Ὁ Χριστὸς πῆρε τοὺς μαθητές του,
ἀνέβηκε στὸ ὄρος καὶ ἐκεῖ
τὸ πρόσωπό του φάνηκε νὰ λάμπει.
Τὰ ροῦχα του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ χιόνι
καὶ ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀποστόλους εἶπε:
«Κύριε, εἶναι καλὸ νὰ μείνουμε ἐδῶ».
Αὐτὸ ἦταν ἡ ἐκπλήρωση
κάθε ἀνθρώπινης ἐπιθυμίας,
ἡ στιγμὴ τῆς ἀνώτατης εὐτυχίας,
ἐπειδὴ τίποτε σ’ αὐτὸ τὸν κόσμο
δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς ἱκανοποιήσει
ἐκτὸς ἀπὸ τὸν Θεό, τὴ δόξα του,
τὸ φῶς του, τὴν ἀλήθειά του,
τὴ βασιλεία του.
Καὶ πάλι, ὁ Χριστιανισμὸς εἶναι χαρά•
αὐτὸ εἶναι τὸ νόημα τῆς μεταμόρφωσης.
Δὲν ἔχουμε ἐδῶ ἕνα βιβλίο συνταγῶν:
τὴ Δευτέρα κάνε αὐτό,
τὴν Τρίτη κάνε ἐκεῖνο.
Ὁ Θεὸς δὲν μᾶς ἔδωσε ἕνα σύνολο
ἀπὸ συνταγὲς καὶ κανονισμοὺς
ἀλλὰ ἔδωσε τὸν ἑαυτό του καὶ
αὐτὸ σημαίνει τὴ ζωή, τὴν ἀγάπη
καὶ τὴ μεταμόρφωση.
Μᾶς ἔδωσε τὴ δύναμη
νὰ τὸν συνοδεύσουμε
στὴν ἀνάβασή του
στὸ ὄρος Θαβὼρ καὶ
νὰ γευθοῦμε ἐκεῖ
ὅσα ἔχει προετοιμάσει γιὰ μᾶς.
Πρωτοπρεσβυτέρου Ἀλεξάνδρου Σμέμαν
Κύριε, εἶναι καλὸ νὰ μείνουμε ἐδῶ (ἀπόσπασμα)
Ἀφιέρωμα "Μεταμόρφωσις",
τεῦχος 250, Ἰούλιος/Αὔγουστος 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου