Ομιλίες, Βυζαντινοί ύμνοι, Παρακλήσεις, Απολυτίκια, Βιβλία, Βίντεο, Λειτουργικές Κατηχήσεις, Φωτογραφίες, Αγιογραφίες....
Κατά τη
διάρκεια ενός ταξιδιού στο μετρό, παρατηρήσαμε την ακόλουθη εικόνα ...
Σε έναν
από τους σταθμούς, μια πολύ ηλικιωμένη γιαγιά μπήκε με ένα ραβδί.
Ήταν
δύσκολο να σταθεί, αλλά κανείς δεν την έδωσε προσοχή και δεν εγκατέλειψε τη
θέση του.
Η
γιαγιά δεν ζήτησε βοήθεια από κανέναν και στάθηκε συνέχεια μέχρι το τέλος
του σταθμό της.
Είναι
κρίμα που υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι, αλλά δεν υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας...
Μη ζητάς συμβουλές από μένα, ένα φτωχό και άθλιο μοναχό. Δεν έχω την ικανότητα ν’ ατενίσω τα ουράνια ύψη, ούτε να βυθομετρήσω τα θαλάσσια βάθη… Δεν έχω την ευφυΐα ν’ ανοίξω δρόμους σε ορμητικά ποτάμια, ούτε να χτίσω φράγματα σ’ ανοιχτές λίμνες… Δεν έχω τη δυνατότητα να μετρήσω τα πέρατα του κόσμου, ούτε να κατανοήσω τους νόμους του σύμπαντος…
Δεν έχω την πρόθεση ν’ αλλάξω όλους τους ανθρώπους, ούτε τη φιλοδοξία να εξαλείψω από τον κόσμο το κακό… Ούτε μ’ αυτή, ούτε μ’ εκείνη, ούτε με κάποιαν άλλη γνώση ή ικανότητα έχω προικισθεί εγώ, ένας αγροίκος και αναίσθητος αμαρτωλός, που τίποτα καλό δεν κάνει.
Μόνο το λόγο του Θεού και τις συγγραφές των Πατέρων μπορώ να συστήσω σ΄ εκείνους που λαχταρούν ν’ ακούσουν και να υπακούσουν – σ’ εκείνους που διψούν για σωτηρία. Από επιστολή ανώνυμου ρώσου μοναχού, 16ος αι. (διασκευή)
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΝΟΥΘΕΣΙΕΣ Ι.Μ.ΠΑΡΑΚΛΗΤΟY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου