26 Σεπτεμβρίου. Μετάσταση Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

26 Σεπτεμβρίου

Μετάσταση Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

26 Σεπτεμβρίου εἶναι ἡ Μετάσταση τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου. Τί ἔγινε μὲ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Θεολόγο; Τὴν ἱστορία τὴν ξέρομε, βέβαια, ἀπὸ τὶς Γραφές, τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔχει γράψει καὶ Εὐαγγέλιο, ἔχει γράψει τὴν Ἀποκάλυψη. Ὧρες μποροῦμε νὰ μιλᾶμε γιὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη. Τί θὰ πεῖ μετάσταση; Ἐνῶ στοὺς ἄλλους λέει μνήμη. Τί σημαίνει μετάσταση; Ποῦ ἀλλοῦ λέμε μετάσταση; Στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου. Λέμε Κοίμησις καὶ Μετάστασις τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας. 

Τί ἔγινε ὁ ἅγιος Ἰωάννης; Ἀφοῦ πέρασε τὴν Ἔφεσο, πέρασε τὴν Πάτμο, πέρασε παντοῦ, ἔφθασε στὸ τέλος του. Ἦταν σὲ ἡλικία 105 ἐτῶν καὶ ἑφτὰ μηνῶν. Πῆρε τοὺς μαθητὰς καὶ πῆγε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἔφεσο, τοὺς διέταξε νὰ σκάψουν ἕνα τάφο σὲ σχῆμα σταυροῦ, κι ὕστερα μπῆκε μέσα, τοῦ ἔριξαν χῶμα μέχρι τὰ γόνατα, τοὺς ἀσπάσθηκε καὶ τοὺς ἀπεχαιρέτησε, τοῦ ἔριξαν χῶμα μέχρι τὸν λαιμό, τοὺς ἀσπάσθηκε, πάλι, τοὺς ἀπεχαιρέτησε, κι ὕστερα τοῦ βάλαν ἕνα σουδάριο, ἕνα σεντόνι στὸ πρόσωπο, καὶ τὸν σκέπασαν τελείως. Καὶ κλαίγοντας γύρισαν στὴν Ἔφεσο, καὶ τό ’παν καὶ στοὺς ἄλλους χριστιανοὺς κι ἐκεῖνοι ἔτρεξαν γρήγορα νὰ τὸν ξεχώσουν καὶ νὰ πάρουν τὴν εὐχή του καὶ νὰ τοῦ δώσουν τὸν τελευταῖο ἀσπασμό. Τόση ἀγάπη τοῦ εἶχαν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου. Καὶ ἄνοιξαν τὸν τάφο καὶ δὲν εἶδαν τίποτα μέσα. Μόνο τὰ ἐντάφια σπάργανα. Τί εἶχε γίνει, κατὰ μία εὐσεβῆ παράδοση; Μετέστη ὁλόσωμος, ὅπως καὶ ἡ Θεοτόκος. Καὶ πῆγε στὸν Χριστό. Κι εἶναι μαζί Του. 

Τοῦ ἐπεφύλαξε ὁ Κύριος, δηλαδή, ἕναν διαφορετικὸ τρόπο. Μιὰ διαφορετικὴ μεταχείριση τοῦ ἔκαμε. Καὶ τὸν πῆρε κοντά Του, στὸν Παράδεισο, μαζὶ μὲ τὴ Θεοτόκο, καὶ θά ’ναι ἐκεῖ μέχρι τὴ Δευτέρα Παρουσία. Τὸν ξεχώρισε ἀπ’ τοὺς ἄλλους Ἀποστόλους. Γιατὶ ὁ Πέτρος, ὅταν ἦταν στὴν Τιβεριάδα, ἐκεῖ ποὺ τοὺς ἔκαμε τὴ θαυμαστὴ ἁλιεία, μετὰ τὴν Ἀνάσταση, κι εἶπε στὸν Πέτρο, «Ἀκολούθει μοι», τοῦ ’πε ὁ Χριστός, ἐκεῖνος ἀκολουθοῦσε, ἀλλὰ γύρισε νὰ δεῖ καὶ τὸν Ἰωάννη. «Ἔ, αὐτός, τί θὰ γίνει; Δὲν θά ’ρθει κοντά; Πῶς θὰ πεθάνει;» Τοῦ λέει: «Ἂν αὐτὸν θέλω νὰ μείνει μέχρι ποὺ ἔρχομαι, ἐσένα τί σὲ νοιάζει; Ἐσὺ ἀκολούθησέ με». Κι εἶπαν διάφοροι πὼς δὲν θὰ πέθαινε. Ὁ Ἀπόστολος πέθανε, πραγματικά, εἶναι ὁ τάφος του κλπ., ἀλλά, τί; Μετέστη. Ἀνέστη καὶ μὲ τὸ σῶμα του καὶ ἀνελήφθη στὸν οὐρανό. Γιατί; Γιατὶ ὁ Ἰησοῦς δὲν ἄντεχε νὰ ἔχει μακριά Του, ἂς τὸ ποῦμε σχηματικά, αὐτὸν τὸν Μαθητὴ τὸν ὁποῖο ἠγάπα. Γιατί τὸν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς; Γιατὶ αὐτὸς πρῶτα ἠγάπα τὸν Ἰησοῦ ἀπόλυτα. Ὅσο κανένας ἄλλος. Γι’ αὐτὸ εἶναι κοντὰ ἐκεῖ στὸν οὐρανὸ καὶ ἡ Θεοτόκος ὁλόσωμη καὶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Θεολόγος. 

Γι’ αὐτὸ μὴν τὸν ξεχνᾶμε. 

Ἂς τὸν παρακαλοῦμε τὸν ἅγιο. Τὸ μεγαλύτερο προσκύνημα στὴν Ὀρθοδοξία ἐδῶ, Ἀποστολικὸ προσκύνημα, εἶναι ἡ νῆσος Πάτμος. Ἔχει ἐκεῖ τὴν ἐκκλησία του, τὸ σπήλαιό του καὶ τόσα ἄλλα. Ἂς μᾶς συγχωρέσει ὁ ἅγιος Ἰωάννης, πού ’παμε λίγα. Κάποια ἄλλη φορὰ θὰ ποῦμε περισσότερα.

Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,

Φθινοπωρινὸ Συναξάρι, Τόμος Α´.