Μια φορά κι έναν καιρό ήταν τρεις βάτραχοι που έπεσαν σε ένα βαρέλι με κρέμα. Όταν δεν μπορούσαν πια να βγουν έξω, ένας που ήταν αισιόδοξος είπε: «Ε! Θα βγούμε αμέσως έξω. Ας περιμένουμε να έρθει κάποιος να μας βγάλει». Και κολύμπησε μέχρι να κολλήσει η κρέμα στα πόδια του και έτσι πήγε στον πάτο. Ο δεύτερος βάτραχος, που ήταν απαισιόδοξος, είπε: «Δεν μπορεί να γίνει τίποτα». Και αμέσως βυθίζεται. Ο τρίτος βάτραχος ήταν ρεαλιστικός. Είπε: "Ας χτυπήσουμε τα πόδια μας, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, ας χτυπήσουμε παλαμάκια!" Χτυπώντας έτσι τα πόδια του για ώρες, κάποια στιγμή ο βάτραχος ένιωσε κάτι στερεό κάτω από τα πόδια του: η κρέμα γίνεται βούτυρο. Τώρα ανέβηκε στο σωρό του βουτύρου και πήδηξε από το βαρέλι.
ΗΘΙΚΟΣ:
Η απαισιοδοξία σε παρασύρει πιο γρήγορα προς τα κάτω. Αλλά ακόμα και η αισιοδοξία δεν σε βοηθάει πολύ αν απλά κάθεσαι και δεν κάνεις τον κόπο να παλέψεις, να δουλέψεις, να βρεις λύση και να πετύχεις. Είναι καλύτερο να είσαι ρεαλιστής (και αισιόδοξος ταυτόχρονα), να δουλεύεις, να μην τα παρατάς, να έχεις ελπίδα και πίστη, να επιμένεις και θα βγεις νικητής».
_____________
πίνακας του Camil Ressu (28 Ιανουαρίου 1880, Γαλάτι — 1 Απριλίου 1962, Βουκουρέστι) Αρμάνος πρώην πλήρες μέλος της Ρουμανικής Ακαδημίας
Smaranda (το βάζο κρέμας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου