《 Και τα έτη όλων σας πολλά κι ευλογημένα από τον Θεό!
Με τη Χάρη και τη Δωρεά του Παντοκράτορος Κυρίου ,τελέσαμε και σήμερα το Μυστήριο των Μυστηρίων, τη Θεία Λειτουργία, απ' την οποίαν αγιάζεται, όπως έλεγε ο Άγιος Ιάκωβος, ακόμα και η γύρω Φύσις.
Και μια Θεία Λειτουργία, αγαπητοί μου αδελφοί, για σας, κυρίως, που βρίσκεστε στα σπίτια σας, μια Θεία Λειτουργία γίνεται υπέρ όλης της Οικουμένης. Κι αν ακόμα βρισκόμαστε εδώ πέντε, εννιά, δέκα, είκοσι, πενήντα, εκατό άτομα η Θεία Λειτουργία τελείται υπέρ όλης της Οικουμένης.
Σ' αυτή τη Θεία Λειτουργία, μέσα σ' αυτή τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ας παρακαλέσουμε, αλλάζοντας τα λόγια του πονεμένου πατέρα του Ευαγγελίου, που έσπευσε στον Κύριο με ολιγοπιστία για να Τον παρακαλέσει να θεραπεύσει το γιο του, που, από παιδί, βασανιζόταν από πνεύμα άλαλο, από δαιμόνιο, από πνεύμα ακάθαρτο που το έκανε να τρίζει τα δόντια του, να βγάζει αφρούς, να πέφτει κάτω και να σπαράζει..
Πότε να το ρίχνει ο διάβολος στο νερό για να το πνίξει και πότε στη φωτιά για να το κάψει.
Να μην πάμε , όμως , εμείς στον Κύριό μας με την ολιγοπιστία, την οποίαν ομολόγησε ο πατέρας ότι είχε.
«Βοήθει μου τη απιστία», είπε στον Κύριο. Εμείς να παρακαλέσουμε την Παναγία μας, τον Άγιο μας Δαυίδ, τον Άγιο Ιάκωβο, τον άγιο Γέροντα Κύριλλο, όλους τους Αγίους, να μας προσθέσουν πίστη και να παρουσιαστούμε όλοι μας ενώπιον του Θεού με πίστη και να Τον παρακαλέσουμε και να Του πούμε, όχι αυτό που είπε ο πονεμένος πατέρας ότι «Αν μπορείς να κάνεις κάτι κάντο»...
αλλά να Του πούμε :
«Μπορείς να κάνεις τα πάντα!
Εσύ είσαι ο Παντοδύναμος,
στα χέρια Σου είναι ο Ουρανός και η Γη και τα Σύμπαντα.
Μπορείς, γιατί αγάπησες τον άνθρωπο και τον αγαπάς, γιατί ενδύθηκες την ανθρώπινη σάρκα, έχυσες το αίμα Σου για τον άνθρωπο και ζεις, ζούσες, και θα ζεις την αγωνία, τον πόνο, την ταλαιπωρία του κάθε ανθρώπου...
Μπορείς, λοιπόν , Κύριε να μας βοηθήσεις όλους μας σ' αυτές τις ταλαιπωρίες που περνάμε, που Εσύ βέβαια τις επιτρέπεις, για τις αμαρτίες μας».
Ακόμα τρέχουν τα δάκρυα της Παναγιάς.. μου είπαν κάποια πνευματικοπαίδια που πήγαν εχθές και προσκύνησαν στον Άγιο Δημήτριο του Βύρωνα την εικόνα της Παναγιάς μας της Παρηγορήτριας..., ακόμα τρέχουν τα δάκρυα. Πόσους μήνες ! Και φθάνει μέχρι κάτω..
Γιατί; για να γίνεται ίλεως στον Κύριό μας, που Εκείνος επιτρέπει αυτή τη δοκιμασία, ένεκα των αμαρτιών μας.
«Μόνον η μετάνοια θα μας σώσει», αυτό είπε η Παναγιά σ' αυτή την ευλογημένη την κυρα Κυριακή, την κυρα Κίτσα, 90 τόσο χρονών, με πίστη, ευλαβεστάτη μαθήτρια της Αγίας Σοφίας της Κλεισουριώτισσας.
"ΜΟΝΟΝ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΘΑ ΣΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ"
Ας παρακαλέσουμε τον Θεό , να μας βοηθήσει, να μας προσθέσει πίστη, να μας δώσει μετάνοια και να μας ευλογήσει και να διώξει απ' τον καθένα μας και ό,τι πάθος, ό,τι ακάθαρτο πνεύμα μας βασανίζει.
Γιατί αυτά "τα καλά παιδιά", όπως τα έλεγε ο άγιος γέροντας Κύριλλος , δεν παύουν να μας πολεμούν 25 ώρες το 24ωρο.
Γίναμε μάρτυρες όλοι οι Πατέρες, πολλές φορές εδώ, να 'ρχονται ταλαιπωρημένοι άνθρωποι, από δαιμόνια, και επί Αγίου Ιακώβου και επί αγίου Γέροντος Κυρίλλου και αργότερα..
Είναι φοβερό το θέαμα... και πολλοί αδελφοί μας τύχαιναν.
Πολλές φορές οι άνθρωποι πέφτουν θύματα των λογισμών του διαβόλου που τους λέει ότι δεν υπάρχει, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όταν ,όμως ,βλέπουν με τα ίδια τους τα μάτια αυτή την ταλαιπωρία ,διαπιστώνουν το μίσος και την κακία του διαβόλου προς τον άνθρωπο.
Έτσι και το ταλαιπωρημένο πλάσμα αυτού του πονεμένου πατέρα παρουσιάστηκε μπροστά στον Κύριο. Ο πατέρας είπε «Πήγα και στους μαθητάς Σου και δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι».. (Γιατί ο Κύριος έλειπε στο Όρος, το Θαβώρ, της Μεταμορφώσεως, όπου εκεί είχε πάει με τους μαθητάς, τους προκρίτους μαθητάς).
«Ω γενεά άπιστος» είπε ο Κύριός μας, «μέχρι πότε θα είμαι μαζί σας, μέχρι πότε θα σας ανέχομαι;»
Κι όταν οι μαθητές του είπαν, αργότερα, «Γιατί εμείς δεν μπορέσαμε να βγάλουμε αυτό το δαιμόνιο;» η απάντηση προς τους μαθητάς ήταν ότι
«Τούτο το γένος», των δαιμόνων δηλαδή, δεν μπορεί να βγει απ' τον άνθρωπο, «ει μη», παρά μονάχα, «με προσευχή και νηστεία».
Όταν τον έβγαλε, όταν τον επετίμησε το δαιμόνιο ο Κύριος, το δαιμόνιο έκανε το νέο, το παλικάρι, να σπαράσσει και να πέφτει κάτω σαν νεκρός. Το έχουμε δει κι αυτό το θέαμα πολλές φορές. Και οι συγγενείς μερικές φορές ρωτούσαν «πέθανε;» δεν πέθανε ,αλλά ο διάβολος τον ταλαιπώρησε.
Η Χάρις του Θεού ,όμως, τους ανασταίνει τους ανθρώπους, όπως και αυτό το παιδάριον, το νέο, του 'δωσε το χέρι Του ο Κύριος, τον σήκωσε και απέκτησε την υγεία της ψυχής και του σώματος.
Και σήμερα υπάρχουν πολλές ταλαιπωρίες από δαιμόνια. Βλέπετε οι άνθρωποι για να πετύχουν μερικές φορές τους σκοπούς τους καταφεύγουν σε μαγείες, σε αστρολογίες, σε νεκρομαντείες και ό,τι άλλο χειρότερο υπάρχει.
Όμως ,εκτός του ότι ταλαιπωρούνται οι άνθρωποι για τους οποίους γίνονται, όταν είναι ανοχύρωτοι βέβαια, όταν δεν εξομολογούνται, όταν δεν εκκλησιάζονται όταν δεν κοινωνούν, όταν δεν προσεύχονται, στο τέλος γίνεται μπούμερανγκ και επιστρέφουν και σ' αυτούς τους ίδιους ,γιατί γίνονται όργανα του διαβόλου.
Όταν, λοιπόν , είπε στους μαθητάς ο Κύριος ότι «Δεν φεύγουν οι δαίμονες παρά μονάχα με προσευχή και νηστεία», τι κάνει; Μας υποδεικνύει σε όλους μας τα όπλα μας. Ποια είναι τα όπλα που έχουμε για να αποκρούσομε τις επιθέσεις των δαιμόνων, των εχθρών μας;
Ένα όπλο η νηστεία και το άλλο όπλο η προσευχή.
Να λοιπόν που λένε μερικοί αδελφοί μας «Δεν υπάρχει νηστεία, δεν λέει πουθενά για νηστεία ο Θεός, οι παπάδες το κάνανε το θέμα της νηστείας». Ο ίδιος ο Θεός, λόγια του Θεού περιέχονται στο Ευαγγέλιο «Ει μη εν προσευχή και νηστεία». Κι ο ίδιος ο Κύριός μας ενήστευσε 40 μέρες στην έρημο.
Αλλά η νηστεία όπως πάντοτε λέμε είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στον άνθρωπο όταν είπε στον Παράδεισο :
«Όλα σου ανήκουν, απ' όλα θα γευθείς, εκτός, από το δένδρο της Γνώσεως».
Κι εκεί βέβαια πήγε αυτό το παλληκάρι, το καλό παιδί, ο διάβολος κι έβαλε λόγια, όπως μας βάζει πάντοτε και τους είπε «Μην ακούτε, φοβάται ο Θεός να μην γίνετε Θεοί κι εσείς γι' αυτό δεν σας αφήνει να φάτε, φάτε».
Φάγανε κι από τότε ήρθε ο Πνευματικός Θάνατος στον άνθρωπο, χωρίστηκε ο Θεός από τον άνθρωπο κι ο άνθρωπος από τον Θεό. Και ώσπου πέρασαν χρόνια και χρόνια κι έστειλε ο Θεός τον Υιό Του, τον Μονογενή για να μας συμφιλιώσει με τη θυσία Του, την υπέρτατη θυσία της Αγάπης.
Και νηστεία ,φυσικά, δεν αφορά μόνο τις τροφές αλλά και την εγκράτεια στα πάθη μας, στις κακίες μας, στην καταλαλιά, στη ζήλια, στο φθόνο, στις σαρκικές επιθυμίες..
Εγκράτεια, διότι διαφορετικά δίνουμε, με συγχωρείτε, δικαιώματα στον έξω από δω και μετά έχει εξουσία επάνω μας.
Ας κρατήσουμε άμυνα, να έχουμε την προσευχή μαζί με τη νηστεία. «Η προσευχή», έλεγε ο άγιος γέροντας Κύριλλος, «παντρεύει τον άνθρωπο με το Θεό, κάνει τον άνθρωπο με το Θεό,ΕΝΑ, τον ενώνει».
Άρα όταν δεν προσευχόμαστε δεν είμαστε ενωμένοι με το Θεό. Γι' αυτό λένε ,λοιπόν ,οι Πατέρες «μνημονευτέον μάλλον ή αναπνευστέον». Είναι προτιμότερο, λέει, να μνημονεύεις το όνομα του Θεού, να προσεύχεσαι, παρά να αναπνέεις.
Γιατί όταν δεν προσεύχεσαι, όταν δεν προσευχόμαστε, είμαστε χωρισμένοι από το Θεό. Γι' αυτό υπάρχει και η εντολή του Θεού στο Ευαγγέλιο «αδιαλείπτως προσεύχεσθε», Συνέχεια να προσεύχεσθε...
«Μα πάω στη δουλειά μου, μα έχω τηλεφωνήματα, μα μαγειρεύω, μα τούτο μα το άλλο». Ναι , πράγματι αυτά είναι στη ζωή. Ε! εκείνη την ώρα που μαγειρεύεις πες το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με», «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς», «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», «Σε ευχαριστώ Θεέ μου για όλα και γι' αυτά ακόμα που εμένα μου φαίνονται ότι είναι δύσκολα».
Γιατί όταν υπομείνουμε στις δυσκολίες τότε, όταν θα πάμε στην άλλη ζωή και θα δούμε τι αξία έχουν αυτές οι δυσκολίες, που ούτε είναι άξια, λέει, τα παθήματα του νυν καιρού προς τη Μέλλουσα Δόξα, δεν υπάρχει τίποτε αντάξιο απ' το να υπομείνεις τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες εδώ, σε σχέση με το τί θα απολαύσει κανείς στη Βασιλεία του Θεού.
Όταν λοιπόν σ' όλες αυτές τις εργασίες μας έχουμε την προσευχή μας, είμαστε ενωμένοι με την αγάπη του Θεού.
Προσευχή και Νηστεία ,λοιπόν, τα όπλα για να αμυνθούμε και να προστατευθούμε από τον εχθρό ,που μας πολεμάει μέρα-νύχτα.
Αυτό έκαναν όλοι οι Άγιοι, γι' αυτά μίλησε και ο τιμώμενος σήμερα Ιωάννης ο Σιναΐτης, ο συγγραφέας της Κλίμακος. Όπως η Κλίμαξ του Ιακώβου ήταν Ουρανομήκης και ξεκινούσε από τη Γη και έφθανε στον Ουρανό έτσι κι ο Άγιος Ιωάννης, φωτισμένος απ' τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, ένας Πατέρας Θεοπρεπής της Εκκλησίας μας, έγραψε για την Κλίμακα των Αρετών που σκαλί ,σκαλί, σκαλί, ανεβάζει τον άνθρωπο από τη Γη στον Ουρανό, στο Θεό.
Η μία αρετή διαδέχεται την άλλη και ξεκινάει απ' το να αποταχθούμε από τα πράγματα του κόσμου.
Το δεύτερο σκαλοπάτι, η δεύτερη αρετή να κάνουμε υπακοή στον Πνευματικό μας Πατέρα και υπακοή αδιάκριτη.
Και ο Άγιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, ο σύγχρονος αυτός Άγιος, λέει ότι «Το πνευματικό τέκνο έχει τόση πνευματική δύναμη ,όση είναι η αφοσίωσή του στον Πνευματικό του Πατέρα».
Στη συνέχεια μιλάει για το χαροποιόν πένθος, το πένθος δηλαδή που πρέπει να 'χουμε για τις αμαρτίες που, δυστυχώς, διαπράξαμε και διαπράττουμε ως άνθρωποι, ως χοϊκοί άνθρωποι. «Χοϊκοί άνθρωποι είμαστε, παιδί μου», έλεγε ο άγιος Ιάκωβος, «τι περιμένεις;»
Να 'χουμε ,λοιπόν, πένθος αλλά με τη μετάνοια αυτό το πένθος μετατρέπεται σε χαρά, να χαροποιόν πένθος...
Να! χαρμολύπη..
Να ‘χουμε αποχή από το θυμό, από τις κακίες που όλα αυτά σημαίνουν ότι από κάτω υπάρχει εγωισμός. Θυμώνω, γιατί Θυμώνω; γιατί έχω εγωισμό. Θυμώνω γιατί μου είπαν ένα λόγο. Γιατί εσύ δεν είπες ποτέ κανένα λόγο;
Και στη συνέχεια λέει για ποιες αρετές πρέπει να κοσμούν τον άνθρωπο.
Για τους μοναχούς απευθυνόταν αυτό το βιβλίο ,αλλά το ίδιο αφορά και τους λαϊκούς αδελφούς μας. Όλες οι Εντολές του Θεού απευθύνονται και στους λαϊκούς και στους κληρικούς και στους μοναχούς.
Αυτά τα ετήρησαν οι Άγιοί μας ,γι' αυτό χαίρονται και αγάλλονται στη Βασιλεία του Θεού.
Και ο Άγιος Αντίπας, Επίσκοπος Περγάμου, που έδωσε τη ζωή του..
Τον βάλανε σε ένα βόδι, με συγχωρείτε, μεταλλικό μέσα, πυρακτωμένο για να αρνηθεί την πίστη του. Εκείνος όμως ομολόγησε Θεόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα!
Γι' αυτό και τώρα έχουν παρρησία, ενώπιον του Θεού.
Γι' αυτό και παρακαλάνε οι άνθρωποι κι εμείς τον Άγιο Δαυίδ, τον Άγιο Ιάκωβο, τον Άγιο γέροντα Κύριλλο κι εκείνοι με την παρρησία που έχουν και ανάλογα με την πίστη τη δική μας, μας παρέχουν αυτά που ζητάμε.
Γιατί δεν έγινε καλά το παιδί του πονεμένου πατέρα όταν απευθύνθηκε στους Αποστόλους;
Διότι ,καταρχήν, όπως είπαμε, ο πατέρας ήταν ολιγόπιστος και κατά δεύτερον λόγο, διότι οι Απόστολοι εκείνη την ώρα, λέει, παρόλο που είχαν την εξουσία από τον ίδιο το Θεό να πατάνε πάνω σε όφεις και σκορπία και σε πάσαν τη δύναμη του εχθρού και να βγάζουν δαιμόνια, εκείνη την ώρα δεν τα κατάφεραν.
Γιατί; λόγω της πνευματικής τους καταστάσεως, λένε οι Πατέρες.
Δεν ήταν σε εγρήγορση, δεν ήταν σε προσευχή.
Πόσο παίζει ρόλο αυτό!
Γι' αυτό πρέπει ,λοιπόν ,αυτά να είναι μηνύματα για όλους μας, λαϊκούς, κληρικούς και μοναχούς να μας δώσουνε Χάρη και Δύναμη να περάσουμε αυτό το Στάδιο, αυτή την Κοιλάδα του Κλαυθμώνος της ζωής αυτής και όταν θα 'ρθει η ώρα να φύγουμε, είτε με τον έναν ,είτε με τον άλλον τρόπον, γιατί όλοι θα φύγομε μια μέρα..
Πόσα ονόματα μνημονεύσαμε και πόσα ακόμη αλλά και πόσα και πόσα... είτε με φυσικό τρόπο, είτε με αιφνίδιο, είτε με θανάτους, ακούσαμε αυτές τις ημέρες εγκλήματα που σπάραξαν την καρδιά μας...όλοι θα φύγουμε μια μέρα.
Το πώς θα φύγουμε μετράει, έλεγαν οι άγιοι Πατέρες μας, σε τι κατάσταση θα μας βρει ο Θεός.
Γιατί «Εκεί που ευρώ σε ,εκεί και κρινώ σε», μας λέγουν οι Πατέρες.
Ας μας βρει σε καλή κατάσταση, ας μας παραλάβει εν μετανοία και εν εξομολογήσει, όπως λένε κι οι ευχές. Κι όταν θα παρουσιαστούμε μπροστά Του ν' ακούσουμε όλοι μας το «Ευ Δούλε Πιστέ και Αγαθέ ! είσελθε εις την Χαράν του Κυρίου Σου», πράγμα το οποίο το ευχόμεθα σε όλους σας. Αμήν!》
(Κήρυγμα του Ηγουμένου της Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ Γέροντος Γαβριήλ , μετά την Θεία Λειτουργία της Δ' Κυριακής Νηστειών , που μεταδόθηκε διαδικτυακώς από το Καθολικό της Μονής ,την 11/4/2021.Το βίντεο με το κήρυγμα και ΕΔΩ:
https://youtu.be/YklCedRY1IM
ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου