Οι ιεροί πατέρες της προσευχής είπαν επίσης: «Η αγάπη είναι ανώτερη από την προσευχή » . Αυτό ειπώθηκε από εκείνους που επιβεβαίωσαν την αγάπη ως πηγή της προσευχής.
Κάποτε ζούσα μόνος σε ένα απομακρυσμένο χωριό. Ήταν Μεγάλο Σάββατο, δεν γινόταν λειτουργία στην εκκλησία και ετοιμαζόμουν να διαβάσω το Πάσχα το βράδυ, ευτυχώς ήμουν ολομόναχος. Ξαφνικά ένας άγνωστος χτύπησε την πόρτα μου και ζήτησε να περάσει τη νύχτα. Μπήκα σε μεγάλη σύγχυση, σχεδόν αγανακτισμένος: «Αυτό σημαίνει ότι δεν θα μπορώ να προσευχηθώ!» Κι έτσι μέσα στην τρέλα μου τον συνόδεψα στους γείτονες. Προφανώς, η νύχτα και η υποτιθέμενη προσευχή μου πήγαν μαζί της.
Υπάρχουν αμαρτίες που δεν μπορούν να συγχωρηθούν για πάντα.
Πρέπει να διακρίνουμε την προσευχή από έναν ιδιαίτερο και αποκρουστικό προσευχητικό αισθησιασμό, όταν δεν υπάρχει αγάπη, και στη μνήμη κρατάς μόνο τον εαυτό σου, στέκεσαι στο «ύψος της προσευχής».
Συνοδικότητα είναι η ενότητα των Χριστιανών στο άγιο Σώμα του Χριστού. «Όπου δύο ή τρεις είναι συγκεντρωμένοι στο όνομά Μου, εκεί είμαι εγώ ανάμεσά τους» . ( Ματθαίος 18:20 ). Η συνδιαλλαγή είναι η θεανθρώπινη ενότητα της αγάπης, δηλ. Εκκλησία . Η Εκκλησία είναι ακριβώς η συνοδεία, ένα συμβούλιο (συγκέντρωση) των μαθητών του Χριστού στον «ναό του Σώματος Του».
«Ναι, τα δύο θα είναι ένα » .
Με το να μην επιτρέψω στον ξένο να μπει, με το να αρνηθώ το «δείπνο της αγάπης», αρνήθηκα να ενωθώ μαζί του και με ολόκληρη την Εκκλησία . Εκείνο το βράδυ του Πάσχα, έχοντας διαβάσει όλα όσα απαιτούνταν, ήμουν ήδη προφανώς έξω από την Εκκλησία.
Μαζί με την Ευχαριστία τελούνταν οι «αγάπες» (βραδιές αγάπης). Μόνο η Σύνοδος της Καρχηδόνας το 391 διαχώρισε τον εορτασμό της Θείας Ευχαριστίας από την Αγάπη, καθώς όρισε «ότι η Ευχαριστία πρέπει να προσεγγίζεται με άδειο στομάχι» (Θεολογική Εγκυκλοπαίδεια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου