《 Πολλές φορές οι νέοι άνθρωποι έχουν αναζητήσεις, ζητούν να μάθουν κάτι περισσότερο.
Έτσι και ο νέος της σημερινής Ευαγγελικής Περικοπής , πλησίασε τον Κύριό μας και του είπε :
- Διδάσκαλε , τί να κάνω για να κληρονομήσω αυτήν την Αιώνια Ζωή;
Και ο Θεός του λέγει, ο Κύριός μας:
- Τι διαβάζεις στο Νόμο, τι λέει ο Νόμος;
- Διαβάζω την εντολή του Θεού , που μας λέει να αγαπήσω τον Θεό μ' όλη μου την ψυχή, μ' όλη μου την καρδιά, μ' όλη μου τη διάνοια, μ' όλο μου το είναι , αλλά και τον πλησίον μου σαν τον εαυτό μου, έτσι να σωθώ.
- Αυτό κάνε και θα ζήσεις την Αιώνια Ζωή, του είπε ο Θεός.
Φαίνεται δεν ικανοποιήθηκε απ' την απάντηση και θέλησε λιγάκι να συνεχίσει τις ερωτήσεις του και είπε στο Θεό:
- Και ποιός είναι ο πλησίον, που εγώ καλούμαι να τον αγαπήσω σαν τον εαυτό μου;
Κι ο Θεός του απάντησε με τη γνωστή σε όλους μας παραβολή του καλού Σαμαρείτου.
Ένας Σαμαρείτης πήγαινε από τα Ιεροσόλυμα στην Ιεριχώ.
Και καθώς πήγαινε συνάντησε σε μια γωνιά του δρόμου έναν άνθρωπο χτυπημένο, μισοπεθαμένο, να χαροπαλεύει. Είχε πέσει θύμα ληστών.
Είχε περάσει από τον ίδιο δρόμο ένας ιερέας κι ένας λευίτης και ιδόντες αυτόν, λέει το Ευαγγέλιο, ΑΝΤΙΠΑΡΗΛΘΑΝ,
τον είδαν και φύγανε γρηγορότερα από όσο βαδίζανε, είτε γιατί ήταν άσπλαχνοι, είτε γιατί φοβήθηκαν μήπως εμπλακούν και αυτοί με τους ληστάς και χάσουν τη ζωή τους.
Ακολούθησε ο Σαμαρείτης..
Αυτός τον είδε, τον πληγωμένο άνθρωπο ...
Δεν δείλιασε, δεν φοβήθηκε, ξεπέζεψε από το ζώο του, με συγχωρείτε, τον πλησίασε, είδε τις πληγές του, τις καθάρισε με λάδι και με κρασί, τις έδεσε, τον φόρτωσε, με συγχωρείτε, στο ζώο και τον οδήγησε σε πανδοχείο.
Τον παρέδωσε στον πανδοχέα, τον φρόντισε ο ίδιος όσο μπορούσε και είπε στον πανδοχέα , αφού εκείνος έπρεπε να φύγει την επόμενη ημέρα για τις δουλειές του ,
ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΤΟΝ!
Του 'δωσε και δυο δηνάρια για να τον φροντίσει στη διατροφή του, στην περιποίησή του και του είπε:
- Ό,τι αν προσδαπανήσεις, ό,τι κι αν ξοδέψεις παραπάνω εγώ στην επιστροφή θα στα δώσω.
Σαμαρείτης ήταν , και ο πληγωμένος ήταν Ιουδαίος ... και στο Ευαγγέλιο διαβάζομε ότι " Ου συγχρώνται Ιουδαίοι Σαμαρείτες", δεν ήθελε να δει ο ένας τον άλλον, είχαν μίσος. Οι Σαμαρείτες, μάλιστα, ήταν μισοειδωλολάτρες.
Όμως αυτός ο Σαμαρείτης είχε την Αρετή που σώζει, που καλύπτει πλήθος αμαρτιών.
ΚΑΙ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ Η ΑΡΕΤΗ;
ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
Όπου Αγάπη εκεί υπάρχει Θεός.
ΑΓΑΠΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΕΟΣ
ΚΑΙ ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ
Και ο μένων εν τη Αγάπη, μας λέει Ευαγγελιστής Ιωάννης, εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.
Αυτός που έχει την αγάπη μένει μαζί με τον ίδιο το Θεό.
Πίσω από αυτόν τον Σαμαρείτη, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος και αυτός ονομάστηκε - καταδέχτηκε και ονομάστηκε - Σαμαρείτης και Ναζωραίος.
Καταδέχτηκε ο Θεός από την πολλή αγάπη που είχε για τον άνθρωπο , για να τον σώσει, να στείλει τον Υιόν Αυτού , τον Μονογενή στη Γη,
ΙΝΑ ΠΑΣ Ο ΠΙΣΤΕΥΩΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ,
ΜΗ ΑΠΟΛΛΥΤΑΙ , ΑΛΛ' ΕΧΕΙ ΖΩΗΝ ΑΙΩΝΙΟΝ..
Έστειλε τον Γιο Του, τον Μονογενή να σαρκωθεί - όπως ακούσαμε και στην Εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας, ενόψει της Σαρακοστής των Χριστουγέννων - να σαρκωθεί για να λυτρώσει το πληγωμένο ανθρώπινο γένος, την πληγωμένη ανθρωπότητα.
Η ανθρωπότητα ήταν πληγωμένη από την παρακοή των πρωτοπλάστων. Και οι δαίμονες - τους οποίους άκουσε ο Αδάμ και η Εύα- έγιναν άρχοντες, όπως λέει ο μακαριστός πατήρ Αθανάσιος ο Μυτιληναίος , και εξακολουθούν πολλές φορές να είναι άρχοντες του κόσμου τούτου.
Αλλά και αυτή η Κτίσις του Κυρίου και αυτή πληγωμένη, από την κακή χρήση που κάνομε εμείς οι άνθρωποι.
Ανθρωπισμοί πολλών μορφών πέρασαν στη Γη, όμως κανένας Ανθρωπισμός, δεν μπόρεσε να σώσει τον άνθρωπο.
Τον άνθρωπο, τον σώζει μόνον ο Θεός.
Τον πληγωμένον άνθρωπο, τον οποίον οδηγεί στο πανδοχείο.
Και ποιο είναι το πανδοχείο, αγαπητοί μου αδελφοί;
Είναι αυτό, που βρισκόμαστε όλοι μας, η Αγία μας Εκκλησία με τα Άγια και Άχραντα Μυστήριά της.
Έδωσε, δύο δηνάρια ο Σαμαρείτης στον πανδοχέα.
Τα δύο δηνάρια λένε οι Πατέρες, το ένα είναι ο Λόγος του Θεού, ο Λόγος του Ευαγγελίου, ο Λόγος των Πατέρων, ο Λόγος όλος της Αγίας Γραφής, τα κηρύγματα που ακούμε.
Και το δεύτερο δηνάριο είναι τα Άγια και Άχραντα Μυστήρια της Αγίας μας Εκκλησίας, της μετανοίας και όλα τα άλλα Μυστήρια και κυρίως το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας , με το οποίο γινόμαστε, κοινωνώντας , σύναιμοι και σύσσωμοι με τον Θεό. Παίρνομε, γινόμαστε μέλη του ίδιου του Θεού. Έχομε Αίμα και Σώμα Θεού.
Μιμηταί Μου Γίνεσθε, μας λέγει ο Θεός , διαμέσου του Αποστόλου Παύλου.
Καλούμεθα , λοιπόν, κι εμείς να γίνομε μιμηταί του Θεού , καθότι είμαστε πλασμένοι κατ' εικόνα Αυτού.
Κι ο Θεός, όπως λέμε, είναι Αγάπη άρα και ο άνθρωπος στη φύση του έχει την Αρετή της αγάπης.
Χρειάζεται, όμως , να την καλλιεργήσουμε, χρειάζεται να υπερβούμε τα πάθη μας, το σαρκικό φρόνημα που έλεγε ο Σεβασμιώτατος στην Εγκύκλιό του.
Είδες τον αδελφό σου; είδες Κύριον τον Θεόν σου, μας λένε στο Γεροντικό.
Αγάπη σημαίνει, λέγει ο Άγιος Αγάθωνας, να βγάλω το δικό μου το δέρμα, το υγιές και να το δώσω στο λεπρό και να πάρω το δέρμα του λεπρού και να το ντυθώ εγώ.
Δύσκολο πράγμα..., αλλά αυτή θα πρέπει να είναι η πραγματικότητα.
Θυμίζω κάτι που έλεγε πάντοτε ο μακαριστός, ο Άγιος Γέροντας Κύριλλος, για έναν άνθρωπο που πέθανε , όπως θα πεθάνομε όλοι μας...
Να! πόσα μνημόσυνα κάναμε, πόσους ανθρώπους μνημονεύσαμε, αγαπητούς μας, που μέχρι χθες ήταν μαζί μας, όμως η πατρίδα μας είναι η Άνω Ιερουσαλήμ , εκεί βρίσκονται όλοι, εκεί θα πάμε κι εμείς κάποια μέρα.
Έτσι πήγε κάποιος άνθρωπος, παρουσιάστηκε στον Θεό και του λέγει :
- Θεέ μου, κοίτα, τα χέρια μου είναι καθαρά, δεν αμάρτησα ούτε με ασωτίες, ούτε με κλεψιές, ούτε με φόνους ούτε με τίποτα.
- Ναι, του λέγει ο Θεός, καλά είναι όλα αυτά που λες , αλλά τα χέρια σου είναι άδεια, καθαρά μεν, αλλά άδεια, άδεια από έργα αγάπης.
Και μια που βρισκόμαστε στο Μοναστήρι του Οσίου Δαυίδ , που ήταν άνθρωπος αγάπης θυμόμαστε αυτό που λέει ο βιογράφος του, ότι , όταν στα δίσεκτα χρόνια εκείνα της τουρκοκρατίας που ζούσε ο Άγιος Δαυίδ, το 1535 έκτισε το μοναστήρι, το 16ο αιώνα, που τα πάντα τα σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, όταν ερχόντουσαν, στο Μοναστήρι ακόμα και Τούρκοι φτωχοί δεν σκεφτόταν ότι ήμασταν υπόδουλοι σε αυτούς , αλλά τους ελεούσε και φόρτωνε, με συγχωρείτε, και ζώα για να πάνε δώρα στις φαμελιές τους.
Όταν άλλοτε τον πιάσανε αιχμάλωτο, ο Τούρκος πασάς της Λιβαδειάς, γιατί συκοφαντήθηκε ότι υποκινούσε κάποια Ελληνόπουλα να δραπετεύσουν από την αυλή του Πασά και τον κρέμασαν επί έξι μήνες κι είχαν νεκρώσει τα χέρια του, λέει ο βιογράφος του, εκείνος μιμείτο τον Θεό, ο Οποίος πάνω στο Σταυρό , παρακαλούσε τον Θεό, τον Πατέρα, να συγχωρέσει τους σταυρωτάς Του , γιατί δεν ήξεραν τι έκαναν.
Το ίδιο έκανε και ο όσιος Δαυίδ.
Ζητούσε από τον Θεό να συγχωρήσει αυτούς που τον βασάνιζαν, τους βασανιστές του, τους τυράννους του.
Αλλά κι όταν πάλι, βαδίζοντας για μια ιεραποστολή, ένας Τούρκος, αναίτια, τον χτύπησε τον Άγιο και τότε από Θεία Δίκη ξεράθηκε το χέρι του Τούρκου, όταν ο Τούρκος ήρθε στα συγκαλά του και ζήτησε συγγνώμη , ο Άγιος Δαυίδ, εμφορούμενος από την αγάπη, σήκωσε τα χέρια του ψηλά, δεήθηκε στον Θεό και ζήτησε από τον Θεό να συγχωρέσει τον Τούρκο.
Οι Άγιοι, λοιπόν, πρέπει να είναι παράδειγμα για μας στη ζωή μας και να τους μιμούμεθα.
Ο Ιερός Χρυσόστομος, ο οποίος χθες γιόρταζε και κατά την οποίαν ημέραν ήγε και τα Ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος άγιος Ποιμενάρχης μας, ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Ιστιαίας και Βορείων Σποράδων, πατήρ Χρυσόστομος, πραγματικά στοργικός πατέρας και Ποιμενάρχης , που σκεπάζει και τη δική μας Αγία Μονή με αγάπη , και χάριν της δικής του ευλογίας, μεταδίδονται και οι Ιερές Ακολουθίες, μέσω του διαδικτύου και μπαίνει ο Άγιος Δαυίδ, ο Άγιος Ιάκωβος, ο άγιος Γέροντας Κύριλλος, όπως μας λένε οι άνθρωποι, μέσα στα σπίτια των ανθρώπων και αισθάνονται πραγματικά ευλογία, πράγμα που δεν περίμεναν ποτέ.
Χάριν, λοιπόν της ευλογίας αυτής του αγίου Ποιμενάρχου μας, ο οποίος εόρταζε και στον οποίον ευχόμεθα, υικώς, τα έτη του είναι πολλά, χαριτωμένα, ευλογημένα και να αξιωθεί της Χαράς του Παραδείσου,
και ο οποίος φέρει αυτό το όνομα του μεγάλου ρήτορος, Διδασκάλου και Ποιμένος του Αγίου Ιερού Χρυσοστόμου, ο Ιερός Χρυσόστομος, λοιπόν, εμφορούμενος και αυτός από το πλήρωμα της αγάπης του Θεού, τί υπέμεινε... Τί εξορίες.., τί ταλαιπωρίες, τί συκοφαντίες...
Κι όμως , συγχωρούσε τους πάντας λέγοντας, αυτό το γνωστό σε όλους μας, χωρίς να γογγύζει,
ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ
Για όλα ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ, και για τα καλά και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα και για όλα.
Και πεθαμένος ακόμα, συγχώρησε την αυτοκράτειρα Ευδοξία , η οποία ήταν αιτία της εξορίας του και του θανάτου του στην εξορία.
Απ’ όλα αυτά, ας πάρομε μηνύματα στο νου μας και στην καρδιά μας και ας αφήνομε, ας ρίχνομε πίσω, τις μικροκακίες, τις ζήλιες, τους ανταγωνισμούς, τις διχόνοιες και ενωμένοι, τίποτα να μη μας διχάζει.
Είναι αδιανόητο ορισμένα πράγματα στην εποχή μας να φτάνουν να μας διχάζουν, να διχάζουν οικογένειες, να θέλει ο άνδρας να αφήσει τη γυναίκα του , για κάποιο επίκαιρο θέμα ή να διχάζει κοινωνίες.
Ο Θεός λυπάται, μην προκαλούμε την οργή του Θεού, ο Οποίος, όπως είπαμε, είναι από τη φύση Του Αγάπη, μόνο Αγάπη.
Δεν έχει αγάπη...είναι αγάπη.
Έτσι λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο οποίος γιορτάζει σήμερα.
Και ο οποίος έζησε το 14ο αιώνα και ο οποίος αντέκρουσε την αίρεση του Βαρλαάμ που έλεγε ότι ο Θεός είναι κλειστός στον Εαυτό Του και δεν μπορούμε εμείς οι άνθρωποι να ενωθούμε μαζί Του.
Αλλά ο Ιερός, ο Άγιος Γρηγόριος, ο Παλαμάς, απέδειξε με τα συγγράμματά του και με τους λόγους του, ότι όταν η καρδιά του ανθρώπου καθαρίζει και όταν μέσα της υπάρχει η ευχή
ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ Ο ΘΕΟΣ,
τότε ενώνεται με τον Θεό και τότε αξιώνεται και αυτού του Ακτίστου Φωτός του Θεού που είναι η μεθεκτή Ενέργεια του Θεού.
Ο Θεός κατά την Ουσίαν Του, λέει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, είναι Αμέθεκτος.
Είναι όμως μεθεκτές οι ενέργειές Του, η Χάρις Του, την οποίαν όλη την απολαμβάνομε.
Τα θαύματα του Θεού, τα θαύματα των Αγίων μας, δεν είναι τίποτα άλλο παρά Χάρις Θεού, μεθεκτή ενέργεια της Χαρίτος του Θεού.
Και καθημερινώς γινόμαστε μάρτυρες των θαυμάτων του Θεού μέσω των Αγίων Του.
Μου γράφει εδώ ο Βαγγέλης Λάπατας από το Άργος:
- Να μην παύεις Γέροντά μου να λες και να ξαναλές το πόσο ζωντανοί είναι οι Άγιοι και το πόσο ζωντανή είναι η παρουσία των Αγίων στη ζωή μας καθημερινώς.
Και αφού περιγράφει ότι τόσο ο πατέρας του, Θεοδόσιος, όσο και η μητέρα του Άννα και τα αδέρφια του, έχουνε δύο εβδομάδες και παλεύουν με τον κορονοιό και αφού με τη φαρμακευτική αγωγή αλλά και με τα λαδάκια των Αγίων μέχρι σήμερα τα συμπτώματά τους είναι ελαφριά , μας λέει ένα συμβάν της μητέρας του.
- Εχθές το βράδυ , κατά τις 2:30 η μητέρα μου αφού περιποιήθηκε τον πατέρα μου και τακτοποίησε και τα αδέρφια μου ξάπλωσε κι αυτή κουρασμένη να προσπαθήσει να κοιμηθεί. Ξαφνικά την έπιασε ένας τόσο δυνατός πόνος στο στήθος, κοντά στην καρδιά, που νόμιζε πως πάθαινε έμφραγμα.
Τρομοκρατήθηκε, σκέφτηκε να πάρει τηλέφωνο κάποιο από τα εμάς τα παιδιά να πάμε να τη βοηθήσομε , αλλά πονούσε τόσο πολύ και νόμιζε πως δεν θα προλάβει.
Εκεί στο φοβερό αυτό πόνο σκέφτηκε τον Όσιο Δαυίδ και του είπε "Άγιέ μου Δαυίδ σε παρακαλώ, έλα με το χεράκι σου και πάρε μου τον πόνο".
Όπως ομολόγησε η ίδια, δεν πέρασαν δύο λεπτά και ο πόνος εξαφανίστηκε.
Ευχαρίστησε τον Όσιο Δαυίδ, δόξασε τον Θεό και μπόρεσε και κοιμήθηκε ήρεμα και το πρωί διαπίστωσε ξανά πως δεν ήταν ιδέα της και ο πόνος αυτός δεν υπήρχε πια. Και μου έλεγε "Ήρθε ο Άγιος παιδί μου και τον πήρε".
Ο Γιώργος και η Θεοδώρα απ’ την Αθήνα που περνάνε και αυτοί βέβαια τώρα μια δοκιμασία τους , μας γράφουν ένα άλλο μήνυμα και μας λένε:
- Να σας πω άλλο ένα θαύμα του αγίου Γέροντα Κυρίλλου.
Η μικρή μας Δήμητρα - Νεκταρία, ήταν άρρωστη με πυρετό και με πολύ βήχα, έντονο, που προκαλούσε, με συγχωρείτε, εμετό και δεν έτρωγε και δεν κοιμόταν.
Όταν, ένα βράδυ , ξύπνησε με έντονο βήχα και κλάμα , της έδωσα ένα μικρό εικονάκι του Γέροντος Κυρίλλου, που τον λέει Ο ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ ΜΟΥ - την είχα φέρει στον τάφο του Γέροντος - κι εγώ τον παρακάλεσα και ο βήχας σταμάτησε αμέσως.
Παρά την αγωγή που ακολουθούσε τόσο καιρό δεν έβλεπε βελτίωση.
Με την επίκληση της βοηθείας του Γέροντος Κυρίλλου, η υγεία της μικρής αποκαταστάθηκε.
Τα ίδια μας λένε και για τον Άγιο Ιάκωβο, για τη ζωντανή του παρουσία, για τη βοήθεια που προσφέρει στους ανθρώπους , που επικαλούνται τις πρεσβείες του, τις μεσιτείες του.
Ας έχομε τους Αγίους μας για υπόδειγμα, για παράδειγμα στη ζωή μας, ας βαδίζομε ενωμένοι και αγαπημένοι, τηρούντες τα της Αγίας μας Εκκλησίας, τις παραδόσεις της, την πίστη μας, την ακέραιη και ας αρχίσομε και τον αγώνα της νηστείας από αύριο, πρώτα ο Θεός, που είναι ελαφριά νηστεία αυτή, αφού εκτός Τετάρτης και Παρασκευής έχομε κατάλυση ιχθύος.
Και ας μην έχομε δικαιολογίες "Δεν είμαι καλά.. δεν μπορώ.." και να καταλύομε και να αμαρτάνομε.
Φυσικά η Αγία μας Εκκλησία συγκατατίθεται , όταν υπάρχει πραγματικός λόγος υγείας.
Και ενωμένοι να βαδίσομε προς τη Μητρόπολη των εορτών, που είναι τα Χριστούγεννα και να μας αξιώσει ο Θεός όλους μας, με τις πρεσβείες των Αγίων μας, εξαιρέτως της Κυρίας Θεοτόκου, με τις ευχές του αγίου Ποιμενάρχου μας, να κάνομε Χριστούγεννα με Χριστό. Αμήν! 》
ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ
ΗΓΟΥΜΕΝΟΣ Ι.Μ.ΟΣΙΟΥ ΔΑΥΙΔ
Ι.Μ.Οσίου Δαυίδ, 14/11/2021
https://youtu.be/W4y03sCls14
ΟΥΡΑΝΙΑ ΝΑΜΑΤΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου