τέθηκε επικεφαλής του τμήματος της επιστήμης των υλικών στο Κρατικό Πειραματικό Ηλεκτροτεχνικό Ινστιτούτο, όπου έπρεπε να βρουν τρόπους έτσι ώστε η ηλεκτρική ενέργεια να μπορεί να μεταδίδεται σε μεγάλες αποστάσεις χωρίς απώλειες. Στα πλαίσια της έρευνας του έκανε αρκετές επιστημονικές ανακαλύψεις και καινούργιες εφευρέσεις. Μόνο για τα έτη 1926-1933 υπέβαλε στην επιτροπή των εφευρέσεων περισσότερες από 50 δηλώσεις εφευρέσεων, ενώ περιέγραψε μια νέα μαθηματική συσκευή, που κατασκευάστηκε από τον ίδιο και η οποία εθεωρείτο το πρότυπο του σημερινού υπολογιστή. Συχνά επίσης έθετε το ζήτημα σχετικά με τις πηγές ενέργειας (η ενέργεια της κίνησης της Σελήνης και της Γης, η εσωτερική θερμότητα της Γης, η ενέργεια του διαστήματος) οι οποίες ακόμη δεν έχουν κατανοηθεί από τη σύγχρονη επιστήμη.
Είχε απίστευτη επιστημονική κατάρτιση και ευρυμάθεια σε διάφορους τομείς, όπως οι φυσικομαθηματική, ηλεκτρολογία, βιομηχανική τεχνική, αστρονομία, ιατρική, αρχαιολογία, οπτική, ζωγραφική, λαογραφία, λογοτεχνία, φιλολογία, φιλοσοφία και θεολογία. Έγραφε ότι υπάρχει: «η ανάγκη μιας στέρεης μαθηματικής βάσης για την οικοδομή μιας παγκόσμιας άποψης για τη φιλοσοφική και θεολογική κατανόηση του κόσμου.», αλλά και ότι «Η φιλοσοφία δεν είναι σημαντική και πολύτιμη αφ’ εαυτού, αλλά ως το δάχτυλο που υποδεικνύει τον Χριστό και για τη ζωή εν Χριστώ»
Όταν τον συνέλαβε η αστυνομία, είπαν στη γυναίκα του πως «τον συλλάβαμε, επειδή με τη στάση του αποδεικνύει ότι υπάρχει Θεός».
Στην εξορία του στη Σιβηρία ασχολήθηκε με τη μελέτη της δυνατότητα κατασκευής αντικειμένων υπό συνθήκες ψύχους. Και έκανε έρευνες σχετικά με το μόνιμα παγωμένο υπέδαφος. Παρ’ ότι του δόθηκε η ευκαιρία να φύγει στην Τσεχία προτίμησε να παραμείνει στη χώρα του αγωνιζόμενος. Στα Σολοφκύ ασχολούταν με την εξόρυξη ιωδίου και φυσικής ζελατίνης από τα θαλάσσια φύκια και έφτιαξε και μία συσκευή γι’ αυτή τη δουλειά
Ο Άγιος Λουκάς έλεγε στον Όλεγκ Βολκώφ για τον Φλωρένσκυ: «Πιστέψτε με, κάθε λέξη, αλλά και όλη τη ζωή αυτού του ιερέα θα τη μελετούν στο μέλλον λεπτομερειακά. Και στις μελλοντικές γενιές θα τιμάται ιδιαίτερα, μαζί με τους μεγαλύτερους διδασκάλους της πίστης.»
ΠΑΥΛΟΣ ΦΛΩΡΕΝΣΚΥ,
Ο ιερέας, ο επιστήμονας, ο μάρτυρας (1882 – 1937)
Επιμέλεια: Μητροπολίτης Αργολίδος Νεκτάριος
Μετάφραση: Μοναχή Ιερωνύμη & Ελευθερία Μίλκα
Εκδόσεις Επιστροφή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου