«ΟΤΑΝ ήμουν μικρός έζησα σε ένα περιβάλλον σοβαρό και Χριστιανικό.Μα λίγη γλύκα δεν είχε βρε παιδάκι μου. Μόνο αλατισμένο το φαϊ μας σαν την λακέρδα του παντοπώλη,δίχως συναισθήματα ,τρυφεράδα,φωνή και τραγούδι.
Μας δίδαξαν έναν Θεό τρομερό,αγέλαστο , βλοσυρό και δίκαιο σαν κάποιο χαρτοπόντικα εισαγγελέα που ψάχνει να έβρει στα σκονισμένα κιτάπια του νόμου το λάθος ,αψηφώντας της ευσπλαχνίας το βάθος.
Ο θρησκευτικός λόγος, πριν εμφανίσει ο Χριστός στην Εκκλησία Του τους Αγίους της νέας χιλιετίας ,είχε γιομίσει , ως επί το πλείστον, με την βερέμικη κι’αρρωστιάρικη ευρωπαϊκή ευλάβεια ,με ξυλινες λέξεις και άδροσους φθόγγους σαν απο ξυλόφωνο.
Έπειτα σαν αξιώθηκα να γνωρίσω τον Όσιο Πορφύριο και τον αγιασμενο παπα-Ανανία κατάλαβα πως …
*** *** ***
«…ΠΗΓΕΣ ποτέ στην Παναγιά να της ζητήσεις να σε αλαφρώσει από τούτο το πάθος της βιασύνης;
-Έχω πάει Γέροντα αρκετές φορές ,της έχω ζητήσει πολλά, μα ετούτο δεν της το έχω παρακαλέσει ακόμη.
-Να πας τώρα κιόλας κάτω στην Αγία Εικόνα της Παναγίας του Ακαθίστου για να σε αξιώσει να λευτερωθείς από τον κακό ακάθιστο όπου έχεις και που όπως μου λες παιδάκι μου, πουθενά δεν μπορείς να σταθείς από την πολυπραγμοσύνη και την βιασύνη σου.
Και αμέσως σιώπησε σαν κάποιος να έκλεισε απότομα τον διακόπτη και βυθίστηκε, όπως πριν ,στην γνώριμη και εραστική του σιγή ,σαν το βρέφος που εν σιγή αναπτύσει την ζωή του στην σκοτεινή μα ζωηφόρο κοιλιά της μητέρας του.
Έκατσα και εγώ τότε σιωπηλός μην θέλοντας να τον ενοχλήσω και άρχισα να τραβώ ήσυχα και μηχανικά το κομβοσχοίνι…
(Από το νεοεκδοθέν Βιβλίο «ΝΑ ΑΓΙΑΖΕΙΣ,ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΓΙΑΖΕΙΣ ! εκδ. ΑΘΩΣ-π.Διονυσίου Ταμπάκη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου