«Πράγματι ήτο άνεμος στην αρχή
κι ενώ έβλεπα προς τα εκεί
ξανοίχθηκε μπροστά μου ένα μεγαλοπρεπές θέαμα.
Εφάνη μαζί με τον άνεμο ένας άνθρωπος ντυμένος
ιερατικά, νέος και ωραίος,
ασπροντυμένος με γαλανούς σταυρούς επάνω
στο φελόνιον. Δεν πατούσε στη γη. Ήρχετο προς το
μέρος μου σαν να πετούσε, σαν να γλιστρούσε.
Τα μαλλιά του και τα γένια του τα ξανέμιζεν ο
αέρας και το πρόσωπόν του ήταν χαροποιόν. Έφθασε
κοντά μου και με επροσπέρασε ένα βήμα και ύψωσε έναν
μεγάλον σταυρόν και μου είπε συνάμα: Έρχου οπίσω μου,
Επροχώρησε με τον άνεμο και ακούστηκε ψαλμωδία
από μυριάδες φωνές και έπαυσε πλέον δι' εμέ η οπτασία
Εκείνη. Εξύπνησα και μονομιάς ευρέθηκα
γονατιστή. Ξέσπασα σε λυγμούς,
Εφώναζα: Έρχομαι Κύριε,
έρχομαι και έκλαια. Από την ημέραν εκείνην μία ήτο η σκέψεις μου, πώς θα κατορθώσω να απαλλακτώ τον
κόσμον και να βρεθώ μόνη μου μέσα σε ένα κελλί
με τέσσερις τοίχους, να απολαύσω τον Θεόν, μου»,
Γερόντισσα Χαριθέα της Ιεράς Μονής Αγίου Ηρακλειδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου