Ο λαός του Θεού
Χάρη στις μητέρες, το σπίτι μας ήταν πάντα ζωντανό με απλές, χαλαρές συζητήσεις στη δουλειά, από τις οποίες έμαθα ποιος ήταν ο λαός του Θεού. Αυτές, αυτές οι καλόγριες, είχαν μια ζωντανή, παιδική πίστη, προσπαθώντας να ζήσουν σύμφωνα με το νόμο του Θεού.
Μια μέρα μια κοντή, ευχάριστη γυναίκα ήρθε σε εμάς και μας ζήτησε να της ράψουμε μια κουβέρτα. Αρχίσαμε να μιλάμε. Αποδείχθηκε ότι εργαζόταν ως νοσοκόμα σε τοπικό νοσοκομείο και μετά τη δουλειά επισκέφτηκε έναν μοναχικό, χαλαρό γέρο. Καθάρισε, μαγείρεψε, τάισε και πήγε σπίτι. Έλαβε μια τέτοια ευλογία από τον τοπικό ιερέα και χάρηκε, γιατί αυτή η υπακοή έφερε στην καρδιά της χαρά και ελπίδα για το έλεος του Θεού απέναντί της. Μέρα με τη μέρα, η Pelageya έφερε ανιδιοτελώς αυτόν τον δύσκολο σταυρό.
«Μια φορά», είπε αυτή η ευγενική γυναίκα, «ήρθα στον γέρο πολύ κουρασμένη». Κοιτάζω, και είναι ξαπλωμένος βρώμικος. Και μόλις πέρασα το κατώφλι, με φώναξε:
- Πάρε το...
- Έλα! Περιμένετε. Άσε με να ξεκουραστώ λίγο.
Η Πόλια βυθίστηκε σε μια καρέκλα και κοιμήθηκε ήσυχα. Και μετά, μέσα από τον ύπνο του, ακούει καθαρές, ευδιάκριτες, απαλές φωνές να τραγουδούν: «Να χαίρεστε και να χαίρεστε, γιατί η ανταμοιβή σας είναι άφθονη στον ουρανό». Η γυναίκα σηκώθηκε και έκλαψε. Μετά λυπήθηκε ακόμη περισσότερο τον γέρο και πήγε να δει τον παππού της μέχρι το θάνατό του.
Διαφορετικοί τρόποι σωτηρίας, διαφορετικά κατορθώματα, διαφορετικές ανταμοιβές. Άκουσα τότε για το κορίτσι του Καζάν Ναταλία, που, χωρίς περιφρόνηση, καθάρισε εθελοντικά και δωρεάν τις τουαλέτες της μεγαλούπολης, βοηθώντας με ό,τι μπορούσε. Έχοντας μεγάλη αγάπη για τον Θεό, έδωσε σοφά αυτή την αγάπη στους ανθρώπους. Αλλά οι άνθρωποι συχνά δεν καταλάβαιναν, όπως ο σαρκικός, αμαρτωλός άνθρωπος δεν καταλαβαίνει έναν πνευματικό άνθρωπο, και καταδίκαζαν τις πράξεις της. Έτυχε η Νατάσα να παρακαλούσε κομμάτια ψωμί από τον ιερέα και να τα πάει στους κρατούμενους στη φυλακή. Την μαλώνουν, αλλά θα πει μόνο ότι εκεί είναι πολύ δύσκολα. Ο Κύριος θα ρωτήσει κατά την κρίση Του αν επισκέφτηκε αυτούς που ήταν στη φυλακή.
Έτσι ήταν, αυτή η Ναταλία, ένας άνθρωπος με εξαιρετική ψυχή. Λίγο πριν από το θάνατό της, είδα τη Νατάσα με την πιστή γειτόνισσα Όλγα Μιχαήλοβνα. Η Νατάσα ήρθε στην πόλη μας με το χέρι της σε μια σφεντόνα και μπήκε στον ναό. Μου ζήτησε τρία ρούβλια για το ταξίδι. Της έδωσα χρήματα.
Αυτή ήταν η πρώτη και τελευταία συνάντηση. Λίγες μέρες αργότερα, η Όλγα Μιχαήλοβνα ήρθε σε εμάς και μας είπε ένα όνειρο στο οποίο είδε τη Νατάσα να στέκεται σε μια φωτεινή, φαρδιά σκάλα που πήγαινε στον ουρανό. Και εκεί στο βάθος στεκόταν ένα όμορφο παλάτι. Ο φωτεινός γέροντας την πλησίασε, της έπιασε το χέρι και την οδήγησε στα σκαλιά. Τι θα σήμαινε αυτό;
Το βράδυ, η Όλγα Μιχαήλοβνα έλαβε ένα τηλεγράφημα με την είδηση του ξαφνικού θανάτου της Νατάσα. Όλοι παρηγορηθήκαμε από τα θαυμάσια έργα του Θεού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου