_Ήταν ένας νεαρός στρατιώτης, ο οποίος ζούσε άτακτα`. Αλλά, αγαπούσε την Υπεραγία Θεοτόκο και την παρακαλούσε συχνά να τον βοηθήσει._
_Μια μέρα, που κατάκοπος και πεινασμένος από δύσκολες στρατιωτικές υποχρεώσεις, βρισκόταν μόνος σ’ ένα άγριο μέρος, παρουσιάστηκε μπροστά του η Παναγία`. Κρατούσε στα χέρια της ένα πιάτο καλό φαί και ένα κανάτι με νερό._
_Αλλά τί κρίμα ! Όσο λαχταρούσε το ζεστό φαί και το δροσερό νερό, τόσο αηδίαζε από το πιάτο και το κανάτι ! Τόσο ήταν βρώμικα και σιχαμερά !_
_-Ποιά είσαι; Ρώτησε δειλά ο νεαρός._
_-Είμαι η Παναγία, του απάντησε`. Ακούω τις προσευχές σου και ήρθα._
_-Και πώς, Παναγία Δέσποινά μου, να μπορέσω να φάω από τόσο βρώμικα σκεύη ;_
_-Εγώ, παιδί μου, – απάντησε η Παναγία – πώς θέλεις να ακούω τις προσευχές σου, που βγαίνουν από μια βρώμικη καρδιά ;_
_Και λέγοντας αυτά η Θεομήτωρ εξαφανίστηκε..._
_Και ο νεαρός ;_
_Έπεσε σε βαθιά περισυλλογή..._
_Σκεφτόταν, πόσα λάθη έκανε στη ζωή του.._
_`Μήπως είναι πολύ προτιμότερη η καθαρή καρδιά, που ζητάει η Παναγία, από πολλά θεωρούμενα αγαθά ;_
_📖 «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ΜΑΡΤΥΡΙΑ»,_
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου